ข้ามไปเนื้อหา

วัลต์เตริ โบตตัส

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
วัลต์เตริ โบตตัส
เกิดวัลต์เตริ วิกโตร์ โบตตัส
(1989-08-28) 28 สิงหาคม ค.ศ. 1989 (35 ปี)
นัสโตลา ฟินแลนด์
คู่สมรสเอมิเลีย ปิกกาไรเนน (สมรส 2016; หย่า 2019)
คู่รักทิฟฟานี ครอมเวลล์ (2020–ปัจจุบัน)
ฟอร์มูลาวันชิงแชมป์โลก
สัญชาติประเทศฟินแลนด์ ฟินแลนด์
ช่วงปี2013–2024
ทีม
หมายเลขรถ77
แข่ง247 (ออกตัว 246)
แชมป์โลก0
ชนะ10
โพเดียม67
คะแนน1797
ตำแหน่งโพล20
ทำรอบได้เร็วที่สุด19
แข่งครั้งแรกออสเตรเลียนกรังด์ปรีซ์ 2013
ชนะครั้งแรกรัสเซียนกรังด์ปรีซ์ 2017
ชนะครั้งล่าสุดเตอร์กิชกรังด์ปรีซ์ 2021
แข่งครั้งล่าสุดอาบูดาบีกรังด์ปรีซ์ 2024
อันดับในปี 202422 (0 คะแนน)
รายการที่แล้ว
ตำแหน่งแชมป์
เว็บไซต์valtteribottas.com
บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

วัลต์เตริ วิกโตร์ โบตตัส (ฟินแลนด์: Valtteri Viktor Bottas, ออกเสียง: [ˈʋɑltːeɾi ˈbotːɑs]; เกิด 28 สิงหาคม ค.ศ. 1989) เป็นนักแข่งรถชาวฟินแลนด์ ปัจจุบันเป็นนักขับสำรองในการแข่งขันฟอร์มูลาวันให้แก่เมอร์เซเดส โบตตัสเข้าร่วมการแข่งขันฟอร์มูลาวันตั้งแต่ฤดูกาล 2013 ถึง 2024 โดยทำผลงานได้ดีที่สุดด้วยอันดับรองชนะเลิศการชิงแชมป์โลกประเภทนักขับถึงสองสมัยในฤดูกาล 2019 และ 2020 กับเมอร์เซเดส เขาชนะการแข่งขันกรังด์ปรีซ์ด้วยกันทั้งสิ้น 10 รายการ ตลอดการแข่งขัน 12 ฤดูกาล

โบตตัสเกิดและเติบโตที่เมืองนัสโตลา เขาเริ่มแข่งรถคาร์ตเมื่ออายุหกขวบ ก่อนจะศึกษาวิศวกรรมยานยนต์ในระดับอาชีวศึกษา และเข้ารับราชการทหารจนครบกำหนด[1][2][3] โบตตัสเลื่อนขั้นสู่รายการฟอร์มูลาระดับรองใน ค.ศ. 2007 เขาชนะการแข่งขันรายการแรกที่ฟอร์มูลาเรอโน เอ็นอีซี ฤดูกาล 2008 และชนะรายการฟอร์มูลาเรอโนยูโรคัพด้วยคะแนนสามแต้มนำหน้าผู้ได้อันดับรองชนะเลิศ แดเนียล ริกคาร์โด ซึ่งทั้งสองรายการเขาลงแข่งให้แก่โมโตพาร์ก[4][5] เขายังชนะการแข่งขันมาสเตอส์ออฟฟอร์มูลาทรีติดต่อกันในฤดูกาล 2009 และ 2010 กับอาแอร์เต ก่อนที่เขาจะชนะรายการจีพีทรีซีรีส์ ฤดูกาล 2011[6][7] โบตตัสเซ็นสัญญาเข้าแข่งขันฟอร์มูลาวันกับวิลเลียมส์ในฤดูกาล 2013 โดยจับคู่กับ ปัสตอร์ มัลโดนาโด หลังจากที่เขาเป็นนักขับทดสอบให้แก่ทีมมาสองฤดูกาล เขาเข้าแข่งขันรายการแรกที่ออสเตรเลียนกรังด์ปรีซ์[8][9] เขาจบการแข่งขันฤดูกาล 2014 ด้วยอันดับที่สี่ในการชิงแชมป์โลก และได้อันดับบนโพเดียมแรกในอาชีพที่ออสเตรียนกรังด์ปรีซ์[10] โบตตัสขึ้นโพเดียมด้วยกันทั้งสิ้นเก้าครั้งตลอดการแข่งขันสี่ฤดูกาลกับวิลเลียมส์

โบตตัสเซ็นสัญญากับเมอร์เซเดสในฤดูกาล 2017 เพื่อมาแทนที่ นีโค ร็อสแบร์ค ซึ่งอําลาวงการไป โดยได้จับคู่กับ ลูวิส แฮมิลตัน[11] เขาได้ตำแหน่งโพลแรกที่บาห์เรนและชนะการแข่งขันรายการแรกที่รัสเซีย ตามมาด้วยชัยชนะที่ออสเตรียและอาบูดาบี ส่งผลให้เขาได้อันดับที่สามในการชิงแชมป์โลก[12][13][14][15] เขาไม่ชนะการแข่งขันใดเลยในฤดูกาล 2018 ก่อนที่เขาจะได้อันดับรองชนะเลิศตามหลังแฮมิลตันในการชิงแชมป์โลกทั้งฤดูกาล 2019 และ 2020[16][17][18] เขาชนะการแข่งขันสุดท้ายกับเมอร์เซเดสที่เตอร์กิชกรังด์ปรีซ์ในฤดูกาล 2021 และออกจากทีมหลังสิ้นสุดฤดูกาล โดยเขามีส่วนร่วมให้ทีมได้ตำแหน่งแชมป์โลกประเภทผู้ผลิตติดต่อกันห้าฤดูกาล[19][20] เขาเข้าร่วมอัลฟาโรเมโอในฤดูกาล 2022 และรักษาที่นั่งต่อได้ในฤดูกาล 2023[21][22] เขาไม่ได้คะแนนชิงแชมป์โลกเลยในฤดูกาล 2024 กับทีมที่ปรับภาพลักษณ์ใหม่เป็นเซาเบอร์[23] โบตตัสกลับมายังเมอร์เซเดสอีกครั้งในฐานะนักขับสำรอง[24]

โบตตัสมีผลงานชนะเลิศในการแข่งขัน 10 ครั้ง ได้ตำแหน่งโพล 20 ครั้ง ทำรอบได้เร็วที่สุด 19 ครั้ง และมีอันดับบนโพเดียม 67 ครั้งในการแข่งขันฟอร์มูลาวัน เขาครองสถิตินักขับที่มีคะแนนมากที่สุดโดยไม่ได้รับตำแหน่งแชมป์โลกประเภทนักขับ (1,797 คะแนน)[25]

สถิติการแข่งรถคาร์ต

[แก้]

สรุปอาชีพนักแข่งรถคาร์ต

[แก้]
ฤดูกาล รายการ ทีม อันดับ
2001 ฟินนิชคัพ — รุ่นร็อกเก็ต 11
2002 ฟินนิชแชมเปียนชิป — รุ่นไอซีเอจูเนียร์ 5
2003 ฟินนิชแชมเปียนชิป — รุ่นไอซีเอจูเนียร์ 4
2004 ยูโรเปียนแชมเปียนชิป รอบคัดเลือกภูมิภาคเหนือ — รุ่นไอซีเอจูเนียร์ โกห์ตาลาสปอตส์ 1
ไวกิงโทรฟี — รุ่นไอซีเอจูเนียร์ 2
ฟินนิชแชมเปียนชิป — รุ่นไอซีเอจูเนียร์ 1
2005 ฟินนิชแชมเปียนชิป — รุ่นไอซีเอ โกห์ตาลาสปอตส์ 3
ฟินนิชแชมเปียนชิป — รุ่นฟอร์มูลาเอ 5
นอร์ดิกแชมเปียนชิป — รุ่นไอซีเอ 9
ไวกิงโทรฟี — รุ่นไอซีเอ 1
ซีไอเค-เอฟไอเอเวิลด์แชมเปียนชิป — รุ่นฟอร์มูลาเอ พีดีบีเรซซิงทีม 8
2006 ฟินนิชแชมเปียนชิป — รุ่นไอซีเอ 1
ฟินนิชแชมเปียนชิป — รุ่นฟอร์มูลาเอ โกห์ตาลาสปอตส์ 1
เอ็นอีแซดแชมเปียนชิป — รุ่นไอซีเอ 2
ซีไอเค-เอฟไอเอยูโรเปียนแชมเปียนชิป — รุ่นฟอร์มูลาเอ พีดีบีเรซซิงทีม 29
ดับเบิลยูเอสเคอินเตอร์เนชันแนลซีรีส์ — รุ่นฟอร์มูลาเอ 1
ซีไอเค-เอฟไอเอเวิลด์แชมเปียนชิป — รุ่นฟอร์มูลาเอ DNF
แหล่งที่มา:[26][27]

สถิติการแข่งรถ

[แก้]

สรุปอาชีพนักแข่งรถ

[แก้]
ฤดูกาล รายการ ทีม แข่งขัน ชนะ โพล รอบเร็ว โพเดียม คะแนน อันดับ
2007 ฟอร์มูลาเรอโน 2.0 เอ็นอีซี ก็อยราเน็นบราเทอส์มอเตอร์สปอร์ต 16 2 2 3 6 279 3
ฟอร์มูลาเรอโนยูเควินเทอร์ซีรีส์ เอเคเอคอบร้า 4 3 0 1 4 0 NC†
2008 ยูโรคัพฟอร์มูลาเรอโน 2.0 โมโตพาร์กอะแคเดมี 14 5 7 4 10 139 1
ฟอร์มูลาเรอโน 2.0 เอ็นอีซี 14 12 13 12 12 365 1
2009 ฟอร์มูลาทรียูโรซีรีส์ อาแอร์เตกรังด์ปรีซ์ 20 0 2 1 6 62 3
บริติชฟอร์มูลาทรีแชมเปียนชิป 4 0 0 0 1 — NC†
มาสเตอส์ออฟฟอร์มูลาทรี 1 1 1 1 1 — 1
มาเก๊ากรังด์ปรีซ์ 1 0 0 0 0 — 5
2010 ฟอร์มูลาทรียูโรซีรีส์ อาแอร์เตกรังด์ปรีซ์ 18 2 1 4 8 74 3
มาสเตอส์ออฟฟอร์มูลาทรี 1 1 0 0 1 — 1
มาเก๊ากรังด์ปรีซ์ พรีมาพาวเวอร์ทีม 1 0 0 0 1 — 3
ฟอร์มูลาวัน เอทีแอนด์ทีวิลเลียมส์ นักขับทดสอบ
2011 จีพีทรีซีรีส์ โลตัสอาแอร์เต 16 4 1 3 7 62 1
บริติชฟอร์มูลาทรีแชมเปียนชิป ดับเบิลอาร์ 3 1 0 1 1 17 17
มาเก๊ากรังด์ปรีซ์ 1 0 0 0 0 — NC
ฟอร์มูลาวัน เอทีแอนด์ทีวิลเลียมส์ นักขับทดสอบ
2012 ฟอร์มูลาวัน วิลเลียมส์เอฟวันทีม นักขับสำรอง
2013 ฟอร์มูลาวัน วิลเลียมส์เอฟวันทีม 19 0 0 0 0 4 17
2014 ฟอร์มูลาวัน วิลเลียมส์มาร์ตินีเรซซิง 19 0 0 1 6 186 4
2015 ฟอร์มูลาวัน วิลเลียมส์มาร์ตินีเรซซิง 19 0 0 0 2 136 5
2016 ฟอร์มูลาวัน วิลเลียมส์มาร์ตินีเรซซิง 21 0 0 0 1 85 8
2017 ฟอร์มูลาวัน เมอร์เซเดส-เอเอ็มจี เปโตรนาสมอเตอร์สปอร์ต 20 3 4 2 13 305 3
2018 ฟอร์มูลาวัน เมอร์เซเดส-เอเอ็มจี เปโตรนาสมอเตอร์สปอร์ต 21 0 2 7 8 247 5
2019 ฟอร์มูลาวัน เมอร์เซเดส-เอเอ็มจี เปโตรนาสมอเตอร์สปอร์ต 21 4 5 3 15 326 2
2020 ฟอร์มูลาวัน เมอร์เซเดส-เอเอ็มจี เปโตรนาสเอฟวันทีม 17 2 5 2 11 223 2
2021 ฟอร์มูลาวัน เมอร์เซเดส-เอเอ็มจี เปโตรนาสเอฟวันทีม 22 1 4 4 11 226 3
2022 ฟอร์มูลาวัน อัลฟาโรเมโอเอฟวันทีมออร์เลน 22 0 0 0 0 49 10
2023 ฟอร์มูลาวัน อัลฟาโรเมโอเอฟวันทีมสเตก 22 0 0 0 0 10 15
2024 ฟอร์มูลาวัน สเตกเอฟวันทีมคิกเซาเบอร์ 24 0 0 0 0 0 22
2025 ฟอร์มูลาวัน เมอร์เซเดส-เอเอ็มจี เปโตรนาสเอฟวันทีม นักขับสำรอง
แหล่งที่มา:[26]
หมายเหตุ
  • † เนื่องจากโบตตัสเป็นนักแข่งรับเชิญ จึงไม่มีสิทธิ์สะสมคะแนนชิงแชมป์

ผลการแข่งขันฟอร์มูลาวัน

[แก้]
(คำสำคัญ) (การแข่งขันที่กำหนดเป็น ตัวหนา หมายถึงนักขับได้ตำแหน่งโพล; การแข่งขันที่กำหนดเป็น ตัวเอียง หมายถึงนักขับทำรอบได้เร็วที่สุด)
ปี ผู้เข้าแข่งขัน แชสซี เครื่องยนต์ 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 อันดับ คะแนน
2012 วิลเลียมส์เอฟวันทีม วิลเลียมส์ เอฟดับเบิลยู34 เรอโน อาร์เอส27-2012 2.4 วี8 AUS MAL
TD 		CHN
TD 		BHR
TD 		ESP
TD 		MON CAN EUR
TD 		GBR
TD 		GER
TD 		HUN
TD 		BEL
TD 		ITA
TD 		SIN JPN
TD 		KOR
TD 		IND
TD 		ABU
TD 		USA BRA
TD 		 –  –
2013 วิลเลียมส์เอฟวันทีม วิลเลียมส์ เอฟดับเบิลยู35 เรอโน อาร์เอส27-2013 2.4 วี8 AUS
14 		MAL
11 		CHN
13 		BHR
14 		ESP
16 		MON
12 		CAN
14 		GBR
12 		GER
16 		HUN
Ret 		BEL
15 		ITA
15 		SIN
13 		KOR
12 		JPN
17 		IND
16 		ABU
15 		USA
8 		BRA
Ret 		17 4
2014 วิลเลียมส์มาร์ตินีเรซซิง วิลเลียมส์ เอฟดับเบิลยู36 เมอร์เซเดส-เบนซ์ พียู106เอ ไฮบริด 1.6 วี6 เทอร์โบ AUS
5 		MAL
8 		BHR
8 		CHN
7 		ESP
5 		MON
Ret 		CAN
7 		AUT
3 		GBR
2 		GER
2 		HUN
8 		BEL
3 		ITA
4 		SIN
11 		JPN
6 		RUS
3 		USA
5 		BRA
10 		ABU
3 		4 186
2015 วิลเลียมส์มาร์ตินีเรซซิง วิลเลียมส์ เอฟดับเบิลยู37 เมอร์เซเดส-เบนซ์ พียู106บี ไฮบริด 1.6 วี6 เทอร์โบ AUS
DNS 		MAL
5 		CHN
6 		BHR
4 		ESP
4 		MON
14 		CAN
3 		AUT
5 		GBR
5 		HUN
13 		BEL
9 		ITA
4 		SIN
5 		JPN
5 		RUS
12† 		USA
Ret 		MEX
3 		BRA
5 		ABU
13 		5 136
2016 วิลเลียมส์มาร์ตินีเรซซิง วิลเลียมส์ เอฟดับเบิลยู38 เมอร์เซเดส-เบนซ์ พียู106ซี ไฮบริด 1.6 วี6 เทอร์โบ AUS
8 		BHR
9 		CHN
10 		RUS
4 		ESP
5 		MON
12 		CAN
3 		EUR
6 		AUT
9 		GBR
14 		HUN
9 		GER
9 		BEL
8 		ITA
6 		SIN
Ret 		MAL
5 		JPN
10 		USA
16 		MEX
8 		BRA
11 		ABU
Ret 		8 85
2017 เมอร์เซเดส-เอเอ็มจี เปโตรนาสมอเตอร์สปอร์ต เมอร์เซเดส-เบนซ์ เอฟ1 ดับเบิลยู08 เมอร์เซเดส-เบนซ์ เอฟ1 เอ็ม08 อีคิว พาวเวอร์+ 1.6 วี6 เทอร์โบ AUS
3 		CHN
6 		BHR
3 		RUS
1 		ESP
Ret 		MON
4 		CAN
2 		AZE
2 		AUT
1 		GBR
2 		HUN
3 		BEL
5 		ITA
2 		SIN
3 		MAL
5 		JPN
4 		USA
5 		MEX
2 		BRA
2 		ABU
1 		3 305
2018 เมอร์เซเดส-เอเอ็มจี เปโตรนาสมอเตอร์สปอร์ต เมอร์เซเดส-เบนซ์ เอฟ1 ดับเบิลยู09 เมอร์เซเดส-เบนซ์ เอฟ1 เอ็ม09 อีคิว พาวเวอร์+ 1.6 วี6 เทอร์โบ AUS
8 		BHR
2 		CHN
2 		AZE
14† 		ESP
2 		MON
5 		CAN
2 		FRA
7 		AUT
Ret 		GBR
4 		GER
2 		HUN
5 		BEL
4 		ITA
3 		SIN
4 		RUS
2 		JPN
2 		USA
5 		MEX
5 		BRA
5 		ABU
5 		5 247
2019 เมอร์เซเดส-เอเอ็มจี เปโตรนาสมอเตอร์สปอร์ต เมอร์เซเดส-เบนซ์ เอฟ1 ดับเบิลยู10 เมอร์เซเดส-เบนซ์ เอฟ1 เอ็ม10 อีคิว พาวเวอร์+ 1.6 วี6 เทอร์โบ AUS
1 		BHR
2 		CHN
2 		AZE
1 		ESP
2 		MON
3 		CAN
4 		FRA
2 		AUT
3 		GBR
2 		GER
Ret 		HUN
8 		BEL
3 		ITA
2 		SIN
5 		RUS
2 		JPN
1 		MEX
3 		USA
1 		BRA
Ret 		ABU
4 		2 326
2020 เมอร์เซเดส-เอเอ็มจี เปโตรนาสเอฟวันทีม เมอร์เซเดส-เบนซ์ เอฟ1 ดับเบิลยู11 เมอร์เซเดส-เบนซ์ เอฟ1 เอ็ม11 อีคิว เพอร์ฟอร์แมนซ์ 1.6 วี6 เทอร์โบ AUT
1 		STY
2 		HUN
3 		GBR
11 		70A
3 		ESP
3 		BEL
2 		ITA
5 		TUS
2 		RUS
1 		EIF
Ret 		POR
2 		EMI
2 		TUR
14 		BHR
8 		SKH
8 		ABU
2 		2 223
2021 เมอร์เซเดส-เอเอ็มจี เปโตรนาสเอฟวันทีม เมอร์เซเดส-เบนซ์ เอฟ1 ดับเบิลยู12 เมอร์เซเดส-เบนซ์ เอฟ1 เอ็ม12 อี เพอร์ฟอร์แมนซ์ 1.6 วี6 เทอร์โบ BHR
3 		EMI
Ret 		POR
3 		ESP
3 		MON
Ret 		AZE
12 		FRA
4 		STY
3 		AUT
2 		GBR
33 		HUN
Ret 		BEL
12 		NED
3 		ITA
31 		RUS
5 		TUR
1 		USA
6 		MXC
15 		SAP
31 		QAT
Ret 		SAU
3 		ABU
6 		3 226
2022 อัลฟาโรเมโอเอฟวันทีมออร์เลน อัลฟาโรเมโอ ซี42 แฟร์รารี 066/7 1.6 วี6 เทอร์โบ BHR
6 		SAU
Ret 		AUS
8 		EMI
57 		MIA
7 		ESP
6 		MON
9 		AZE
11 		CAN
7 		GBR
Ret 		AUT
11 		FRA
14 		HUN
20† 		BEL
Ret 		NED
Ret 		ITA
13 		SIN
11 		JPN
15 		USA
Ret 		MXC
10 		SAP
9 		ABU
15 		10 49
2023 อัลฟาโรเมโอเอฟวันทีมสเตก อัลฟาโรเมโอ ซี43 แฟร์รารี 066/10 1.6 วี6 เทอร์โบ BHR
8 		SAU
18 		AUS
11 		AZE
18 		MIA
13 		MON
11 		ESP
19 		CAN
10 		AUT
15 		GBR
12 		HUN
12 		BEL
12 		NED
14 		ITA
10 		SIN
Ret 		JPN
Ret 		QAT
8 		USA
12 		MXC
15 		SAP
Ret 		LVG
17 		ABU
19 		15 10
2024 สเตกเอฟวันทีมคิกเซาเบอร์ คิกเซาเบอร์ ซี44 แฟร์รารี 066/12 1.6 วี6 เทอร์โบ BHR
19 		SAU
17 		AUS
14 		JPN
14 		CHN
Ret 		MIA
16 		EMI
18 		MON
13 		CAN
13 		ESP
16 		AUT
16 		GBR
15 		HUN
16 		BEL
15 		NED
19 		ITA
16 		AZE
16 		SIN
16 		USA
17 		MXC
14 		SAP
13 		LVG
18 		QAT
11 		ABU
Ret 		22 0
แหล่งที่มา:[28][29]
หมายเหตุ
  • † ไม่จบการแข่งขันแต่ถูกจัดอันดับ เนื่องจากแข่งขันมากกว่าร้อยละ 90 ของระยะทางการแข่งขัน

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Clarkson, Tom (2 October 2019). "Valtteri Bottas on mental resilience, motivation and the power of porridge". Beyond The Grid (Podcast). Formula One. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 September 2021. สืบค้นเมื่อ 10 September 2021.
  2. ↑ Vainio, Olli (28 January 2021) [9 December 2018]. "Mitä tiedät F1-kuski Valtteri Bottaksesta? Tee supervaikea testi ja selvitä paikkasi varikolla!". Seura (ภาษาฟินแลนด์). Otavamedia. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 March 2024. สืบค้นเมื่อ 25 March 2024.
  3. ↑ "Valtteri Bottas piipahti koulussa kertomassa F3- kuninkuushaaveista" [Valtteri Bottas visits school to talk on dreams of F3 kingship]. Etelä-Suomen Sanomat (ภาษาฟินแลนด์). 8 January 2020. ISSN 0359-5056. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 March 2024. สืบค้นเมื่อ 25 March 2024.
  4. ↑ "Valtteri Bottas – Biography". Motor Sport Magazine. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 December 2024. สืบค้นเมื่อ 26 March 2025.
  5. ↑ Allen, Peter (12 September 2014). "Eurocup: The series that gave us Ricciardo, Bottas and future F1 stars". Formula Scout. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 July 2017. สืบค้นเมื่อ 26 March 2025.
  6. ↑ "Bottas makes history at Zandvoort Masters". Motorsport.com. 6 June 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 June 2011. สืบค้นเมื่อ 6 June 2010.
  7. ↑ "Champion win for Bottas in Monza". GP3 Series official website. 10 September 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 September 2011.
  8. ↑ Elizalde, Pablo (28 November 2012). "Williams confirms Valtteri Bottas and Pastor Maldonado for 2013". Autosport.com. Haymarket Publications. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 March 2016. สืบค้นเมื่อ 28 November 2012.
  9. ↑ de Groote, Steven (24 March 2013). "Bottas misses first F1 point by 1.5 seconds". F1Technical.net. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 April 2024. สืบค้นเมื่อ 10 April 2024.
  10. ↑ Smith, Luke (22 June 2014). "Valtteri Bottas claims first ever podium finish in Austria". MotorSportsTalk. NBC Sports. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 July 2014. สืบค้นเมื่อ 22 October 2024.
  11. ↑ Barretto, Lawrence (16 January 2017). "Valtteri Bottas joins Mercedes for F1 2017, Felipe Massa to Williams". Autosport.com. Motorsport Network. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 June 2017. สืบค้นเมื่อ 16 January 2017.
  12. ↑ Richards, Giles (15 July 2017). "Valtteri Bottas surprises Lewis Hamilton by taking Bahrain F1 pole". The Observer. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 May 2023. สืบค้นเมื่อ 19 May 2023 – โดยทาง The Guardian.
  13. ↑ Richards, Giles (30 April 2017). "Valtteri Bottas stuns Vettel and Hamilton to win F1's Russian GP". The Guardian. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 August 2019. สืบค้นเมื่อ 3 May 2017.
  14. ↑ Richards, Giles (9 July 2017). "Valtteri Bottas wins Austrian Grand Prix to jolt Lewis Hamilton's title hopes". The Guardian. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 May 2023. สืบค้นเมื่อ 19 May 2023.
  15. ↑ Brady, James (26 November 2017). "F1 results 2017: Valtteri Bottas wins Abu Dhabi Grand Prix, plus full finishing order". SB Nation. Vox Media. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 October 2023. สืบค้นเมื่อ 23 May 2023.
  16. ↑ "Hamilton signs off title-winning campaign with dominant Abu Dhabi victory". Formula One. 25 November 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 June 2021. สืบค้นเมื่อ 25 November 2018. [...] while Bottas takes the unwanted mantle of being the first Mercedes driver to finish a season without a win since Michael Schumacher in 2012.
  17. ↑ Edmondson, Laurence (7 November 2019). "Where did 2019 go wrong for Valtteri Bottas?". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 November 2019. สืบค้นเมื่อ 13 April 2024.
  18. ↑ Smith, Luke (16 December 2020). "Bottas: Second in F1 standings "can't be that satisfying"". Motorsport.com. Motorsport Network. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 May 2024. สืบค้นเมื่อ 30 May 2024.
  19. ↑ Morlidge, Matt (10 October 2021). "Turkish GP: Valtteri Bottas takes superb win, Max Verstappen retakes title lead as Lewis Hamilton rues late pit-stop". Sky Sport. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 June 2023. สืบค้นเมื่อ 1 June 2023.
  20. ↑ Noble, Jonathan (6 September 2021). "Wolff says Bottas would have deserved 2022 Mercedes F1 drive". Motorsport.com. Motorsport Network. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 April 2024. สืบค้นเมื่อ 30 May 2024.
  21. ↑ "Alfa Romeo announce Valtteri Bottas to join the team in 2022 on multi-year deal". Formula One. 6 September 2021. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 September 2021. สืบค้นเมื่อ 6 September 2021.
  22. ↑ "Zhou Guanyu: Chinese driver signs new contract at Alfa Romeo to keep him on Formula 1 grid for 2023". Sky Sport. 27 September 2022. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 October 2022. สืบค้นเมื่อ 1 June 2023.
  23. ↑ Hooper, Alasdair (15 December 2024). "End of Year Report: Kick Sauber – A 'draining' season with the team in 'survival mode'". Formula One. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 December 2024. สืบค้นเมื่อ 26 March 2025.
  24. ↑ Kalinauckas, Alex (19 December 2024). "Bottas rejoins Mercedes as 2025 F1 reserve driver". Autosport.com. Motorsport Network. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 December 2024. สืบค้นเมื่อ 19 December 2024.
  25. ↑ Hardy, Ed (26 February 2024). "Unwanted F1 records that could be broken or extended in 2024". Motorsport.com. Motorsport Network. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 February 2024. สืบค้นเมื่อ 29 February 2024.
  26. ↑ 26.0 26.1 "Valtteri Bottas – Racing career profile". Driver Database. The Race. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 October 2022. สืบค้นเมื่อ 26 March 2025.
  27. ↑ "Bottas, Valtteri – Results". Kartcom (ภาษาฝรั่งเศส). KSP Reportages. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 April 2023. สืบค้นเมื่อ 30 November 2021.
  28. ↑ "Valtteri Bottas – Results". Motorsport Stats. Motorsport Network. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 September 2023. สืบค้นเมื่อ 26 March 2025.
  29. ↑ "Valtteri Bottas – Involvement". StatsF1. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 March 2024. สืบค้นเมื่อ 26 March 2025.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ วัลต์เตริ โบตตัส
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=วัลต์เตริ_โบตตัส&oldid=12221665"