วัดใต้พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ
| วัดใต้พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ | |
|---|---|
 | |
 | |
| ชื่อสามัญ | วัดใต้พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ, วัดใต้, วัดใต้เทิง |
| ที่ตั้ง | ตำบลในเมือง อำเภอเมืองอุบลราชธานี จังหวัดอุบลราชธานี |
| ประเภท | วัดราษฎร์ |
| นิกาย | ธรรมยุติกนิกาย |
| เจ้าอาวาส | พระราชธรรมโกศล (สวัสดิ์ ทัสสนีโย) |
 ส่วนหนึ่งของสารานุกรมพระพุทธศาสนา | |
วัดใต้พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ เป็นวัดราษฎร์สังกัดคณะสงฆ์ฝ่ายธรรมยุติกนิกาย ตั้งอยู่ตำบลในเมือง อำเภอเมืองอุบลราชธานี จังหวัดอุบลราชธานี มีเนื้อที่ตั้งวัดประมาณ 9 ไร่ อยู่ใกล้ริมฝั่งแม่น้ำมูล ทางด้านทิศตะวันออก สถานที่ใกล้เคียง สำนักงานการไฟฟ้าส่วนภูมิภาค เขต 2 ภาค 2 อุบลราชธานี และโรงเรียนเทศบาลบูรพาอุบล
ประวัติ[แก้]
วัดใต้พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ วัดใต้เทิง หรือ วัดใต้ แต่เดิมวัดใต้มี 2 วัด คือ วัดใต้เทิงกับวัดใต้ท่า วัดใต้ท่า (วัดร้าง) ตั้งอยู่ริมน้ำมูล ทางทิศใต้ท่าน้ำ ส่วนวัดใต้เทิง (คำว่าเทิง ความหมายว่า ที่สูง ข้างบนหรืออยู่สูง อยู่เหนือขึ้นไป) ตั้งอยู่ถัดขึ้นไปจากวัดใต้ท่าที่อยู่ใกล้ริมแม่น้ำมูล ต่อมาเพื่อให้สื่อความหมายถึงพระประธานในอุโบสถพระนามว่าพระเจ้าองค์ตื้อ จึงได้นำพระนามของพระพุทธรูปมาต่อกับชื่อวัด กลายเป็น "วัดใต้พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ"
วัดใต้เทิงตั้งวัดเมื่อวันที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2322 และได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2441 มีเขตวิสุงคามสีมายาว 12 วา 1 ศอก กว้าง 7 วา 1 ศอก[1]
พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ[แก้]
ปูชนียวัตถุทีสำคัญ คือ พระพุทธประธานในพระอุโบสถนามว่า พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ เป็นพระพุทธรูปเนื้อทองสำริด ปางมารวิชัย หน้าตักกว้าง 51 นิ้ว สูง 85 นิ้ว (รวมฐาน) ตามประวัติในประเทศไทย มีพระเจ้าใหญ่องค์ตื้ออยู่ 5 องค์ สร้างขึ้นในสมัยพระเจ้าไชยเชษฐาธิราช เดิมทีประดิษฐานอยู่บนแท่นพระอุโบสถหลังเก่า ภายหลังอุโบสถทรุดโทรม พระเจ้าองค์ตื้อจึงอยู่กลางแจ้ง ตากแดด ตากฝน เป็นเวลานานทำให้องค์พระพุทธรูปองค์ตื้อมีรอยแตก เป็นสะเก็ดออกมา จึงได้พอกพระพุทธรูปด้วยเปลือกไม้ ยางบด ผสมผงอิทธิเจ และทองคำ เงิน นาก สัมฤทธิ์ เงิน รางกาชาดซะพอก ให้น้ำเกลี้ยง น้ำชาดผสมทาปอมพอก แล้วลงรักปิดทองที่เข้าเมืองอุบลราชธานี แต่เนื่องจากกลัวข้าศึกขนเอาพระพุทธรูปไปจึงได้พอกปิดไว้ และปล่อยทิ้งเป็นวัดร้างนานถึง 200 ปี[2]
ต่อมาราว พ.ศ. 2507–2508 สมัยพระภิกษุสวัสดิ์ ทสฺสนีโย เป็นเจ้าอาวาสวัดใต้พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ รูปที่ 13 ได้ทำการก่อสร้างอุโบสถหลังใหม่ขึ้น ก่อสร้างเสร็จเมื่อ พ.ศ. 2519 เมื่อสร้างฐานแท่นพระพุทธรูปพระประธานเสร็จจึงได้ยกพระเจ้าใหญ่องค์ตื้อขึ้นประดิษฐานที่แท่นจนถึงปัจจุบันนี้
อาคารเสนาสนะ[แก้]
อุโบสถมณฑปเพชรเจ็ดแสงพระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ เป็นศิลปะขอมผสมเวียดนาม ส่วนฐานเป็นศิลปะไทยภาคอีสาน ขนาดกว้าง 9 เมตร ยาว 11 เมตร หน้าต่าง 5 ช่อง ประตู 2 ประตู เริ่มก่อสร้าง พ.ศ. 2509 จัดงานฉลองพิธีผูกพัทธสีมา วันที่ 1–5 มีนาคม พ.ศ. 2523 ผนังทุกด้านของอุโบสถเขียนภาพจิตรกรรมพุทธประวัติและทศชาติชาดก
วิหารเฉลิมพระเกียรติ 200 ปี เป็นที่ประดิษฐานของพระประธาน คือ พระพุทธมงคลรัตนสิริธัญสถิต เจดีย์พระบรมสารีริกธาตุ ตั้งอยู่ด้านหลังพระอุโบสถพระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ ภายในเจดีย์เป็นที่สถานที่เก็บพระบรมสารีริกธาตุ พระพุทธรูปเก่าแก่ เช่น พระบรมสารีริกธาตุ พระแก้วจักรพรรดิโกเมน พระแก้วจักรพรรดิมรกต พระแก้วจักรพรรดิบุษราคัม และสิ่งของเครื่องใช้ต่าง ๆ[3]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "วัดพระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-08-31. สืบค้นเมื่อ 2021-08-31.
- ↑ "ไปกราบไหว้ขอพรพระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ วัดใต้เมืองอุบลฯ". บ้านเมือง.
- ↑ "วัดใต้พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ". สารสนเทศท้องถิ่นอีสาน ณ อุบลราชธานี. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-08-31. สืบค้นเมื่อ 2021-08-31.
