วัดมโนภิรมย์
| วัดมโนภิรมย์ | |
|---|---|
 | |
| ที่ตั้ง | ตำบลชะโนด อำเภอหว้านใหญ่ จังหวัดมุกดาหาร |
| ประเภท | วัดราษฎร์ |
| นิกาย | มหานิกาย |
 ส่วนหนึ่งของสารานุกรมพระพุทธศาสนา | |
วัดมโนภิรมย์ เป็นวัดราษฎร์สังกัดคณะสงฆ์ฝ่ายมหานิกาย ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำโขงบริเวณปากห้วยชะโนด ในตำบลชะโนด อำเภอหว้านใหญ่ จังหวัดมุกดาหาร
ประวัติ[แก้]
วัดมโนภิรมย์ จากบันทึกระบุว่าสร้างเมื่อ พ.ศ. 2230 มีโบราณสถานที่สำคัญคือ วิหารสร้างเมื่อ พ.ศ. 2296 โดยช่างชื่อ อาจารย์โชติ อาจารย์ขะ และอาจารย์โมข ช่างมาจากเวียงจันทน์ อย่างไรก็ดีสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติระบุว่าตั้งวัดเมื่อ พ.ศ. 2440 ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อ พ.ศ. 2445 กรมศิลปากรได้ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานเมื่อ พ.ศ. 2525[1]
เสนาสนะ[แก้]
วิหารหรือสิม มีลักษณะเป็นอาคารขนาดใหญ่ก่ออิฐถือปูน มีหลังคาชั้นเดียวเดิมมุงกระเบื้องดินเผา มีหน้าจั่วแหลมชันและงอนขึ้นมีซุ้มประตูด้านหน้าหนึ่งซุ้ม ประดับประดาด้วยลายปูนปั้นอันวิจิตรตระการตา ด้านนอกทั้งสองข้างของซุ้มประตูเขียนภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่องราวชีวิตผู้คนในสังคมอีสานสมัยโบราณ ปัจจุบันลบเลือนจนแทบมองไม่เห็นแล้ว รอบวิหารทั้งสองข้างมีคันทวยที่ใหญ่มากค้ำตั้งแต่ฐานวิหารไปจนถึงชายคา คันทวยดังกล่าวทำด้วยไม้แกะสลักและลงสีด้วยลวดลายง่าย ๆ จากฝีมือช่างชาวบ้าน แต่ก็มีความสวยงามแบบศิลปะอีสาน ซึ่งคาดว่าทำขึ้นในสมัยหลัง ด้านหน้าวิหารมีบันไดสามด้าน ซี่งด้านข้างทั้งสองทำเป็นรูปจระเข้ ส่วนบันไดตรงหน้าประตูวิหารนั้นทำเป็นรูปสัตว์ในเทพนิยายมีตัว เป็นมังกรหัวเป็นยักษ์หมอบเฝ้าอยู่คู่หนึ่ง ด้านบนส่วนหน้าของวิหารเป็นไม้แกะสลักลวดลายลงรักปิดทองประดับด้วยกระจกบ้าง เขียนสีบ้าง ถึงแม้กระจกและทองดังกล่าวจะหลุดออกไปเกือบหมดแล้วก็ตาม ภายในวิหารประดิษฐานพระประธาน ชื่อว่า พระประทาย หรือ พระองค์หลวง[2] ศิลปะลาว เป็นพระพุทธรูปนาคปางมารวิชัย และภายในวิหารยังมีวัตถุโบราณอื่น ๆ อีกมากมาย
ศาลาการเปรียญ เป็นอาคารโถงชั้นเดียวยกพื้นเตี้ย ๆ ไม่มีใต้ถุน ก่ออิฐถือปูน มีแผนผังเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า วางตัวตามแนวทิศตะวันออก-ตะวันตก หันหน้าไปทางทิศตะวันตก ภายในอาคารด้านทิศตะวันออกยกพื้นเป็นอาสนะสงฆ์และแท่นพระประธาน ก่อผนังปิดทึบ ส่วนหลังคาเป็นเครื่องไม้ทรงจั่ว 2 ชั้น ทำปีกยื่นคลุมตัวอาคารทั้ง 4 ด้าน มุงกระเบื้องดินเผา ไม่มีเครื่องประดับส่วนหลังคา หอสวดมนต์ กว้าง 10 เมตร ยาว 20 เมตร สร้างเมื่อ พ.ศ. 2296 เป็นอาคารคอนกรีต กุฏิสงฆ่ จำนวน 1 หลัง เป็นอาคารไม้ และศาลาอเนกประสงค์ กว้าง 6 เมตร ยาว 8 เมตร สร้าง เมื่อ พ.ศ. 2511 เป็นอาคารไม้[3]
รายนามเจ้าอาวาส[แก้]
- พระบุญ
- พระลัง
- พระบุ
- พระแพง
- พระพรหม
- พระสังข์
- พระลัง
- พระจันทร์
- พระคูณ
- พระขาว
- พระมา
- พระชู
- พระหมุน
- พระอินทร์
- พระกัณหา
- พระล้ำ
- พระปรีชา โกวิโท
- พระผดุง
- พระจำปา
- พระคำต้น
- พระบรรทม
- พระสมนีก กันตะสีโล
- พระหมุน สิริจันโท
- พระพัด พุทธะญาโณ
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "วัดมโนภิรมย์". การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย (ททท.).
- ↑ ปิ่น บุตรี. ""วัดมโนภิรมย์"มนต์เมืองมุก สุขเมื่อได้ชม". ผู้จัดการออนไลน์.
- ↑ "วัดมโนภิรมย์". สำนักวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยขอนแก่น.