วัดปู่บัว
| วัดปู่บัว | |
|---|---|
 | |
| ชื่อสามัญ | วัดปู่บัว |
| ที่ตั้ง | 185 หมู่ที่ 1 ตำบลสนามชัย อำเภอเมืองสุพรรณบุรี จังหวัดสุพรรณบุรี 72000 |
| ประเภท | วัดราษฎร์ |
| นิกาย | มหานิกาย |
| พระพุทธรูปสำคัญ | หลวงพ่อสามโบสถ์ |
| เจ้าอาวาส | พระครูสิริวิริยาภรณ์ (เพียร คำเหล็ก ปญฺญาวุโธ) ป.ธ.6 |
| ความพิเศษ | - เป็นโบราณสถาน - เป็นสถานที่ท่องเที่ยว |
| กิจกรรม | ปิดทอง ไหว้พระ |
| หมายเหตุ | |
| ชื่อที่ขึ้นทะเบียน | วัดปู่บัว |
| ขึ้นเมื่อ | 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2478 |
| เป็นส่วนหนึ่งของ | รายชื่อโบราณสถานในจังหวัดสุพรรณบุรี |
| เลขอ้างอิง | 0004894 |
 สถานีย่อยพระพุทธศาสนา | |
วัดปู่บัว เป็นวัดราษฎร์สังกัดคณะสงฆ์ฝ่ายมหานิกาย ตั้งอยู่ในตำบลสนามชัย อำเภอเมืองสุพรรณบุรี จังหวัดสุพรรณบุรี
ตามประวัติเล่าสืบต่อมาว่า เดิมชื่อ วัดปลูกบัว ต่อมาเรียกเพี้ยนเป็น วัดปู่บัว เล่าเพิ่มเติมว่าเป็นวัดหนึ่งในเส้นทางประวัติศาสตร์ ตามตำนานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ว่าเคยเป็นสถานที่ปลูกบัวเพื่อขอขมาดวงวิญญานของเหล่าทหารที่เข้าร่วมสู้รบในสงครามยุทธหัตถีที่ทรงมีต่อพระมหาอุปราชาแห่งพม่า เมื่อพ.ศ. 2134 กรมศิลปากรได้ประกาศให้วัดปู่บัวขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานแห่งชาติในราชกิจจานุเบกษา เล่ม 52 ตอนที่ 75 วันที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2478[1] โดยตั้งวัดเมื่อ พ.ศ. 2476 ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อ พ.ศ. 2489[2]
สถานที่ตั้งวัดอยู่นอกกำแพงเมืองสุพรรณบุรีและอยู่ฝั่งตะวันออกของแม่น้ำสุพรรณบุรี พบพระพุทธรูปหินทรายนาคปรกศิลปะบายน จำนวน 32 องค์จากใต้พื้นดิน และพบลานทอง 1 แผ่น ลักษณะศิลปกรรมของโบราณสถานสันนิษฐานว่าสร้างมาตั้งแต่สมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์ และพบหลักฐานชิ้นส่วนภาชนะดินเผา เตาเผาภาชนะดินเผาโบราณ ทำให้สันนิษฐานว่าบริเวณนี้น่าจะเคยเป็นที่ตั้งของชุมชนโบราณ[3]
โบราณสถานมีเจดีย์ทรงสี่เหลี่ยม องค์เจดีย์หันหน้าไปทางแม่น้ำสุพรรณุบรี ด้านตะวันตกมีซุ้มเปิดเข้าสู่ห้องภายในองค์เจดีย์ ส่วนยอดเป็นบัวโถ เป็นเจดีย์สกุลช่างอู่ทองตั้งอยู่ด้านหลังวัดใกล้แม่น้ำ เจดีย์รายตั้งอยู่ด้านหน้าของเจดีย์ประธาน แบ่งได้เป็น 2 รูปแบบ คือ เจดีย์มณฑปยอดระฆัง และเจดีย์ทรงระฆังเหลี่ยมย่อมุมไม้สิบสอง[4]
วัดมีอุโบสถสร้างเมื่อ พ.ศ. 2488 ขนาด 5 ห้อง กว้าง 8.50 เมตร ยาว 24 เมตร ภายในมีภาพพุทธประวัติใส่กรอบประดับอยู่ และยังเป็นประดิษฐานพระประธานประจำอุโบสถ ปางมารวิชัย ขนาดหน้าตักกว้าง 79 นิ้ว เนื้อศิลาแลง มีอายุประมาณ 200 ปี เป็นพระพุทธรูปที่ย้ายมาจากวัดเสือที่อยู่ทางทิศใต้วัดปู่บัว เป็นพระประธานที่ประดิษฐานมาแล้ว 3 อุโบสถ จึงเรียกกันว่า หลวงพ่อสามโบสถ์
ลำดับเจ้าอาวาส
[แก้]ลำดับเจ้าอาวาสวัดปู่บัว เท่าที่พบข้อมูล[5][6][7]
| ลำดับที่ | รายนาม | เริ่มวาระ | สิ้นสุดวาระ | หมายเหตุ |
| 1 | สมภารคำ | - | - | ไม่ชัดเจนว่าเป็นเจ้าอาวาสวัดนี้หรือไม่, ปรากฏชื่อบนจารึกระฆังเก่าของวัด ระบุ พ.ศ. 2384 |
| 2 | ขรัวตาสุด | - | - | ไม่ชัดเจนว่าเป็นเจ้าอาวาสหรือไม่, ปรากฏชื่อบนจารึกบูรณะพระประธานของวัด ระบุวันอังคาร ขึ้น 13 ค่ำ เดือน 4 ปีกุน สัปตศก (พ.ศ. 2418) |
| 3 | พระพู่ | - | - | ไม่ชัดเจนว่าเป็นเจ้าอาวาสหรือไม่, ปรากฏชื่อในประวัตินายดิส กิจไพบูลย์ สมัยเป็นศิษย์วัดราว พ.ศ. 2438 |
| 4 | พระต่าย | - | - | เจ้าอาวาส, ปรากฏชื่อในทำเนียบคณะสงฆ์ ร.ศ.123 (พ.ศ. 2447) |
| 5 | พระไม้ | - | - | เจ้าอาวาส |
| 6 | พระคุ้ม | - | - | เจ้าอาวาส |
| 7 | พระลำใย (ไย) | ราวสมัยรัชกาลที่ 7 | ราวสมัยต้นรัชกาลที่ 9 | เจ้าอาวาส |
| 8 | พระครูปัญญาสารวัฒน์ (โปร่ง สังข์พิชัย ปญฺญาสาโร) | ราวสมัยต้นรัชกาลที่ 9 | พ.ศ. 2522 | เจ้าอาวาส, มรณภาพ |
| 9 | พระแสวง | - | - | เจ้าอาวาส |
| 10 | พระทอง จรณธมฺโม | - | - | เจ้าอาวาส |
| 11 | พระครูสิริวิริยาภรณ์ (เพียร คำเหล็ก ปญฺญาวุโธ) ป.ธ.6 | พ.ศ. 2530 | - | เจ้าอาวาส, ปัจจุบัน |
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "วัดปู่บัว". สำนักงานคณะสงฆ์ภาค ๑๔.
- ↑ "วัดปู่บัว". สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
- ↑ กรมศิลปากร. "วัดปู่บัว" ระบบภูมิสารสนเทศ แหล่งมรดกทางศิลปวัฒนธรรม. (ออนไลน์). เข้าถึงเมื่อ 6 ธันวาคม 2565. เข้าถึงจาก http://gis.finearts.go.th/fineart/
- ↑ "วัดปู่บัว". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-12-06. สืบค้นเมื่อ 2022-12-06.
- ↑ กระทรวงธรรมการ. (2447). ทำเนียบคณะสงฆ์ ลงพิมพ์โดยอนุญาตของเสนาบดีกระทรวงธรรมการ รัตนโกสินทร์ศก 123. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์บำรุงนุกูลกิจ.
- ↑ ดิส กิจไพบูลย์. (2494). ประวัติวัดปู่บัว ประวัติผู้สร้างโบสถ์วัดปู่บัว ตำรายาช่วยตัวเองกิจไพบูลย์ วันที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2494. พระนคร: บริษัทคณะช่างจำกัด.
- ↑ กรมการศาสนา กระทรวงศึกษาธิการ. (2545). ประวัติวัดทั่วราชอาณาจักร เล่ม 21. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.