วงศ์ปลาเฉี่ยว

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
วงศ์ปลาเฉี่ยว
ปลาเฉี่ยวหิน (Monodactylus argenteus) ในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร: Animalia
ไฟลัม: Chordata
ชั้น: Actinopterygii
อันดับ: Perciformes
อันดับย่อย: Percoidei
วงศ์ใหญ่: Percoidea
วงศ์: Monodactylidae
สปีชีส์: 6 ชนิด (ดูในรายละเอียด)
สกุล

วงศ์ปลาเฉี่ยว (วงศ์: Monodactylidae) เป็นวงศ์ปลาจำพวกหนึ่ง ในอันดับปลากะพง (Perciformes) เป็นปลาที่มีรูปร่างโดยรวมคือ แบนข้างมากเป็นรูปสี่เหลี่ยม หัวเล็ก ปากมีขนาดเล็ก ครีบหลังและครีบท้องคม ครีบอกและครีบหางสั้น มีลายพาดสีดำบริเวณหางและช่องปิดเหงือก ตากลมโต เกล็ดเล็กละเอียดมาก ชอบอยู่รวมกันเป็นฝูง โดยเป็นปลาขนาดเล็ก ขนาดใหญ่ที่สุดไม่เกินฝ่ามือของมนุษย์ อาศัยอยู่ตามชายฝั่งทะเลหรือปากแม่น้ำ สามารถปรับตัวให้อาศัยได้ทั้งน้ำเค็ม-น้ำกร่อย-น้ำจืด ได้เป็นอย่างดี

แพร่พันธุ์โดยการวางไข่ในบริเวณที่เป็นน้ำจืดหรือมีปริมาณความเค็มน้อย โดยปลาตัวเมียจะวางไข่ก่อนที่ปลาตัวผู้จะปล่อยน้ำเชื้อผสม ก่อนที่ลูกปลาจะค่อย ๆ เติบโตและอพยพไปอยู่ในบริเวณที่เป็นน้ำกร่อยหรือน้ำเค็มมากขึ้น ซึ่งปัจจุบันสามารถเพาะขยายพันธุ์ได้แล้วในสถานที่เลี้ยง[1]

พบในทะเลแถบเขตร้อนอย่างกว้างขวาง ตั้งแต่ชายฝั่งทะเลภูมิภาคแอฟริกาตะวันออกไปจนถึงออสเตรเลีย มีทั้งหมด 2 สกุล 6 ชนิด

การจำแนกชนิด[แก้]

สกุลนี้ปลาจะมีรูปร่างเป็นสีเหลี่ยม ครีบทุกครีบคม สั้น สามารถปรับตัวให้อาศัยได้ทั้งน้ำเค็ม, น้ำกร่อย และน้ำจืด จึงทำให้นิยมเลี้ยงกันเป็นปลาสวยงาม ทั้งในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำทั่วโลก และในตู้ปลาส่วนบุคคล ซึ่งมักจะมีชื่อเรียกกันในแวดวงปลาสวยงามในปลาวงศ์นี้รวม ๆ กันว่า "บอร์เนียว" หรือ "ฟิงเกอร์"

สกุลนี้รูปร่างปลาจะยาวกว่าสกุล Monodactylus มีชื่อสามัญเรียกว่า "Pomfred" มีรูปร่างคล้ายปลาในวงศ์ปลาแป้นแก้ว (Ambassidae) และจะอาศัยอยู่ได้แค่น้ำกร่อยหรือน้ำทะเลเท่านั้น

อ้างอิง[แก้]