ลู่เจียจุ่ย
เขตการเงินและการค้าลู่เจียจุ่ย หรือ ลู่เจียจุ่ย (จีนตัวย่อ: 陆家嘴金融贸易区; จีนตัวเต็ม: 陸家嘴金融貿易區; พินอิน: Lùjiāzuǐ jīnróng màoyì qū; ชื่อย่อ 陆家嘴; อังกฤษ: Lujiazui Finance and Trade Zone หรือ Lujiazui) เป็นหนึ่งในศูนย์กลางทางการเงินหลักในเซี่ยงไฮ้ ประเทศจีน ตั้งอยู่บนแหลมที่งอกจากคุ้งน้ำของแม่น้ำหวงผู่ฝั่งตะวันออก ในเขตผู่ตง ตรงข้ามกับย่านธุรกิจและการเงินเก่าแก่บนฝั่งตะวันตก (เรียก เดอะบันด์ หรือ ไว่ทาน) ลู่เจียจุ่ยเดิมเรียกตามสำเนียงเซี่ยงไฮ้ว่า Lokatse (หลกกัดเซะ)
ในคริสต์ทศวรรษที่ 1990 สภาแห่งรัฐของสาธารณรัฐประชาชนจีนได้ประกาศการพัฒนาเขตผู่ตง และจัดตั้งเขตพัฒนาทางการเงินระดับชาติแห่งแรกในลู่เจียจุ่ย ในปี พ.ศ. 2548 สภาแห่งรัฐได้ยืนยันขนาดพื้นที่ของลู่เจียจุ่ย 31.78 ตารางกิโลเมตร (12.27 ตารางไมล์) เฉพาะย่านลู่เจียจุ่ยซึ่งเป็นพื้นที่ย่านศูนย์กลางธุรกิจเป็นที่ตั้งตึกระฟ้าจำนวนมากมีขนาด 1.7 ตารางกิโลเมตร[1] และเป็นเขตการเงินและการค้าเพียงแห่งเดียวในบรรดาเขตพัฒนาระดับรัฐ 185 แห่งในแผ่นดินใหญ่ของประเทศจีน[2]
ย่านศูนย์กลางธุรกิจลู่เจียจุ่ย เป็นกลุ่มตึกระฟ้า มีอาคารที่สำคัญได้แก่ เซี่ยงไฮ้ทาวเวอร์ซึ่งสูงเป็นอันดับสองของโลก, ศูนย์การเงินโลกเซี่ยงไฮ้, หอไข่มุกตะวันออก และ จินเม่าทาวเวอร์ ภูมิทัศน์ที่มีเอกลักษณ์ทั้งสองฝั่งของแม่น้ำหวงผู่ที่ประกอบด้วยอาคารสูงระฟ้าของลู่เจียจุ่ย และอาคารประวัติศาสตร์บนฝั่งไว่ทาน (เดอะบันด์) ที่ฝั่งตรงข้ามทำให้ลู่เจียจุ่ยเป็นสถานที่ยอดนิยมสำหรับนักท่องเที่ยวในเซี่ยงไฮ้ สถานที่ท่องเที่ยวอื่นในพื้นที่ ได้แก่ สวนลู่เจียจุ่ย (陆家嘴中心绿地; Lujiazui Central Greenbelt) และ เซี่ยงไฮ้โอเชียนอะควาเรียม
ประวัติ[แก้]
การก่อตัวและที่มาของชื่อ[แก้]
ตามพงศาวดารท้องถิ่นของเซี่ยงไฮ้ แม่น้ำหวงผู่ถูกขุดให้เชื่อมกับแม่น้ำซูโจวเมื่อประมาณช่วงศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตศักราช ประกอบกับโครงการขุดลอกขยายแม่น้ำหวงผู่ในรัชสมัยจักรพรรดิหย่งเล่อแห่งราชวงศ์หมิงทำให้แม่น้ำหวงผู่กว้างขึ้นและลดความสำคัญของแม่น้ำหวู่ซง (แม่น้ำซูโจว) การไหลหักโค้งในมุมหักศอกเมื่อผ่านเวลาทำให้คุ้งน้ำต้องปรับสภาพเป็นโค้งและสะสมตะกอนกลายเป็นหัวแหลมที่ยื่นออกเรื่อย ๆ (หาดทราย) เมื่อมองจากฝั่งตะวันตกของแม่น้ำผู่เจียงไปยังฝั่งตรงข้าม หรือจากมุมสูง แหลมทรายนี้ดูคล้ายปากขนาดใหญ่ (嘴; จุ่ย แปลว่า ปาก ในที่นี้คือการบ่งบอกลักษณะภูมิประเทศคือ แหลม) ของสัตว์ร้ายที่ยื่นออกขณะกำลังดื่มน้ำ และแหลมแห่งนี้ยังเคยเป็นที่บ้านของ ลู่ เชิน กวีแห่งราชวงศ์หมิงซึ่งเกิดและเสียชีวิตที่นี่ และครอบครัว รวมถึงศาลบรรพชนตระกูลลู่ จึงมีชื่อเรียก "ลู่เจีย"จุ่ย ("陆家"嘴 บ้านตระกูลลู่)[3][4]
การตั้งถิ่นฐาน[แก้]
ในช่วงปลายราชวงศ์หมิงและต้นราชวงศ์ชิง บันทึกว่ามีชาวประมงอาศัยอยู่กระจัดกระจายทางตะวันตกเฉียงใต้และตอนกลางของลู่เจียจุ่ย [5] ในรัชสมัยเฉียนหลงแห่งราชวงศ์ชิง การก่อสร้างเขื่อนป้องกันน้ำท่วมและกั้นกระแสน้ำเค็มบนแหลมทำให้เกิดการตั้งถิ่นฐานเป็นจำนวนมากขึ้น เป็นหมู่บ้านหลายแห่งภายในกำแพงเขื่อน โดยที่ราบลุ่มยังคงอยู่นอกเขื่อน หมู่บ้านเหล่านี้ได้แก่ เกาเซียงปัง, เซี่ยเจียปัง, หยางเจียเหมา, หยูเจียเหมิน, หวังเจียเหมิน, อู๋เจียหลง เป็นต้น
การเปิดเซี่ยงไฮ้ในฐานะท่าเรือตามสนธิสัญญาในช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 19 นำไปสู่การพัฒนาอย่างรวดเร็วของลู่เจียจุ่ย ในฐานะพื้นที่อุตสาหกรรมและการค้าที่ให้บริการเซี่ยงไฮ้ ตอนกลางของแหลมกลายเป็นเมืองที่เรียกว่า ล่านหนีตู้ (烂泥渡 แปลตามตัวอักษรว่า "ท่าข้ามเลนเน่า") ซึ่งตั้งชื่อตามท่าเทียบเรือแห่งหนึ่งบนฝั่งแม่น้ำ ชาวอังกฤษ อเมริกัน ฝรั่งเศส เยอรมัน และญี่ปุ่น ได้สร้างโรงงาน โกดัง ลานจัดเก็บ และท่าเทียบเรือเพื่อให้บริการ และพัฒนาเป็นถนนย่านการค้าอันพลุกพล่าน เพื่อการค้าสินค้าโภคภัณฑ์ สินค้ายังชีพ และบริการแก่คนงานจำนวนมากที่ทำงานในโรงงานอุตสาหกรรม
การพัฒนาร่วมสมัย[แก้]
ในปี พ.ศ. 2529 ในฐานะส่วนหนึ่งของนโยบายปฏิรูปเซี่ยงไฮ้ให้เป็นศูนย์กลางการพัฒนาเศรษฐกิจและการค้าของรัฐบาลจีน ซึ่งกล่าวถึงการพัฒนาผู่ตงเป็นครั้งแรก รวมถึงสภาแห่งรัฐได้อนุมัติการจัดตั้งศูนย์กลางการเงินและการค้าแห่งใหม่ขึ้นในลู่เจียจุ่ย[6] นโยบาย "การพัฒนาและเปิดกว้างผู่ตง" (浦东开发开放) ได้รับการประกาศอย่างเป็นทางการในปีพ.ศ. 2533 (ค.ศ. 1990) ในปีเดียวกันตลาดหลักทรัพย์เซี่ยงไฮ้ได้ก่อตั้งขึ้น ผู่ตงถูกเปลี่ยนอย่างรวดเร็วจากอดีตนิคมอุตสาหกรรมไปสู่ศูนย์กลางการเงินและการพาณิชย์ ลู่เจียจุ่ยเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ของเซี่ยงไฮ้ เช่นเดียวกับตึกระฟ้าที่สร้างขึ้นจำนวนมาก เช่น หอไข่มุกตะวันออก, ศูนย์การเงินโลกเซี่ยงไฮ้, จินเม่าทาวเวอร์ และ เซี่ยงไฮ้ทาวเวอร์
เมื่อวันที่ 1 มีนาคม 2015 เขตการเงินและการค้าลู่เจียจุ่ย ได้ถูกรวมอยู่ในขอบเขตของเขตการค้าเสรีเซี่ยงไฮ้อย่างเป็นทางการ[7] (Shanghai Free Trade Zone - SFTZ)
การพัฒนาเศรษฐกิจ[แก้]
ศูนย์รวมสำนักงานใหญ่[แก้]
นับตั้งแต่การก่อตั้งเขตการเงินและการค้าลู่เจียจุ่ย สถาบันการเงินของจีนและต่างประเทศจำนวนมากได้เริ่มเข้ามาตั้งรกราก และหลายแห่งได้ตั้งสำนักงานใหญ่ระดับภูมิภาคที่ลู่เจียจุ่ย ทำให้กลายเป็นกลุ่มสำนักงานใหญ่ของหลายบริษัท ณ สิ้นเดือนกันยายน 2554 มีสำนักงานใหญ่ระดับภูมิภาคของบริษัทข้ามชาติในภูมิภาค 71 แห่ง ณ เดือนตุลาคม 2555 มีสถาบันการเงินที่ได้รับอนุญาต 658 แห่ง ซึ่งรวมถึงสถาบันการเงินที่ได้รับทุนจากต่างประเทศ 55 แห่ง[8]
สำนักงานใหญ่ที่ตั้งอยู่ในลู่เจียจุ่ย ได้แก่ ธนาคารต่างประเทศในประเทศจีน เช่น ธนาคาร HSBC, ซิตี้แบงค์, สแตนดาร์ดชาร์เตอร์ด, ธนาคารแห่งเอเชีย, ธนาคารดีบีเอส, ธนาคารหั่งเส็ง และธนาคาร Tokyo-Mitsubishi UFJ นอกจากสถาบันการเงินแล้ว สำนักงานใหญ่ของตลาดเกิดใหม่ทั่วโลกของไอบีเอ็ม[9] สถาบันการเงินและธนาคารในประเทศ ธนาคารแห่งประเทศจีนสำนักงานใหญ่เซี่ยงไฮ้ สำนักงานใหญ่ของธนาคารแห่งการสื่อสาร (BOC), ธนาคารเซี่ยงไฮ้ และธนาคารเพื่อการพาณิชย์ชนบทเซี่ยงไฮ้ ในสาขาประกันภัยบริษัทไชน่าแปซิฟิคประกันภัย บริษัทซงหงประกันชีวิต ธนาคารแห่งประเทศจีนและธนาคารเพื่อการก่อสร้างแห่งประเทศจีน[10] นอกจากนี้ ธนาคารเพื่อการเกษตรแห่งประเทศ[10] ในบรรดาบริษัทผู้ผลิต สำนักงานใหญ่ของ COMAC ซึ่งเป็นผู้ผลิตเครื่องบินรายใหญ่ ในปี 2009[11]
ตลาดการค้าหลักทรัพย์ในประเทศตั้งอยู่ในลู่เจียจุ่ย ได้แก่ ตลาดหลักทรัพย์เซี่ยงไฮ้, ตลาดซิ้อขายล่วงหน้าเซี่ยงไฮ้ (Shanghai Futures Exchange), ตลาดหลักทรัพย์ล่วงหน้าแห่งประเทศจีน (China Financial Futures Exchange –CFFEX) และตลาดค้าเพชรเซี่ยงไฮ้ (Shanghai Diamond Exchange)
ห้างสรรพสินค้า[แก้]
ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่หลายแห่ง เช่น ซุปเปอร์แบรนด์มอลล์และศูนย์การเงินนานาชาติเซี่ยงไฮ้ รวมถึง China Resources Times Square, เยาฮันเซี่ยงไฮ้สาขาที่ 1 (Shanghai No. 1 Yaohan), Xinmei Building, Zhongrong International Mall และห้างสรรพสินค้าอื่น ๆ อีกมากมาย
สถาปัตยกรรมสัญญลักษณ์[แก้]
สถาปัตยกรรมที่เป็นสัญญลักษณ์ของลู่เจียจุ่ย ได้แก่
- หอไข่มุกตะวันออก
- จินเม่าทาวเวอร์
- ศูนย์การเงินโลกเซี่ยงไฮ้
- ซุปเปอร์แบรนด์มอลล์
- เซี่ยงไฮ้ไอเอฟซี
- เซี่ยงไฮ้ทาวเวอร์
| ชื่อภาษาไทย | ชื่อภาษาจีน
(ชื่ออังกฤษ) |
Image | Address | สูง (เมตร) | จำนวนชั้น | ปี พ.ศ. ที่เปิดบริการ (ค.ศ.) |
|---|---|---|---|---|---|---|
| เซี่ยงไฮ้ทาวเวอร์ | 上海中心大厦
(Shanghai Tower) |
|
เลขที่ 51 ถนนลู่เจียจุ่ย | 632 | 121 | 2558 (2015) |
| ศูนย์การเงินโลกเซี่ยงไฮ้ | 上海环球金融中心 | 
|
เลขที่ 100 ถนนเซนจูรี | 492 | 101 | 2551 (2008) |
| หอไข่มุกตะวันออก | 东方明珠塔
(Oriental Pearl Tower) |
|
เลขที่ 2 ถนนลู่เจียจุ่ย | 468 | 14 | 2537 (1994) |
| จินเม่าทาวเวอร์ | 金茂大厦
(Jinmao Tower) |
|
เลขที่ 88 ถนนเซนจูรี | 421 | 93 | 2541 (1998) |
| วันลู่เจียจุ่ย | (One Lujiazui) | 
|
เลขที่ 68 ถนนหยินเฉิง | 269 | 53 | 2551 (2008) |
| เซี่ยงไฮ้ไอเอฟซี | 上海国际金融中心
(Shanghai IFC) |
|
เลขที่ 8 ถนนเซนจูรี | 260 | 58 | 2552 (2009) |
| อาคารสำนักงานใหญ่ธนาคารเซี่ยงไฮ้ | 上海银行大厦
(Bank of Shanghai Headoffice) |
|
เลขที่ 168 ถนนหยินเฉิง | 252 | 46 | 2548 (2005) |
| อาคารสำนักงานใหญ่เซี่ยงไฮ้ธนาคารแห่งประเทศจีน | (BOC Tower) | 
|
เลขที่ 200 ถนนหยินเฉิง | 226 | 53 | 2543 (2000) |
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 陆家嘴概况 เก็บถาวร 2013-12-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ "陆家嘴金融贸易区介绍". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-12-07. สืบค้นเมื่อ 2021-06-21.
- ↑ "Huangpu River Archives". Sublime China (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-06-24. สืบค้นเมื่อ 2021-06-21.
- ↑ "陆家嘴 一部摩天大楼的发展史". 简书 (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2019-12-08.
- ↑ 黄浦江（上海界内河流）. Baidu Baike, สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2564.
- ↑ 界面新闻©. "陆家嘴四十年：从烂泥路到金融中心". www.huxiu.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2019-12-08.
{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ "自贸区"2.0"时代将起程 津闽粤自贸区和上海扩展区或3月1日挂牌". 新华网. 2015-01-25. สืบค้นเมื่อ 2015-01-19.
- ↑ "陆家嘴缺什么". Fung Global Institute. 2013-01-05. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-06-01.
- ↑ 浦东新区4成跨国公司总部“花落”陆家嘴 เก็บถาวร 2016-03-05 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน 浦东门户. 2011-11-15.
- ↑ 10.0 10.1 "建行"二总部"昨日在沪揭牌". 东方早报. 2013-10-22. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-26.
- ↑ "大飞机公司总部入驻陆家嘴中国商飞大厦". 地产中国网. 2009-08-24. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-12-31.