ข้ามไปเนื้อหา

ลานโล่ง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ลานโล่งในที่ต่าง ๆ อย่างดามัสกัส มิวนิก ปารีส และเวียนนา

ลานโล่ง (อังกฤษ: courtyard) หรือ ลาน (court) เป็นพื้นที่อันมีขอบเขต มักล้อมรอบด้วยอาคาร หรือกลุ่มอาคารที่เปิดโล่งรับแสง

ลานโล่งเป็นองค์ประกอบทั่วไปในอาคารทั้งแบบตะวันตกและตะวันออก และสถาปนิกทั้งโบราณและร่วมสมัยได้ออกแบบลานโล่งทั้งในลักษณะอาคารทั่วไปและแบบพื้นถิ่น[1] พื้นที่ดังกล่าวใน โรงแรมและอาคารสาธารณะมักเป็นสถานที่พบปะหลักด้วยจุดประสงค์บางประการ นำไปสู่ความหมายอื่นของ คำว่า "ศาล" คำว่า court และ yard ทั้งสองคำมีรากศัพท์เดียวกัน ซึ่งหมายถึงพื้นที่ปิดล้อม ในมหาวิทยาลัย มักเรียกลานโล่งว่า ลานสี่เหลี่ยมอาคารล้อม

อ้างอิง

[แก้]
  1. Caves, R. W. (2004). Encyclopedia of the City. Routledge. p. 149.