ลานกลางอาคาร
ในทางสถาปัตยกรรม ลานกลางอาคาร หรือ เอเทรียม (อังกฤษ: atrium) คือพื้นที่เปิดโล่งขนาดใหญ่หรือที่มี ช่องแสงหลังคาคลุม ที่ล้อมรอบด้วยอาคาร[1] ลานกลางอาคารแบบนี้เป็นองค์ประกอบทั่วไปของที่อยู่อาศัยของชาวโรมันโบราณ โดยทำหน้าที่ให้แสงสว่างและการระบายอากาศสู่ภายในอาคาร ลานกลางอาคารสมัยใหม่ซึ่งได้รับการพัฒนาในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 และ 20 มักมีความสูงหลายชั้น มีหลังคาบานลูกฟักกระจกหรือหน้าต่างบานใหญ่ และมักจะตั้งอยู่ที่บริเวณประตูทางเข้าหลักของอาคาร (ในห้องโถงพักคอย)
ลานกลางอาคารเป็นลักษณะการออกแบบที่ได้รับความนิยม เนื่องจากทำให้ตัวอาคารให้ "ความรู้สึกกว้างขวางและสว่างไสว"[2] ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ลานกลางอาคารได้กลายมาเป็นลักษณะสำคัญของอาคารหลายแห่ง[3] ลานกลางอาคารได้รับความนิยมในหมู่ผู้ใช้อาคาร นักออกแบบอาคาร และผู้พัฒนาอาคาร ผู้ใช้ลานกลางอาคารเนื่องจากสามารถสร้างบรรยากาศภายในที่มีชีวิตชีวาและกระตุ้นจิตใจซึ่งช่วยเป็นเกราะกำบังจากสภาพแวดล้อมภายนอกได้ ทั้งยังเชื่อมโยงทางสายตากับสภาพแวดล้อมนั้นไว้ด้วย นักออกแบบมักใช้โอกาสในการสร้างพื้นที่ประเภทใหม่ ๆ ในอาคาร และนักพัฒนาต่างมองว่าลานกลางอาคารเป็นสิ่งอำนวยความสะดวกอันทรงเกียรติที่สามารถเพิ่มมูลค่าทางการค้าและความน่าดึงดูดใจได้[4]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Atrium". The Free Dictionary. สืบค้นเมื่อ 8 April 2014.
- ↑ Driscoll, Matt (2013). Model Making for Architects. Ramsbury, UK: Crowood Press. p. 69. ISBN 9781847976239.
- ↑ Steemers, Koen (2000). Architecture, City, Environment. Cambridge, UK: Earthscan Press. p. 292. ISBN 9781902916163.
- ↑ Sharples, S.; Shea, A. D. (Dec 1999). "Roof obstructions and daylight levels in atria: a model study under real skies". Lighting Research and Technology. SAGE Publications. 31 (4): 181–185. doi:10.1177/096032719903100408.