ลมฟ้าอากาศสุดโต่ง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
แนวโน้มการเกิดอุบัติภัยธรรมชาติ [1]

ลมฟ้าอากาศสุดโต่ง (อังกฤษ: Extreme weather) หมายถึงปรากฏการณ์ทางลมฟ้าอากาศที่มีความสุดโต่งเทียบกับอุบัติภัยธรรมชาติที่มีบันทึกไว้โดยรวม โดยเฉพาะลมฟ้าอากาศที่มีความรุนแรงมาก หรือลมฟ้าอากาศที่ผิดไปจากปกติ[2]

การเกี่ยวข้องกับพายุหมุนเขตร้อน[แก้]

การเพิ่มของความหายนะชนิดรุนแรงระดับสูงมากนั้น มีผลสืบเนื่องมาจากการเพิ่มจำนวนเหตุการณ์รุนแรงที่ร่วมกับการเพิ่มของจำนวนประชากร ซึ่งการเพิ่มจำนวนประชากรมีผลให้เกิดความเสียหายมากกว่าพื้นที่ที่มีประชากรน้อย องค์การอุตุนิยมโลก[3] และสำนักปกป้องสิ่งแวดล้อมสหรัฐฯ (EPA)[4] ได้โยงการเพิ่มจำนวนอุบัติภัยธรรมชาติสุดโต่งว่าเกิดจากปรากฏการณ์โลกร้อน เช่นกับโฮโย (Hoyos et al. (2006) ที่เขียนไว้ว่าการเพิ่มจำนวนของเฮอร์ริเคนระดับ 4 และ 5 เชื่อมโยงโดยตรงกับการเพิ่มอุณหภูมิของโลก[5] เช่นเดียวกัน เคอร์รี เอมมานูเอล ก็ได้เขียนไว้ในวารสารเนเจอร์ว่าพลังของเฮอร์ริเคนที่ลดถอยลงมีความสัมพันธ์กับอุณหภูมิที่เกี่ยวข้องกับสภาวะโลกร้อนโดยตรง แบบจำลองเฮอร์ริเคนได้แสดงผลต้องตรงกันโดยพบว่า เฮอร์ริเคนที่จำลองภายใต้บรรยากาศที่ร้อนขึ้น และที่มีสภาพ CO2 สูงขึ้นกว่าปัจจุบันจะมีความรุนแรงมากกว่าปัจจุบัน โทมัส คนุตสัน และ โรเบิร์ต อี ทูเลยาแห่ง NOAA ระบุเมื่อ พ.ศ. 2547 ว่าการร้อนขึ้นที่เกิดจากแก๊สเรือนกระจกอาจเป็นตัวนำที่ทำให้เกิดปรากฏการณ์พายุเฮอร์ริเคนระดับ 5 ที่สร้างความเสียหายระดับสูงบ่อยครั้งมากขึ้น[6] เวกชิ และ โสเดน (Vecchi and Soden) พบว่าแรงเฉือนลม (wind shear) ซึ่งเป็นตัวเพิ่มกำลังให้แก่พายุหมุนเขตร้อนเกิดการเปลี่ยนแปลงในแบบจำลองคาดการณ์สภาวะโลกร้อนด้วยเช่นกัน การคาดการณ์การเพิ่มของแรงเฉือนลมในแอตแลนติกเขตร้อนและแปซิฟิกตะวันออกมีความเชื่อมโยงโดยตรงกับการลดการ “เคลื่อนไหลวอล์คเกอร์” (Walker circulation) รวมทั้งการลดระดับของแรงเฉือนลมในแปซิฟิกตะวันตกและแปซิฟิกกลาง [1] การศึกษาดังกล่าวไม่ได้อ้างถึงผลกระทบสุทธิของเฮอร์ริเคนในแอตแลนติกและแปซิฟิกตะวันออกที่เกิดจากบรรยากาศที่ร้อนและมีความชื้นมาก รวมทั้งแบบจำลองที่คาดการณ์เพิ่มขึ้นของแรงเฉือนลมในแอตแลนติก[7]

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. "Pascal Peduzzi (2004) "Is climate change increasing the frequency of hazardous events?" Environment Times UNEP/GRID-Arendal" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2006-12-08. สืบค้นเมื่อ 2008-09-29.
  2. Intergovernmental Panel on Climate Change. [http://www.grida.no/climate/ipcc_tar/wg1/088.htm 2.7 Has Climate Variability, or have Climate Extremes, Changed?] เก็บถาวร 2005-11-01 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Retrieved on 2007-04-13.
  3. Commondreams.org News Center. Extreme Weather Prompts Unprecedented Global Warming Alert. เก็บถาวร 2006-04-18 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Retrieved on 2007-04-13.
  4. U. S. Environmental Protection Agency. Global Warming. เก็บถาวร 2006-10-11 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Retrieved on 2007-04-13.
  5. Carlos D. Hoyos, Paula A. Agudelo, Peter J. Webster, Judith A. Curry. Deconvolution of the Factors Contributing to the Increase in Global Hurricane Intensity. Retrieved on 2007-04-13.
  6. Thomas R. Knutson, et al., Journal of Climate, Impact of CO2-Induced Warming on Simulated Hurricane Intensity and Precipitation: Sensitivity to the Choice of Climate Model and Convective Parameterization, 15 Sept. 2004. Retrieved March 4, 2007.
  7. Vecchi, Gabriel A. Brian J. Soden (2007-04-18). "Increased tropical Atlantic wind shear in model projections of global warming" (PDF). Geophysical Research Letters. 34 (L08702): 1–5. doi:10.1029/2006GL028905. สืบค้นเมื่อ 2007-04-21. {{cite journal}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]