จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
| ฤดูพายุไซโคลนแปซิฟิกใต้ พ.ศ. 2562–2563 |
|---|
 แผนที่สรุปฤดูกาล |
| ขอบเขตฤดูกาล |
|---|
| ระบบแรกก่อตัว | 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2562 |
|---|
| ระบบสุดท้ายสลายตัว | 10 เมษายน พ.ศ. 2563 |
|---|
| พายุมีกำลังมากที่สุด |
|---|
|
| ชื่อ | แฮรอลด์ |
|---|
| • ลมแรงสูงสุด | 220 กม./ชม. (140 ไมล์/ชม.)
(เฉลี่ย 10 นาที) |
|---|
| • ความกดอากาศต่ำที่สุด | 924 hPa (มิลลิบาร์) |
|---|
|
|
| สถิติฤดูกาล |
|---|
| ความแปรปรวนทั้งหมด | 12 ลูก |
|---|
| พายุดีเปรสชันทั้งหมด | 8 ลูก |
|---|
| พายุไซโคลนเขตร้อน | 8 ลูก |
|---|
| พายุไซโคลนกำลังแรง | 4 ลูก |
|---|
| ผู้เสียชีวิตทั้งหมด | 34 คน |
|---|
| ความเสียหายทั้งหมด | > 131.63 ล้านดอลลาร์สหรัฐ
(ค่าเงิน USD ปี 2020) |
|---|
|
ฤดูพายุไซโคลนแปซิฟิกใต้
2560–61, 2561–62, 2562–63, 2563–64, 2564–65 |
ฤดูพายุไซโคลนแปซิฟิกใต้ พ.ศ. 2562–63 เป็นช่วงฤดูที่เคยมีการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อนภายในมหาสมุทรแปซิฟิกใต้ ถึงทางตะวันออกของเส้น 160°ตะวันออก ฤดูกาลอย่างเป็นทางการเริ่มนับตั้งแต่วันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2562 ไปจนถึง 30 เมษายน พ.ศ. 2563 อย่างไรก็ตาม พายุหมุนเขตร้อนสามารถก่อตัวได้ตลอดเวลาในระหว่างวันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2562 ถึง 30 มิถุนายน พ.ศ. 2563 และจะถูกนับรวมไปเป็นส่วนหนึ่งของฤดูกาลด้วย ในตลอดฤดูกาลนี้ พายุหมุนเขตร้อนจะถูกตรวจสอบโดยศูนย์อุตุนิยมวิทยาชำนัญพิเศษประจำภูมิภาค (RSMC) ในนันจี และศูนย์เตือนภัยพายุหมุนเขตร้อนในบริสเบน, ออสเตรเลีย และ เวลลิงตัน, นิวซีแลนด์ นอกจากนั้นยังมี ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ซึ่งจะออกคำเตือนอย่างไม่เป็นทางการเพื่อความสนใจของชาวอเมริกัน
RSMC นันจี จะออกการเตือนภัยโดยแนบหมายเลขและตัวอักษร F ต่อท้ายให้กับพื้นที่ความแปรปรวนของอากาศที่ก่อตัวขึ้นภายในหรือเคลื่อนตัวเข้าสู่แอ่ง ในขณที่ JTWC จะให้รหัสเรียกขานกับพายุหมุนเขตร้อน และใช้ตัวอักษร P ต่อท้าย โดยกรมอุตุนิยมวิทยาฟีจี สำนักอุตุนิยมวิทยา และ เมทเซอร์วิส จะใช้มาตราพายุหมุนเขตร้อนของออสเตรเลียเป็นหลักและวัดความเร็วลมในช่วงสิบนาที ขณะที่ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมจะวัดความเร็วลมใน 1 นาที และใข้มาตราเฮอริเคนแซฟเฟอร์–ซิมป์สัน (SSHWS) มาเทียบเคียง
มาตราพายุหมุนเขตร้อนในมหาสมุทรแปซิฟิกใต้
| การแปรปรวนของลมในเขตร้อน
|
พายุไซโคลนระดับ 3 (143–159 กม./ชม.)
|
| พายุดีเปรสชันเขตร้อน
|
พายุไซโคลนระดับ 4 (160–204 กม./ชม.)
|
| พายุไซโคลนระดับ 1 (63–88 กม./ชม.)
|
พายุไซโคลนระดับ 5 (≥205 กม./ชม.)
|
| พายุไซโคลนระดับ 2 (89–142 กม./ชม.)
|
พายุไซโคลนกำลังแรงริตา
[แก้]พายุไซโคลนกำลังแรงตีโน
[แก้]การแปรปรวนของลมในเขตร้อน 05F
[แก้]พายุไซโคลนกำลังแรงเวซี
[แก้]การแปรปรวนของลมในเขตร้อน 07F
[แก้]การแปรปรวนของลมในเขตร้อน 08F
[แก้]พายุไซโคลนกำลังแรงแฮรอลด์
[แก้]ภายในมหาสมุทรแปซิฟิกใต้ พายุดีเปรสชันเขตร้อนจะถูกตัดสินว่ามีกำลังเป็นพายุไซโคลนเมื่อมันมีความเร็วลมที่ 65 กม./ชม. และจะต้องมีการปรากฏชัดของพายุเกลขึ้นที่อย่างน้อยครึ่งหนึ่งของศูนย์กลางพายุ โดยพายุดีเปรสชันเขตร้อนที่ทวีกำลังเป็นพายุไซโคลนภายในขอบเขตระหว่างเส้นศูนย์สูตรลงไปทางใต้ถึงเส้นขนานที่ 25 องศาใต้ และระหว่างเส้นเมริเดียนที่ 160 องศาตะวันออก ถึง 20 องศาตะวันตก จะได้รับชื่อจากกรมอุตุนิยมวิทยาฟีจี (FMS) ขณะที่พายุดีเปรสชันเขตร้อนที่ทวีกำลังเป็นพายุไซโคลนทางใต้ของเส้นขนานที่ 25 องศาใต้ในขอบเขตเส้นเมริเดียนเดียวกันกับข้างต้น จะได้รับชื่อจากเมทเซอร์วิซแห่งนิวซีแลนด์ (MetService) ซึ่งทำงานร่วมกันกับกรมอุตุนิยมวิทยาฟีจี ส่วนพายุไซโคลนใดที่เคลื่อนตัวมาจากแอ่งภูมิภาคออสเตรเลีย ซึ่งพายุเหล่านั้นจะได้รับชื่อจากสำนักอุตุนิยมวิทยามาก่อนแล้ว จะคงชื่อเดิมของพายุนั้นไว้[1]
- ริตา
- ซาไร
- ตีโน
- เวซี
- วิคกี
- วาซี
|
