ฤดูพายุไซโคลนภูมิภาคออสเตรเลีย พ.ศ. 2564–2565

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ฤดูพายุไซโคลนภูมิภาคออสเตรเลีย พ.ศ. 2564–2565
แผนที่สรุปฤดูกาล
ขอบเขตฤดูกาล
ระบบแรกก่อตัว9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564
ระบบสุดท้ายสลายตัว11 พฤษภาคม พ.ศ. 2565
พายุมีกำลังมากที่สุด
ชื่อเวอร์นัน
 • ลมแรงสูงสุด185 กม./ชม. (115 ไมล์/ชม.)
(เฉลี่ย 10 นาที)
 • ความกดอากาศต่ำที่สุด950 hPa (มิลลิบาร์)
สถิติฤดูกาล
ความกดอากาศต่ำเขตร้อน32 ลูก
พายุไซโคลนเขตร้อน10 ลูก
พายุไซโคลนกำลังแรง2 ลูก
ผู้เสียชีวิตทั้งหมด2 คน
ความเสียหายทั้งหมด> 36,000ดอลลาร์สหรัฐ
(ค่าเงิน USD ปี 2022)
ฤดูพายุไซโคลนภูมิภาคออสเตรเลีย
2562–63, 2563–64, 2564–65, 2565–66, 2566–67

ฤดูพายุไซโคลนภูมิภาคออสเตรเลีย พ.ศ. 2564–2565 เป็นฤดูกาลในอดีตที่เคยมีการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อน ภายในมหาสมุทรอินเดียและมหาสมุทรแปซิฟิก ที่ระหว่าง 90°ตะวันออก ถึง 160°ตะวันออก โดยฤดูกาลนี้ได้เริ่มนับอย่างเป็นทางการ ในวันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564 และไปสิ้นสุดในวันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2565 อย่างไรก็ตาม พายุหมุนเขตร้อนสามารถก่อตัวได้ตลอดเวลาตั้งแต่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 ถึง 30 มิถุนายน พ.ศ. 2565 และจะถูกนับรวมในฤดูกาลนี้ด้วย ในระหว่างฤดูกาล พายุหมุนเขตร้อนจะถูกติดตามอย่างเป็นทางการโดยสำนักอุตุนิยมวิทยาออสเตรเลีย (BOM), สำนักอุตุนิยมวิทยา สภาพภูมิอากาศ และธรณีฟิสิกส์แห่งอินโดนีเซีย (BMKG) ในจาการ์ตา ประเทศอินโดนีเซีย และศูนย์บริการสภาพอากาศแห่งชาติปาปัวนิวกินี ในพอร์ตมอร์สบี ส่วนศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วมของกองทัพเรือสหรัฐ (JTWC) ในรัฐฮาวาย สหรัฐ และศูนย์บริการทางอุตุนิยมวิทยาแห่งชาติอื่น ๆ ประกอบด้วย เมทเซอร์วิซแห่งประเทศนิวซีแลนด์, เมเตโอ-ฟร็องส์แห่งประเทศฝรั่งเศสบนเกาะเรอูนียง และกรมอุตุนิยมวิทยาฟีจี ก็ต่างเฝ้าติดตามส่วนของแอ่งในระหว่างฤดูกาลด้วยแบบไม่เป็นทางการ

ภาพรวมฤดูกาล[แก้]

มาตราพายุหมุนเขตร้อนในภูมิภาคออสเตรเลีย
  หย่อมความกดอากาศต่ำ (≤63 กม./ชม.)   พายุไซโคลนกำลังแรงระดับ 3 (118–159 กม./ชม.)
  พายุไซโคลนระดับ 1 (63–88 กม./ชม.)   พายุไซโคลนกำลังแรงระดับ 4 (160–200 กม./ชม.)
  พายุไซโคลนระดับ 2 (89–117 กม./ชม.)   พายุไซโคลนกำลังแรงระดับ 5 (≥200 กม./ชม.)

พายุไซโคลนโควีและพายุไซโคลนทิฟฟานี ในวันที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2565
พายุไซโคลนเวอร์นันและดีเปรสชัน 08 เกิดปรากฎการณ์ฟูจิวารา ในวันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565

พายุ[แก้]

พายุไซโคลนแพดดี[แก้]

พายุไซโคลนเขตร้อนระดับ 1 (มาตราออสเตรเลีย)
พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา 17 – 23 พฤศจิกายน
ความรุนแรง 75 กม./ชม. (45 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
992 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.29 นิ้วปรอท)

ความกดอากาศต่ำเขตร้อน 03U[แก้]

บริเวณความกดอากาศต่ำเขตร้อน (มาตราออสเตรเลีย)
ระยะเวลา 22 – 28 พฤศจิกายน
ความรุนแรง ไม่ทราบความเร็วลม
1006 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.71 นิ้วปรอท)

พายุไซโคลนเตอราไต[แก้]

พายุไซโคลนเขตร้อนระดับ 1 (มาตราออสเตรเลีย)
พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา 30 พฤศจิกายน – 11 ธันวาคม
ความรุนแรง 65 กม./ชม. (40 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
998 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.47 นิ้วปรอท)

พายุไซโคลนรูบี[แก้]

พายุไซโคลนเขตร้อนระดับ 2 (มาตราออสเตรเลีย)
พายุไซโคลนเขตร้อนระดับ 1 (SSHWS)
ระยะเวลา 9 – 13 ธันวาคม (ออกไปนอกแอ่ง)
ความรุนแรง 110 กม./ชม. (70 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
982 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29 นิ้วปรอท)

พายุไซโคลนเซท[แก้]

พายุไซโคลนเขตร้อนระดับ 2 (มาตราออสเตรเลีย)
พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา 24 ธันวาคม – 6 มกราคม
ความรุนแรง 110 กม./ชม. (70 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
983 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.03 นิ้วปรอท)

พายุไซโคลนทิฟฟานี[แก้]

พายุไซโคลนเขตร้อนระดับ 2 (มาตราออสเตรเลีย)
พายุไซโคลนเขตร้อนระดับ 1 (SSHWS)
ระยะเวลา 8 – 17 มกราคม
ความรุนแรง 95 กม./ชม. (60 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
989 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.21 นิ้วปรอท)

ความกดอากาศต่ำเขตร้อน (บัตซีราย)[แก้]

บริเวณความกดอากาศต่ำเขตร้อน (มาตราออสเตรเลีย)
ระยะเวลา 23 – 25 มกราคม
(ออกไปนอกแอ่ง)
ความรุนแรง ไม่ทราบความเร็วลม
1003 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.62 นิ้วปรอท)

ความกดอากาศต่ำเขตร้อน 16U[แก้]

บริเวณความกดอากาศต่ำเขตร้อน (มาตราออสเตรเลีย)
พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา 29 มกราคม – 3 กุมภาพันธ์ (ออกไปนอกแอ่ง)
ความรุนแรง 65 กม./ชม. (40 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
995 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.38 นิ้วปรอท)

วันที่ 29 มกราคม สำนักอุตุนิยมวิทยาออสเตรเลียเริ่มติดตามหย่อมความกดอากาศต่ำเขตร้อนลูกหนึ่ง โดยกำหนดรหัสให้กับหย่อมความกดอากาศต่ำดังกล่าวว่า 16U ต่อมาในวันที่ 3 กุมภาพันธ์ หย่อมความกดอากาศต่ำ 16U ได้เคลื่อนตัวออกจากแอ่งและเข้าสู่แอ่งแปซิฟิกใต้

ความกดอากาศต่ำเขตร้อน 14U[แก้]

บริเวณความกดอากาศต่ำเขตร้อน (มาตราออสเตรเลีย)
ระยะเวลา 30 มกราคม – 6 กุมภาพันธ์
ความรุนแรง ไม่ทราบความเร็วลม
1003 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.62 นิ้วปรอท)

หย่อมความกดอากาศต่ำเขตร้อน 14U ก่อตัวขึ้นในวันที่ 30 มกราคมและสลายตัวไปในวันที่ 6 กุมภาพันธ์

ความกดอากาศต่ำเขตร้อน 17U[แก้]

บริเวณความกดอากาศต่ำเขตร้อน (มาตราออสเตรเลีย)
ระยะเวลา 5 – 14 กุมภาพันธ์
ความรุนแรง ไม่ทราบความเร็วลม
ไม่ทราบความกดอากาศ

หย่อมความกดอากาศต่ำเขตร้อน 17U ก่อตัวขึ้นในวันที่ 5 กุมภาพันธ์และถูกกล่าวถึงเป็นครั้งสุดท้ายในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ เนื่องจากเคลื่อนตัวออกจากแอ่งไป

ความกดอากาศต่ำเขตร้อน 18U (โดวี)[แก้]

บริเวณความกดอากาศต่ำเขตร้อน (มาตราออสเตรเลีย)
ระยะเวลา 5 – 6 กุมภาพันธ์ (ออกไปนอกแอ่ง)
ความรุนแรง ไม่ทราบความเร็วลม
ไม่ทราบความกดอากาศ

หย่อมความกดอากาศต่ำเขตร้อน 18U ก่อตัวขึ้นในวันที่ 5 กุมภาพันธ์ใกล้กับนิวแคลิโดเนีย ต่อมาในวันรุ่งขึ้นหย่อมความกดอากาศต่ำ 18U ได้เคลื่อนตัวข้ามเข้าสู่แอ่งแปซิฟิกใต้ และทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุไซโคลนโดวีในวันที่ 9 กุมภาพันธ์[1]


ความกดอากาศต่ำเขตร้อน 19U (เฟซีเล)[แก้]

บริเวณความกดอากาศต่ำเขตร้อน (มาตราออสเตรเลีย)
พายุดีเปรสชันในร่องมรสุม
ระยะเวลา 13 – 16 กุมภาพันธ์ (ออกไปนอกแอ่ง)
ความรุนแรง 55 กม./ชม. (35 ไมล์/ชม.) (1 นาที)
999 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.5 นิ้วปรอท)

วันที่ 11 กุมภาพันธ์ สำนักอุตุนิยมวิทยาออสเตรเลียพยากรณ์ว่า จะมีหย่อมความกดอากาศต่ำเขตร้อนก่อตัวขึ้นภายในอีกไม่กี่วัน บริเวณด้านตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะคริสต์มาส จากนั้นตัวระบบได้ก่อตัวขึ้นและได้รับรหัสว่า 19U


ความกดอากาศต่ำเขตร้อน 20U[แก้]

บริเวณความกดอากาศต่ำเขตร้อน (มาตราออสเตรเลีย)
Clockwise vortex
ระยะเวลา 17 กุมภาพันธ์ – ปัจจุบัน
ความรุนแรง ไม่ทราบความเร็วลม
ไม่ทราบความกดอากาศ

พายุไซโคลนกำลังแรงเวอร์นัน[แก้]

พายุไซโคลนเขตร้อนกำลังแรงระดับ 4 (มาตราออสเตรเลีย)
พายุไซโคลนเขตร้อนระดับ 3 (SSHWS)
ระยะเวลา 23 กุมภาพันธ์ – 26 กุมภาพันธ์
(ออกไปนอกแอ่ง)
ความรุนแรง 185 กม./ชม. (115 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
950 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.05 นิ้วปรอท)

ความกดอากาศต่ำเขตร้อน 21U[แก้]

บริเวณความกดอากาศต่ำเขตร้อน (มาตราออสเตรเลีย)
ระยะเวลา 24 กุมภาพันธ์ – 1 มีนาคม
ความรุนแรง 45 กม./ชม. (30 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
ไม่ทราบความกดอากาศ

พายุไซโคลนอานีกา[แก้]

พายุไซโคลนเขตร้อนระดับ 2 (มาตราออสเตรเลีย)
พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา 24 กุมภาพันธ์ – 3 มีนาคม
ความรุนแรง 95 กม./ชม. (60 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
987 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.15 นิ้วปรอท)

ความกดอากาศต่ำเขตร้อน 26U[แก้]

บริเวณความกดอากาศต่ำเขตร้อน (มาตราออสเตรเลีย)
พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา 27 กุมภาพันธ์ – 4 มีนาคม
ความรุนแรง 65 กม./ชม. (40 ไมล์/ชม.) (1 นาที)
ไม่ทราบความกดอากาศ


พายุไซโคลนบิลลี[แก้]

พายุไซโคลนเขตร้อนระดับ 1 (มาตราออสเตรเลีย)
พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา 11 มีนาคม – 17 มีนาคม
ความรุนแรง 85 กม./ชม. (50 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
991 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.26 นิ้วปรอท)

พายุไซโคลนกำลังแรงชาร์ลอตต์[แก้]

พายุไซโคลนเขตร้อนกำลังแรงระดับ 4 (มาตราออสเตรเลีย)
พายุไซโคลนเขตร้อนระดับ 2 (SSHWS)
ระยะเวลา 15 มีนาคม – 26 มีนาคม
ความรุนแรง 165 กม./ชม. (105 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
956 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.23 นิ้วปรอท)

ความกดอากาศต่ำเขตร้อน 33U[แก้]

บริเวณความกดอากาศต่ำเขตร้อน (มาตราออสเตรเลีย)
ระยะเวลา 16 เมษายน – 19 เมษายน
ความรุนแรง 45 กม./ชม. (30 ไมล์/ชม.) (1 นาที)
1005 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.68 นิ้วปรอท)

ความกดอากาศต่ำเขตร้อน 34U[แก้]

บริเวณความกดอากาศต่ำเขตร้อน (มาตราออสเตรเลีย)
ระยะเวลา 23 เมษายน – 29 เมษายน
ความรุนแรง 55 กม./ชม. (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
996 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.41 นิ้วปรอท)

พายุไซโคลนคาริม[แก้]

พายุไซโคลนเขตร้อนระดับ 2 (มาตราออสเตรเลีย)
พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา 7 พฤษภาคม (เข้ามาในแอ่ง) – 11 พฤษภาคม
ความรุนแรง 100 กม./ชม. (65 ไมล์/ชม.) (10 นาที)
982 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29 นิ้วปรอท)

รายชื่อพายุ[แก้]

สำนักอุตุนิยมวิทยา[แก้]

ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2551–52 มีรายชื่อพายุเพียงชุดเดียวที่สำนักอุตุนิยมวิทยาออสเตรเลียประกาศใช้ โดยสำนักอุตุนิยมวิทยาออสเตรเลียได้แบ่งศูนย์เตือนภัยพายุหมุนเขตร้อนในประเทศออสเตรเลียออกเป็นสามศูนย์ ได้แก่ ศูนย์เพิร์ท, ศูนย์ดาร์วิน และศูนย์บริสเบน[2] โดยมีหน้าที่ตรวจสอบพายุหมุนเขตร้อนทั้งหมดที่ก่อตัวในภูมิภาคออสเตรเลีย รวมถีงทำหน้าที่ออกคำแนะนำพิเศษให้ทั้งพื้นที่รับผิดชอบของ TCWC จาการ์ตาหรือ TCWC พอร์ตมอร์สบีด้วย โดยในฤดูกาลนี้มีชื่อของสำนักอุตุนิยมวิทยาแห่งออสเตรเลียถูกใช้ 8 ชื่อ ได้แก่

  • แพดดี
  • รูบี
  • เซท
  • ทิฟฟานี
  • เวอร์นัน
  • อานีกา
  • บิลลี
  • ชาร์ลอตต์

TCWC จาการ์ตา[แก้]

ศูนย์เตือนพายุหมุนเขตร้อนในจาการ์ตา ทำการติดตามพายุหมุนเขตร้อนในขอบเขตตั้งแต่เส้นศูนย์สูตรลงไปทางใต้ถึงเส้นขนานที่ 11 องศาใต้ และระหว่างเส้นเมริเดียนที่ 90 องศาตะวันออกไปจนถึง 145 องศาตะวันออก เมื่อพายุดีเปรสชันเขตร้อนใดทวีกำลังเป็นพายุไซโคลนในขอบเขตรับผิดชอบของ JTWC จาการ์ตานี้ พายุลูกนั้นจะได้รับชื่อจากทางศูนย์ฯ[2] โดยในฤดูกาลนี้มีชื่อของ TCWC จาการ์ตาถูกใช้ 1 ชื่อ คือ

  • เตอราไต

TCWC พอร์ตมอร์สบี[แก้]

พายุหมุนเขตร้อนที่ก่อตัวขึ้นในระหว่างขอบเขตตั้งแต่เส้นศูนย์สูตรลงไปทางใต้จนถึงเส้นขนานที่ 11 องศาใต้ และระหว่างเส้นเมริเดียนที่ 151 องศาตะวันออกไปทางตะวันออกจนถึงเส้นเมริเดียนที่ 160 องศาตะวันออก จะได้รับชื่อจากศูนย์เตือนพายุหมุนเขตร้อนในพอร์ตมอร์สบี ประเทศปาปัวนิวกินี บริเวณนี้บริเวณที่พบการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อนได้ยาก และไม่มีพายุหมุนเขตร้อนก่อตัวและมีกำลังขึ้นจนได้รับชื่อมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2550 แล้ว[3] โดยในฤดูกาลนี้มีไม่มีชื่อของ TCWC พอร์ตมอร์สบีถูกใช้เลย

ผลกระทบ[แก้]

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. "Tropical Cyclone Dovi Category 1 Tropical Cyclone Warning Number 5 issued 0721 UTC 9 February 2022". RSMC (Fiji Meteorological Service). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-02-09. สืบค้นเมื่อ February 9, 2022.
  2. 2.0 2.1 "Tropical Cyclone Operational plan for the South Pacific & Southeast Indian Ocean, 2014 Edition" (PDF). WMO. สืบค้นเมื่อ 2016-06-12.
  3. Gary Padgett (2008). "Monthly Global Tropical Cyclone Summary October". Australian Severe Weather. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-07-04. สืบค้นเมื่อ 2013-07-01.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]