ฤดูพายุเฮอริเคนแอตแลนติก พ.ศ. 2559

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ฤดูพายุเฮอริเคนแอตแลนติก พ.ศ. 2559
แผนที่สรุปฤดูกาล
ขอบเขตฤดูกาล
ระบบแรกก่อตัว12 มกราคม พ.ศ. 2559
ระบบสุดท้ายสลายตัว25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559
พายุมีกำลังมากที่สุด
ชื่อแมตทิว
 • ลมแรงสูงสุด160 ไมล์/ชม. (260 กม./ชม.)
(เฉลี่ย 1 นาที)
 • ความกดอากาศต่ำที่สุด934 มิลลิบาร์ (hPa; 27.58 inHg)
สถิติฤดูกาล
พายุดีเปรสชันทั้งหมด16 ลูก
พายุโซนร้อนทั้งหมด15 ลูก
พายุเฮอริเคน7 ลูก
พายุเฮอริเคนขนาดใหญ่
(ระดับ 3 ขึ้นไป)		3 ลูก
ผู้เสียชีวิตทั้งหมดทั้งหมด 1,766 คน
ความเสียหายทั้งหมด≥ 1.1665 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ
(ค่าเงิน USD ปี 2016)
ฤดูพายุเฮอริเคนแอตแลนติก
2557, 2558, 2559, 2560, 2561

ฤดูพายุเฮอริเคนแอตแลนติก พ.ศ. 2559 คือช่วงของฤดูกาลในอดีต ที่เคยมีการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อน ฤดูกาลอย่างเป็นทางการจะเริ่มนับในวันที่ 1 มิถุนายน และไปสิ้นสุดในวันที่ 30 พฤศจิกายน เหล่านี้วันตามขอบระยะเวลาของแต่ละช่วงฤดูถือเป็นช่วงเวลาที่มีพายุก่อตัวมากที่สุดในแอ่งแอตแลนติก อย่างไรก็ตามการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อนสามารถก่อตัวได้ทุกเวลา ฤดูกาลนี้เริ่มต้นเร็วกว่าปกติถึงเกือบ 5 เดือน ก่อนที่จะมีการเริ่มต้นฤดูกาลอย่างเป็นทางการ โดยพายุเฮอริเคนอเล็กซ์ ก่อตัวขึ้นทางตะวันออกของมหาสมุทรแอตแลนติกในวันที่ 13 มกราคม

ภาพรวมฤดูกาล[แก้]

มาตราเฮอริเคนแซฟเฟอร์–ซิมป์สัน

พายุ[แก้]

พายุเฮอริเคนอเล็กซ์[แก้]

พายุเฮอริเคนระดับ 1 (SSHWS)
ระยะเวลา 13 – 15 มกราคม
ความรุนแรง 85 ไมล์/ชม. (140 กม./ชม.) (1 นาที)
981 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 28.97 นิ้วปรอท)
  • วันที่ 7 มกราคม ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติของสหรัฐอเมริกา ได้เริ่มติดตามหย่อมความกดอากาศต่ำนอกเขตร้อนที่มีศักยภาพ ซึ่งอยู่ห่างจากเบอร์มิวดา ไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้กึ่งใต้ ที่ระยะ 425 ไมล์ (685 กม.) ซึ่งมีลักษณะเหมือนพายุโซนร้อน หรือ พายุกึ่งโซนร้อน หลายวันต่อมา ระบบเคลื่อนตัวข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกตอนกลาง[1]
  • วันที่ 13 มกราคม การหมุนเวียนเริ่มขึ้นใกล้กับศูนย์กลางของความกดอากาศต่ำ[2] นำไปสู่การก่อตัวเป็นพายุกึ่งโซนร้อน และได้รับชื่อ อเล็กซ์ โดยระบบอยู่ห่างจากอะโซร์สไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้กึ่งใต้ ที่ระยะ 785 ไมล์ (1,260 กม.) ณ เวลา 21:00 UTC
  • วันที่ 15 มกราคม ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติออกแถลงฉบับสุดท้ายกับพายุเฮอริเคนอเล็กซ์ เนื่องจากระบบพายุเปลี่ยนผ่านเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อน[3]
  • วันที่ 17 มกราคม อเล็กซ์ถูกกลืนโดยพายุหมุนนอกเขตร้อนอีกลูกหนึ่ง ในตอนใต้ของทะเลแลบราดอร์[4]

อเล็กซ์เป็นพายุกึ่งโซนร้อนลูกแรกในเดือนมกราคม นับตั้งแต่ปี พ.ศ. 2521 และจากการบันทึก พบว่ามีพายุหมุนเขตร้อน หรือพายุหมุนนอกเขตร้อนเพียงสี่ลูกที่ก่อตัวในช่วงเดือนนี้[5][6] ต่อมาในวันที่ 14 มกราคม เวลา 15:00 UTC อเล็กซ์ ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุเฮอริเคน และกลายเป็นพายุเฮอริเคนลูกที่สองในเดือนมกราคม นับตั้งแต่พายุเฮอริเคนหนึ่ง เมื่อปี พ.ศ. 2481[7]

พายุโซนร้อนบอนนี[แก้]

พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา 27 พฤษภาคม – 5 มิถุนายน
ความรุนแรง 45 ไมล์/ชม. (75 กม./ชม.) (1 นาที)
1006 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29.71 นิ้วปรอท)
  • วันที่ 24 พฤษภาคม ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ (National Hurricane Center หรือ NHC) เริ่มเฝ้าระวังพื้นที่ของอากาศแปรปรวน ซึ่งเป็นผลมาจากปฏิกิริยาของแนวปะทะอากาศเย็นกำลังอ่อนและร่องความกดอากาศต่ำระดับบน[8]
  • วันที่ 25 พฤษภาคม พื้นผิวของความกดอากาศต่ำก่อตัวขึ้น[9]
  • วันที่ 27 พฤษภาคม องค์ประกอบที่เพียงพอประสบความสำเร็จในที่สุด กลายเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน ในเวลา 21:00 UTC[10] ระบบนำไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือกึ่งตะวันตกภายในสิ่งแวดล้อมที่เอื้อเล็กน้อย
  • วันที่ 28 พฤษภาคม พายุดีเปรสชันค่อย ๆ ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อนอย่างช้า ๆ และได้ชื่อ บอนนี[11]
  • วันที่ 29 พฤษภาคม ความต่อเนื่องได้รับผลจากลมเฉือนระดับสูงและอากาศที่แห้ง ทำให้ลักษณะปรากฏของพายุหมุนเสื่อมลงก่อนกำหนด[12] และบอนนี ได้อ่อนกำลังลงเป็นพายุดีเปรสชันซึ่งมีกำลังน้อยกว่าช่วงไม่กี่ชั่วโมงที่พัดขึ้นฝั่งทางตะวันออกของเมืองชาร์ลสตัน รัฐเซาท์แคโรไลนา[13][14]
  • วันที่ 30 พฤษภาคม พายุดีเปรสชันเคลื่อนไปเรื่อย ๆ เหนือรัฐเซาท์แคโรไลนา สหรัฐอเมริกา ก่อนจะเสื่อมถอยลงเป็นเศษความกดอากาศต่ำเหนือบางส่วนของรัฐทางตะวันออกเฉียงเหนือ ในเวลา 15:00 UTC[15]
  • วันที่ 2 มิถุนายน อย่างไรก็ตาม บอนนีได้ทวีกำลังขึ้นเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนอีกครั้ง
  • วันที่ 3 มิถุนายน บอนนีได้ทวีกำลังแรงกลับเป็นพายุโซนร้อนอีกครั้ง เนื่องจากการหมุนเวียนพลังลมฉับพลัน
  • วันที่ 4 มิถุนายน บอนนีอ่อนกำลังลงเป็นพายุดีเปรสชันอีกครั้ง

เหนือการก่อตัว การเตือนภัยพายุโซนร้อนถูกใช้ระหว่างแม่น้ำสะวันนาถึงแม่น้ำลิตเติ้ล[10] ฝนตกหนักที่เกี่ยวข้องกับบอนนีก่อให้เกิดน้ำท่วมเฉพาะที่ พร้อมกับตำรวจทางหลวงรัฐเซาท์แคโรไลนาได้ปิดการจราจรเส้นทางมุ่งหน้าลงใต้ของทางหลวงอินเตอร์สเตตหมายเลข 95 ในแจสเปอร์เคาน์ตี รัฐเซาท์แคโรไลนา[16] คลื่นยักษ์พัดเข้าตลอดแนวชายฝั่งของสหรัฐอเมริกาตะวันออกเฉียงใต้ มีการค้นพบร่างของชายอายุ 20 ปี ในเบรฟวาร์ดเคาน์ตี รัฐฟลอริดา หลังจากเขาจมน้ำเสียชีวิต ขณะที่มีการพบร่างชายอายุ 21 ปี ในนิวแฮโนเวอร์เคาน์ตี รัฐนอร์ทแคโรไลนา ภายหลังจากที่เขาได้หายตัวไปหลายวัน[17] ในทั้งหมด บอนนีถูกประมาณว่าเป็นสาเหตุของความเสียหายมากกว่า 600,000 ดอลลาร์สหรัฐ (ค่าเงิน ค.ศ. 2016)[18]

พายุโซนร้อนคอลิน[แก้]

พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา 5 – 7 มิถุนายน
ความรุนแรง 50 ไมล์/ชม. (85 กม./ชม.) (1 นาที)
1000 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29.53 นิ้วปรอท)
  • วันที่ 3 มิถุนายน หย่อมความกดอากาศเข้าสู่ทะเลแคริบเบียน โดยเศษของหย่อมความกดอากาศต่ำไม่เป็นระบบด้วยการพาความร้อนที่แยกไปโดยมากในจตุภาคตะวันออก ต่อมาการพาความร้อนเริ่มกลับมาโอบรอบศูนย์กลาง ในลักษณะโค้งทางเหนือเข้าสู่อ่าวเม็กซิโก[19]
  • วันที่ 5 มิถุนายน หลังจากความกดอากาศต่ำเคลื่อนตัวผ่านคาบสมุทรยูกาตัน ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ (NHC) ได้ประกาศทวีความรุนแรงมันเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนสาม และออกเตือนพายุโซนร้อนในเขตบิกเบนด์ของรัฐฟลอริดา[20][21]
  • วันที่ 6 มิถุนายน พายุดีเปรสชันเขตร้อนได้ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อน และได้รับชื่อ คอลิน หลังจากที่มีการประกาศเฝ้าระวังพายุโซนร้อนในตะวันออกของรัฐฟลอริดา และรัฐจอร์เจีย[22][23] คอลินเคลื่อนตัวไปทางตะวันออกเฉียงเหนือกึ่งเหนือเรื่อย ๆ โดยมีแถบฝนรอบนอกเป็นสาเหตุของฝนตกในเมืองแทมปา และส่วนมากของชายฝั่งด้านอ่าวของรัฐฟลอริดา ด้วยความรุนแรงถึง 50 mph (80 km/h) ทำให้ส่วนมากของรัฐฟลอริดาเผชิญกับฝนตกหนัก น้ำท่วมฉับพลัน และมีการประกาศเตือนพายุทอร์นาโด
  • วันที่ 7 มิถุนายน คอลินขึ้นฝั่งในเขตบิ๊กเบนของรัฐฟลอริดา และเคลื่อนตัวไปทางตอนเหนือของรัฐฟลอริดาและตะวันออกเฉียงใต้ของรัฐจอร์เจียอย่างรวดเร็ว ก่อนจะลงสู่มหาสมุทรแอตแลนติก และกลายเป็นพายุกึ่งโซนร้อนด้วยความรุนแรง 60 mph (97 km/h) ซึ่งเป็นผลจากกระบวนการบารอคลินิก (Baroclinic processes)

การก่อตัวเป็นพายุโซนร้อนนี้ เป็นการก่อตัวเร็วที่สุดในบันทึกของพายุลูกที่ 3 ที่ได้รับชื่อภายในแอ่งแอตแลนติก เหนือกว่าบันทึกก่อนหน้านี้ซึ่งเกิดขึ้นในฤดูกาล ค.ศ. 1887 (พ.ศ. 2430) เพียง 7 วัน[24]

พายุโซนร้อนแดเนียลล์[แก้]

พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา 19 – 21 มิถุนายน
ความรุนแรง 45 ไมล์/ชม. (75 กม./ชม.) (1 นาที)
1007 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29.74 นิ้วปรอท)
  • วันที่ 14 มิถุนายน ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ (NHC ; เอ็นเอชซี) ได้เริ่มตรวจสอบคลื่นเขตร้อนที่ตั้งอยู่ในทะเลแคริบเบียนตะวันตก[25]


พายุเฮอริเคนเอิร์ล[แก้]

พายุเฮอริเคนระดับ 1 (SSHWS)
ระยะเวลา 2 – 6 สิงหาคม
ความรุนแรง 80 ไมล์/ชม. (130 กม./ชม.) (1 นาที)
979 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 28.91 นิ้วปรอท)


พายุโซนร้อนฟีโอนา[แก้]

พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา 16 – 23 สิงหาคม
ความรุนแรง 50 ไมล์/ชม. (85 กม./ชม.) (1 นาที)
1004 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29.65 นิ้วปรอท)

พายุเฮอริเคนแกสตัน[แก้]

พายุเฮอริเคนระดับ 3 (SSHWS)
ระยะเวลา 22 สิงหาคม – 3 กันยายน
ความรุนแรง 120 ไมล์/ชม. (195 กม./ชม.) (1 นาที)
956 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 28.23 นิ้วปรอท)

พายุดีเปรสชันแปด[แก้]

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา 28 สิงหาคม – 1 กันยายน
ความรุนแรง 35 ไมล์/ชม. (55 กม./ชม.) (1 นาที)
1010 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29.83 นิ้วปรอท)

พายุเฮอริเคนเฮอร์มีน[แก้]

พายุเฮอริเคนระดับ 1 (SSHWS)
ระยะเวลา 28 สิงหาคม – 3 กันยายน
ความรุนแรง 80 ไมล์/ชม. (130 กม./ชม.) (1 นาที)
982 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อนเอียน[แก้]

พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา 12 – 16 กันยายน
ความรุนแรง 60 ไมล์/ชม. (95 กม./ชม.) (1 นาที)
994 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29.35 นิ้วปรอท)


พายุโซนร้อนจูเลีย[แก้]

พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา 14 – 19 กันยายน
ความรุนแรง 40 ไมล์/ชม. (65 กม./ชม.) (1 นาที)
1007 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29.74 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อนคาร์ล[แก้]

พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา 14 – 25 กันยายน
ความรุนแรง 70 ไมล์/ชม. (110 กม./ชม.) (1 นาที)
988 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29.18 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อนลีซา[แก้]

พายุโซนร้อน (SSHWS)
ระยะเวลา 19 – 25 กันยายน
ความรุนแรง 50 ไมล์/ชม. (85 กม./ชม.) (1 นาที)
999 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29.5 นิ้วปรอท)

พายุเฮอริเคนแมตทิว[แก้]

พายุเฮอริเคนระดับ 5 (SSHWS)
ระยะเวลา 28 กันยายน – 9 ตุลาคม
ความรุนแรง 160 ไมล์/ชม. (260 กม./ชม.) (1 นาที)
934 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 27.58 นิ้วปรอท)

พายุเฮอริเคนนิโคล[แก้]

พายุเฮอริเคนระดับ 4 (SSHWS)
ระยะเวลา 4 – 18 ตุลาคม
ความรุนแรง 130 ไมล์/ชม. (215 กม./ชม.) (1 นาที)
950 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 28.05 นิ้วปรอท)

พายุเฮอริเคนออตโต[แก้]

พายุเฮอริเคนระดับ 2 (SSHWS)
ระยะเวลา 21 – 25 พฤศจิกายน
(ออกนอกแอ่ง)
ความรุนแรง 110 ไมล์/ชม. (175 กม./ชม.) (1 นาที)
975 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 28.79 นิ้วปรอท)

รายชื่อพายุ[แก้]

รายชื่อต่อไปนี้จะใช้สำหรับพายุที่ก่อตัวในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือในปี พ.ศ. 2559 หากมีชื่อที่ถูกปลด จะมีการประกาศโดยองค์การอุตุนิยมวิทยาโลกในฤดูใบไม้ผลิ พ.ศ. 2560 และชื่อที่ไม่ได้ถูกปลดจากรายการนี้จะถูกนำกลับมาใช้อีกครั้งในปี พ.ศ. 2565 โดยรายการที่ใช้ในปีนี้เป็นรายการเดียวกับที่ใช้ในฤดูกาล พ.ศ. 2553 โดยในฤดูนี้มีชื่อที่เปลี่ยนแปลงคือ อีกอร์ และ โทมัส ซึ่งถูกปลดและแทนที่ด้วย เอียน และ โทไบอัส ตามลำดับ[26]

  • อเล็กซ์ (Alex)
  • บอนนี (Bonnie)
  • คอลิน (Colin)
  • แดเนียลล์ (Danielle)
  • เอิร์ล (Earl)
  • ฟีโอนา (Fiona)
  • แกสตัน (Gaston)
  • เฮอร์มีน (Hermine)
  • เอียน (Ian)
  • จูเลีย (Julia)
  • คาร์ล (Karl)
  • ลีซา (Lisa)
  • แมตทิว (Matthew)
  • นิโคล (Nicole)
  • ออตโต (Otto)
  • เปาลา (Paula) (ยังไม่ใช้)
  • ริชาร์ด (Richard) (ยังไม่ใช้)
  • แชรี (Shary) (ยังไม่ใช้)
  • โทไบอัส (Tobias) (ยังไม่ใช้)
  • วีร์ฌีนี (Virginie) (ยังไม่ใช้)
  • วอลเตอร์ (Walter) (ยังไม่ใช้)

ผลกระทบ[แก้]

ตารางนี้แสดงพายุทั้งหมดที่ก่อตัวในปี พ.ศ. 2559 ซึ่งรวมระยะเวลาการก่อตัว, ชื่อ, สถานที่ขึ้นฝั่ง–แสดงชื่อสถานที่เป็นตัวหนา– , ความเสียหาย และจำนวนผู้เสียชีวิตทั้งหมด ส่วนการเสียชีวิตในวงเล็บคือการเสียชีวิตเพิ่มเติมและทางอ้อม (เช่นการเสียชีวิตจากอุบัติเหตุบนถนน) แต่ที่เกี่ยวข้องกับพายุโดยตรงยังคงที่ ความเสียหายและการเสียชีวิตรวมถึงขณะที่พายุกลายเป็นเอ็กซ์ตราทรอปิคอล, คลื่น ความเสียหายทั้งหมดนับเป็นดอร์ล่าสหรัฐ ค่าเงินปี ค.ศ. 2016

สถิติของพายุหมุนเขตร้อนในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ พ.ศ. 2559
ชื่อ
พายุ 		วันที่ ระดับความรุนแรง
ขณะมีความรุนแรงสูงสุด 		ลมสูงสุด
1-นาที
ไมล์/ชม. (กม./ชม.) 		ความกดอากาศ
(มิลลิบาร์) 		พื้นที่ได้รับผลกระทบ ความเสียหาย
(ดอลลาร์สหรัฐ) 		เสียชีวิต อ้างอิง


อเล็กซ์ 13 – 15 มกราคม พายุเฮอริเคนระดับ 1 85 (140) 981 อะโซร์ส อะโซร์ส
เบอร์มิวดา เบอร์มิวดา 		เล็กน้อย (1)
บอนนี 27 พฤษภาคม – 5 มิถุนายน พายุโซนร้อน 45 (75) 1006 สหรัฐ สหรัฐอเมริกาตะวันออกเฉียงใต้
ประเทศบาฮามาส บาฮามาส 		>0.6 2
คอลิน 5 – 7 มิถุนายน พายุโซนร้อน 50 (85) 1000 เม็กซิโก คาบสมุทรยูกาทัน
คิวบา คิวบา
สหรัฐ ฝั่งทะเลด้านตะวันออกของสหรัฐอเมริกา 		0.01 4
แดเนียลล์ 19 – 21 มิถุนายน พายุโซนร้อน 45 (75) 1007 เม็กซิโก คาบสมุทรยูกาทันและเม็กซิโกตะวันออก ไม่ทราบ 1
สรุปฤดูกาล
3 ลูก 13 มกราคม – 25 พฤศจิกายน   85 (140) 981 >0.65 7 (1)  

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ Michael J. Brennan (January 7, 2016). "Special Tropical Weather Outlook valid 325 pm EST Thu Jan 7 2016". Miami, Florida: National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ January 13, 2016.
  2. ↑ Richard J. Pasch (January 7, 2016). "Special Tropical Weather Outlook valid 105 pm EST Wed Jan 13 2016". Miami, Florida: National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ January 13, 2016.
  3. ↑ POST-TROPICAL CYCLONE ALEX ADVISORY NUMBER 9
  4. ↑ Frank S. Musonda (January 17, 2016). High Seas Forecast for MetArea IV (Report). Ocean Prediction Center. สืบค้นเมื่อ January 17, 2016.[ลิงก์เสีย]
  5. ↑ Richard J. Pasch (January 13, 2016). "Subtropical Storm Alex Discussion Number 1". Miami, Florida: National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ January 13, 2016.
  6. ↑ Petersen, Bo. "2016 hurricane season gets very early start". The Post And Courier. The Post And Courier. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-01-17. สืบค้นเมื่อ 13 January 2016.
  7. ↑ Wood, Tony. "Alex makes hurricane history". philly.com. Inquirer Weather Columnist. สืบค้นเมื่อ 14 January 2016.
  8. ↑ Eric S. Blake (24 พฤษภาคม 2559). "Special Tropical Weather Outlook 335 pm EDT Tue May 24 2016". ไมอามี รัฐฟลอริดา: ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 30 พฤษภาคม 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  9. ↑ Todd B. Kimberlain (25 พฤษภาคม 2559). "Special Tropical Weather Outlook 740 pm EDT Wed May 25 2016". ไมอามี รัฐฟลอริดา: ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 30 พฤษภาคม 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  10. ↑ 10.0 10.1 Stacy R. Stewart (27 พฤษภาคม 2559). "Tropical Depression Two Public Advisory Number 1". ไมอามี รัฐฟลอริดา: ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 30 พฤษภาคม 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  11. ↑ Stacy R. Stewart (28 พฤษภาคม 2559). "Tropical Storm Bonnie Public Advisory Number 5". ไมอามี รัฐฟลอริดา: ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 30 พฤษภาคม 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  12. ↑ Stacy R. Stewart (29 พฤษภาคม 2559). "Tropical Storm Bonnie Public Advisory Number 7". ไมอามี รัฐฟลอริดา: ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 30 พฤษภาคม 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  13. ↑ Daniel P. Brown; Todd B. Kimberlain (29 พฤษภาคม 2559). "Tropical Depression Bonnie Intermediate Advisory Number 7A". ไมอามี รัฐฟลอริดา: ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 30 พฤษภาคม 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  14. ↑ Daniel P. Brown; Todd B. Kimberlain (29 พฤษภาคม 2559). "Tropical Depression Bonnie Tropical Cyclone Update". ไมอามี รัฐฟลอริดา: ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 30 พฤษภาคม 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  15. ↑ Todd B. Kimberlain (29 พฤษภาคม 2559). "Post-Tropical Cyclone Bonnie Public Advisory Number 12". ไมอามี รัฐฟลอริดา: ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 30 พฤษภาคม 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  16. ↑ Staff writer (28 พฤษภาคม 2559). "Flooding from TD Bonnie prompts closing of portion of I-95 in SC". The Charlotte Observer. สืบค้นเมื่อ 30 พฤษภาคม 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  17. ↑ WECT Staff (31 พฤษภาคม 2559). "Body of missing swimmer found on Kure Beach". WECT News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-01-14. สืบค้นเมื่อ 31 พฤษภาคม 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  18. ↑ Godfrey, Georgiaree. "Jasper County feeling effects of Tropical Storm Bonnie". WTOC.com. สืบค้นเมื่อ 3 มิถุนายน 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  19. ↑ John L. Beven (3 มิถุนายน 2559). "5-Day Tropical Weather Outlook 800 am EDT Fri Jun 3 2016". ไมอามี รัฐฟลอริดา: ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 7 มิถุนายน 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  20. ↑ Daniel P. Brown (5 มิถุนายน 2559). "5-Day Tropical Weather Outlook 800 am EDT Sun Jun 5 2016". ไมอามี รัฐฟลอริดา: ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 7 มิถุนายน 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  21. ↑ Daniel P. Brown (5 มิถุนายน 2559). "Tropical Depression Three Discussion Number 1". ไมอามี รัฐฟลอริดา: ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 7 มิถุนายน 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  22. ↑ Daniel P. Brown (5 มิถุนายน 2559). "Tropical Storm Colin Public Advisory Number 2". ไมอามี รัฐฟลอริดา: ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 7 มิถุนายน 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  23. ↑ Richard J. Pasch (5 มิถุนายน 2559). "Tropical Storm Colin Tropical Cyclone Update". ไมอามี รัฐฟลอริดา: ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 7 มิถุนายน 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  24. ↑ Bob Henson (6 มิถุนายน 2559). "Tropical Storm Colin Becomes Earliest "C" Storm in Atlantic History". ซานฟรานซิสโก รัฐแคลิฟอร์เนีย: Weather Underground. สืบค้นเมื่อ 7 มิถุนายน 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  25. ↑ Todd B. Kimberlain (14 มิถุนายน 2559). "Five-Day Tropical Weather Outlook 800 PM EDT Tue Jun 14 2016". ไมอามี รัฐฟลอริดา: ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 21 มิถุนายน 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  26. ↑ Tropical Cyclone Naming History and Retired Names. National Hurricane Center (Report). Miami, Florida: National Oceanic and Atmospheric Administration. April 11, 2013. สืบค้นเมื่อ April 22, 2013.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ฤดูพายุเฮอริเคนแอตแลนติก_พ.ศ._2559&oldid=11138981"