รายชื่อแหล่งมรดกโลกในประเทศเวียดนาม
หน้าตา
องค์การการศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ (ยูเนสโก) ได้ขึ้นทะเบียนแหล่งมรดกโลกของประเทศเวียดนามทั้งสิ้น 8 แหล่ง ประกอบด้วยแหล่งมรดกโลกทางวัฒนธรรม 5 แหล่ง แหล่งมรดกโลกทางธรรมชาติ 2 แหล่ง และแหล่งมรดกโลกแบบผสมอีก 1 แหล่ง[1]
ที่ตั้ง
[แก้]สถานที่ที่ได้ขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลก
[แก้]แหล่งมรดกโลกทางวัฒนธรรม
[แก้]- *หมายเหตุ: ระบุชื่อสถานที่ตามที่ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก
สถานที่ | ภาพ | ที่ตั้ง | ประเภท | พื้นที่ (เฮกตาร์) |
ปีขึ้นทะเบียน (พ.ศ./ค.ศ.) |
คำบรรยาย | อ้างอิง |
---|---|---|---|---|---|---|---|
หมู่โบราณสถานเมืองเว้ | จังหวัดเถื่อเทียนเว้ 16°28′10.0″N 107°34′40.0″E / 16.469444°N 107.577778°E |
วัฒนธรรม: (iii), (iv) |
315.47; พื้นที่กันชน 71.93 |
2536/1993 | เขตเมืองเก่าประกอบด้วยพระราชวังที่ประทับราชวงศ์ ศาลเจ้า สวน และบ้านพักเหล่าขุนนาง ในอดีตเคยเป็นศูนย์กลางการปกครองของราชวงศ์เหงียนในคริสต์ศตวรรษที่ 18 โดยมีการออกแบบผังอาคารและสถาปัตยกรรมตามความเชื่อและอิทธิพลวัฒนธรรมจีน | 678[2] | |
เมืองโบราณฮอยอัน | จังหวัดกว๋างนาม 15°52′37.7″N 108°19′43.1″E / 15.877139°N 108.328639°E |
วัฒนธรรม: (ii), (v) |
30; พื้นที่กันชน 280 |
2542/1999 | อดีตเมืองท่าการค้าที่เคยรุ่งเรืองในคริสต์ศตวรรษที่ 16 ถึง 17 ตัวเมืองมีการผสมผสานศิลปะการออกแบบทั้งจีน ญี่ปุ่น ยุโรป รวมไปถึงศิลปะท้องถิ่น อีกทั้งยังรักษาวัฒนธรรมวิถีชีวิตอันเก่าแก่มาช้านาน | 948[3] | |
สถานที่ศักดิ์สิทธิ์หมีเซิน | จังหวัดกว๋างนาม 15°45′51.4″N 108°07′27.8″E / 15.764278°N 108.124389°E |
วัฒนธรรม: (ii), (iii) |
142; พื้นที่กันชน 920 |
2542/1999 | กลุ่มศาสนสถานสถาปัตยกรรมจามที่บูชาพระศิวะตามความเชื่อของศาสนาฮินดู สร้างขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 4 และกลายมาเป็นกลุ่มศาสนสถานอันศักดิ์สิทธิ์จนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 15 จัดเป็นกลุ่มโบราณสถานในศาสนาฮินดูที่เก่าแก่และสมบูรณ์ที่สุดในอินโดจีน | 949[4] | |
ส่วนกลางของ ป้อมปราการหลวงทังล็อง - ฮานอย |
เทศบาลนครฮานอย 21°02′06.9″N 105°50′24.9″E / 21.035250°N 105.840250°E |
วัฒนธรรม: (ii), (iii), (vi) |
18.395; พื้นที่กันชน 108 |
2553/2010 | โบราณสถานที่สร้างขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 11 โดยราชวงศ์ลี้เพื่อแสดงอิสรภาพของชาวดั่ยเหวียตจากชาวจีน เป็นศูนย์กลางอำนาจทางการเมืองและการศาสนามากว่า 13 ศตวรรษต่อเนื่องโดยตลอด | 1328[5] | |
ป้อมปราการของราชวงศ์โห่ | จังหวัดทัญฮว้า 20°04′40.8″N 105°36′16.2″E / 20.078000°N 105.604500°E |
วัฒนธรรม: (ii), (iv) |
155.5; พื้นที่กันชน 5,078.5 |
2554/2011 | อดีตราชวังและป้อมปราการในสมัยราชวงศ์โห่ (ค.ศ. 1400–1407) โดยมีการออกแบบอ้างอิงความเชื่อลัทธิขงจื๊อ หลักฮวงจุ้ย และความเชื่อศาสนาพุทธ | 1358[6] |
แหล่งมรดกโลกทางธรรมชาติ
[แก้]- *หมายเหตุ: ระบุชื่อสถานที่ตามที่ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก
สถานที่ | ภาพ | ที่ตั้ง | ประเภท | พื้นที่ (เฮกตาร์) |
ปีขึ้นทะเบียน (พ.ศ./ค.ศ.) |
คำบรรยาย | อ้างอิง |
---|---|---|---|---|---|---|---|
อ่าวหะล็อง - กลุ่มเกาะก๊าตบ่า |
จังหวัดกว๋างนิญ และเทศบาลนครไฮฟอง 20°52′56.2″N 107°07′50.0″E / 20.882278°N 107.130556°E |
ธรรมชาติ: (vii), (viii) |
65,650; พื้นที่กันชน 34,140 |
2537/1994; เพิ่มเติม 2543/2000 และ 2566/2023 |
แหล่งภูมิทัศน์อ่าวสวยงามทางตอนเหนือของเวียดนาม ประกอบไปด้วยเกาะหินปูนกว่า 1,900 เกาะ บางเกาะเป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่าและพรรณพืชหลายชนิด | 672[7] | |
อุทยานแห่งชาติ ฟ็องญา-แก๋บ่าง |
จังหวัดกว๋างบิ่ญ 17°31′50.9″N 106°09′05.0″E / 17.530806°N 106.151389°E |
ธรรมชาติ: (viii), (ix), (x) |
123,326; พื้นที่กันชน 220,055 |
2549/2003; เพิ่มเติม 2558/2015 |
ขึ้นชื่อเรื่องความสวยงามของหินงอกหินย้อยภายในถ้ำกว่า 300 แห่ง รวมไปถึงเป็นแหล่งอนุรักษ์สัตว์ป่าหายากและใกล้สูญพันธุ์ | 951[8] |
แหล่งมรดกโลกแบบผสม
[แก้]- *หมายเหตุ: ระบุชื่อสถานที่ตามที่ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก
สถานที่ | ภาพ | ที่ตั้ง | ประเภท | พื้นที่ (เฮกตาร์) |
ปีขึ้นทะเบียน (พ.ศ./ค.ศ.) |
คำบรรยาย | อ้างอิง |
---|---|---|---|---|---|---|---|
แหล่งภูมิทัศน์จ่างอาน | จังหวัดนิญบิ่ญ 20°15′16.1″N 105°53′57.7″E / 20.254472°N 105.899361°E |
ผสม: (v), (vii), (viii) |
6,226; พื้นที่กันชน 6,026 |
2557/2014; 2559/2016 |
ประกอบด้วยเมืองโบราณฮวาลือ อดีตเมืองหลวงแห่งแรกของดั่ยเหวียตในคริสต์ศตวรรษที่ 10 และพื้นที่ธรรมชาติตามก๊ก-บิ๊กด่ง เขตภูเขาหินปูนที่มีแม่น้ำไหลผ่านจนเกิดเป็นภูมิทัศน์ที่สวยงาม | 1438[9] |
สถานที่ที่ได้ขึ้นบัญชีรายชื่อเบื้องต้น
[แก้]ประเทศเวียดนามมีสถานที่ที่ได้ขึ้นบัญชีรายชื่อเบื้องต้น (Tentative List) เพื่อพิจารณาเป็นแหล่งมรดกโลกในอนาคตทั้งสิ้น 7 แห่ง ดังนี้[1]
- ปี พ.ศ./ค.ศ. ในวงเล็บ หมายถึงปีที่สถานที่นั้น ๆ ได้ขึ้นบัญชีรายชื่อเบื้องต้น
- กลุ่มความงามทางธรรมชาติและโบราณสถานเฮืองเซิน (2534/1991)
- พื้นที่หินสลักเก่าในซาปา (2540/1997)
- อุทยานแห่งชาติก๊าตเตียน (2549/2006)
- ถ้ำกอนมอง (2549/2006)
- พื้นที่มรดกธรรมชาติบาเบ๋-นาฮาง (2560/2017)
- กลุ่มโบราณสถานเอียนตื๋อและภูมิทัศน์ (2564/2021)
- แหล่งโบราณคดีอ๊อกแอว – บาแท (2565/2022)
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 "World Heritage Properties in Vietnam". UNESCO. สืบค้นเมื่อ 31 มีนาคม 2015.
- ↑ "Complex of Hué Monuments". UNESCO. สืบค้นเมื่อ 28 May 2010.
- ↑ "Hoi An Ancient Town". UNESCO. สืบค้นเมื่อ 28 May 2010.
- ↑ "My Son Sanctuary". UNESCO. สืบค้นเมื่อ 28 May 2010.
- ↑ "Central Sector of the Imperial Citadel of Thang Long - Hanoi". UNESCO. สืบค้นเมื่อ 28 May 2010.
- ↑ "Citadel of the Ho Dynasty". UNESCO. สืบค้นเมื่อ 28 May 2010.
- ↑ "Ha Long Bay - Cat Ba Archipelago". UNESCO. สืบค้นเมื่อ 16 September 2023.
- ↑ "Phong Nha-Ke Bang National Park". UNESCO. สืบค้นเมื่อ 28 May 2010.
- ↑ "Trang An Landscape Complex". UNESCO. สืบค้นเมื่อ 23 June 2014.