รายชื่อแหล่งมรดกโลกในประเทศอินโดนีเซีย

องค์การการศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ (ยูเนสโก) ได้ขึ้นทะเบียนแหล่งมรดกโลกของประเทศอินโดนีเซียทั้งสิ้น 10 แหล่ง ประกอบด้วยแหล่งมรดกโลกทางวัฒนธรรม 6 แหล่ง และแหล่งมรดกโลกทางธรรมชาติ 4 แหล่ง

ที่ตั้ง

โบโรบูดูร์

ภูมิทัศน์วัฒนธรรมของบาหลี

อุทยานโกโมโด

อุทยานโลเรินตส์

ปรัมบานัน

ซางีรัน

ป่าฝนเขตร้อนเกาะสุมาตรา

อุทยานอูจุงกูลน

เหมืองอมบีลิน

ยกยาการ์ตา

class=notpageimage|

ที่ตั้งแหล่งมรดกโลกในประเทศอินโดนีเซีย

สถานที่ที่ได้ขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลก

แหล่งมรดกโลกทางวัฒนธรรม

*หมายเหตุ: ระบุชื่อสถานที่ตามที่ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก

สถานที่	ภาพ	ที่ตั้ง	ประเภท	พื้นที่ (เฮกตาร์)	ปีขึ้นทะเบียน (พ.ศ./ค.ศ.)	คำบรรยาย	อ้างอิง
กลุ่มวัดโบโรบูดูร์		จังหวัดชวากลาง 7°36′28.6″S 110°12′14.6″E	วัฒนธรรม: (i), (ii), (vi)	25.51; พื้นที่กันชน 64.31	2534/1991	กลุ่มศาสนสถานของศาสนาพุทธนิกายมหายาน ประกอบด้วยจันดีโบโรบูดูร์ จันดีเมินดุต และจันดีปาวน สร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์ไศเลนทร์หรือราวคริสต์ศตวรรษที่ 8 ถึง 9 ด้วยหินภูเขาไฟ และแกะสลักเป็นลวดลายต่าง ๆ	592
กลุ่มวัดปรัมบานัน		จังหวัดชวากลางและเขตพิเศษยกยาการ์ตา 7°45′07.3″S 110°29′29.3″E	วัฒนธรรม: (i), (iv)		2534/1991	กลุ่มเทวสถานในศาสนาฮินดู สร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์สัญชัยหรือราวคริสต์ศตวรรษที่ 8 เพื่ออุทิศแด่พระตรีมูรติ ประกอบไปด้วยปรางค์จำนวนกว่า 150 องค์ แสดงถึงความยิ่งใหญ่ของศิลปะและสถาปัตยกรรมฮินดูในชวาโบราณ	642
แหล่งมนุษย์ยุคเริ่มแรก ซางีรัน		จังหวัดชวากลาง 7°27′20.5″S 110°50′03.2″E	วัฒนธรรม: (iii), (vi)	5,600	2539/1996	แหล่งขุดค้นมนุษย์โบราณแห่งเกาะชวาซึ่งได้รับการค้นพบเมื่อ ค.ศ. 1891 จัดเป็นมนุษย์วานรที่เป็นบรรพบุรุษของมนุษย์ มีชีวิตอยู่ในยุคน้ำแข็งตอนต้น	593
ภูมิทัศน์วัฒนธรรมจังหวัดบาหลี: ระบบซูบัก หลักการตามปรัชญาไตรหิตกรณะ		จังหวัดบาหลี 8°15′25.8″S 115°24′27.9″E	วัฒนธรรม: (ii), (iii), (v), (vi)	19,519.9; พื้นที่กันชน 1,454.8	2555/2012	ระบบชลประทานเพื่อจัดสรรน้ำในการปลูกข้าวแบบนาขั้นบันไดบนเกาะบาหลี เป็นระบบที่ยั่งยืนตามธรรมชาติซึ่งผูกสังคมเกษตรกรรมบาหลีเข้าด้วยกันภายในศูนย์ชุมชนของหมู่บ้านและวัดอันเป็นที่พึ่งจิตวิญญาณของชาวฮินดูบาหลีเป็นเวลานานกว่า 1,000 ปี	1194
มรดก การทำเหมืองถ่านหินอมบีลิน แห่งซาวะฮ์ลุนโต		จังหวัดสุมาตราตะวันตก 0°40′48.06″S 100°46′34.2″E	วัฒนธรรม: (ii), (iv)	268.18; พื้นที่กันชน 7,356.92	2562/2019	เหมืองถ่านหินที่เก่าแก่ที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ จากการค้นพบถ่านหินในพื้นที่นี้เมื่อ ค.ศ. 1863 และเริ่มทำเหมืองใน ค.ศ. 1892 และกลายมาเป็นเหมืองถ่านหินที่สำคัญที่สุดของอินโดนีเซียจากการผลิตถ่านหินส่งออก	1610
แกนจักรวาลวิทยา แห่งยกยาการ์ตา และภูมิสัญลักษณ์ ทางประวัติศาสตร์		เขตพิเศษยกยาการ์ตา 7°48′05.0″S 110°21′53.2″E	วัฒนธรรม: (ii), (iii)	42.22; พื้นที่กันชน 291.17	2566/2023	ศูนย์กลางวัฒนธรรมชวาโบราณทั้งด้านวัฒนธรรม ภาษา ศิลปะ และระบอบสุลต่านที่ยังหลงเหลืออยู่ที่เดียวในอินโดนีเซีย ซึ่งยังยึดถือธรรมเนียมดั้งเดิมที่ปฎิบัติสืบทอดมาเป็นเวลาช้านาน	1671

แหล่งมรดกโลกทางธรรมชาติ

*หมายเหตุ: ระบุชื่อสถานที่ตามที่ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก

สถานที่	ภาพ	ที่ตั้ง	ประเภท	พื้นที่ (เฮกตาร์)	ปีขึ้นทะเบียน (พ.ศ./ค.ศ.)	คำบรรยาย	อ้างอิง
อุทยานแห่งชาติโกโมโด		จังหวัดนูซาเติงการาตะวันออก 8°36′00.1″S 119°25′16.3″E	ธรรมชาติ: (vii), (x)	219,322	2534/1991	เขตหมู่เกาะที่มีการอนุรักษ์มังกรโกโมโดซึ่งถือเป็นสัตว์ประจำชาติของอินโดนีเซียและมีความเสี่ยงใกล้สูญพันธุ์ รวมไปถึงระบบนิเวศในท้องทะเลซึ่งอุดมไปด้วยปะการังและสัตว์น้ำหลากหลายสายพันธุ์	609
อุทยานแห่งชาติอูจุงกูลน		จังหวัดบันเตินและจังหวัดลัมปุง 6°45′27.0″S 105°20′36.0″E	ธรรมชาติ: (vii), (x)	78,525	2534/1991	เขตอนุรักษ์ป่าใบกว้างชื้นที่มีพื้นที่มากที่สุดบนเกาะชวา ประกอบไปด้วยพืชและสัตว์หายากหลายชนิด เช่น กระจงชวา แรดชวา รวมไปถึงเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยสุดท้ายของสัตว์ที่สูญพันธุ์แล้ว เช่น เสือโคร่งชวา	608
อุทยานแห่งชาติโลเรินตส์		จังหวัดปาปัวกลาง, จังหวัดปาปัวใต้ และจังหวัดปาปัวที่สูง 4°37′17.6″S 137°29′22.1″E	ธรรมชาติ: (vii), (ix), (x)	2,350,000	2542/1999	พื้นที่อนุรักษ์ที่มีสภาพแวดล้อมหลากหลายมากที่สุดในโลกตั้งแต่แหล่งชุ่มน้ำริมทะเล ป่าฝนเขตร้อนจนถึงภูเขาหิมะซึ่งมียอดเขาที่สูงที่สุดในอินโดนีเซียชื่อว่าปุนจักจายา และยังเป็นที่อยู่ของนกกว่า 630 ชนิด ซึ่งนับเป็นร้อยละ 95 ของสายพันธุ์นกในปาปัว	955
มรดกป่าฝนเขตร้อน แห่งสุมาตรา		จังหวัดอาเจะฮ์, จังหวัดสุมาตราเหนือ, จังหวัดสุมาตราตะวันตก, จังหวัดจัมบี, จังหวัดเบิงกูลู, จังหวัดสุมาตราใต้ และจังหวัดลัมปุง 3°45′22.8″N 97°10′24.7″E	ธรรมชาติ: (vii), (ix), (x)	2,595,124	2547/2004	ประกอบด้วยเขตอุทยานแห่งชาติ 3 แห่งได้แก่ อุทยานแห่งชาติกูนุงเลอเซอร์, อุทยานแห่งชาติเกอรินจีเซอบลัต และอุทยานแห่งชาติบูกิตบารีซันเซอลาตัน เป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่าที่หายากหลายชนิด เช่น กระซู่ เสือโคร่งสุมาตรา นกกาเหว่าสุมาตรา ปัจจุบันเป็นแหล่งมรดกโลกที่กำลังตกอยู่ในภาวะอันตรายตั้งแต่ ค.ศ. 2011	1167

สถานที่ที่ได้ขึ้นบัญชีรายชื่อเบื้องต้น

ประเทศอินโดนีเซียมีสถานที่ที่ได้ขึ้นบัญชีรายชื่อเบื้องต้น (Tentative List) เพื่อพิจารณาเป็นแหล่งมรดกโลกในอนาคตทั้งสิ้น 18 แห่ง ได้แก่

ปี พ.ศ./ค.ศ. ในวงเล็บ หมายถึงปีที่สถานที่นั้น ๆ ได้ขึ้นบัญชีรายชื่อเบื้องต้น

• อุทยานแห่งชาติเบอตุงเกอรีฮุน (มรดกป่าฝนเขตร้อนข้ามพรมแดนแห่งบอร์เนียว) (2547/2004)
• อุทยานแห่งชาติบูนาเก็น (2548/2005)
• หมู่เกาะราจาอัมปัต (2548/2005)
• อุทยานแห่งชาติตากาโบเนอราเต (2548/2005)
• อุทยานแห่งชาติวากาโตบี (2548/2005)
• หมู่เกาะเดอราวัน (2548/2005)
• นิคมดั้งเดิมตานาโตราจา (2552/2009)
• แหล่งบาโวมาตาลูโว (2552/2009)
• แหล่งกลุ่มวัดมูวาราตากุซ (2552/2009)
• กลุ่มวัดมูวาราจัมบี (2552/2009)
• โตรวูลัน - เมืองหลวงเก่าแห่งอาณาจักรมัชปาหิต (2552/2009)
• แหล่งถ้ำยุคก่อนประวัติศาสตร์ในมารซ-ปังเก็ป (2552/2009)
• คาสต์ซังกูลีรัง-มังกาลีฮัต: พื้นที่ศิลปะบนหินยุคก่อนประวัติศาสตร์ (2558/2015)
• เมืองเก่าจาการ์ตา (เมืองเก่าปัตตาเวียเดิม) และเกาะรอบนอก 4 เกาะ (อนรุสต์, เกโลร์, จีปีร์ และบีดาดารี) (2558/2015)
• เมืองเก่าเซอมารัง (2558/2015)
• นิคมดั้งเดิมที่นาการีซีจุนจุง (2558/2015)
• ภูมิทัศน์ทางประวัติศาสตร์และทางทะเลแห่งหมู่เกาะบันดา (2558/2015)
• เกอบุนรายาโบโกร์ (2561/2018)

ผลการดำเนินงานของประเทศอินโดนีเซียในยูเนสโก

โครงการยูเนสโก	จำนวนรายการที่ขึ้นทะเบียน	จำนวนรายการที่ขึ้นทะเบียนร่วมกับรัฐอื่น
เครือข่ายพื้นที่สงวนชีวมณฑลโลก (World Network of Biosphere Reserves)	19	—
แหล่งมรดกโลก (World Heritage Sites)	10	—
ความทรงจำแห่งโลก (Memory of the World)	10	5
เครือข่ายอุทยานธรณีโลก (Global Geoparks Network)	12	—
เครือข่ายเมืองสร้างสรรค์ (Creative Cities Network)	5	—
มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม (Intangible Cultural Heritage Lists)	16	3