รายชื่อแหล่งมรดกโลกในประเทศกัมพูชา
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
องค์การการศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ (ยูเนสโก) ได้ขึ้นทะเบียนแหล่งมรดกโลกของประเทศกัมพูชาทั้งสิ้น 3 แหล่ง[1]
เนื้อหา
ที่ตั้ง[แก้]
สถานที่ที่ได้ขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลก[แก้]
- *หมายเหตุ: ระบุชื่อสถานที่ตามที่ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก
| สถานที่ | ภาพ | ที่ตั้ง | ประเภท | พื้นที่ (เฮกตาร์) |
ปีขึ้นทะเบียน (พ.ศ./ค.ศ.) |
หมายเหตุ | อ้างอิง |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เมืองพระนคร | 
|
จังหวัดเสียมราฐ  กัมพูชา13°24′44.9″N 103°51′55.7″E / 13.412472°N 103.865472°E |
วัฒนธรรม: (i), (ii), (iii), (iv) |
40,100 | 2535/1992 | เมืองพระนครเป็นหนึ่งในแหล่งโบราณคดีที่สำคัญที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อุทยานมีพื้นที่กว่า 400 ตารางกิโลเมตร ภายในประกอบด้วยพื้นที่ป่าและซากเมืองหลวงโบราณต่าง ๆ ของอาณาจักรเขมรโบราณตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 9 ถึง 15 | 668[2][3] [4] |
| ปราสาทพระวิหาร | 
|
จังหวัดพระวิหาร กัมพูชา 14°23′26.2″N 104°40′49.1″E / 14.390611°N 104.680306°E |
วัฒนธรรม: (i) |
154.7; พื้นที่กันชน 2,642.5 |
2551/2008 | เป็นศาสนสถานที่สร้างอุทิศให้กับพระศิวะ ตัวปราสาทประกอบด้วยวิหารหลายแห่งที่เชื่อมโยงกันด้วยทางเท้าและบันไดที่มีแกนยาว 800 เมตร สร้างขึ้นในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 11 อย่างไรก็ตามประวัติศาสตร์สามารถโยงไปได้ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 9 และโดดเด่นเป็นพิเศษในด้านสถาปัตยกรรมที่ปรับให้เหมาะสมกับสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ | 1224[5] |
| เขตปราสาทสมโบร์ไพรกุก แหล่งโบราณคดีแห่งอิศานปุระ | 
|
จังหวัดกำปงธม กัมพูชา 12°52′16.9″N 105°02′36.3″E / 12.871361°N 105.043417°E |
วัฒนธรรม: (ii), (iii), (vi) |
840.03; พื้นที่กันชน 2,523.6 |
2560/2017 | แหล่งโบราณคดีแห่งนี้แปลได้ว่า "วัดในผืนป่าอันอุดมสมบูรณ์" ในภาษาเขมร โดยได้รับการระบุว่าเป็นเมืองอิศานปุระซึ่งเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรเจนละ เจริญรุ่งเรืองในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 6 ถึงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 7 ครอบคลุมพื้นที่ 25 ตารางกิโลเมตรที่ภายในประกอบด้วยกำแพงเมืองและปราสาทหินรูปทรงเหลี่ยมหลายแห่งอันแตกต่างจากสิ่งก่อสร้างโบราณต่าง ๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ | 1532[6] |
สถานที่ที่ได้ขึ้นบัญชีรายชื่อเบื้องต้น[แก้]
ปัจจุบัน ประเทศกัมพูชามีสถานที่ที่ได้รับขึ้นบัญชีรายชื่อเบื้องต้น (Tentative List) เพื่อพิจารณาเป็นแหล่งมรดกโลกในอนาคตทั้งสิ้น 8 แห่ง ดังนี้[1]
- ปี พ.ศ./ค.ศ. ในวงเล็บ หมายถึงปีที่สถานที่นั้น ๆ ได้ขึ้นบัญชีรายชื่อเบื้องต้น
- แหล่งเกาะแกร์ (2535/1992)
- แหล่งกุเลน (2535/1992)
- แหล่งอ็องกอร์โบะเร็ยและพนมดา (2535/1992)
- แหล่งอุดง (2535/1992)
- ปราสาทเบ็งเมเลีย (2535/1992)
- ปราสาทพระขรรค์แห่งกำปงสวาย (2535/1992)
- ปราสาทบันทายฉมาร์ (2535/1992)
- ปราสาทบันทายไพรนคร (2535/1992)
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 "World Heritage Properties in Cambodia". UNESCO. สืบค้นเมื่อ 9 กรกฎาคม 2017.
- ↑ "Angkor". UNESCO. สืบค้นเมื่อ 28 May 2010.
- ↑ 16th session 1992, pp. 37–38, annex VI
- ↑ 28th session 2004, pp. 66–67
- ↑ "Temple of Preah Vihear". UNESCO. สืบค้นเมื่อ 28 May 2010.
- ↑ "Temple Zone of Sambor Prei Kuk, Archaeological Site of Ancient Ishanapura". UNESCO. สืบค้นเมื่อ 9 กรกฎาคม 2017.
| |||||||||||||||||||||||||||||
