รายชื่อระบบรถไฟใต้ดินในทวีปอเมริกาเหนือเรียงตามจำนวนผู้โดยสาร

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

นี่คือ รายชื่อระบบรถไฟใต้ดินในอเมริกาเหนือเรียงตามจำนวนผู้โดยสาร

ระบบ ประเทศ เมือง/พื้นที่ให้บริการ จำนวนผู้โดยสารต่อปี (ค.ศ. 2012)[1][2] จำนวนผู้โดยสารต่อวันโดยเฉลี่ย (ค.ศ. 2013)[3][2] ระยะทางรวม จำนวนผู้โดยสารต่อไมล์โดยเฉลี่ยต่อวัน (ค.ศ. 2013) ปีที่เปิดให้บริการ (ค.ศ.) จำนวนสถานี จำนวนเส้นทาง ภาพ
1 รถไฟใต้ดินนครนิวยอร์ก  สหรัฐ นครนิวยอร์ก 2,544,892,400 8,726,200 232 ไมล์ (373 กิโลเมตร)[4] 37,613 1904[note 1] 468 24
2 รถไฟใต้ดินเม็กซิโกซิตี  เม็กซิโก เม็กซิโกซิตี 1,604,421,314[note 2] 4,615,375[note 3] 140.75 ไมล์ (226.5 กิโลเมตร)[5] 32,791 1969 195 12
3 รถไฟใต้ดินมอนทรีออล  แคนาดา มอนทรีออล 176,244,100 1,142,800 43 ไมล์ (69 กิโลเมตร)[6] 26,577 1966 68 4
4 รถไฟใต้ดินวอชิงตัน  สหรัฐ วอชิงตัน ดี.ซี. 280,904,200 980,800 106.3 ไมล์ (171.1 กิโลเมตร)[7] 9,227 1976 86 5
5 รถไฟใต้ดินและรถไฟความเร็วสูงโทรอนโต  แคนาดา โทรอนโต 318,760,400[note 4] 940,300[note 4] 42.4 ไมล์ (68.2 กิโลเมตร)[8] 22,177 1954 69 4
6 ชิคาโก แอล  สหรัฐ ชิคาโก 231,154,300 729,400 102.8 ไมล์ (165.4 กิโลเมตร)[9] 7,095 1892 145 8
7 การคมนาคมอ่าวแมสซาชูเซตส์[note 5]
(สายสีน้ำเงิน สายสีส้ม และสายสีแดง) 		 สหรัฐ บอสตัน 165,028,800 531,300 38 ไมล์ (61 กิโลเมตร)[10] 13,982 1897 53 3
8 ระบบขนส่งมวลชนอ่าวซานฟรานซิสโก  สหรัฐ ย่านอ่าวซานฟรานซิสโก 123,219,300 421,800 104 ไมล์ (167 กิโลเมตร)[11] 4,056 1972 44 5
9 สกายเทรน  แคนาดา แวนคูเวอร์ 120,439,900 375,500 42.6 ไมล์ (68.6 กิโลเมตร)[12] 8,815 1985 47 3
10 การคมนาคมรัฐเพนซิลเวเนียตะวันออกเฉียงใต้[13][14][note 5]
(สายถนนบรอด สายมาร์เก็ต-แฟรงก์ฟอร์ด และสายนอร์ริสทาวน์) 		 สหรัฐ ฟิลาเดลเฟีย 98,171,300 336,600 36.7 ไมล์ (59.1 กิโลเมตร)[15] 9,172 1907 74 3
11 รถไฟฟ้าสายทรานส์-ฮัดซัน  สหรัฐ นครนิวยอร์ก 70,548,400 250,100 13.8 ไมล์ (22.2 กิโลเมตร)[16] 18,123 1908 13 4
12 องค์การขนส่งมวลชนมหานครแอตแลนตา  สหรัฐ แอตแลนตา 70,506,800 220,500 48 ไมล์ (77 กิโลเมตร)[17] 4,594 1979 38 4
13 เมโทรเรล (ลอสแอนเจลิส)[note 5]
(สายสีม่วง และสายสีแดง) 		 สหรัฐ ลอสแอนเจลิส 48,703,700 158,600 17.4 ไมล์ (28.0 กิโลเมตร)[18] 9,115 1990 16 2
14 รถไฟใต้ดินซานโตโดมิงโก  สาธารณรัฐโดมินิกัน ซานโตโดมิงโก 30,856,515[19] 150,600[19][note 3] 17.0 ไมล์ (27.4 กิโลเมตร)[20][21] 8,860 2008 30 2
15 เมโทรเรล (ไมแอมี)  สหรัฐ ไมแอมี 19,242,800 72,300 24.9 ไมล์ (40.1 กิโลเมตร)[22] 2,904 1984 23 2
16 รถไฟใต้ดินบอลทิมอร์[note 5]  สหรัฐ บอลทิมอร์ 15,399,400 60,000 15.5 ไมล์ (24.9 กิโลเมตร)[23] 3,871 1983 14 1
17 เตรนอูร์บาโน  ปวยร์โตรีโก ซานฮวน 11,023,500 40,600 10.7 ไมล์ (17.2 กิโลเมตร) 3,794 2004 16 1
18 แพ็ตโคสปีดไลน์  สหรัฐ ฟิลาเดลเฟีย 10,612,900 37,000 14.2 ไมล์ (22.9 กิโลเมตร)[24] 2,606 1936 13 1
19 การขนส่งมวลชนอาร์ทีเอ[note 5]
(สายสีแดง) 		 สหรัฐ คลีฟแลนด์ 6,239,900 16,730[note 3] 19 ไมล์ (31 กิโลเมตร)[25] 881 1955 18 1
20 การรถไฟเกาะสแตเทน  สหรัฐ นครนิวยอร์ก 4,445,100 15,000 14.0 ไมล์ (22.5 กิโลเมตร)[4] 1,071 1860 22 1

หมายเหตุ[แก้]

  1. ↑ The current system incorporates elevated sections built in 1870.
  2. ↑ This Annual Ridership figure for 2012 is obtained by averaging the Average Daily Ridership for the twelve months in 2012, and then multiplying that figure by the number of days in a year.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 This is the Average Daily Ridership figure, not an Average Weekday Ridership figure - it is averaged from the Q2 2013 Total Ridership figure for this system.
  4. ↑ 4.0 4.1 This ridership figure is the sum of the "Heavy Rail (HR)" and "Intermediate Rail (IR)" figures for Toronto from the APTA Ridership report – in other words, this figure includes ridership on the Scarborough RT line which APTA considers to be "Intermediate Rail (IR)".
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 5.4 This rapid transit system is integrated with a light rail system; only the parts of the system that are rapid transit/metro, and that are not light rail, are counted in the statistics presented here.

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "APTA Ridership Report - Q4 2012 Report" (PDF) (pdf). American Public Transportation Association (APTA). March 2013. สืบค้นเมื่อ 2013-07-13.
  2. ↑ 2.0 2.1 "Banco de Información Económica". INEGI. สืบค้นเมื่อ 2013-07-13.
  3. ↑ "APTA Ridership Report - Q2 2013 Report" (PDF) (pdf). American Public Transportation Association (APTA). August 2013. สืบค้นเมื่อ 2013-09-26.
  4. ↑ 4.0 4.1 "Comprehensive Annual Financial Report for the Years Ended December 31, 2011 and 2010" (PDF). Metropolitan Transportation Authority. p. 150. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2013-07-22. สืบค้นเมื่อ 2014-02-16.
  5. ↑ "Datos de operacion" [Operational data] (ภาษาสเปน). Metro de la Ciudad de Mexico. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-14. สืบค้นเมื่อ 2013-10-12.
  6. ↑ "UrbanRail.Net - North America - Canada - Montréal - Montréal Metro". Robert Schwandl (UrbanRail.Net). 2007. สืบค้นเมื่อ 2013-08-23.
  7. ↑ "Metro Facts 2013" (PDF) (pdf). Washington Metropolitan Area Transit Authority. 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2010-01-13. สืบค้นเมื่อ 2013-07-15.
  8. ↑ "2012 - TTC Operating Statistics". 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-03-10. สืบค้นเมื่อ 2013-07-26.
  9. ↑ "Facts at a Glance". Chicago Transit Authority. December 2012. สืบค้นเมื่อ 2013-07-21.
  10. ↑ "About the T - Financials - Appendix: Statistical Profile" (PDF). MBTA. 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-03-03. สืบค้นเมื่อ 2013-07-13.
  11. ↑ "BART - System Facts". San Francisco Bay Area Rapid Transit District. 213. สืบค้นเมื่อ 2013-08-23.
  12. ↑ "State of Good Repair". TransLink. March 2013. สืบค้นเมื่อ 2013-07-23.
  13. ↑ "SEPTA - Media Guide" (PDF) (pdf). Southeastern Pennsylvania Transportation Authority. 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2018-04-17. สืบค้นเมื่อ 2013-07-17.
  14. ↑ "SEPTA Operating Facts - Fiscal Year 2012" (PDF) (pdf). Southeastern Pennsylvania Transportation Authority. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2013-10-17. สืบค้นเมื่อ 2013-08-03.
  15. ↑ "SEPTA - Spring 2012 Route Statistics" (PDF) (pdf). Southeastern Pennsylvania Transportation Authority. 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2013-05-24. สืบค้นเมื่อ 2013-07-16.
  16. ↑ "Facts & Info - PATH - The Port Authority of NY & NJ". 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-11-29. สืบค้นเมื่อ 2013-07-18.
  17. ↑ "System Updates". Metropolitan Atlanta Rapid Transit Authority (MARTA). August 5, 2011. สืบค้นเมื่อ 2013-07-19.
  18. ↑ "Facts at a Glance". Los Angeles County Metropolitan Transportation Authority (LACMTA). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-08-20. สืบค้นเมื่อ 2008-03-25.
  19. ↑ 19.0 19.1 "Estadísticas de peaje y tiempo de recorrido al 2013" [Statistics of tolls and times of route 2013] (PDF). opret.gob.do (pdf) (ภาษาสเปน). Oficina para el Reordenamiento de Transporte (OPRET). p. 2. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 2013-09-17.
  20. ↑ "Línea 1" [Line 1] (ภาษาสเปน). Oficina para el Reordenamiento de Transporte (OPRET). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-21. สืบค้นเมื่อ 2013-09-17.
  21. ↑ "Línea 2 - 1ra Etapa" [Line 2 - 1st Stage] (ภาษาสเปน). Oficina para el Reordenamiento de Transporte (OPRET). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-09-30. สืบค้นเมื่อ 2013-09-17.
  22. ↑ "Miami-Dade County - Miami-Dade Transit - Metrorail". Miami-Dade County. July 9, 2013. สืบค้นเมื่อ 2013-07-18.
  23. ↑ "Visitors Ride Guide" (PDF) (pdf). Maryland Transit Administration. สืบค้นเมื่อ 2013-07-14.
  24. ↑ "PATCO - A History of Commitment". PATCO. 2013. สืบค้นเมื่อ 2013-07-16.
  25. ↑ "2012 Annual Report - Greater Cleveland Regional Transit Authority". Greater Cleveland Regional Transit Authority. December 31, 2012. สืบค้นเมื่อ 2013-07-21.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=รายชื่อระบบรถไฟใต้ดินในทวีปอเมริกาเหนือเรียงตามจำนวนผู้โดยสาร&oldid=10409378"