ราชวงศ์อัสคาเนีย
.svg)  .svg) | |
| พระราชอิสริยยศ | |
|---|---|
| ปกครอง | เยอรมนี, รัสเซีย |
| ประมุขพระองค์แรก | เอซิโก เคานต์แห่งบัลเลินชเตดต์ |
| ผู้นำสกุลองค์ปัจจุบัน | เอดูอาร์ท เจ้าชายแห่งอันฮัลท์ |
| ประมุขพระองค์สุดท้าย | โยอาคิม แอ็นสท์ ดยุกแห่งอันฮัลท์ |
| สถาปนา | ค.ศ. 1036 |
| ล่มสลาย | ค.ศ. 1918 (ดัชชีอันฮัลท์) |
ราชวงศ์อัสคาเนีย (เยอรมัน: Askanier) เป็นราชวงศ์ผู้ปกครองชาวเยอรมันและยังรู้จักกันในอีกชื่อว่า ราชวงศ์อันฮัลท์ (House of Anhalt) ตามชื่อดินแดนที่ครอบครองยาวนานที่สุด คือ ราชรัฐอันฮัลท์[1]
ราชวงศ์นี้ตั้งชื่อตามปราสาทอัสคาเนีย (เยอรมัน: Schloss Askanien) ปราสาทนี้ตั้งอยู่ใกล้และตามชื่อตามเมืองกับเมืองอัชเชอร์สเลเบิน[2][3] ปราสาทแห่งนี้เคยเป็นที่มั่นของเคานต์แห่งอัสคาเนียซึ่งต่อมาถูกควบรวมเข้าไปในบรรดาศักด์ของเจ้าชายแห่งอันฮัลท์
ประวัติศาสตร์
[แก้]-
ปราสาทบัลเลินชเตดด์ -
ตราอาร์มแรกของราชวงศ์ -
แผนที่อันฮัลท์ (ค.ศ. 1747–1793)
.svg)
สมาชิกคนแรกของราชวงศ์ที่มีหลักฐานปรากฏ คือ เอซิโก เคานต์แห่งบัลเลินชเตดต์ ซึ่งปรากฏชื่อในเอกสารเมื่อ ค.ศ. 1036 นักพงศาวลีวิทยาสันนิษฐานว่าเอซิโกอาจเป็นหลานของโอโดที่ 1 มาร์คกราฟแห่งซัคเซินตะวันออก (ครองราชย์ ค.ศ. 965–993) ทางฝั่งมารดา หลังจากสมัยของโอโด ราชวงศ์อัสคาเนียได้รับมรดกจำนวนมากในแคว้นชายแดนตะวันออกของซัคเซินตะวันออก
หลานชายของเอซิโก คือ อ็อทโท เคานต์แห่งบัลเลินชเตดท์ ถึงแก่กรรมใน ค.ศ. 1123 โดยเขาได้แต่งงานกับไอลีคาแห่งซัคเซินพระธิดาในมัคนุส ดยุกแห่งซัคเซินทำให้ราชวงศ์อัสคาเนียได้เป็นทายาทในมรดกครึ่งหนึ่งของราชวงศ์บิลลุงซึ่งเคยมีตำแหน่งเป็นดยุกแห่งซัคเซิน
อัลแบร์ทหมีพระโอรสในอ็อตโต พระองค์ทรงใช้มรดกจากพระมารดาขอพระองค์เป็นฐานในการขึ้นเป็นดยุกแห่งซัคเซินที่มาจากราชวงศ์อัสคาเนียพระองค์แรกใน ค.ศ. 1139 แม้ต่อมาจะเสียตำแหน่งให้กับราชวงศ์คู่แข่งคือ ราชวงศ์เวล์ฟ
ใน ค.ศ. 1157 อัลแบร์ทได้รับแคว้นชายแดนบรันเดินบวร์คจากพรึบิสลาฟ (Pribislav) หัวหน้าชนเผ่าเวนด์คนสุดท้าย ซึ่งเป็นพ่ออุปถัมภ์พระโอรสในอัลแบร์ท พระองค์จึงกลายเป็นมาร์คกราฟคนแรกจากราชวงศ์อัสคาเนีย และได้ริเริ่มการเผยแผ่ศาสนาคริสต์และวัฒนธรรมเยอรมันในพื้นที่ชายแดนนี้ ซึ่งเรียกว่า "อาณาจักรชายแดน" (เยอรมัน: Mark Brandenburg; แคว้นชายแดนบรันเดินบวร์ค) คือ เขตชายแดนระหว่างเยอรมันกับสลาฟ
ใน ค.ศ. 1237 และ 1244 เมืองสองเมืองคือเคิลน์และเบอร์ลินถูกก่อตั้งในยุคของอ็อทโทที่ 3 มาร์คกราฟแห่งบรันเดินบวร์คและโยฮันที่ 1 มาร์คกราฟแห่งบรันเดินบวร์ค พระราชนัดดาในอัลแบร์ทหมี ต่อมาใน ค.ศ. 1710 เมืองทั้งสองได้รวมเป็นเมืองเดียวกันคือ “เบอร์ลิน” ซึ่งเครื่องหมายของราชวงศ์อัสคาเนียอย่างนกอินทรีแดงได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของบรันเดินบวร์คและหมีได้กลายมาเป็นตราประจำเมืองเบอร์ลิน เมื่อ ค.ศ. 1320 สายราชวงศ์ในบรันเดินบวร์คสิ้นสุดลง
ภายหลังจักรพรรดิฟรีดริช บาร์บาร็อสซาทรงปลดไฮน์ริชสิงห์ ดยุกแห่งซัคเซินจากราชวงศ์เวลฟ์ในป ค.ศ. 1180 ราชวงศ์อัสคาเนียก็ได้กลับมาครองซัคเซิน ซึ่งถูกจักรพรรดิลดดินแดนลงเหลือเพียงครึ่งตะวันออก อย่างไรก็ตาม แม้แต่ในซัคเซินตะวันออกเอง ราชวงศ์อัสคาเนียก็สามารถควบคุมได้เพียงในพื้นที่จำกัดเท่านั้นโดยส่วนใหญ่อยู่ใกล้แม่น้ำเอ็ลเบอ
เมื่อ ค.ศ. 1212 เคาน์ตีอันฮัลท์แยกตัวออกจากดัชชีซัคเซินและราว ค.ศ. 1296 ดัชชีซัคเซินที่เหลือแยกเป็นสองรัฐย่อยคือซัคเซิน-เลาเอินบวร์คและซัคเซิน-วิทเทินแบร์ค ซึ่งราชวงศ์อัสคาเนียทั้งสองสายก็สิ้นสุดลงใน ค.ศ. 1689 และ 1422 ตามลำดับ แต่ในอันฮัลท์และรัฐย่อยอื่น ๆ ราชวงศืนี้ยังคงปกครองต่อไปจนกระทั่งการล้มล้างระบอบกษัตริย์ใน ค.ศ. 1918
พระนางเยกาเจรีนามหาราชินี จักรพรรดินีแห่งรัสเซีย ครองราชย์ ค.ศ. 1762–1796 ทรงเป็นสมาชิกราชวงศ์อัสคาเนียเช่นกันโดยพระนางเป็นพระราชธิดาของคริสทีเออ เอากุสท์ เจ้าชายแห่งอันฮัลท์-แซบสท์
ดูเพิ่ม
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ Hiebl, Manfred (2006). "Das Haus Askanien-Anhalt, dessen Zweige und ihre Bedeutung". www.manfred-hiebl.de. สืบค้นเมื่อ 2020-08-29.
- ↑ "Ascania 1". genealogy.euweb.cz. 2003-08-01. สืบค้นเมื่อ 2020-08-29.
- ↑ hrsg. von Werner Paravicini. Bearb. von Jan Hirschbiegel. [ttps://adw-goe.de/en/digital-library/hoefe-und-residenzen-im-spaetmittelalterlichen-reich/gsn/rf15_I_121220-38/ "Askanier"]. Höfe und Residenzen im spätmittelalterlichen Reich Bd. 1. Ein dynastisch-topographisches Handbuch Teilbd. 2. Residenzen. Ostfildern. ISBN 978-3-7995-4515-0. OCLC 723003848.