ราชวงศ์วาลัว-บูร์กอญ

ราชวงศ์วาลัว-บูร์กอญ
	ภาษาฝรั่งเศส: Maison de Valois-Bourgogne
พระราชอิสริยยศ	ดยุกแห่งบูร์กอญ; ดยุกแห่งโลเธียร์; ดยุกแห่งบราบันต์; ดยุกแห่งลิมบูรก์; ดยุกแห่งลักเซมเบิร์ก; ดยุกแห่งลอแรน; ดยุกแห่งเกลเดอร์ส; เคานต์แห่งแฟลนเดอส์; เคานต์แห่งอาร์ตัว; เคานต์แห่งบูร์กอญ; เคานต์แห่งแอโน; เคานต์แห่งฮอลแลนด์; เคานต์แห่งเซลันด์; เคานต์แห่งนามูร์; เคานต์แห่งซุทเฟิน; เคานต์แห่งบูลอญ; เคานต์แห่งแวร์มองดัว; เคานต์แห่งปงตีเยอ; เคานต์แห่งโอแซร์; เคานต์แห่งมากง; เคานต์เนอแวร์; เคานต์แห่งเรอแทล; เคานต์แห่งเออ; เคานต์แห่งชาโรเล; มาร์กราฟแห่งแอนต์เวิร์ป;
ปกครอง	ฝรั่งเศส; บูร์กอญ
บรรพบุรุษ	ราชวงศ์วาลัว
ประมุขพระองค์แรก	ฟิลิปผู้กล้า
ประมุขพระองค์สุดท้าย	มารีแห่งบูร์กอญ
สถาปนา	6 กันยายน ค.ศ. 1363
สิ้นสุด	27 มีนาคม ค.ศ. 1482
	ด; ค; ก;

ราชวงศ์วาลัว-บูร์กอญ (ฝรั่งเศส: Maison de Valois-Bourgogne, อังกฤษ: House of Valois-Burgundy, ดัตช์: Huis van Valois-Bourgondië) หรือราชวงศ์บูร์กอญใหม่ เป็นสาขาที่แยกมาจากราชวงศ์วาลัว โดยเป็นสายต่อจากราชวงศ์บูร์กอญ โดยสืบสายเลือดมาจากพระเจ้ารอแบร์ที่ 2 แห่งฝรั่งเศส ทั้งสองราชวงศ์ล้วนสืบทอดมาจากราชวงศ์กาเปเตียง

ราชวงศ์วาลัว-บูร์กอญ ปกครองดัชชีบูร์กอญในระหว่างปีค.ศ. 1363 จนถึงค.ศ. 1482 และต่อมาได้ปกครองดินแดนอันกว้างใหญ่รวมถึง แฟลนเดอส์ อาร์ตัว ลักเซมเบิร์ก แอโน และ เคาน์ตีบูร์กอญ (ฟร็องช์-กงเต) และอีกหลายดินแดนกว้างใหญ่ผ่านการเสกสมรส ซึ่งเป็นจุดกำเนิดของรัฐบูร์กอญ

"ดยุกวาลัวแห่งบูร์กอญ" ถูกใช้กล่าวถึงราชวงศ์ที่เริ่มตั้งแต่สมัยพระเจ้าฌ็องที่ 2 แห่งฝรั่งเศส ซึ่งได้พระราชทานบรรดาศักดิ์และดัชชีบูร์กอญให้แก่พระราชโอรสพระองค์เล็ก ฟิลิปผู้กล้า ในปีค.ศ. 1363

ในช่วงสงครามร้อยปี เหล่าดยุกได้รบกันระหว่างเครือญาติในราชวงศ์เดียวกันเพื่อรวบรวมดินแดนในฝรั่งเศสและจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ไว้ภายใต้การดูแลของราชวงศ์เดียวเพื่อปกครองเป็นอาณาจักร แต่ก็ล้มเหลวลงเนื่องจากดยุกคนสุดท้ายชาร์ลผู้อาจหาญ ผู้ริเริ่มสงครามเบอร์กันดี ได้ถูกสังหารลงในยุทธการน็องซีเมื่อปีค.ศ. 1477 ผู้ปกครองคนสุดท้ายในราชวงศ์วาลัว-บูร์กอญ คือ มารีแห่งบูร์กอญผู้เป็นธิดา โดยต่อมาดินแดนนอกฝรั่งเศสได้ตกเป็นของฟิลิปผู้ทรงโฉม พระโอรสพระองค์ใหญ่ และกลายมาเป็นเนเธอร์แลนด์ของฮาพส์บวร์ค ในขณะที่ดัชชีบูร์กอญได้ตกเป็นของราชอาณาจักรฝรั่งเศส มารีแห่งบูร์กอญสิ้นพระชนม์ในปีค.ศ. 1482 นับเป็นการสิ้นสุดของราชวงศ์วาลัว-บูร์กอญ

ดยุกแห่งบูร์กอญ (1363–1482)[แก้]

ดยุกแห่งบูร์กอญ
ราชวงศ์วาลัว-บูร์กอญ
ภาพเหมือน	นาม/พระนาม	ปี	หมายเหตุ
	ฟิลิปผู้กล้าหาญ	1363–1404	พระราชโอรสลำดับที่สี่ในพระเจ้าฌ็องที่ 2 แห่งฝรั่งเศส จากราชวงศ์วาลัว กับพระมเหสีโบนนีแห่งโบฮีเมีย ดัชเชสแห่งนอร์ม็องดี เสกสมรสกับเคาน์เตสมาร์กาเรตที่ 3 แห่งฟลานเดอร์ ในปีค.ศ. 1369
	ฌ็องผู้ไม่กลัว	1404–1419	บุตรคนโตในฟิลิปผู้กล้าหาญ ผู้ซึ่งได้รับมรดกเป็นดินแดนจากฝั่งของมารดา เสกสมรสกับมาร์กาเรตแห่งบาวาเรียในปีค.ศ. 1385
	ฟิลิปเลอบง	1419–1467	บุตรชายคนโตของฌ็องผู้ไม่กลัว ผู้ซึ่งรวบรวมดินแดนส่วนใหญ่ในเนเธอร์แลนด์
	ชาร์ลผู้อาจหาญ	1467–1477	ทายาทผู้มีสิทธิคนเดียวในฟิลิปเลอบง กับภรรยาคนที่สาม อิสซาเบลแห่งโปรตุเกส ดยุกวาลัวแห่งบูร์กอญคนสุดท้าย ถูกสังหารในยุทธการน็องซี
	มารีผู้มั่งคั่ง	1477–1482	ธิดาเพียงคนเดียวของชาร์ลผู้อาจหาญ กับภรรยาคนที่สอง อิซาเบลลาแห่งบูร์บง เสกสมรสกับจักรพรรดิมัคซีมีลีอานที่ 1 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ในราชวงศ์ฮาพส์บวร์ค ในปีค.ศ. 1477