รางวัลตำนานแกรมมี

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
รางวัลตำนานแกรมมี
รางวัลสำหรับผลงานและอิทธิพลอย่างต่อเนื่องในอุตสาหกรรมดนตรี
ประเทศสหรัฐอเมริกา
จัดโดยสถาบันการทึกเสียง
รางวัลแรก1990
เว็บไซต์grammy.com

รางวัลตำนานแกรมมี (อังกฤษ: Grammy Legend Award)[1][2] เป็นรางวัลพิเศษที่มอบให้แก่ศิลปินที่ได้รับรางวัลแกรมมี ซึ่งเป็นพิธีมอบรางวัลทางดนตรีที่ก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1958[3][4] พิธีมอบเกียรติคุณในหลายประเภทจัดขึ้นเป็นประจำทุกปีโดยสถาบันการบันทึกเสียงของสหรัฐอเมริกา สำหรับความสำเร็จอันโดดเด่นในอุตสาหกรรมดนตรี[5][6]

รางวัลตำนานแกรมมีมอบครั้งแรกออกในปี ค.ศ. 1990 ให้แก่ สโมกีย์ โรบินสัน, วิลลี เนลสัน, แอนดรูว์ ลอยด์ เวบเบอร์ และไลซา มินเนลลิ เป็นการเปิดตัวเพื่อเป็นเกียรติของ "การมีส่วนร่วมอย่างต่อเนื่องและอิทธิพลในด้านการบันทึกเพลง"[7] ในปีถัดไปมีนักดนตรีอีกสี่คน (อารีทา แฟรงคลิน, บิลลี โจเอล, จอห์นนี แคช และควินซี โจนส์) ได้รับรางวัลตำนานแกรมมี รางวัลนี้มอบให้กับบาร์บรา สไตรแซนด์ ในปี ค.ศ. 1992 และไมเคิล แจ็กสัน ในปี ค.ศ. 1993

หลังจากปี ค.ศ. 1994 เมื่อนักดนตรีชาวอเมริกันเคอร์ทิส เมย์ฟิลด์ และแฟรงก์ ซินาตรา ต่างก็ได้รับรางวัลตำนานแกรมมี เป็นการให้เกียรติแก่ศิลปินที่บันทึกเสียงเป็นระยะ ๆ ลูชาโน ปาวารอตตี นักร้องโอเปราเทเนอร์ชาวอิตาลีเป็นผู้รับรางวัลในปี ค.ศ. 1998 ในปีต่อมา เอลตัน จอห์นนักร้องนักแต่งเพลงชาวอังกฤษได้รับการยกย่อง ส่วนบีจีส์กลายเป็นผู้รับรางวัลกลุ่มแรกในศตวรรษที่ 21 เมื่อสองพี่น้องได้รับการยอมรับจากแกรมมีในปี ค.ศ. 2003 โดยรวมแล้ว นักดนตรีเดี่ยว 14 คน และวงดนตรีหนึ่งวงได้รับรางวัลตำนานแกรมมี

ผู้รับ[แก้]

ปี     อ้างอิง
1990 Andrew Lloyd Webber in 2009 แอนดรูว์ ลอยด์ เวบเบอร์ [8]
Liza Minnelli as Sally Bowles from Cabaret (1972) ไลซา มินเนลลิ [1]
Smokey Robinson in 2018 สโมกีย์ โรบินสัน [9]
Willie Nelson in 2009 วิลลี เนลสัน [7]
1991 Aretha Franklin in 1968 อารีทา แฟรงคลิน [10]
Billy Joel in 2009 บิลลี โจเอล [11]
Johnny Cash in 1969 จอห์นนี แคช [12]
Quincy Jones in 2014 ควินซี โจนส์ [7]
1992 Barbra Streisand in 1966 บาร์บรา สไตรแซนด์ [13]
1993 Michael Jackson in 1984 ไมเคิล แจ็กสัน [14]
1994 Curtis Mayfield in 1972 เคอร์ทิส เมย์ฟิลด์ [15]
Frank Sinatra in Pal Joey (1957) แฟรงก์ ซินาตรา [16]
1998 Luciano Pavarotti in 2002 ลูชาโน ปาวารอตตี [17]
1999 Elton John in 2011 เอลตัน จอห์น [7]
2003 Bee Gees in 1978 บีจีส์ [18]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ 1.0 1.1 Kotb, Hoda (March 12, 2004). "Liza: Life in the limelight". NBC News. สืบค้นเมื่อ December 31, 2009.
  2. ↑ Erlewine, Stephen Thomas. "Billy Joel biography". MTV. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 27, 2009. สืบค้นเมื่อ December 31, 2009.
  3. ↑ "Seen and heard at the 50th Grammy Awards". USA Today. Gannett. February 11, 2008. สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.
  4. ↑ Henken, John (February 18, 2001). "The 2001 Grammys". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.
  5. ↑ Hilburn, Richard (March 13, 1970). "Top Grammy Winners Announced". Los Angeles Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-10-24. สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.
  6. ↑ "The Prem Rawat Foundation Presents Its Initiatives at the Grammy Awards". America's Intelligence Wire. February 9, 2007. สืบค้นเมื่อ December 21, 2009.
  7. ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 "Grammy Legend Award". Grammy Awards. สืบค้นเมื่อ March 19, 2023.
  8. ↑ 2001 People Entertainment Almanac. People, Cader Books. 2000. p. 545. ISBN 978-1929049073.
  9. ↑ Kalte, Pamela M. (2005). Contemporary Black Biography. Gale Group. p. 117. ISBN 0-7876-7921-6.
  10. ↑ Barrera, Sandra (September 6, 2005). "Franklin not ready to rest on another laurel". Milwaukee Journal Sentinel. Journal Communications. สืบค้นเมื่อ December 31, 2009.[ลิงก์เสีย]
  11. ↑ Gunderson, Edna (March 16, 1999). "Billy Joel enters his classical period Joining Hall of Fame, he leaves rock behind". USA Today. Gannett Company. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-10-24. สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.
  12. ↑ "Critic's choice". Fort Worth Star-Telegram. McClatchy. February 15, 1991. สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.
  13. ↑ "The 1992 Grammys an 'unforgettable' night for Natalie Cole, Bonnie Raitt and R.E.M". The Philadelphia Inquirer. Philadelphia Media Holdings. February 26, 1992. สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.
  14. ↑ McShane, Larry (February 25, 1993). "Grammy moments – memorable and forgettable". Deseret News. สืบค้นเมื่อ December 31, 2009 – โดยทาง Google News Archive.
  15. ↑ "Curtis Mayfield, 57, entertainer, songwriter". Telegram & Gazette. The New York Times Company. December 27, 1999. สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.
  16. ↑ Harrington, Richard (March 2, 1994). "The Grammy Whammy". The Washington Post. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-23. สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.
  17. ↑ Shmith, Michael (September 7, 2007). "Prince among tenors, undisputed king of high C's". The Age. Fairfax Media. สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.
  18. ↑ "The 45th Annual Annual Grammy Awards". The Philadelphia Inquirer. Philadelphia Media Holdings. February 24, 2003. สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=รางวัลตำนานแกรมมี&oldid=11089361"