รอแบร์ เดอ โบมง เอิร์ลที่ 1 แห่งเลสเตอร์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

รอแบร์ เดอ โบมง เอิร์ลที่ 1 แห่งเลสเตอร์ (อังกฤษ: Robert de Beaumont, 1st Earl of Leicester) หรือ รอแบร์แห่งเมอล็อง (อังกฤษ: Robert of Meulan) เป็นขุนนางผู้ทรงอำนาจของอังกฤษและฝรั่งเศสที่ได้รับการยกย่องว่าเป็น “ผู้ชาญฉลาดที่สุดในยุคนั้นในละแวกตั้งแต่กรุงลอนดอนจนถึงกรุงเยรูซาเล็ม” นักพงศาวดารชื่นชมว่าเขาเป็นคนมีวาทศิลป์ หัวไว และได้เป็นที่ปรึกษาของกษัตริย์อังกฤษถึงสามคน คือ พระเจ้าวิลเลียมที่ 1, พระเจ้าวิลเลียมที่ 2 และพระเจ้าเฮนรีที่ 1

ประวัติ[แก้]

รอแบร์เป็นบุตรชายคนโตของรอเฌร์ เดอ โบมงกับอาเดอลีนแห่งเมอล็อง ธิดาของแวลร็องที่ 3 เคานต์แห่งเมอล็อง รอแบร์มีน้องชายคืออ็องรี เดอ โบมง เอิร์ลที่ 1 แห่งวอริก รอแบร์เกิดในช่วงระหว่างปี ค.ศ. 1040 ถึง ค.ศ. 1050 ที่นอร์ม็องดี

ในปี ค.ศ. 1066 รอแบร์ติดตามวิลเลียมผู้พิชิตมาอังกฤษและทำหน้าที่เป็นผู้ควบคุมกองทหารราบทางปีกซ้ายในยุทธการที่เฮสติงส์ ชัยชนะที่เฮสติงส์ทำให้เขาได้รับรางวัลเป็นแมเนอร์กว่า 91 แห่งและกลายเป็นที่ปรึกษาที่พระเจ้าวิลเลียมไว้ใจที่สุด

ในปี ค.ศ. 1081 มารดาของรอแบร์ถึงแก่กรรม รอแบร์ได้สืบทอดยศเคานต์แห่งเมอล็องในนอร์ม็องดี รวมถึงยศไวน์เคานต์แห่งอีวรีและลอร์ดแห่งนอร์ตัน เขาได้ถวายความเคารพต่อพระเจ้าฟีลิปที่ 1 แห่งฝรั่งเศสในนามตัวแทนทรัพย์สินที่ดินที่ถือครองในฝรั่งเศสและได้ครองที่นั่งเป็นขุนนางฝรั่งเศสในการประชุมสภาที่ปัวซี

รอแบร์กับอ็องรีผู้เป็นน้องชายเป็นหนึ่งในคณะผู้ติดตามกษัตริย์ไปล่าสัตว์ในนิวฟอเรสต์ในครั้งที่พระเจ้าวิลเลียมรูฟัสได้รับบาดเจ็บอย่างปริศนาจนสวรรคตในวันที่ 2 สิงหาคม ค.ศ. 1100 ต่อมาเขาได้ปฏิญาณตนจงรักภักดีต่อพระเจ้าเฮนรีที่ 1 แห่งอังกฤษ พระอนุชาของพระเจ้าวิลเลียมรูฟัส ในปี ค.ศ. 1107 พระเจ้าเฮนรีที่ 1 ได้ตั้งเขาเป็นเอิร์ลแห่งเลสเตอร์

ในตอนที่พระเจ้าวิลเลียมรูฟัสสวรรคต กีโยม เคานต์แห่งเอเวรอและราล์ฟ เดอ กงเชได้เข้ารุกรานทรัพย์สินที่ดินในนอร์ม็องดีของรอแบร์ โดยอ้างความเท็จว่ารอแบร์ได้ให้คำแนะนำบางอย่างแก่กษัตริย์จนทำให้พวกตนได้รับความเสียหาย การรุกรานของทั้งคู่ประสบความสำเร็จเนื่องจากปล้นสิ่งต่างๆ ได้ไปมากมาย

จากบันทึกของเฮนรีแห่งฮันติงดอน รอแบร์ถึงแก่กรรมจากความอับอายที่ถูกเอิร์ลคนหนึ่งหลอกเอาตัวหญิงที่เขาแต่งงานด้วยไป โดยไม่รู้ว่านางรู้เห็นเป็นใจหรือถูกบังคับพาตัวไป ทั้งนี้หลังรอแบร์ถึงแก่กรรมในปี ค.ศ. 1118 อิซาแบล ภรรยาของรอแบร์ได้แต่งงานใหม่กับกีโยม เดอ วาเรน เอิร์ลที่ 2 แห่งเซอร์รีย์

ครอบครัว[แก้]

ในปี ค.ศ. 1096 รอแบร์สมรสกับอิซาแบลแห่งเวร์ม็องดัว บุตรสาวของอูก มักนุสและเป็นผู้ดีในตระกูลขุนนางฝรั่งเศส โดยรอแบร์มีอายุอยู่ในวัยห้าสิบในตอนที่สมรส ส่วนเจ้าสาวมีอายุเพียง 11 ปี มุขนายกอิโวไม่ยอมให้ทั้งคู่สมรสกับเนื่องจากทั้งคู่จัดเป็นญาติที่มีสายเลือดใกล้ชิดกัน แต่บิดาของอิซาแบลเกลี้ยกล่อมจนมุขนายกอิโวยอม ทั้งคู่จึงได้สมรสกันในเดือนเมษายน ค.ศ. 1096 หลังสมรสรอแบร์ได้ออกเดินทางไปทำสงครามครูเสด

รอแบร์กับอิซาแบลมีบุตรด้วยกัน คือ

  • เอ็มมา เดอ โบมง (เกิด ค.ศ. 1102)
  • รอแบร์ เดอ โบมง เอิร์ลที่ 2 แห่งเลสเตอร์ (เกิด ค.ศ. 1104) ฝาแฝดของแวลร็อง
  • แวลร็องที่ 4 เดอ โบมง เคานต์แห่งเมอล็อง (เกิด ค.ศ. 1104) ฝาแฝดของรอแบร์
  • อูก เดอ โบมง เอิร์ลที่ 1 แห่งเบดฟอร์ด (เกิด ค.ศ. 1106)
  • อาเดอลีน เดอ โบมง (เกิด ค.ศ. 1107)
  • ออบรี เดอ โบมง (เกิด ค.ศ. 1109)
  • มาทิลดา เดอ โบมง (เกิด ค.ศ. 1111)
  • อิซาแบล เดอ โบมง สนมของพระเจ้าเฮนรีที่ 1 แห่งอังกฤษ สมรสกับ (1) กิลแบร์ เดอ แคลร์ เอิร์ลที่ 1 แห่งเพมโบรก และ (2) แอร์วี เดอ มงโมร็องซี ผู้ดูแลไอร์แลนด์
  • แอญเญ็ส เดอ โบมง บวชเป็นแม่ชี

อ้างอิง[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=รอแบร์_เดอ_โบมง_เอิร์ลที่_1_แห่งเลสเตอร์&oldid=9659469"