สายสีแดง (องค์การขนส่งอ่าวแมสซาชูเซตส์)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สายสีแดง
ข้อมูลทั่วไป
เจ้าของการคมนาคมอ่าวแมสซาชูเซตส์
ที่ตั้งบอสตัน
ปลายทาง
จำนวนสถานี17 (Alewife–Ashmont)
18 (Alewife–Braintree)
การดำเนินงาน
รูปแบบรถไฟใต้ดิน
เส้นทาง2
ผู้ดำเนินงานการคมนาคมอ่าวแมสซาชูเซตส์
ขบวนรถType 1, Type 2, Type 3 Red Line
ผู้โดยสารต่อวัน241,603 คน (2010)[1]
ประวัติ
เปิดเมื่อค.ศ. 1912
ข้อมูลทางเทคนิค
ลักษณะทางวิ่งใต้ดิน
รางกว้าง4 ft 8 12 in (1,435 mm)
ระบบจ่ายไฟรางที่สาม

รถไฟใต้ดินบอสตัน สายสีแดง เป็นเส้นทางรถไฟฟ้าในระบบการคมนาคมอ่าวแมสซาชูเซตส์ บอสตัน รัฐแมสซาชูเซตส์ เชื่อมต่อกับ รถไฟชานเมืองบอสตัน รถไฟใต้ดินบอสตัน สายสีเขียว รถไฟใต้ดินบอสตัน สายสีส้ม และรถโดยสารประจำทางบอสตัน สายสีเงิน เป็นเพียงเส้นทางเดียวที่ผ่านมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด

รายชื่อสถานี[แก้]

เส้นทางหลัก[แก้]

สถานี ที่ตั้ง เปิดให้บริการ จุดเชื่อมต่อและหมายเหตุ ภาพ
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีอะเลไวฟ์ แคมบริดจ์ 30 มีนาคม ค.ศ. 1985[2] สถานีขนส่งผู้โดยสาร
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีเดวิส โซเมอร์วิลล์ 8 ธันวาคม ค.ศ. 1984[2]
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีปอร์เตอร์ แคมบริดจ์ รถไฟชานเมืองอ่าวแมสซาชูเซตส์
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีฮาร์วาร์ด ใกล้กับ มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด 6 กันยายน ค.ศ. 1983
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีเซ็นทรัล แคมบริดจ์ 23 มีนาคม ค.ศ. 1912
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีเคนดัล/เอ็มไอที แคมบริดจ์ เดิมชื่อ "เคนดัล"
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีชาร์ลส์/เอ็มจีเอช บอสตัน 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1932 เดิมชื่อ "ชาร์ลส์"
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีปาร์คสตรีท บอสตัน 23 มีนาคม ค.ศ. 1912 รถไฟใต้ดินอ่าวแมสซาชูเซตส์ สายสีเขียว
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีดาวน์ทาวน์ครอสซิง บอสตัน 4 เมษายน ค.ศ. 1915 รถไฟใต้ดินอ่าวแมสซาชูเซตส์ สายสีส้ม และรถโดยสารประจำทางอ่าวแมสซาชูเซตส์ สายสีเงิน
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีเซาท์ บอสตัน 3 ธันวาคม ค.ศ. 1916 รถโดยสารประจำทางอ่าวแมสซาชูเซตส์ สายสีเงิน
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีบรอด์เวย์ เซาท์บอสตัน 15 ธันวาคม ค.ศ. 1917
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีแอนดรูว์ เซาท์บอสตัน 29 มิถุนายน ค.ศ. 1918
North of JFK/UMass, the Red Line surfaces and separates into two branches which operate on separate platforms at JFK/UMass. Just south of the station, the two branches divide as described below.
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีเจเอฟเค/ยูมาส ดอร์เชสเตอร์ 5 พฤศจิกายน ค.ศ. 1927 รถไฟชานเมืองอ่าวแมสซาชูเซตส์

สายแอชมอนต์[แก้]

สถานี ที่ตั้ง เปิดให้บริการ จุดเชื่อมต่อและหมายเหตุ ภาพ
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีซาวินฮิล ถนนซาวินฮิล ถนนซิดนีย์ 5 พฤศจิกายน ค.ศ. 1927
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีฟีลด์คอร์นเนอร์ ถนนชาร์ลส์ ถนนดอร์เชสเตอร์
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีชาวมัต ถนนเดย์ตัน 1 กันยายน ค.ศ. 1928
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีแอชมอนต์ ถนนแอชมอนต์ ถนนดอร์เชสเตอร์

สายเบรนทรี[แก้]

สถานี ที่ตั้ง เปิดให้บริการ[2] จุดเชื่อมต่อและหมายเหตุ ภาพ
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีนอร์ทควูนซี ควูนซี 1 กันยายน ค.ศ. 1971
สถานีวอลลาสตัน ควูนซี
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีควูนซีเซ็นเตอร์ ควูนซี รถไฟชานเมืองอ่าวแมสซาชูเซตส์
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีควูนซีแอดัมส์ ควูนซี 10 กันยายน ค.ศ. 1983 Park and ride
บุคคลพิการและผู้ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้สามารถเข้าถึงได้ สถานีเบรนด์ทรี เบรนด์ทรี 22 มีนาคม ค.ศ. 1980 รถไฟชานเมืองอ่าวแมสซาชูเซตส์: Old Colony Lines
Park and ride

อ้างอิง[แก้]

  1. "Ridership and Service Statistics" (PDF). Massachusetts Bay Transportation Authority. 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-08-13. สืบค้นเมื่อ 3 October 2011.
  2. 2.0 2.1 2.2 Belcher, Jonathan (20 July 2011). "Changes to Transit Service in the MBTA district" (PDF). NETransit. สืบค้นเมื่อ 3 October 2011.

บรรณานุกรม[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]