รถไฟใต้ดินกว่างโจว
| รถไฟใต้ดินกว่างโจว | |||
|---|---|---|---|
 |
|||
| ข้อมูลทั่วไป | |||
| ที่ตั้ง | กว่างโจว | ||
| ประเภท | รถไฟใต้ดิน | ||
| จำนวนสาย | 9 | ||
| จำนวนสถานี | 164[1] | ||
| ผู้โดยสารต่อวัน | 5.6 ล้านคน (กรกฎาคม 2012)[2] 7.844 ล้านคน (5 พฤศจิกายน ค.ศ. 2010)[3] |
||
| การให้บริการ | |||
| เริ่มดำเนินงาน | 28 มิถุนายน ค.ศ. 1997 | ||
| เจ้าของ | เทศบาลนครกว่างโจว | ||
| ผู้ดำเนินงาน | Guangzhou Metro Corporation | ||
| จำนวนขบวน | 1002 (2010)[4] | ||
| ข้อมูลทางเทคนิค | |||
| ระยะทาง | 261 กิโลเมตร (162 ไมล์) | ||
| รางกว้าง | 1,435 มม. (4 ฟุต 8 1⁄2 นิ้ว) | ||
| การจ่ายไฟฟ้า | รางที่สาม, เหนือหัว | ||
|
|||
รถไฟใต้ดินกว่างโจว (จีนตัวย่อ: 广州地铁; จีนตัวเต็ม: 廣州地鐵; พินอิน: Guǎngzhōu Dìtiě; ยฺหวืดพิง: Gwong2 zau1 dei6 tit3) เป็นเส้นทางรถไฟใต้ดินในเมืองกว่างโจว ประเทศจีน ดำเนินการโดย Guangzhou Metro Corporation และเป็นเส้นทางรถไฟฟ้าแห่งที่สี่ของจีนแผ่นดินใหญ่ ต่อเนื่องจาก รถไฟใต้ดินปักกิ่ง รถไฟใต้ดินเทียนจิน และ เซี่ยงไฮ้เมโทร
ปัจจุบันประกอบไปด้วยเก้าเส้นทาง ให้บริการเวลา 6:00-24:00 น. จำนวนผู้โดยสารรายวัน 5.6 ล้านคน[2][5] รถไฟใต้ดินกว่างโจว เป็นรถไฟใต้ดินที่มีผู้โดยสารหนาแน่นเป็นอันดับที่ 6 ของโลก รองจาก โตเกียวเมโทร รถไฟใต้ดินโซล รถไฟใต้ดินมอสโก รถไฟใต้ดินปักกิ่ง และ เซี่ยงไฮ้เมโทร[6]
ปัจจุบันมีจำนวน 164 สถานี[1][note 1] ระยะทาง 261 กิโลเมตร[7]
เนื้อหา
เส้นทางที่ให้บริการในปัจจุบัน[แก้]
| เส้นทาง | สถานีปลายทาง | เปิดให้บริการครั้งแรก | เปิดให้บริการครั้งล่าสุด | ระยะทาง (กิโลเมตร) |
จำนวนสถานี | จำนวนรถไฟฟ้า (2010)[8] |
||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| รถไฟใต้ดิน | ||||||||
 |
สาย 1 | กว่างโจวตะวันออก | ซิลัง | 1997 | 1999 | 18.5 | 16 | 28 |
 |
สาย 2 | เจียฮีวังกัง | กว่างโจวใต้ | 2002 | 2010 | 31.4 | 24 | 36 |
 |
สาย 3 | แอร์พอร์ตเซาท์/เทียนฮีโคช | ทิยูซิลู/จัตุรัสแพนยู | 2005 | 2010 | 67.3 | 28 | 42 |
 |
สาย 4 | ฮวงชุน | จินโจว | 2005 | 2010 | 43.7 | 16 | 30 |
 |
สาย 5 | เจียวกู | เวนชอง | 2009 | — | 31.9 | 24 | 30 |
 |
สาย 6 | Xunfenggang | Changban | 2013 | — | 24.5 | 22 | |
 |
สาย 8 | เฟ็งฮวงซินคัน | วันเช็งเว | 2003 | 2010 | 14.8 | 13 | 17 |
 |
สายกว่างฟู | Kuiqi Lu | Xilang | 2010 | — | 20.4 | 14 | 14 |
| รถไฟรางเบา | ||||||||
 |
APM | Linhexi | Chigang Pagoda | 2010 | — | 3.9 | 9 | 6 |
-
สาย 1
-
สาย 2
-
สาย 3
-
สาย 4
-
สาย 5
-
สาย 6
-
สาย 8
-
สายกว่างฟู
-
สายซูเจียง
.JPG)
เส้นทางในอนาคต[แก้]
|
โครงการในปัจจุบัน
โครงการในอนาคต
|
การรับกระแสไฟฟ้า[แก้]
รถไฟฟ้าทุกสายยกเว้นสายเอพีเอ็ม รับไฟฟ้า 1,500 โวลต์ รถไฟฟ้าสาย 1, 2, 3, 6, 8 และสายกว่างฟู รับไฟฟ้าจากลวดเหนือหัว ขณะที่สาย 4, 5 และ 6 รับไฟฟ้าจากรางที่สาม เส้นทางในอนาคต เช่น สาย 7, 9 และ 13 จะใช้ไฟฟ้า 1,500 โวลต์[9][10] ส่วนรถไฟฟ้าเอพีเอ็มใช้ไฟฟ้า 600 โวลต์จากรางที่สาม[9]
ดูเพิ่ม[แก้]
หมายเหตุ[แก้]
- ↑ Interchange stations are counted once for each interchanging line by the convention adopted by Guangzhou Metro.
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 "广州地铁18年赶上西方国家两百年历程" [Guangzhou Metro catches up with western countries' 200 years of development in 18 years] (ใน Chinese). Guangzhou Metro Corporation. 29 December 2010. สืบค้นเมื่อ 2011-01-04.
- ↑ 2.0 2.1 "乘客四行为或累人伤己" [Four behaviours could endanger passengers] (ใน Chinese). Guangzhou Daily. 20 July 2012. สืบค้นเมื่อ 2012-07-20.
- ↑ "第二届地铁春联今起征集" [Second Metro Spring Duilian Contest starts today] (ใน Chinese). Guangzhou Metro Daily. 10 January 2011. สืบค้นเมื่อ 2010-01-23.
- ↑ "为了缓解交通压力 地铁投53亿买新车增90列" [Metro spends ¥5.3b in purchase of 90 new trains to relieve traffic pressure] (ใน Chinese). Guangzhou Daily. 19 November 2010. สืบค้นเมื่อ 2010-11-19.
- ↑ "首尾班车时刻表" [Schedules of first and last trains] (ใน Chinese). Guangzhou Metro Corporation. สืบค้นเมื่อ 2010-11-24.
- ↑ "交通六件事 事事有着落" [Six transportation matters settled] (ใน Chinese). Guangzhou Daily. 2013. สืบค้นเมื่อ 2014-01-20.
- ↑ "广州市轨道交通线网2011-2015年建设方案公示" [Publicity of 2011–2015 construction plan of urban rail transit network of Guangzhou] (ใน Chinese). Urban Planning Bureau of Guangzhou. สืบค้นเมื่อ 2010-04-06.
- ↑ "广州地铁二〇一〇年度年报" [Guangzhou Metro Annual Report 2010] (ใน Chinese). Guangzhou Metro Corporation. 2011. สืบค้นเมื่อ 2011-07-26.
- ↑ 9.0 9.1 Jin Shoujie; He Zhixin (2010). "广州市轨道交通接触网形式选择" [Selection of overhead catenary system for Guangzhou urban rail transit]. Urban Rapid Rail Transit (ใน Chinese) 23 (1). doi:10.3969/j.issn.1672-6073.2010.01.003.
- ↑ "城际轨道直通穗莞深惠 广佛地铁设九座换乘站" [Intercity railways to connect Guangzhou, Dongguan, Shenzhen, Huizhou; Guangfo Metro to have nine interchange stations] (ใน Chinese). Guangzhou Daily. 24 June 2008. สืบค้นเมื่อ 2010-10-29.
บรรณานุกรม[แก้]
- Yu Dingyu (2006). Nanfengchuang Magazine, ed. 与龙共舞：广州地铁深度报道 [Dancing with the Dragon: An In-Depth Report of Guangzhou Metro] (ใน Chinese). Huacheng Press. ISBN 7-5360-4829-7. สืบค้นเมื่อ 2010-11-23.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: รถไฟใต้ดินกว่างโจว |
- Guangzhou Metro (official website)
- Urbanrail: Guangzhou
- Guangzhou Metro route map and trip planner
- Official Guangzhou Metro Model Train
|
||||||||||||||||||||
