ยูเอสเอส เซนต์โล (CVE-63)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ยูเอสเอส เซนต์โล (CVE-63)
ประวัติ
สหรัฐ
ชื่อ
  • ชาพินเบย์ (1942–1943)
  • มิดเวย์ (1943–1944)
  • เซนต์โล (1944)
ตั้งชื่อตาม
รางวัล18 มิถุนายน ค.ศ. 1942
Yard number309[1]
Way number3[2]
ปล่อยเรือ23 มกราคม ค.ศ. 1943
เดินเรือแรก17 สิงหาคม ค.ศ. 1943
สนับสนุนโดยMrs. Howard Nixon Coulter
เข้าประจำการ23 ตุลาคม ค.ศ. 1943
เปลี่ยนชื่อใหม่
  • มิดเวย์ 3 เมษายน ค.ศ. 1943
  • เซนต์โล 10 ตุลาคม ค.ศ. 1944
Stricken27 พฤศจิกายน ค.ศ. 1944
รหัสระบุ
ความเป็นไปถูกจมโดยเครื่องบินคามิกาเซะ เมื่อวันที่ 25 ตุลาคม ค.ศ. 1944

ยูเอสเอส เซนต์โล (อังกฤษ: USS St. Lo: CVE-63) เป็นเรือบรรทุกอากาศยานคุ้มกันของกองทัพเรือสหรัฐอเมริกา ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ในวันที่ 25 ตุลาคม ค.ศ. 1944 เซนต์โลเป็นเรือรบหลักลำแรกที่ถูกจมโดยการโจมตีแบบคามิกาเซะในระหว่างยุทธนาวีที่ซามาร์ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของยุทธนาวีที่อ่าวเลย์เต

ในวันที่ 25 ตุลาคม ค.ศ. 1944 ฝูงบินคามิกาเซะของญี่ปุ่นตรวจพบเจอเรือบรรทุกเครื่องบินคุ้มกันขนาดเล็กยูเอสเอส เซนต์โล (CVE-63) โดยไม่คาดหมาย เวลา 10.50 น. เครื่องบินญี่ปุ่นที่ขับโดยเรืออากาศโทเซกิได้ดำดิ่งลงไปยังเรือบรรทุกเครื่องบินคุ้มกันขนาดเล็กยูเอสเอส ไวท์ เพลนส์ (CVE-66) เครื่องบินของเขาถูกยิงด้วยปืนต่อสู้อากาศยานจากเรือไวท์เพลนส์ เขาจึงเปลี่ยนไปทางเรือเซนต์โล เวลา 10.53 น.เครื่องบินญี่ปุ่นของเรืออากาศโทเซกิก็ได้ดำดิ่งเข้าตรงดาดฟ้าของเรือเซนต์โล ส่งผลให้ชั้นดาดฟ้าเรือไฟไหม้อย่างหนักและใต้ท้องเรือก็เกิดระเบิดจากเครื่องบินในใต้ท้องเรือ เวลา 11.00 น. ผู้การเรือเซนต์โล ฟรานซิส แมคเคนนา ได้ออกคำสั่งสละเรือ เวลา 11.20 น.การระเบิดครั้งใหญ่จากเครื่องบินในใต้ท้องเรือทำให้เรือเซนต์โลฉีกเรือเซนต์โลแยกเป็นเสี่ยง ๆ เวลา 11.25 น.เรือบรรทุกเครื่องบินคุ้มกันขนาดเล็กยูเอสเอส เซนต์โลได้จมลงสู่ท้องทะเล ทหารเรือสูญหาย 114 คน ในเวลาต่อมา พลเรือเอก ทาเคโอะ คูริตะ ให้สัญญาณกับเรือในกองกำลังกลาง 20 ลำให้กลับฐาน

ซากของเรือเซนต์โลได้ถูกค้นพบที่ก้นทะเลในมหาสมุทรแปซิฟิกแถวหมู่เกาะฟิลิปปินส์ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2019

อ้างอิง[แก้]

  1. Kaiser Vancouver 2010.
  2. MARCOM.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]