ยุทธการที่อินช็อน

ยุทธการที่อินช็อน
	ส่วนหนึ่งของ สงครามเกาหลี
	; เรือลำเลียงรถถังขึ้นบกสี่ลำซึ่งขนมาทั้งคนและอุปกรณ์บนหาดแดง หนึ่งวันหลังยกพลขึ้นบกที่อินช็อน
วันที่	10–19 กันยายน ค.ศ. 1950; (10–15 กันยายน – จุดระดมยิงปืนใหญ่ในโวลมิโดและอินช็อน); (15–19 กันยายน – การยกพลขึ้นบกที่อินช็อน)
สถานที่	อินช็อน, เกาหลีใต้, ทะเลเหลือง
ผล	สหประชาชาติชนะ
คู่สงคราม
เกาหลีใต้; สหประชาชาติ; สหรัฐ; สหราชอาณาจักร; แคนาดา; สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 4;	เกาหลีเหนือ
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
ดักลาส แมกอาเธอร์; Arthur Dewey Struble; Edward M. Almond; Oliver P. Smith; Sohn Won-yil; Paik In-yeop; Shin Hyun-joon;	คิม อิล-ซ็อง; Choe Yong-kun; Wol Ki Chan; Wan Yong;
หน่วยที่เกี่ยวข้อง
X Corps 1st Marine Division; 7th Infantry Division; various support units;	226th Marine Regiment; 918th Artillery Regiment;
กำลัง
40,000 infantry; 4 cruisers; 7 destroyers; 230 ships of Joint Task Force 7;	6,500 infantry; 19 aircraft; 1 fortress; 1 patrol boat; Unknown quantity of artillery;
ความสูญเสีย
224 killed; 809 wounded; 2 cruisers damaged; 3 destroyers damaged; 1 LST lost and 3 damaged; 1 aircraft destroyed	1,350 killed; 1 fortress damaged; 1 patrol boat sunk; 1 aircraft destroyed;

ยุทธการที่อินช็อน (เกาหลี: 인천상륙작전; ฮันจา: 仁川上陸作戰; อาร์อาร์: Inchon Sangnyuk Jakjeon) เป็นการบุกครองด้วยการยกพลขึ้นบกและการสู้รบในสงครามเกาหลี ซึ่งส่งผลลัพธ์ให้ได้รับชัยชนะที่เด็ดขาดและการพลิกกลับสถานการณ์ทางยุทธศาสตร์เพื่อสนับสนุนแก่กองบัญชาการสหประชาชาติ(UN) ปฏิบัติการดังกล่าวเกี่ยวข้องกับกองกำลังทหารจำนวน 75,000 นาย และเรือรบ 261 ลำ และนำไปสู่การยึดครอง กรุงโซล เมืองหลวงของเกาหลีใต้กลับคืนมาในอีกสองสัปดาห์ต่อมา ชื่อรหัสสำหรับปฏิบัติการครั้งนี้คือ ปฏิบัติการโครไมต์

การสู้รบเริ่มต้นขึ้นในวันที่ 15 กันยายน ค.ศ. 1950 และสิ้นสุดลงในวันที่ 19 กันยายน ด้วยการจู่โจมยกพลขึ้นบกที่น่าประหลาดใจซึ่งอยู่ห่างไกลจากวงรอบปูซาน ซึ่งกองทัพสหประชาชาติและกองทัพสาธารณรัฐเกาหลี(ROK) ได้ทำการป้องกันอย่างเอาเป็นเอาตาย เมืองอินช็อนที่ไร้การป้องกันส่วนใหญ่ได้ถูกรักษาการณ์ ภายหลังจากถูกทิ้งระเบิดโดยกองทัพสหประชาชาติ การสู้รบครั้งนี้ได้ทำให้ชัยชนะของกองทัพประชาชนเกาหลี(KPA) ของเกาหลีเหนือต้องจบลง ภายหลังจากสหประชาชาติได้ยึดครองกรุงโซลกลับคืนมาได้แล้ว ทำให้สายส่งเสบียงของกองทัพประชาชนเกาหลีเหนือในเกาหลีใต้ได้ถูกตัดขาดไปเพียงบางส่วน

กองทัพสหประชาชาติและกองทัพสาธารณรัฐเกาหลีได้รับคำสั่งจากนายพลแห่งกองทัพ ดักลาส แมกอาเธอร์ แห่งกองทัพบกสหรัฐ แมกอาเธอร์ได้เป็นแรงผลักดันที่อยู่เบื้องหลังปฏิบัติการ การเอาชนะความเคลือบแคลงอย่างรุนแรงของเหล่านายพลที่คอยระมัดระวังมากขึ้นที่จะเข้าโจมตีที่มีความเสี่ยงในภูมิประเทศที่ไม่เอื้ออำนวยอย่างมาก การสู้รบที่ตามมาด้วยการล่มสลายอย่างรวดเร็วของกองทัพประชาชนเกาหลี ภายในหนึ่งเดือนของการยกพลขึ้นบกที่อินช็อน อเมริกันได้จับกุมเชลยศึกจากทหารของกองทัพประชาชนเกาหลีจำนวน 135,000 นาย^[4]

อ้างอิง[แก้]

↑ Halberstam 2007, p. 302
↑ Utz, Curtis (2000). Assault from the Sea: The Amphibious Landing at Inchon. Washington: Naval Historical Center, Dept. of the Navy. p. 24. ISBN 0945274270.
↑ Hoyt 1984, p. 11. They did not anticipate any air opposition for, as far as intelligence knew, the North Koreans had only nineteen planes left.
↑ Stueck, William W. (2002), Rethinking the Korean War: A New Diplomatic and Strategic History, Princeton, NJ: Princeton University Press, ISBN 978-0691118475 Page 202.

[1] Halberstam 2007, p. 302

[Utz1-2] Utz, Curtis (2000). Assault from the Sea: The Amphibious Landing at Inchon. Washington: Naval Historical Center, Dept. of the Navy. p. 24. ISBN 0945274270.

[3] Hoyt 1984, p. 11. They did not anticipate any air opposition for, as far as intelligence knew, the North Koreans had only nineteen planes left.

[4] Stueck, William W. (2002), Rethinking the Korean War: A New Diplomatic and Strategic History, Princeton, NJ: Princeton University Press, ISBN 978-0691118475 Page 202.

[1]

[2]

[3]

[4]