ยุทธการที่มาร์จอัยยัน
| ยุทธการที่มาร์จอัยยัน | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ส่วนหนึ่งของ สงครามครูเสด | |||||||
| |||||||
| คู่สงคราม | |||||||
 ราชอาณาจักรเยรูซาเลม อัศวินเทมพลาร์ |
 ราชวงศ์อัยยูบิด | ||||||
| ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||
|
พระเจ้าบอลด์วินที่ 4 แห่งเยรูซาเลม โอโด เดอ แซงต์อามองด์ (เชลย) เรย์มอนด์ที่ 3 เคานต์แห่งตริโปลี |
ศอลาฮุดดีน อิบน์ เยนเดอร์ ซาเบ็ก อัดดิน[1] อิซซ์ อัดดิน | ||||||
| กำลัง | |||||||
| ไม่ทราบ | ไม่ทราบ | ||||||
| ความสูญเสีย | |||||||
| มาก | ไม่ทราบ | ||||||
ยุทธการที่มาร์จอัยยัน (อังกฤษ: Battle of Marj Ayyun, Battle of Marj Ayyoun) เป็นการสู้รบในสงครามครูเสดเมื่อวันที่ 10 มิถุนายน ค.ศ. 1179 ที่เมืองมาร์จายูน (Marjayoun; ปัจจุบันอยู่ในประเทศเลบานอน) ระหว่างราชอาณาจักรเยรูซาเลมและอัศวินเทมพลาร์กับราชวงศ์อัยยูบิด
ปี ค.ศ. 1177 ศอลาฮุดดีนยกทัพจากอียิปต์มาบุกราชอาณาจักรเยรูซาเลม แต่พ่ายแพ้ในยุทธการที่มอนต์กิซาร์ด สองปีต่อมา ศอลาฮุดดีนนำทัพบุกรัฐครูเสดอีกครั้งโดยเดินทัพมาจากดามัสกัส และตั้งฐานที่เมืองบานีอัส (Banias; ใกล้พรมแดนซีเรีย-อิสราเอลในปัจจุบัน) และส่งกองทัพออกไปทำลายเมืองต่าง ๆ เพื่อตัดเสบียงของทัพครูเสด พระเจ้าบอลด์วินที่ 4 (Baldwin IV) กษัตริย์แห่งเยรูซาเลมจึงเดินทัพจากเมืองไทเบอเรียส ขึ้นเหนือไปที่ป้อมซาเฟ็ด (Safed) และต่อไปยังป้อมโตรอน โดยได้กำลังเสริมจากอัศวินเทมพลาร์ที่นำโดยโอโด เดอ แซงต์อามองด์ (Odo de St Amand) และกองทัพของเคานต์เรย์มอนด์ที่ 3แห่งตริโปลี
นักรบครูเสดเดินทัพไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ[2] เมื่อเห็นฐานของศอลาฮุดดีน พวกเขาก็เข้าโจมตีและได้รับชัยชนะอย่างง่ายดาย ทัพครูเสดซึ่งเชื่อว่าทัพมุสลิมแตกพ่ายแล้วตัดสินใจหยุดพัก[2] แต่กลับถูกทัพใหญ่ของศอลาฮุดดีนยกมาตีจนทัพครูเสดเสียหายอย่างหนัก โอโด เดอ แซงต์อะมองด์ ผู้นำอัศวินเทมพลาร์ถูกจับตัวได้ ส่วนพระเจ้าบอลด์วินที่ 4 ซึ่งขณะนั้นป่วยเป็นโรคเรื้อนถูกพาตัวหนีออกมาโดยองครักษ์ส่วนตัว นักรบครูเสดที่เหลือรอดหนีไปที่ปราสาทโบฟอร์ต (Beaufort Castle)[3] ที่อยู่ห่างจากสนามรบไปทางตะวันตกเฉียงใต้ 8 กิโลเมตร (5 ไมล์)
หลังการสู้รบ ศอลาฮุดดีนได้ยกทัพไปตีป้อมเลอชาสเตลเลต์ (Le Chastellet) ในยุทธการที่จาคอบส์ฟอร์ด (Battle of Jacob's Ford)[4] และปะทะกับทัพครูเสดในยุทธการที่ปราสาทเบลวัวร์ (ค.ศ. 1182) และยุทธการที่อัลฟุล (ค.ศ. 1183)