มี่นดอ-ลยา
หน้าตา
| มี่นดอ-ลยา မင်းဒေါလျာ Mathu Shah (မောဓုသျှာ) | |
|---|---|
| กษัตริย์แห่งยะไข่ | |
| ครองราชย์ | 5 สิงหาคม ค.ศ. 1482 – ป. กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1492 |
| ก่อนหน้า | บะซอพยู |
| ถัดไป | บะซอโญ |
| ประสูติ | ป. มกราคม ค.ศ. 1456 มเยาะอู้ |
| สวรรคต | ป. กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1492 (36 พรรษา) มเยาะอู้ |
| ชายา | Saw Pan-Phya Min Pan Hla Saw Ru Saw พระมเหสีรวม 11 พระองค์[1] |
| พระราชบุตร | ยาน-ออง Saw Mi Saw Phwa Saw ตะซาตะ |
| ราชวงศ์ | Saw Mon |
| พระราชบิดา | บะซอพยู |
| พระราชมารดา | Saw Nandi |
| ศาสนา | พุทธเถรวาท |
มี่นดอ-ลยา (พม่า: မင်းဒေါလျာ, เสียงอ่านภาษาพม่า: [mɪ́ɴ dɔ́ l̥à], ออกเสียงแบบยะไข่: [máɴ dɔ́ l̥à]; มีอีกพระนามว่า Mathu Shah; ค.ศ. 1456–1492) เป็นกษัตริย์แห่งอาณาจักรมเยาะอู้ อดีตรัฐในประเทศพม่า ในช่วง ค.ศ. 1482 ถึง 1492 พระองค์ขึ้นครองราชย์โดยให้ลอบปลงพระชนม์บะซอพยู พระราชบิดา หลังจากที่พระราชบิดาเลือกพระราชโอรสอีกองค์เป็นรัชทายาท[2] อย่างไรก็ตาม ดอ-ลยาพิสูจน์ให้เห็นว่าตนเป็นกษัตริย์ที่มีความสามารถ พระองค์เป็นที่รู้จักในนาม ซีน-พยูชีน จากการครอบครองช้างเผือก[1] พระองค์ "ทรงขยายอำนาจของมเยาะอู้ไปทางตะวันออกและตะวันตก"[3] พระองค์สวรรคตขณะทรงช้างศึกหลังเสด็จกลับจากการทัพที่ล้มเหลวในพื้นที่เนินเขาจิตตะกอง[1]
อ้างอิง
[แก้]บรรณานุกรม
[แก้]- Phayre, Lt. Gen. Sir Arthur P. (1883). History of Burma (1967 ed.). London: Susil Gupta.
- Sandamala Linkara, Ashin (1931). Rakhine Yazawinthit Kyan (ภาษาพม่า). Vol. 1–2 (1997–1999 ed.). Yangon: Tetlan Sarpay.
- Topich, William J.; Keith A. Leitich (2013). The History of Myanmar. ABC-CLIO. ISBN 9780313357244.