มินิโมนิ
มินิโมนิ ミニモニ | |
|---|---|
 มินิโมนิ รุ่นที่ 1 และ 2 (แถวบนจากซ้าย) โนโซมิ สึจิ ,มิกะ แทเรสซา ทอดด์ (แถวล่างจากซ้าย) มาริ ยางูจิ, ไอ ทากาฮาชิ, ไอ คาโงะ | |
| ข้อมูลพื้นฐาน | |
| ที่เกิด | กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น |
| แนวเพลง | เจ-ป็อป |
| ช่วงปี | พ.ศ. 2543 – 2547 |
| ค่ายเพลง | เฮลโล! โปรเจกต์ |
| อดีตสมาชิก | มาริ ยางูจิ มิกะ แทเรสซา ทอดด์ ไอ ทากาฮาชิ โนโซมิ สึจิ ไอ คาโงะ |
มินิโมนิ (ญี่ปุ่น: ミニモニ。 / อังกฤษและโรมะจิ: MiniMoni) คือ อดีตกลุ่มนักร้องย่อยของกลุ่มนักร้องเจ-ป็อปหญิงที่ชื่อมอร์นิงมุซุเมะ (モーニング娘。) สมาชิกทุกคนของกลุ่มนี้ต้องมีความสูงมากที่สุดไม่เกิน 150 เซนติเมตร
ในช่วงเวลาที่มินิโมนิยังปฏิบัติงานอยู่ กลุ่มนักร้องกลุ่มนี้ถือเป็นหนึ่งในกลุ่มย่อยของมอร์นิงมุซุเมะที่มีชื่อเสียงมากที่สุด สาเหตุเกิดจากการผสมผสานระหว่างมิวสิกวิดีโอและการแสดงสดที่แปลกตา รูปแบบการร้องเสียงผสาน และแนวเพลงที่หลากหลายอย่างมาก เข้าด้วยกัน
ข้อมูลและประวัติของกลุ่ม[แก้]
มินิโมนิ ก่อตั้งขึ้นมาครั้งแรกในปี พ.ศ. 2543 โดยสมาชิกของมอร์นิงมุซุเมะที่ชื่อ มาริ ยางูจิ (矢口真里) เธอเป็นผู้ที่ออกความคิดว่าสมาชิกของกลุ่มย่อยกลุ่มนี้จะต้องมีความสูงไม่เกิน 150 เซนติเมตร ต่อมายางูจิร่วมกับสึงกุ (つんく) นักประพันธ์เพลงและโปรดิวเซอร์ประจำมอร์นิงมุซุเมะ ได้เลือกเอาสมาชิกล่าสุด (ในขณะนั้น) ของมอร์นิงมุซุเมะมาสองคน ได้แก่ ไอ คาโงะ (加護 亜依) และโนโซมิ สึจิ (辻希美) เข้ามาเป็นสมาชิกของมินิโมนิร่วมกับตัวยางูจิเอง และหลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสามก็ได้เริ่มการแสดงคอนเสิร์ตต่าง ๆ ของพวกเธอ ในเวลาต่อมา ได้มีการเพิ่มตัว มิกะ แทเรสซา ทอดด์ (ミカ・タレッサ・トッド) นักร้องสาวสัญชาติอเมริกันสมาชิกกลุ่มนักร้องโคโคนัทส์มุซุเมะ (ココナッツ娘。) ให้เข้ามาเป็นสมาชิกใหม่อีกคนหนึ่ง ทำให้กลุ่มนี้เพิ่ม “รสชาติความเป็นนานาชาติ” เข้าไปอีก และหลังจากนั้น สึงกุก็ทำให้พวกเธอเป็นกลุ่มนักร้องที่มีความเป็นทางการมากขึ้น โดยสร้างเพลงซิงเกิลแรกให้พวกเธอ นั่นคือเพลง "มินิโมนิ จังเก็มเปียวน์!" (ミニモニ。ジャンケンぴょん!) ซึ่งต่อมาเพลงนี้ยังได้รับความนิยมอันดับ 1 จากผู้ฟังอีกด้วย
ในช่วงแรก ถึงแม้ว่ามินิโมนิจะมุ่งเอาใจเหล่าผู้ฟังอายุน้อยเป็นส่วนใหญ่ (ทั้ง ๆ ที่มีสมาชิกอยู่สองคน นั่นคือมาริ ยางูจิ และมิกะ ทอดด์ ที่อยู่ในช่วงวัยรุ่นตอนปลายแล้วก็ตาม) พวกเธอก็ยังมีฐานแฟนเพลงที่มีอายุมากเช่นกัน โดยส่วนหนึ่งนั้นเป็นเหล่าผู้ปกครองของแฟนเพลงวัยรุ่นที่ชื่นชอบมินิโมนิอยู่แล้ว และอีกส่วนหนึ่งก็คือแฟนเพลงอายุมากที่ตามมาให้กำลังใจจากมอร์นิงมุซุเมะ (โดยเฉพาะกลุ่มผู้นิยมมาริ ยางูจิ, ไอ คาโงะ และโนโซมิ สึจิ)
ในช่วงปี พ.ศ. 2544 และ 2545 สาวน้อยทั้งสี่คนได้ร่วมกันสร้างงานเพลงซิงเกิลออกมาหลายเพลง ซึ่งเกือบทุกเพลงถูกนำไปรวมเข้าเป็นผลงานอัลบั้มแรกของพวกเธอ ภายใต้ชื่อ "มินิโมนิ ซอง ไดเฮียกกะ 1 คัง" (ミニモニ。ソング大百科１巻) โดยแนวเพลงแต่ละเพลงในอัลบั้มนี้ค่อนข้างที่จะมีความแตกต่างและหลากหลายอย่างมาก โดยมีทั้งแนวบลูส์ อีเลคทรอนิกา มาร์ช แจซ เรกเก้ และโซลในแนวยุคทศวรรษที่ 60
นอกจากงานเพลงแล้ว กลุ่มมินิโมนิยังถูกนำไปสร้างเป็นตัวเอกในการ์ตูนชุดขนาดสั้นของพวกเธอเองที่ชื่อ "ยารูโนดะเพียวน์!" ซึ่งสมาชิกแต่ละคนยังได้ให้เสียงพากษ์ด้วยตัวเองอีกด้วย นอกจากนั้น พวกเธอยังมีโอกาสไปพากษ์เสียงในการ์ตูนชุด "แฮมทาโร่" (Hamtaro) ในตอนที่มีตัวละครหนูแฮมสเตอร์ซึ่งออกแบบจากสมาชิกกลุ่มมินิโมนิเข้ามาร่วมแสดง โดยทางกลุ่มยังได้ร้องเพลงสองเพลงเพื่อใช้ประกอบการ์ตูนเรื่องนี้โดยเฉพาะด้วย โดยร้องในนามของ "มินิแฮมส์" (Mini Hams)
ส่วนการปรากฏตัวผ่านรายการโทรทัศน์ครั้งแรกของมินิโมนิ อยู่ในช่วงปลายปี พ.ศ. 2543 ในช่วงย่อยของรายการเฮลโล! มอร์นิง ที่ชื่อ "มินิโมนิอาร์ไทนี" (Mini Moni Are Tiny)
ในปี พ.ศ. 2545 มาริ ยางูจิ ได้ 'สำเร็จการศึกษา' ออกจากมินิโมนิไป เพื่อไปอยู่กับกลุ่มนักร้องที่ชื่อว่า "ซิกส์" (ZYX) ในฐานะของหัวหน้ากลุ่ม (กลุ่มซิกส์นี้เป็นกลุ่มนักร้องของเฮลโล! โปรเจกต์ (Hello! Project) กลุ่มแรกที่นำเอานักร้องจากสังกัดย่อยเฮลโล! โปรเจกต์ คิดส์ (Hello! Project Kids) มาร่วมทำงานด้วย) ผู้ที่เข้ามาแทนตำแหน่งของยางูจิก็คือ ไอ ทากาฮาชิ (高橋愛)[1] ส่วนตำแหน่งหัวหน้ากลุ่มนั้น ผู้ที่ขึ้นมาดูแลต่อจากยางูจิก็คือมิกะ ทอดด์ นั่นเอง ซึ่งในปีเดียวกันนั้น สมาชิกทั้งห้าของกลุ่มก็ได้ออกผลงานการแสดงในภาพยนตร์เรื่อง "มินิโมนิจะ มูวีฟ์: โอกาชินะไดโบเก็ง (มินิโมนิเดอะมูวีฟ์: เดอะเกรตเค้กแอดเว็นเจอร์)" (ミニモニ。じゃ ムービー お菓子な大冒険!/Minimoni the Movie: The Great Cake Adventure) ที่มีเนื้อเรื่องบางส่วน "อธิบาย" ให้ผู้ชมได้รู้ถึงเหตุผลของการออกไปอยู่กับซิกส์ของยางูจิ และการเข้ามาร่วมกับกลุ่มของทากาฮาชิด้วย
นอกจากนั้นแล้ว พวกเธอยังได้แสดงในละครสั้นเรื่อง "เบรเม็นทาวน์มิวสิเชียนส์" (Brementown Musicians) อีกด้วย โดยบทบาทเด่นในเรื่องนี้ อยู่ที่ ไอ ทากาฮาชิ, ไอ คาโงะ และโนโซมิ สึจิ ส่วนมิกะ ทอดด์ นั้น เธอมาปรากฏตัวอยู่เพียง 2 ตอนแรกของเรื่องเท่านั้น
มินิโมนิเริ่มที่จะมีกลิ่นไอความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นตอนที่พวกเธอออกผลงานเพลงแนวโมเดิร์นอาร์แอนด์บีที่ชื่อ "เครซีอเบาท์ยู" (CRAZY ABOUT YOU) มาในอัลบั้มชุด "มินิโมนิซองส์ 2" (Minimoni Songs 2) ซึ่งเป็นอัลบั้มชุดที่ 2 แต่อย่างไรก็ตาม พวกเธอก็กลับเข้าสู่ด้าน "ติงต๊อง" อีกครั้งหนึ่ง ในงานเพลงที่พวกเธอร้องให้กับการ์ตูนแฮมทาโร่ตามที่ได้กล่าวไปแล้ว
ในช่วงนี้ มาริ ยางูจิ ยังได้กลับมาร้องเพลงกับมินิโมนิอีก 3 เพลงด้วยกัน โดย 2 ใน 3 เพลงนั้น เป็นเพลงที่ใช้ประกอบภาพยนตร์เรื่อง "โอกาชินะไดโบเก็ง"
หลังจากที่พวกเธอสร้างเพลงซิงเกิลสุดท้ายที่ชื่อ "ลัคกีช่าช่าช่า!" (Lucky Cha Cha Cha!) ออกมา จุดสิ้นสุดของกลุ่มนี้ก็เกิดขึ้น เมื่อมิกะ ทอดด์ ได้ 'สำเร็จการศึกษา' จากมินิโมนิไปในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2547 เพื่อเดินทางไปศึกษาต่อทางด้านดนตรีที่นครลอสแอนเจลิส สหรัฐอเมริกา ประกอบกับด้านโนโซมิ สึจิ และไอ คาโงะ ก็ 'สำเร็จการศึกษา' จากมอร์นิงมุซุเมะเพื่อไปตั้งกลุ่มนักร้องของพวกเธอเองที่ชื่อ "ดับเบิลยู" (W) เมื่อเป็นเช่นนี้ มินิโมนิจึงต้องยุติหน้าที่ลงไปอย่างเป็นทางการ เนื่องจากว่าเหลือสมาชิกเพียงคนเดียวคือทากาฮาชิ แต่ถึงอย่างไรก็ตาม เพลงของพวกเธอก็ยังถูกศิลปินร่วมสังกัดเฮลโล! โปรเจกต์ คนอื่น ๆ นำไปร้องในการแสดงคอนเสิร์ตต่าง ๆ อยู่จนถึงปัจจุบัน
สมาชิก[แก้]
สมาชิกรุ่นที่ 1 (รุ่นก่อตั้ง; พ.ศ. 2543 – 2546)[แก้]
- มาริ ยางูจิ (ญี่ปุ่น: 矢口真里 โรมาจิ: Yaguchi Mari) : หัวหน้ากลุ่ม
- โนโซมิ สึจิ (ญี่ปุ่น: 辻希美 โรมาจิ: Tsuji Nozomi)
- ไอ คาโงะ (ญี่ปุ่น: 加護亜依 โรมาจิ: Kago Ai)
- มิกะ แทเรสซา ทอดด์ (ญี่ปุ่น: ミカ・タレッサ・トッド) : มาจากกลุ่มนักร้องโคโคนัทส์มุซุเมะ
สมาชิกรุ่นที่ 2 (รุ่นสุดท้าย; พ.ศ. 2546 – 2547)[แก้]
- มิกะ แทเรสซา ทอดด์ (ญี่ปุ่น: ミカ・タレッサ・トッド) : หัวหน้ากลุ่ม
- โนโซมิ สึจิ (ญี่ปุ่น: 辻希美 โรมาจิ: Tsuji Nozomi)
- ไอ คาโงะ (ญี่ปุ่น: 加護亜依 โรมาจิ: Kago Ai)
- ไอ ทากาฮาชิ (ญี่ปุ่น: 高橋愛 โรมาจิ: Takahashi Ai)
อาชีพของสมาชิกหลังการยุติกลุ่ม[แก้]
- มิกะ ทอดด์ – ยังคงศึกษาวิชาทางด้านดนตรีอยู่ที่นครลอสแอนเจลิส แต่ก็ยังเดินทางกลับมาที่ประเทศญี่ปุ่นบ้างเป็นครั้งคราว เพื่อร่วมแสดงกับวงดนตรีแจซพร้อมกับจอห์นนี ทอดด์ (Johny Todd) ผู้เป็นทั้งพ่อของเธอและนักเปียโนประจำวง โดยเธอยังได้สร้างผลงานเพลงซิงเกิลเดี่ยวของเธอออกมาในปี พ.ศ. 2548 แต่นำออกจำหน่ายแค่ในการแสดงสดของเธอบางการแสดงเท่านั้น
- มาริ ยางูจิ – หลัง 'สำเร็จการศึกษา' จากมินิโมนิแล้ว เธอยังคงเป็นสมาชิกของมอร์นิงมุซุเมะในฐานะรองหัวหน้ากลุ่ม และได้จัดตั้งกลุ่มนักร้องที่ชื่อ "ซิกซ์" ขึ้นมาร่วมกับสมาชิกจากสังกัดเฮลโล! โปรเจกต์คิดส์ อีก 4 คน ก่อนที่จะปลดตัวเองจากมอร์นิงมุซุเมะในช่วงต้นปี พ.ศ. 2548 และเริ่มต้นอาชีพศิลปินเดี่ยวภายใต้สังกัดเฮลโล! โปรเจกต์ เช่นเดิม
- ไอ คาโงะ และโนโซมิ สึจิ – 'สำเร็จการศึกษา' จากกลุ่มนักร้องมอร์นิงมุซุเมะในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2547 เพื่อไปตั้งกลุ่มนักร้องคู่ที่ชื่อ "ดับเบิลยู" ภายใต้สังกัดเฮลโล! โปรเจกต์ เช่นเดิม แต่ต่อมา กลุ่มนี้ต้องเข้าสู่ภาวะชงักงัน เนื่องจากไอ คาโงะ ได้รับคำสั่งพักงานอย่างไร้กำหนด ฐานสูบบุหรี่ในที่สาธารณะขณะที่อายุยังไม่ถึงเกณฑ์ที่กฎหมายของญี่ปุ่นจะอนุญาตให้สูบได้ 1 ปีต่อมา ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2550 เธอก็ถูกยุติสัญญากับทางต้นสังกัดอย่างเป็นทางการ เนื่องจากเกิดเรื่องอื้อฉาวกับเธออีกครั้งเมื่อมีภาพที่เธอไปออกเดตกับชายสูงวัยสองต่อสองออกตีพิมพ์สู่สาธารณชน[2] ส่วนสึจินั้น หลังจากที่ดับเบิลยูยุติหน้าที่ลง ก็มีโครงการที่จะเป็นสมาชิกของกลุ่มนักร้องหญิงสามคนกลุ่มใหม่ที่ชื่อว่า "เกียรุรุ" แต่โครงการนี้ต้องล้มเลิกไป เนื่องจากเธอประกาศว่าตนเองกำลังตั้งครรภ์และจะเข้าพิธีวิวาห์กับซุงิอุระ ไทโย ทำให้ปัจจุบันเธอยังอยู่ในระหว่างการลางาน โดยเธอจะกลับมาทำงานอีกครั้งหลังจากคลอดบุตรแล้ว[3]
- ไอ ทากาฮาชิ – ยังคงเป็นสมาชิกของกลุ่มนักร้องมอร์นิงมุซุเมะอยู่ ซึ่งหลังจากทีมินิโมนิยุติการทำงานไป เสียงร้องที่เป็นลักษณะเฉพาะของเธอก็เริ่มแสดงความโดดเด่นออกมามากขึ้น โดยจะเห็นได้ชัดในเพลงซิงเกิลที่ผ่านมาบางเพลง และในอัลบั้มบางอัลบั้มอย่าง "ไอโนะได 6 คัง" (愛の第6感) และ "เรนโบว์ 7" (Rainbow 7) เป็นต้น ในวันที่ 6 พฤษภาคม 2550 หลังจากการ 'สำเร็จการศึกษา' ของฮิโตมิ โยชิซาวะ (吉澤 ひとみ) เธอก็ได้รับเลือกให้เป็นรองหัวหน้ากกลุ่ม แต่ไม่นานหลังจากนั้น ในวันที่ 1 มิถุนายนของปีเดียวกัน เธอก็ได้ขึ้นเป็นหัวหน้ากลุ่มอย่างรวดเร็ว เนื่องจากว่ามิกิ ฟูจิโมโตะ (藤本 美貴) หัวหน้ากลุ่มที่มาดำรงตำแหน่งแทนโยชิซาวะ ประกาศปลดตัวเองออกจากกลุ่มไป เนื่องจากข่าวอื้อฉาวที่เกิดขึ้นกับเธอ ในปัจจุบันนี้ทากาฮาชิก็ยังคงดำรงตำแหน่งดังกล่าวอยู่ โดยมีริสะ นีงากิ เป็นรองหัวหน้ากลุ่มแทนเธอ
มินิโมนิในสื่ออเมริกัน[แก้]
- เดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2549 กลุ่มมินิโมนิถูกนำไปอ้างถึงในรายการโทรทัศน์ช่องเอ็นบีซี (NBC) ในสหรัฐอเมริกา ที่ชื่อ "เดอะทูไนท์โชว์วิธเจย์ เลโน" (The Tonight Show with Jay Leno) โดยทางรายการได้นำเอารูปของกลุ่มมินิโมนิที่ใช้เป็นหน้าปกของอัลบั้มมินิโมนิซองส์ 2 มาตัดต่อกับกลุ่มของเจย์ เลโน (Jay Leno)[4]
- ภาพตัวเพรรายด๊อกกำลังหันศีรษะอย่างรวดเร็วในรายการโทรทัศน์เฮลโล! มอร์นิง เทปที่มินิโมนิได้ไปปรากฏตัวเมื่อช่วงต้นปี พ.ศ. 2544 ได้ถูกนำมาตัดต่อโดยชาวอเมริกันเพื่อสร้างเป็นคลิปวิดีโอชุด "เดอะแดรมาติคชิปมังก์" (The Dramatic Chipmunk) ที่กำลังได้รับความสนใจและเป็นปรากฏการณ์บนอินเทอร์เน็ตอยู่ในปัจจุบัน[5][6]
ผลงาน[แก้]
เพลงซิงเกิล[แก้]
| ลำดับ | ชื่อเพลง | ชื่อภาษาญี่ปุ่น-อังกฤษ | วันที่วางจำหน่าย | ยอดขายภายในสัปดาห์แรก (ก๊อปปี้) | ยอดขายรวม (ก๊อปปี้) |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | มินิโมนิ. จังเก็มเปียวน์!/ฮารุนัตสึอากิฟูยุไดซุกกิ! | ミニモニ。ジャンケンぴょん!/春夏秋冬だいすっき! | 17 ม.ค. 44 | 265,270 | 763,380 |
| 2 | มินิโมนิ. เทเลโฟน! ริงริงริง/มินิโมนิ. บัสไกด์ | ミニモニ。テレフォン!リンリンリン/ミニモニ。バスガイド | 12 ก.ย. 44 | 171,190 | 341,560 |
| 3* | มินิฮามูซุโนะไอโนะอูตะ/มินิฮามูซุนตากาตัตตะ! | ミニハムずの愛の唄/ミニハムずんたかたった！ | 5 ธ.ค. 44 | 70,450 | 325,440 |
| 4 | มินิโมนิ. ฮินามัตสึริ!/มินิ. สตรอเบอร์รีพาย | ミニモニ。ひなまつり!/ミニ。ストロベリーパイ | 30 ม.ค. 45 | 144,810 | 265,590 |
| 5 | ไอ~นไตโซ/ไอ~น! แดนซ์ โนะอูตะ | アイ~ン体操/アイ~ン!ダンスの唄 | 24 เม.ย. 45 | 93,440 | 212,230 |
| 6 | เก็งกิจิรุชิโนะโอโมริ ซอง/โอกาชิซูกุตเตะโอกัซซูอิ! | げんき印の大盛りソング/お菓子つくっておっかすぃ~! | 27 พ.ย. 45 | 30,609 | 53,681 |
| 7* | มินิฮามูซุโนะเค็กกง ซอง/มินิฮามุคิชะ | ミニハムずの結婚ソング/ミニハム汽車 | 4 ธ.ค. 45 | 21,612 | 60,001 |
| 8 | ร็อคแอนด์โรล เค็นโจโชไซจิ ~โอโบเอไจนะ ซีรีส์~/โอชาเบริซูกิยะเน็ง | ロックンロール県庁所在地~おぼえちゃいなシリーズ~/おしゃべりすきやねん | 9 เม.ย. 46 | 25,296 | 58,084 |
| 9 | มินิโมนิ. คาโซเอะอูตะ/มินิโมนิ. จังเค็มเปียวน! (2003 เวอร์ชัน) | ミニモニ。数え歌/ミニモニ。ジャンケンぴょん！（2003ば～じょん) | 14 พ.ค. 46 | 18,581 | 29,088 |
| 10 | เครซีอเบาท์ยู/เรไนอิสชูเน็ง | CRAZY ABOUT YOU/恋愛1周年 | 16 ต.ค. 46 | 20,578 | 36,473 |
| 11* | มิรากูรูรุง แกรนด์ พูริง!/พิ~เฮียระโคตะ (นัตสึมิ อาเบะ ร้องเป็น “พูริงจัง”) | ミラクルルン グランプリン!/ピ~ヒャラ小唄 | 19 พ.ย. 46 | 8,070 | 16,410 |
| 12 | ลัคกีช่าช่าช่า!/เองาโอะโนะดาเตะ, ไซโงะโนะดาเตะ | ラッキーチャチャチャ!/笑顔のデート 最後のデート | 21 เม.ย. 47 | 20,543 | 34,398 |
หมายเหตุ: * สำหรับเพลงซิงเกิลที่มินิโมนิร้องภายใต้ชื่อของ “มินิฮามูซุ” (เพลงที่ 3 7 และ 11)
อัลบั้ม[แก้]
| ลำดับ | ชื่ออัลบั้ม | ชื่อภาษาญี่ปุ่น/อังกฤษ | วันที่วางจำหน่าย | ยอดขายภายในสัปดาห์แรก (ก๊อปปี้) | ยอดขายรวม (ก๊อปปี้) |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | มินิโมนิ ซอง ไดเฮียกกะ 1 คัง | ミニモニ。ソング大百科１巻 | 26 มิ.ย. 45 | 116,040 | 187,470 |
| 2 | มินิโมนิจะ มูวีฟ์ โอกาชินะไดโบเก็ง! OST | ミニモニ。じゃムービーお菓子な大冒険オリジナルサウンドトラック | 19 ก.พ. 46 | (ไม่ทราบแน่ชัด) | (ไม่ทราบแน่ชัด) |
| 3 | มินิโมนิซองส์ 2 | ミニモニ。ソングズ２ | 11 ก.พ. 47 | 18,863 | 25,835 |
เพลงประกอบภาพยนตร์[แก้]
| ชื่อเพลง | ชื่อภาษาญี่ปุ่น/อังกฤษ | วันที่วางจำหน่าย |
|---|---|---|
| แฮมทาโร่ OST (เพลงที่ 7 และ 25) | 劇場版とっとこハム太郎 ハムハムージャ！幻のプリンセス オリジナルサウンドトラック | 26 มี.ค. 46 |
ภาพยนตร์[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "Yaguchi leaves Mini Moni." Japan-Zone.com (30 มี.ค. 2546.) (อังกฤษ)
- ↑ ดูเพิ่ม "ไอ คาโงะ." วิกิพีเดีย
- ↑ ดูเพิ่ม "โนโซมิ สึจิ." วิกิพีเดีย
- ↑ Ray Mescallado. "Leno and Minimoni." Cult of Pop (อังกฤษ)
- ↑ "Origin of the "Chipmunk" Clip." Your Opinion Doesn't Count (24 มิ.ย. 2550.) (อังกฤษ)
- ↑ "Breaking: Dramatic Chipmunk - From Japanese TV Show Hello! Morning." TV in Japan (23 มิ.ย. 2550.) (อังกฤษ)
ดูเพิ่ม[แก้]
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- ข้อมูลทั่วไป
- Minimoni ใน Wiki.theppn (อังกฤษ)
- ผลงาน
- ミニモニ。 ใน Hello! Project -Official Site- (ญี่ปุ่น)
- Minimoni ใน projecthello.com (อังกฤษ)
