ข้ามไปเนื้อหา

มาตา ฮารี

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สำหรับความหมายอื่น ดูที่ มาตา ฮารี (แก้ความกำกวม)
มาตา ฮารี, ป. 1910
ลายเซ็น

มาร์กาเรตา เกร์เทรอย์ดา แมคลอยด์ (ดัตช์: Margaretha Geertruida MacLeod, สกุลเดิม: แซเลอ (Zelle), ภาษาดัตช์: [mɑrɣaːˈreːtaː ɣeːrˈtrœydaː ˈzɛlə]; 7 สิงหาคม ค.ศ. 1876 – 15 ตุลาคม ค.ศ. 1917) รู้จักกันดีตามชื่อเวทีว่า มาตา ฮารี (Mata Hari, ภาษาดัตช์: [ˈmaːtaː ˈɦaːri]; จากภาษาอินโดนีเซียที่แปลว่า ดวงอาทิตย์) เป็นนักเต้นเปลื้องผ้าและโสเภณีชาวดัตช์ที่ถูกตัดสินให้มีความผิดฐานเป็นสายลับให้กับเยอรมนีในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง เธอถูกประหารชีวิตด้วยการยิงหมู่ในประเทศฝรั่งเศส[1] แนวคิดของนักเต้นระบำเปลื้องผ้าแสนสวยที่ใช้พลังการล่อลวงของเธอในฐานะสายลับทำให้ชื่อของเธอเป็นที่รู้จักในฐานะ femme fatale เรื่องราวของเธอเป็นแรงบันดาลใจให้กับหนังสือ ภาพยนตร์ และผลงานอื่น ๆ

กล่าวกันว่าเธอถูกตัดสินลงโทษเพราะกองทัพฝรั่งเศสต้องการแพะรับบาป[2][3] และเอกสารที่ใช้ในการตัดสินมีข้อความเท็จ[4] บางส่วนถึงขั้นบอกว่ามาตา ฮารีไม่น่าเป็นสายลับ และเป็นผู้บริสุทธิ์[5]

ชีวิตช่วงต้น

[แก้]

มาร์กาเรตา เกร์เทรอย์ดา แซเลอเกิดในวันที่ 7 สิงหาคม ค.ศ. 1876 ที่เลวาร์เดิน ประเทศเนเธอร์แลนด์ จาก Antje van der Meulen (1842–1891) กับอาดัม แซเลอ (Adam Zelle; 1840–1910) สามีของเธอ[6][7] เธอมีน้องชายสามคน ได้แก่ Johannes Hendriks, Arie Anne และ Cornelis Coenraad ครอบครัวของเธอเรียกเธอด้วยความรักว่า "คุณหนู" ("M'greet")[8] แม้จะมีการยืนกรานโดยทั่วไปว่ามาตา ฮารีมีเชื้อสายยิว[8] มาเลเซีย[9] หรือชวา (อินโดนีเซีย) บรรดานักวิชาการสรุปว่าเธอไม่มีเชื้อสายยิวหรือเอเชีย และพ่อและแม่ของเธอทั้งคู่เป็นชาวดัตช์[10] พ่อของเธอเป็นเจ้าของโรงงานและร้านขายหมวก[7] ลงทุนในอุตสาหกรรมน้ำมันและมีฐานะร่ำรวยพอที่จะให้มาร์กาเรตาและพี่น้องของเธอมีวัยเด็กที่สุขสบาย[11] ซึ่งรวมถึงโรงเรียนเอกชนจนถึงอายุ 13 ปี[12]

หลังพ่อของมาร์กาเรตาล้มละลายใน ค.ศ. 1889 พ่อแม่จึงหย่าร้าง และแม่เสียชีวิตใน ค.ศ. 1891[11][12] พ่อของเธอแต่งงานใหม่กับ Susanna Catharina ten Hoove (1844–1913) ที่อัมสเตอร์ดัมในวันที่ 9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1893 ครอบครัวแตกสลาย และมาร์กาเรตาถูกส่งให้ไปอยู่กับกับพ่อทูนหัวของเธอ นายวิสเซอร์ (Mr. Visser) ที่สเนก เธอเรียนเพื่อเป็นครูอนุบาลที่เมืองไลเดิน แต่เมื่ออาจารย์ใหญ่เริ่มจีบเธออย่างโจ่งแจ้ง พ่อทูนหัวของเธอก็ไล่เธอออกจากสถาบัน[11][12][13] ไม่กี่เดือนต่อมา เธอหนีไปที่บ้านของลุงที่เดอะเฮก[13]

อ้างอิง

[แก้]

อ้างอิง

  1. ↑ "Mata Hari". Encyclopædia Britannica. สืบค้นเมื่อ 21 August 2007.
  2. ↑ "Why Mata Hari Wasn't a Cunning Spy After All". National Geographic. 12 November 2017. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 November 2019. In 1916 the war was going badly for the French. Two of the longest and bloodiest battles of the war—Verdun and the Somme—pitted the French against the Germans for months at a time. The mud, bad sanitation, disease, and the newly introduced horror of phosgene gas led to the death or maiming of hundreds of thousands of soldiers. Eventually, French troops became so demoralized that some refused to fight. Ladoux felt the arrest of a prominent spy could raise French spirits and recharge the war effort.
  3. ↑ Howe, Russel Warren (1986). Mata Hari: The True Story. New York: Dodd, Mead and Company. pp. x–xi, 285.
  4. ↑ Jeffries, Stuart (16 October 2001). "Did they get Mata Hari wrong?". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 28 November 2022.
  5. ↑ Goldsmith, Belinda (7 August 2007). "Mata Hari was a scapegoat, not a spy – biographer". Reuters. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 November 2016. 'But the evidence is quite strong that she was completely innocent of espionage,' Shipman, a professor of anthropology at Pennsylvania State University, told Reuters. 'When she was arrested the war was going very badly for the French and she was a foreigner, very sexy, having affairs with everyone, and living lavishly while people in Paris had no bread. There was a lot of resentment against her.' Shipman said Mata Hari's standing in 1917 was similar to that of Marilyn Monroe in the 1960s—she was recognizable everywhere and considered the sexiest, most desirable woman in Europe. 'This is part of why it is so ludicrous to think she was a spy. She couldn't be clandestine and sneak around. She couldn't help but attract attention,' said Shipman, whose book Femme Fatale: Love, Lies and the Unknown Life of Mata Hari (ISBN 978-0297856276) has just been released.
  6. ↑ "Family Trees - Margaretha Gertruida Zelle". Praamsma.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 July 2017.
  7. ↑ 7.0 7.1 "Speaking of Pictures... These are from Mata Hari's Scrapbook". Life. 18 December 1939. p. 6. สืบค้นเมื่อ 18 January 2025.
  8. ↑ 8.0 8.1 Kerr, Gordon (2011). Treacherous Women: Sex, temptation and betrayal. Canary Press eBooks. ISBN 978-1908698193.
  9. ↑ Parish, James Robert (1992). Prostitution in Hollywood Films: Plots, Critiques, Casts, and Credits for 389 Theatrical and Made-for-television Releases. McFarland & Co. ISBN 978-0899506777.
  10. ↑ Cohen, M (2010). Performing Otherness: Java and Bali on International Stages, 1905–1952. Springer. ISBN 978-0230309005. สืบค้นเมื่อ 15 October 2017 – โดยทาง Google Books.
  11. ↑ 11.0 11.1 11.2 Rosenberg, Jennifer. "Biography of Mata Hari, Infamous World War I Spy". ThoughtCo (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2024-02-03.
  12. ↑ 12.0 12.1 12.2 "Mata Hari". World of Biography. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 September 2010. สืบค้นเมื่อ 5 July 2010.{{cite web}}: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์)
  13. ↑ 13.0 13.1 Noe, Denise. "Mata Hari — The Story of Mata Hari: Introduction — Crime Library". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 February 2015.

บรรณานุกรม

  • Collas, Phillipe, (2008). Mata Hari, sa véritable Histoire. Paris: Plon 2003. ISBN 978-2-2591-9872-1 (French)
  • Coulson, Thomas. Mata Hari: Courtesan and Spy. London: Hutchinson, 1930. OCLC 17969173
  • Craig, Mary, W. (2017), A Tangled Web: Mata Hari Dancer, Courtesan, Spy. Stroud: The History Press, 2017. ISBN 978-0750968195
  • Dumarcet, Lionel: L'affaire Mata-Hari. De Vecchi, Paris 2006, ISBN 2-7328-4870-0 (French)
  • Howe, Russel Warren: Mata-Hari. The true story. Editions de l'Archipel, Paris 2007, ISBN 978-2-84187-577-1 (French)
  • Huisman, Marijke. (1998), Mata Hari (1876–1917): de levende legende. Hilversum: Verloren. ISBN 90-6550-442-7 (Dutch)
  • Maucher, Ute, Pfeiffer, Gabi: Codewort: Seidenstrumpf, Die größten Spioninnen des 19. und 20. Jahrhunderts. ars vivendi verlag, 2010, ISBN 978-3-89716-999-9 (German)
  • Ostrovsky, Erika. (1978), Eye of Dawn: The Rise and Fall of Mata Hari. New York: Macmillan. ISBN 0025940309 OCLC 3433352
  • Samuels, Diane: The true life fiction of Mata Hari. Hern Books, London 2002, ISBN 1-85459-672-1
  • Shipman, Pat. (2007), Femme Fatale: Love, Lies, and the Unknown Life of Mata Hari. London: Weidenfeld & Nicolson ISBN 0-297-85074-1
  • Waagenaar, Sam. (1965), Mata Hari. New York: Appleton-Century.
  • Wheelwright, Julie. (1992). The Fatal Lover: Mata Hari and the Myth of Women in Espionage. London: Collins and Brown. ISBN 1-85585-128-8
  • Mauro Macedonio. (2017). Mata Hari, a life through images. Tricase: Youcanprint. ISBN 978-8892637818

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ มาตา ฮารี
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=มาตา_ฮารี&oldid=12352839"