มัสยิดใหญ่แห่งซีอาน
มัสยิดใหญ่แห่งซีอาน | |
---|---|
西安大清真寺 | |
ลานที่สองของมัสยิดใหญ่แห่งซีอาน | |
ศาสนา | |
ศาสนา | อิสลามนิกายซุนนี |
ที่ตั้ง | |
ที่ตั้ง | ซีอาน มณฑลฉ่านซี ประเทศจีน |
พิกัดภูมิศาสตร์ | 34°15′47.9″N 108°56′11.0″E / 34.263306°N 108.936389°E |
สถาปัตยกรรม | |
ประเภท | มัสยิด |
รูปแบบ | จีน |
พื้นที่ทั้งหมด | 12,000 ม.2 |
มัสยิดใหญ่แห่งซีอาน (จีน: 西安大清真寺; พินอิน: Xīān Dà Qīngzhēnsì) เป็นมัสยิดที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีน.[1]: 128 โดยเป็นที่ทำการละหมาดในเขตชุมชนมุสลิมในซีอาน และบริเวณนี้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่โด่งดังอีกด้วย ตัวมัสยิดส่วนใหญ่ถูกสร้างในช่วงต้นของราชวงศ์หมิง[2]: 121 โดยมีตึกอยู่กว่า 20 หลังในลานทั้งห้า และมีพื้นที่ 12,000 ตารางเมตร
ศัพทมูลวิทยา
[แก้]มัสยิดนี้เป็นที่รู้จักกันในชื่อมัสยิดฮว่าเจว๋ (จีน: 化觉巷清真寺; พินอิน: Huàjué Xiàng Qīngzhēnsì) ซึ่งมาจากที่ตั้งของมัสยิดที่เส้นทางฮั่วเจว๋ 30 บางครั้งอาจจะถูกเรียกว่ามัสยิดใหญ่แห่งตะวันออก (จีน: 东大寺; พินอิน: Dōng Dàsì) เช่นกัน เพราะมันตั้งอยู่ทางตะวันออกของมัสยิดเก่าแก่แห่งหนึ่งที่มีชื่อว่ามัสยิดต้าเสว๋สี (จีน: 大学习巷清真寺; พินอิน: Dàxuéxí Xiàng Qīngzhēnsì)
ประวัติ
[แก้]มัสยิดนี้เริ่มสร้างในสมัยจักรพรรดิหงอู่ของราชวงศ์หมิง แล้วต่อเติมในสมัยราชวงศ์ชิง[2]: 121
ใน ค.ศ.1956 มีการประกาศให้มัสยิดนี้เป็นแหล่งประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมที่สำคัญได้รับการคุ้มครองในระดับชาติ แล้วกลายเป็นแหล่งประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมที่สำคัญได้รับการคุ้มครองในระดับชาติใน ค.ศ.1988 มัสยิดนี้เป็นที่ละหมาดของชาวมุสลิมเชื้อสายจีน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวหุย
โครงสร้าง
[แก้]มัสยิดนี้มีลานอยู่ห้าแห่ง โดยที่ตัวมัสยิดอยู่ลานที่สี่ แต่ละลานจะมีอนุสรณ์ที่แตกต่างกัน เช่น ในลานแรกจะมีประตูที่สร้างในสมัยราชวงศ์ชิง ส่วนลานที่สี่จะมีศาลาฟีนิกซ์ ซึ่งเป็นศาลาสวนรูปหกเหลี่ยม มีกำแพงหลายแห่งที่มีภาพของนก, พืช, วัตถุ และตัวอักษรทั้งภาษาจีนและอาหรับ ในลานที่สองมีศิลาจารึกสองอันที่เขียนโดยมี่ ฟูจากราชวงศ์ซ่งและDong Qichangจากราชวงศ์หมิง[ต้องการอ้างอิง]
และโดยรวมแล้ว ตัวมัสยิดเป็นสิ่งก่อสร้างที่ผสมระหว่างสถาปัตยกรรมจีนกับอิสลาม ตัวอย่างเช่นตึกรูปทรงจีนที่หันไปทางเหนือและใต้จากแบบ ฮวงจุ้ย ตัวมัสยิดหันไปทางตะวันตกไปทางมักกะฮ์, ที่มากไปกว่านั้น คือลายอักษรที่ผสมกันระหว่างภาษาจีนและอาหรับ เรียกว่าซีนี โดยเป็นรูปภาษาอาหรับในแบบเขียนภาษาจีน นักวิชาการบางท่านกล่าวว่ามีเจดีย์สูงเท่าตึกสามชั้น รูปแปดเหลี่ยมในลานที่สาม มีชื่อว่า เชิ่งซินโหลว (Shengxinlou) หรือ “สำรวจหอหัวใจ” (Examining the Heart Tower) ที่มีหน้าที่เป็นหออะษานของมัสยิด[3]: 346
ส่วนหอละหมาดเป็นตึกที่มีหลังคาทรงปั้นหยาสีเขียวขุ่น, โตวกง (dougong; ที่ค้ำไม้), หน้ามุขที่มีเสาหกต้น และประตูห้าบาน
ภาพ
[แก้]-
“สำรวจหอหัวใจ” (Examining the Heart Tower) ในลานที่สาม
-
ภาพ “สำรวจหอหัวใจ” (Examining the Heart Tower) วาดกับแกรไฟต์โดยวะฮ์บี อัล-ฮารีรี
-
ศาลาฟีนิกซ์ในลานที่สี่
-
ทางไปอาคารละหมาดที่อยู่ในลานที่สี่
-
ทางเข้าห้องละหมาด
-
อักษรวิจิตรบนแผ่นโลหะในมัสยิดใหญ่แห่งซีอาน
ดูเพิ่ม
[แก้]- ศาสนาอิสลามในประเทศจีน
- ประวัติศาสตร์อิสลาม
- รายชื่อมัสยิดที่เก่าแก่ที่สุดในโลก
- รายชื่อมัสยิดที่โด่งดัง
- รายชื่อมัสยิดในประเทศจีน
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Liu, Zhiping (1985). Zhongguo Yisilanjiao jianzhu [Islamic architecture in China]. Xinjiang Renmin Chubanshe.
- ↑ 2.0 2.1 Steinhardt, Nancy S. (2015). China’s Early Mosques. Edinburgh University Press. ISBN 978-0748670413.
- ↑ Steinhardt, Nancy S. (2008). "China's Earliest Mosques". Journal of the Society of Architectural Historians. 67 (3).