เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน
เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน | |
|---|---|
| การถอดเสียงอักษรต่าง ๆ | |
| • จีน | 内蒙古自治区 (Nèi Měnggǔ Zìzhìqū) |
| • มองโกเลีย | ᠥᠪᠥᠷ ᠮᠣᠩᠭᠣᠯ ᠤᠨᠥᠪᠡᠷᠲᠡᠭᠨ ᠵᠠᠰᠠᠬᠤ ᠣᠷᠣᠨ(Öbür mongγol-un öbertegen jasaqu orun) |
| • อักษรย่อ | NM / 内蒙古 (Nèi Měnggǔ) / 蒙 (Měng) |
.svg) แผนที่แสดงที่ตั้งของมองโกเลียใน | |
| พิกัด: 44°N 113°E / 44°N 113°E | |
| ตั้งชื่อจาก | เน่ย์ (内, nèi) - "ใน" เหมิงกู่ (蒙古, ménggǔ) - "มองโกเลีย" |
| เมืองหลวง | โฮฮอต |
| เมืองใหญ่สุด | เปาโถว |
| เขตการปกครอง | 12 จังหวัด, 101 เทศมณฑล, 1425 ตำบล |
| การปกครอง | |
| • เลขาธิการพรรค | ฉือ ไท่เฟิง (石泰峰) |
| • ผู้ว่าการ | ปู้ เสี่ยวหลิน (布小林) |
| พื้นที่[1] | |
| • ทั้งหมด | 1,183,000 ตร.กม. (457,000 ตร.ไมล์) |
| อันดับพื้นที่ | อันดับที่ 3 |
| ความสูงจุดสูงสุด | 3,556 เมตร (11,667 ฟุต) |
| ประชากร (ค.ศ. 2010)[2] | |
| • ทั้งหมด | 24,706,321 คน |
| • ประมาณ (31 ธันวาคม ค.ศ. 2014)[3] | 25,050,000 คน |
| • อันดับ | อันดับที่ 23 |
| • ความหนาแน่น | 20.2 คน/ตร.กม. (52 คน/ตร.ไมล์) |
| • อันดับความหนาแน่น | อันดับที่ 28 |
| ประชากรศาสตร์ | |
| • กลุ่มชาติพันธุ์ | ฮั่น - 79% มองโกล - 17% แมนจู - 2% หุย - 0.9% ดาอูร์ - 0.3% |
| • ภาษาและภาษาถิ่น | จีนกลาง (ทางการ),[4] มองโกเลีย (ทางการ), Oirat, บูร์ยัต, Dagur, เอเวนค์, จิ้น |
| รหัส ISO 3166 | CN-NM |
| GDP (ค.ศ. 2018[5]) | 1.78 ล้านล้านเหรินหมินปี้ (อันดับที่ 21) |
| - ต่อหัว | 68,302 เหรินหมินปี้ (อันดับที่ 9) |
| HDI (ค.ศ. 2018) |  0.774[6]สูง · อันดับที่ 8 |
| เว็บไซต์ | http://www.nmg.gov.cn (อักษรจีนตัวย่อ) |
มองโกเลียใน หรือ เน่ย์เหมิงกู่[a] หรือชื่ออย่างเป็นทางการ เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน[b] เป็นเขตปกครองตนเองแห่งหนึ่งของสาธารณรัฐประชาชนจีน ทางทิศเหนือติดต่อกับประเทศมองโกเลีย ซึ่งเป็นระยะทางส่วนใหญ่ของพรมแดนของจีนที่ติดกับมองโกเลีย (ติดกับจังหวัดดอร์โนโกวิ จังหวัดซือบาตาร์ จังหวัดเอิมเนอโกวิ จังหวัดบายันฮองกอร์ จังหวัดโกวิ-อัลไต และจังหวัดดอร์นอดของมองโกเลีย) ระยะทางของพรมแดนจีน–มองโกเลียที่เหลือเป็นอาณาเขตทางทิศเหนือของเขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์และมณฑลกานซู่ นอกจากนี้ มองโกเลียในยังติดต่อกับประเทศรัสเซีย ซึ่งเป็นระยะทางส่วนน้อยของพรมแดนของจีนที่ติดกับประเทศรัสเซีย (ติดกับดินแดนซาไบคัลสกีของรัสเซีย) เมืองหลวงของมองโกเลียใน คือ โฮฮอต
เขตปกครองตนเองมองโกเลียในก่อตั้งขึ้นใน ค.ศ. 1947 โดยรวมมณฑลของสาธารณรัฐจีนในอดีต ได้แก่ มณฑลซุยหย่วน มณฑลชาร์ฮาร์ มณฑลเร่อเหอ มณฑลเหลียวเป่ย์ และมณฑลซิงอาน รวมถึงส่วนเหนือของมณฑลกานซู่ และเขตปกครองตนเองหนิงเซี่ย
พื้นที่ของมองโกเลียในใหญ่เป็นอันดับที่ 3 เมื่อเทียบกับทุก ๆ เขตปกครองระดับมณฑลของจีน โดยมีพื้นที่ประมาณ 1,183,000 ตารางกิโลเมตร คิดเป็นร้อยละ 12 ของพื้นที่พื้นดินทั้งหมดของจีน เนื่องจากมองโกเลียในมีลักษณะพื้นที่แคบยาวพาดตามชายแดนภาคเหนือของจีน จึงแบ่งเขตทางภูมิศาสตร์ออกเป็นเขตตะวันออกและเขตตะวันตก เขตตะวันออกมักจะรวมอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน (แมนจูเรียในอดีต) ส่วนเขตตะวันตกจะรวมอยู่ในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของจีน จากข้อมูลสำมะโนประชากรปี ค.ศ. 2010 ของจีน มองโกเลียในมีประชากร 24,706,321 คน คิดเป็นร้อยละ 1.84 ของประชากรทั้งหมดของจีนแผ่นดินใหญ่ เป็นเขตปกครองระดับมณฑลที่มีจำนวนประชากรมากเป็นอันดับที่ 23 ของจีน[8] ประชากรส่วนใหญ่ของมองโกเลียในเป็นชาวฮั่น ตามด้วยชาวมองโกลซึ่งมีจำนวนน้อยกว่า แต่ก็มีมากถึง 5 ล้านคน (ค.ศ. 2019) ซึ่งเป็นกลุ่มประชากรมองโกลที่ใหญ่ที่สุดในโลก และใหญ่กว่าชาวมองโกลในประเทศมองโกเลีย
มองโกเลียในเป็นหนึ่งในเขตปกครองระดับมณฑลของจีนที่ได้รับการพัฒนาทางเศรษฐกิจ โดยมีผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศต่อหัวต่อปีใกล้เคียง 13,000 ดอลลาร์สหรัฐ (ค.ศ. 2019) ซึ่งอยู่ในอันดับที่ 5 ของประเทศ ภาษาทางการที่ใช้ ได้แก่ ภาษาจีนกลาง และภาษามองโกเลีย โดยตัวอักษรที่ใช้เขียนภาษามองโกเลีย คือ อักษรมองโกเลียดั้งเดิม แต่ในประเทศมองโกเลียจะใช้อักษรซีริลลิกมองโกเลียในการเขียน
ที่ตั้งและอาณาเขต
[แก้]เขตปกครองตนเองมองโกเลียในมีพื้นที่ติดต่อดังนี้
- ทิศเหนือ ติดต่อกับ ประเทศมองโกเลีย (มองโกเลียนอก) และประเทศรัสเซีย
- ทิศใต้ ติดต่อกับ มณฑลกานสู้ มณฑลซานซี มณฑลฉ่านซี มณฑลเหอเป่ย์ และเขตปกครองตนเองหุยหนิงเซี่ย ประเทศจีน
- ทิศตะวันออก ติดต่อกับ มณฑลเฮย์หลงเจียง มณฑลจี๋หลิน และมณฑลเหลียวหนิง ประเทศจีน
- ทิศตะวันตก ติดต่อกับ มณฑลกานสู้ ประเทศจีน
ภูมิประเทศ
[แก้]เป็นที่ราบสูงโดยมีความสูงเหนือระดับน้ำทะเลประมาณ 1,000 เมตร พื้นที่ราบสูงในมองโกเลียในกว้างใหญ่เป็นอันดับ 2 ของประเทศ ทรัพยากร ทั้งเขตมีพื้นที่แหล่งน้ำ 9,843 ตร.กม. ในจำนวนนี้เป็นแหล่งน้ำจืดที่ใช้สอยได้รวม 6,550 ตร.กม. เป็นร้อยละ 10.68 ของทั่วประเทศ
ภูมิอากาศ
[แก้]รับอิทธิพลมรสุม ภาคพื้นทวีปเขตอบอุ่นทำให้มีลักษณะภูมิอากาศแบบซับซ้อนหลากหลาย ฤดูใบไม้ผลิอุณหภูมิแปรปรวนและมีลมพายุ ฤดูร้อนมีระยะเวลาสั้นและฝนตกชุก ฤดูใบไม้ร่วงอุณหภูมิลดต่ำมากมีฤดูหนาวยาวนาน
ประชากร
[แก้]มีประชากร (ค.ศ. 2004) 23,840,000 คน (อันดับที่ 23) ความหนาแน่น 20.2 คน/ตร.ก.ม. (อันดับที่ 28) GDP (2004) 271.2 พันล้านหยวน (อันดับที่ 23) ต่อประชากร 11,400 เหรินหมินปี้ (อันดับที่ 12) ประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวฮั่น
| เชื้อชาติส่วนใหญ่ของมองโกเลียในเมื่อปี 2543 | ||
|---|---|---|
| ชนชาติ | จำนวน | ร้อยละ |
| ฮั่น | 18,465,586 | 79.17% |
| มองโกล | 3,995,349 | 17.13% |
| แมนจู | 499,911 | 2.14% |
| หุย | 209,850 | 0.900% |
| ดาอูร์ | 77,188 | 0.331% |
| อีเวนค์ | 26,201 | 0.112% |
| เกาหลี | 21,859 | 0.094% |
| รัสเซีย | 5,020 | 0.022% |
เศรษฐกิจ
[แก้]- เกษตรกรรม มองโกเลียเป็นฐานการผลิตสินค้าประเภทธัญญาหาร น้ำมัน น้ำตาลที่สำคัญของจีน
- อุตสาหกรรม เขตปกครองตนเองมองโกเลียในในมีทรัพยากรอุดมสมบูรณ์ จึงเน้นการพัฒนาอุตสาหกรรมถ่านหิน เหล็ก เหล็กกล้า และผลิตไฟฟ้าโดยพลังงานลม [9]
การคมนาคม
[แก้]เส้นทางขนส่งระบบรางทั่วเขตปกครองตนเองมองโกเลียใน มีเส้นทางขนส่งระบบรางถึง 14 สายหลักแยกเป็น 12 เส้นทางรถไฟใต้ดิน 5 สาย รวมเส้นทางยาวกว่า 7,083 กิโลเมตร ทางหลวงทั่วเขตมีเส้นทางหลวงรวม 63,000 กิโลเมตร ความหนาแน่น 532.6 กิโลเมตร การขนส่งทางอากาศ มีสนามบิน 7 แห่ง เปิดเส้นทางการบินพลเรือนภายในประเทศ 20 เส้นทาง ระหว่างประเทศ 2 เส้นทาง
หมายเหตุ
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Doing Business in China - Survey". Ministry Of Commerce - People's Republic Of China. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 สิงหาคม 2013. สืบค้นเมื่อ 5 สิงหาคม 2013.
- ↑ "Communiqué of the National Bureau of Statistics of People's Republic of China on Major Figures of the 2010 Population Census" (ภาษาจีน). National Bureau of Statistics of China. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 กรกฎาคม 2013.
- ↑ "National Data". National Bureau of Statistics of China. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 เมษายน 2016. สืบค้นเมื่อ 19 ธันวาคม 2015.
- ↑ "China". Ethnologue.
- ↑ 内蒙古自治区2017年国民经济和社会发展统计公报 [Statistical Communiqué of Inner Mongolia on the 2017 National Economic and Social Development] (ภาษาจีน). Statistical Bureau of Inner Mongolia. 24 เมษายน 2018. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 มิถุนายน 2018. สืบค้นเมื่อ 22 มิถุนายน 2018.
- ↑ "Sub-national HDI - Subnational HDI - Global Data Lab". globaldatalab.org. สืบค้นเมื่อ 17 เมษายน 2020.
- ↑ "ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 139 (พิเศษ 205 ง). 1 กันยายน 2565.
- ↑ "TABULATION ON THE 2010 POPULATION CENSUS OF THE PEOPLE'S REPUBLIC OF CHINA". stats.gov.cn. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 กรกฎาคม 2013. สืบค้นเมื่อ 7 พฤษภาคม 2013.
- ↑ อุตสาหกรรมประหยัดพลังงานและอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมในมองโกเลียใน
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
- เว็บไซต์ของรัฐบาลมองโกเลียใน (ในภาษาจีน)
- เว็บไซต์ของรัฐบาลมองโกเลียใน (ในภาษามองโกเลีย)
คู่มือการท่องเที่ยว เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน จากวิกิท่องเที่ยว (ในภาษาอังกฤษ)
| มณฑล |  | |
|---|---|---|
| เขตปกครองตนเอง | ||
| นครปกครองโดยตรง | ||
| เขตบริหารพิเศษ | ||
*หมายเหตุ: ไต้หวันถูกอ้างสิทธิ์โดยสาธารณรัฐประชาชนจีน แต่บริหารโดยสาธารณรัฐจีน | ||
| นานาชาติ | |
|---|---|
| ประจำชาติ | |
| ภูมิศาสตร์ | |
| อื่น ๆ | |
 | บทความเกี่ยวกับสถานที่ในประเทศจีนนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |