ข้ามไปเนื้อหา

มหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็อง

พิกัด: 39°3′29″N 125°46′6″E / 39.05806°N 125.76833°E / 39.05806; 125.76833
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
มหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็อง
김일성종합대학
ประเภทสถาบันอุดมศึกษาของรัฐ
สถาปนา1 ตุลาคม ค.ศ. 1946 (1946-10-01)
อธิการบดีมหาวิทยาลัยคิม ซ็อง-ชาน[1]
ที่ตั้ง
รย็องนัม-ด็อง เขตแทซ็อง เปียงยาง
,
39°3′29″N 125°46′6″E / 39.05806°N 125.76833°E / 39.05806; 125.76833
วิทยาเขตชนบท
เว็บไซต์ryongnamsan.edu.kp
ชื่อเกาหลี
โชซ็อนกึล
김일성종합대학
ฮันจา
金日成綜合大學
อาร์อาร์Gim Ilseong Jonghap Daehak
เอ็มอาร์Kim Ilsŏng Chonghap Taehak
รายละเอียด
แผนที่

มหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็อง (เกาหลี김일성종합대학; อังกฤษ: Kim Il Sung University) เป็นมหาวิทยาลัยรัฐในเขตแทซ็อง กรุงเปียงยาง ประเทศเกาหลีเหนือ ก่อตั้งเมื่อ 1 ตุลาคม ค.ศ. 1946 และเป็นสถาบันอุดมศึกษาแห่งแรกที่ก่อตั้งขึ้นในเกาหลีเหนือหลังสงคราม[3]

วิทยาเขตขนาด 15 เฮกตาร์ ประกอบด้วยอาคารเรียนหลัก สำนักงาน 10 แห่ง ห้องปฏิบัติการ 50 แห่ง ห้องสมุด พิพิธภัณฑ์ โรงพิมพ์ ศูนย์วิจัยและพัฒนา หอพัก และโรงพยาบาล[4] มีห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่[5] แต่มีการจำกัดการเข้าถึงอินเทอร์เน็ต[6] มหาวิทยาลัยแห่งนี้ตั้งชื่อเพื่อเป็นเกียรติแก่คิม อิล-ซ็อง อดีตผู้นำเกาหลีเหนือ[3]

จำนวนนักศึกษาของมหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็องมีประมาณ 16,000 คน และเปิดสอนหลักสูตรในสาขานิติศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ มนุษยศาสตร์ และวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ[7] ในฤดูใบไม้ผลิ ค.ศ. 2017 ได้เริ่มเปิดสอนหลักสูตรภาษาและวรรณคดีญี่ปุ่นเฉพาะทาง[8] ระดับปริญญาตรีโดยทั่วไปใช้เวลาเรียนสี่หรือห้าปี มหาวิทยาลัยมีบัณฑิตวิทยาลัยสำหรับนักศึกษาระดับปริญญาเอก[4]

ประวัติศาสตร์

[แก้]
นักศึกษาแพทย์ในมหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็องที่เพิ่งเปิดใหม่ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1946

วันที่ 25 พฤษภาคม ค.ศ. 1946 คณะกรรมาธิการเตรียมการก่อตั้งมหาวิทยาลัยถูกจัดตั้งขึ้น ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1946 มหาวิทยาลัยถูกก่อตั้งขึ้นตามคำสั่งของคณะกรรมาธิการประชาชนเกาหลีเหนือ (กฤษฎีกาเลขที่ 40)

ใน ค.ศ. 1948 ภาควิชาของมหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็องทั้งสี่คณะ (วิศวกรรมศาสตร์, วิศวกรรมการขนส่ง, เกษตรศาสตร์, แพทยศาสตร์) ถูกแยกออกจากมหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็องเพื่อก่อตั้งมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีเปียงยาง (ปัจจุบันคือมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีคิม แช็ก), มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ว็อนซัน, วิทยาลัยแพทยศาสตร์เปียงยาง[9] และมหาวิทยาลัยสถาปัตยกรรมศาสตร์เปียงยาง[10]

ในช่วงสงครามเกาหลี มหาวิทยาลัยตั้งอยู่ที่แพ็กซ็อง-รี ใต้ภูเขาจาโมในซุนช็อน-กุน ซึ่งอยู่ห่างไกลจากใจกลางเมือง ในช่วงปลาย ค.ศ. 1955 การบูรณะอาคารหลักในวิทยาเขตเปียงยางกำลังดำเนินอยู่และในไม่ช้ามหาวิทยาลัยก็ย้ายกลับไปยังใจกลางกรุงเปียงยาง

หลังสงคราม มหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็องกลายเป็นที่รู้จักในฐานะแหล่งบ่มเพาะการต่อต้านทางปัญญา นักวิชาการสนับสนุนเสรีภาพทางปัญญามากกว่าผู้ภักดีต่อคิม และกลุ่มฝ่ายที่เสียเปรียบภายในพรรคแรงงานเกาหลีสัดส่วนเกินจริงในคณาจารย์มหาวิทยาลัย หลังการปฏิวัติ ค.ศ. 1956 ในฮังการีและโปแลนด์ นักศึกษาแลกเปลี่ยนชาวเกาหลีเหนือถูกส่งตัวกลับจากประเทศที่ได้รับผลกระทบอย่างรวดเร็ว นักเรียนเริ่มถามคำถาม "ที่ไม่เหมาะสม" ในมหาวิทยาลัย ทำให้เกิดความกังวล[11] หลังจากนั้น นักศึกษามากถึงหนึ่งร้อยคนและคณาจารย์ที่มีชื่อเสียงหลายคนถูกกวาดล้าง การกวาดล้างมหาวิทยาลัยกระตุ้นให้เกิดการกำจัดผู้สนับสนุนแนวคิดเชิงหน้าที่นิยม (functionalists) ทั่วประเทศ[12]

ภายในสิ้นทศวรรษ 1970 มีนักศึกษามากกว่า 50,000 คนที่สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยแห่งนี้ นอกจากนี้ มหาวิทยาลัยยังเป็นทรัพย์สินสำคัญสำหรับกองทัพประชาชนเกาหลีในการฝึกกำลังพลของตน

ตั้งแต่ช่วงทศวรรษ 1970 เป็นต้นมา มีบางหลักสูตรที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นสื่อการสอนเปิดสอนที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้

จนถึง ค.ศ. 2004 พัก กวัน-โอ ผู้เชี่ยวชาญด้านฟิสิกส์นิวเคลียร์และประธานคณะกรรมาธิการประชาชนเปียงยางคนปัจจุบัน (มีความหมายเหมือนกับนายกเทศมนตรี) ดำรงตำแหน่งอธิการบดีมาเป็นเวลา 17 ปี[13] ตามเว็บไซต์ของมหาวิทยาลัย อธิการบดีคนปัจจุบันคือ คิม ซ็อง-ชาน ซึ่งได้รับการแต่งตั้งใน ค.ศ. 2021

ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2010 วิทยาลัยแพทยศาสตร์เปียงยาง วิทยาลัยเกษตรศาสตร์ซารีว็อน กเย อึน-ซังและวิทยาลัยเกษตรศาสตร์เปียงยางได้เข้าเป็นสมาชิกของสภามหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็อง ต่อมาทั้งสามสถาบันนี้ถูกถอดออกจากสภาในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2019

ตามรายงานของสถานีวิทยุโทรทัศน์กลางแห่งเกาหลี (KCTV) นักศึกษาเกาหลีเหนือสามารถเข้าเรียนและดาวน์โหลดการบรรยายจากมหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็องผ่านเครือข่าย WiFi Mirae ได้ เริ่มตั้งแต่ ค.ศ. 2018[14]

นักศึกษาต่างชาติ

[แก้]

มหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็องเริ่มรับนักศึกษาต่างชาติครั้งแรกในค.ศ. 1995; ณ ค.ศ. 2019 นักศึกษาต่างชาติประมาณ 5,000 คนจาก 30 ประเทศได้เข้าศึกษาที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้[15] ก่อนการระบาดของโควิด-19 มีการประมาณการว่ามีนักศึกษาต่างชาติประมาณ 100 คนที่มหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็อง ซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวจีน[16]

นักศึกษาต่างชาติที่มหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็องอาศัยอยู่ร่วมกับนักศึกษาท้องถิ่นที่ได้รับการฝึกฝนและคัดเลือกมาเป็นพิเศษ เรียกว่า ทงซุกแซ็ง ซึ่งมีหน้าที่เป็นเจ้าบ้านและสอนภาษาและวัฒนธรรมเกาหลี มีข้อกล่าวหาว่า ทงซุกแซง เหล่านี้ทำหน้าที่สอดแนมนักศึกษาต่างชาติ[17]

นักศึกษาต่างชาติที่ต้องการศึกษาต่อระดับบัณฑิตศึกษาที่มหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็องจะต้องแสดงใบสูติบัตร จดหมายแสดงเจตจำนง วุฒิการศึกษาระดับปริญญาตรี (หรือสูงกว่า) ใบตรวจสอบประวัติอาชญากรรมจากประเทศบ้านเกิด บันทึกทางการแพทย์ รายละเอียดเกี่ยวกับฐานะทางการเงินเพื่อแสดงให้เห็นว่าพวกเขาจะสนับสนุนค่าเล่าเรียนในเกาหลีเหนืออย่างไร รวมถึงจดหมายรับรองความสามารถทางภาษาเกาหลี[18][19][15]

ภาควิชา

[แก้]

สังคมศาสตร์

[แก้]
  • การเงิน
  • ภาษาต่างประเทศและวรรณกรรม
  • เศรษฐศาสตร์
  • ประวัติศาสตร์
  • ภาษาเกาหลีและวรรณกรรม
  • กฎหมาย
  • ปรัชญา

วิทยาศาสตร์ธรรมชาติ

[แก้]
  • เคมี
  • อิเล็กทรอนิกส์และระบบอัตโนมัติ
  • วิทยาศาสตร์พลังงาน
  • วนศาสตร์
  • ภูมิศาสตร์
  • วิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมทางภูมิศาสตร์
  • ธรณีวิทยา
  • วิทยาการคอมพิวเตอร์
  • วิทยาศาสตร์ชีวภาพ
  • วัสดุศาสตร์
  • คณิตศาสตร์
  • กลศาสตร์
  • ฟิสิกส์

อื่น ๆ

[แก้]
  • การศึกษาทางไกล
  • ครุศาสตร์[20]

ศิษย์เก่าที่มีชื่อเสียง

[แก้]
อาคารที่แหล่งปฏิวัติแพ็กซ็องใกล้เมืองพย็องซ็อง ซึ่งนักศึกษาจำนวนมากจากมหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็องถูกย้ายไปในช่วงสงครามเกาหลี เพื่อเหตุผลด้านความปลอดภัย
มหาวิทยาลัยคิม อิล-ซ็อง ป. 1960

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. Professor, Kim Sung Chan The President of Kim Il Sung University and the Minister of Higher Education.
  2. University, Kim Il Sung (2016). "Ryongnamsan". Kim Il Sung University. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 พฤษภาคม 2016. สืบค้นเมื่อ 24 เมษายน 2016.
  3. 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 3.6 York, Rob (12 December 2014). "Kim Il Sung University has new website". NK News. สืบค้นเมื่อ 7 January 2017.
  4. 4.0 4.1 김일성종합대학.
  5. "E-Library". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 November 2022. สืบค้นเมื่อ 27 May 2021.
  6. Wingfield-Hayes, Rupert (4 May 2016). "A rare look inside North Korea's Kim Il Sung University". BBC News. สืบค้นเมื่อ 4 May 2016.
  7. "Kim Il Sung University". Young Pioneer Tours. 8 July 2019. สืบค้นเมื่อ 23 April 2020.
  8. "Prestigious Pyongyang university now running specialist Japanese language and literature courses". The Japan Times. 9 December 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 November 2020. สืบค้นเมื่อ 23 April 2020.
  9. Brief History of Kim Il Sung University
  10. Tanigawa, Ryuichi; Seo, Dongchun (2021). "Architecture teachers during the early days of North Korea: Between liberation from Japanese colonial rule and the establishment of a socialist state". Japan Architectural Review. 4: 155–167. doi:10.1002/2475-8876.12202.
  11. Lankov 2002, p. 96.
  12. Lankov 2002, p. 97.
  13. ["北 평양시장 경질...전 김일성대 총장 박관오씨 새로 임명 [North, Replaced the Mayor of Pyongyang... New mayor is Pak Kwan O, Former President of Kim Il Sung University]," Donga Ilbo, 5 April 2007, www.donga.com]
  14. Ji, Dagyum (November 14, 2018). Hotham, Oliver (บ.ก.). "Smartphone-capable WiFi on show at Pyongyang IT exhibition, state TV reveals". NK News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 14, 2018. North Korean students can also take courses from Kim Il Sung University and Kim Chaek University of Technology, take exams, and download lectures.
  15. 15.0 15.1 "Kim Il-sung University sets new procedures for international students". YouTube. Korea Now. 17 December 2019. สืบค้นเมื่อ 19 February 2023.
  16. Lau, Joyce (27 August 2021). "Inside a North Korean University". Inside Higher Ed. สืบค้นเมื่อ 3 February 2023.
  17. Sigley, Alek (April 2020). "'You think Trump will save you?': my nine days detained by North Korea's secret police". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 16 January 2024.
  18. Winn, Patrick (26 February 2019). "Twitter and Cocoa Puffs: The surprising life of a student at North Korea's top university". The World. สืบค้นเมื่อ 4 February 2023.
  19. Haddou, Rashid; Winsor, Morgan. "Inside North Korea: What life for a rare foreign student in Pyongyang reveals about the reclusive country". ABC News. American Broadcasting Company. สืบค้นเมื่อ 4 February 2023.
  20. "University Structure". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 November 2022. สืบค้นเมื่อ 27 May 2021.
  21. "The President of Kim Il Sung University - KIM IL SUNG UNIVERSITY". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 November 2022. สืบค้นเมื่อ 27 May 2021.
  22. Choe Sang-Hun and Martin Fackler (14 June 2009). "North Korea's Heir Apparent Remains a Mystery". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2 April 2012.
  23. Kim, Song-A (9 May 2007). "Photos of Kim Jong Il's Brother, Kim Pyong Il and Recent Visits". Daily NK. สืบค้นเมื่อ 25 October 2007.
  24. Kim Hee-Jin (19 March 2014). "Abductee's daughter is favorite of Kim's sister". Korea JoongAng Daily. สืบค้นเมื่อ 25 April 2020.
  25. "Thae Jong Su (T'ae Cho'ng-su)". North Korea Leadership Watch. 24 February 2018. สืบค้นเมื่อ 23 January 2019.

บรรณานุกรม

[แก้]

หนังสืออ่านเพิ่ม

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]

แม่แบบ:Universities in North Korea