ภาษาเมี่ยนเป็นภาษาตระกูลจีน-ทิเบต สาขาแม้ว-เย้า คำศัพท์ใกล้เคียงกับภาษาจีนกวางตุ้ง เขียนด้วยอักษรจีน มีพยัญชนะ 33 เสียง เป็นตัวสะกดได้ 9 เสียง สระมี 10 เสียง เป็นสระเดี่ยว 8 เสียง สระประสม 2 เสียง
ไวยากรณ์[แก้]
เป็นภาษาคำโดด ไม่มีการผันคำตามกาล คำขยายอยู่หลังคำถูกขยาย เช่น อ่วม (น้ำ) + จอม (ร้อน) เป็น อ่วมจอม (น้ำร้อน) เรียงประโยคแบบ ประธาน-กริยา-กรรม
อ้างอิง[แก้]
- ณัฏฐวี ทศรฐ และวีระพงศ์ มีสถาน. สารานุกรมกลุ่มชาติพันธ์ เมี่ยน(เย้า). สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาชนบท. 2540.
|
|---|
| | ภาษาราชการ | |
|---|
| | ภาษาพื้นเมือง | |
|---|
| | ภาษามือ | |
|---|
|
บทความเกี่ยวกับภาษานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:ภาษา
