ภาษาพิวนิก

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ภาษาพิวนิก
ฟินิเชีย-พิวนิก, คาร์เธจ
หนึ่งในจารึกพิวนิกตรีโปลิตาเนียที่มีทั้งอักษรละติน (บน) และพิวนิก (ล่าง)
ภูมิภาคตูนิเซีย ชายฝั่งแอลจีเรีย, โมร็อกโก, ไอบีเรียตอนใต้, หมู่เกาะแบลีแอริก, ลิเบีย, มอลตา, ซิซิลีตะวันตก, ซาร์ดิเนียตอนใต้ถึงตะวันออก
ยุคศตวรรษที่ 8 ก่อน ค.ศ. ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 6
ตระกูลภาษา
รูปแบบก่อนหน้า
ฟินิเชีย
  • ภาษาพิวนิก
ระบบการเขียนอักษรฟินิเชีย
รหัสภาษา
ISO 639-3xpu
นักภาษาศาสตร์xpu

ภาษาพิวนิก (อังกฤษ: Punic language) เป็นวิธภาษาที่สูญหายแล้วของภาษาฟินิเชีย ภาษาคานาอันในสาขาเซมิติกตะวันตกเฉียงเหนือของกลุ่มภาษาเซมิติก ถือเป็นสาขาของภาษาฟินิเชียบในบริเวณชายฝั่งเอเชียตะวันตก (ในบริเวณที่ปัจจุบันคือประเทศเลบานอนและซีเรียตะวันตกเฉียงเหนือ) ที่มีผู้พูดโดยหลักเป็นชาวพิวนิก หรือชาวฟินิเชียตะวันตก รอบทะเลเมดิเตอร์เรเนียน บริเวณชายฝั่งแอฟริกาตะวันตกเฉียงเหนือ คาบสมุทรไอบีเรีย และหมู่เกาะในเมดิเตอร์เรเนียนบางส่วน เช่น มอลตา ซิซิลี และซาร์ดีเนีย ตลอดช่วงสมัยคลาสสิก ตั้งแต่ศตวรรษที่ 8 ก่อน ค.ศ. ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 6[1][2][3][4][5][6]

คำจำกัดความ[แก้]

ภาษาพิวนิกเป็นสำเนียงที่ตายแล้วของภาษาฟินิเชียที่ใช้พูดในจักรวรรดิของชาวฟินิเชียในแอฟริกาเหนือ รวมทั้งคาร์เธจและดินแดนอื่นในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน เป็นที่รู้จักจากจารึกและชื่อบุคคลที่เหลืออยู่

ออกุสตินแห่งฮิบโปเป็นนักเขียนคนสุดท้ายในยุคโบราณที่มีความรู้เกี่ยวกับภาษาพิวนิก แต่ก่อนเชื่อว่าภาษาพิวนิกมีอิทธิพลต่อภาษามอลตาแต่ปัจจุบันได้ลดความเชื่อนี้ลง

อ้างอิง[แก้]

  1. Moscati, Sabatino (2001). The Phoenicians (ภาษาอังกฤษ). I.B.Tauris. p. 200. ISBN 9781850435334.
  2. Palma, Salvatore Di (2014-11-18). L'Histoire des marques depuis l'antiquité jusqu'au moyen âge (ภาษาฝรั่งเศส). Société des Ecrivains. p. 139. ISBN 9782342031201.
  3. Jouhaud, Edmond Jules René (1968). Historie de l'Afrique du Nord (ภาษาฝรั่งเศส). Éditions des Deux Cogs d’Or. p. 22.
  4. Camps, Gabriel (1992). L'Afrique du Nord au féminin (ภาษาฝรั่งเศส). Perrin (réédition numérique FeniXX). p. 45. ISBN 9782262057435.
  5. Temporini, Hildegard, บ.ก. (1975). Politische Geschichte (Provinzen und Randvölker: Allgemeines; Britannien, Hispanien, Gallien) (ภาษาฝรั่งเศส). Walter de Gruyter GmbH & Co KG. p. 664. ISBN 9783110882070.
  6. Caruana, A. A. (1852). Report on the Phœnician and Roman Antiquities in the Group of the Islands of Malta (ภาษาอังกฤษ). U.S. Government Printing Office. p. 50.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]