ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภาษาอังกฤษเก่า"
ไม่มีความย่อการแก้ไข ป้ายระบุ: ถูกย้อนกลับแล้ว การแก้ไขแบบเห็นภาพ แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
ย้อนการแก้ไขที่ 9594104 สร้างโดย 39.11.9.25 (พูดคุย) ป้ายระบุ: ทำกลับ |
||
บรรทัด 2: | บรรทัด 2: | ||
{{Infobox Language |
{{Infobox Language |
||
| name = ภาษาอังกฤษเก่า |
| name = ภาษาอังกฤษเก่า |
||
| nativename = |
| nativename = Ænglisc, Anglisc, Englisc |
||
| familycolor = |
| familycolor = Indo-European |
||
| region = [[ประเทศอังกฤษ|อังกฤษ]]และ[[สกอตแลนด์]]ตอนใต้ |
|||
| region = ไทย |
|||
| extinct = พัฒนากลายเป็น [[ภาษาอังกฤษสมัยกลาง]] ในช่วง[[คริสต์ศตวรรษที่ 12]] |
| extinct = พัฒนากลายเป็น [[ภาษาอังกฤษสมัยกลาง]] ในช่วง[[คริสต์ศตวรรษที่ 12]] |
||
| fam2 = [[กลุ่มภาษาเจอร์แมนิก|เจอร์แมนิก]] |
| fam2 = [[กลุ่มภาษาเจอร์แมนิก|เจอร์แมนิก]] |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 05:12, 29 สิงหาคม 2564
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
ภาษาอังกฤษเก่า | |
---|---|
Ænglisc, Anglisc, Englisc | |
ภูมิภาค | อังกฤษและสกอตแลนด์ตอนใต้ |
สูญแล้ว | พัฒนากลายเป็น ภาษาอังกฤษสมัยกลาง ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 12 |
ตระกูลภาษา | |
รหัสภาษา | |
ISO 639-2 | ang |
ISO 639-3 | ang |
ภาษาอังกฤษเก่า (Ænglisc, Anglisc, Englisc; อังกฤษ: Old English ย่อว่า OE) หรือ ภาษาแองโกล-แซกซัน (อังกฤษ: Anglo-Saxon) เป็นภาษาอังกฤษยุคแรก ที่พูดกันในบริเวณที่ปัจจุบันคืออังกฤษและตอนใต้ของสกอตแลนด์ ในระหว่าง กลางคริสต์ศตวรรษที่ 5 ถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 12 นับเป็นภาษาเจอร์แมนิกตะวันตก ด้วยเหตุนี้ จึงมีความคล้ายคลึงกับภาษาฟรีเชียเก่า (Old Frisian) และภาษาแซกซันเก่า (Old Saxon) นอกจากนี้ยังมีความสัมพันธ์กับภาษานอร์สเก่า (Old Norse) และเชื่อมโยงไปถึงภาษาไอซ์แลนด์ปัจจุบัน (modern Icelandic) ด้วย
ไวยกรณ์ของภาษาอังกฤษเก่ามีความใกล้เคียงกับไวยกรณ์ของภาษาเยอรมันสมัยใหม่ กล่าวคือ คำนาม คำวิเศษณ์ คำสรรพนาม และคำกริยา มีการผันเปลี่ยนรูปข้างท้ายของคำอยู่หลากหลายแบบ และการลำดับคำในประโยคก็มีอิสระมากกว่า ตัวอักษรของภาษาอังกฤษเก่าแค่เดิมเป็นระบบอักษรรูน (runic system) แต่ถูกแทนที่ด้วยอักษรละตินนับแต่ศตวรรษที่ 9 เป็นต้นมา
ภาษาอังกฤษเก่านั้นมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา และมีการใช้งานตลอดระยะเวลาประมาณ 700 ปี นับตั้งแต่ชนแองโกล-แซกซันอพยพเข้ามายังเกาะบริเตน สร้างอังกฤษขึ้น ในคริสต์ศตวรรษที่ 5 จนถึงระยะเวลาหลังพวกนอร์มันบุกรุกเข้าไปเมื่อ ค.ศ. 1066 หลังจากนั้นภาษาอังกฤษก็เคลื่อนเข้าสู่การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่สำคัญ ในยุคแรก ๆ นี้ ภาษาอังกฤษเก่าได้ผสมกลมกลืนเข้ากับภาษาอื่นๆ ที่มีการติดต่อด้วย เช่น ภาษาเคลติก (Celtic) และภาษาถิ่นสองภาษาของภาษานอร์สเก่า (บรรพบุรุษของภาษาเดนมาร์กในปัจจุบัน) จากการบุกรุกของพวกไวกิงจากทางเดนมาร์ก ซึ่งเข้ามาครอบครองและปกครองอาณาเขตในอิงแลนด์ตอนเหนือและตะวันออก หลังจากชาวนอร์แมนยกทัพเข้าชิงอังกฤษจากกษัตริย์แซกซันมาปกครองได้ ในปี ค.ศ. 1066 ภาษาของชาวแองโกล-นอร์มัน ซึ่งเป็นภาษาฝรั่งเศสตระกูลหนึ่ง ก็เข้ามาแทนที่ภาษาอังกฤษโดยกลายเป็นภาษาที่ชนชั้นปกครองใช้พูดกัน ในระยะนี้ภาษาอังกฤษจึงได้รับอิทธิพลจากภาษาแองโกล-นอร์มันอย่างมหาศาล และเป็นจุดเริ่มไปสู่จุดสิ้นสุดของยุคของภาษาอังกฤษเก่า โดยอิทธิพลของชาวนอร์มันที่มีต่อภาษาอังกฤษเก่า ทำให้เกิดวิวัฒนาการของภาษาอังกฤษสมัยกลางขึ้น