ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{Infobox officeholder |
{{Infobox officeholder |
||
| honorific-prefix = |
| honorific-prefix = |
||
| name = ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์ |
| name = ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์<br>{{small|Charles Maurice de Talleyrand-Périgord}} |
||
| honorific-suffix = |
| honorific-suffix = |
||
| image = Talleyrand 01.jpg |
| image = Talleyrand 01.jpg |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 18:58, 30 มิถุนายน 2564
ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์ Charles Maurice de Talleyrand-Périgord | |
---|---|
นายกรัฐมนตรีฝรั่งเศส | |
ดำรงตำแหน่ง 9 กรกฎาคม 1815 – 26 กันยายน 1815 | |
กษัตริย์ | พระเจ้าหลุยส์ที่ 18 |
ก่อนหน้า | สถาปนาตำแหน่ง (ฟูเช ในตำแหน่งประธานฝ่ายบริหาร) |
ถัดไป | ดยุกแห่งรีเชอลีเยอ |
ข้อมูลส่วนบุคคล | |
เกิด | 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1754 ปารีส ราชอาณาจักรฝรั่งเศส | *
เสียชีวิต | 17 พฤษภาคม ค.ศ. 1838 ปารีส ฝรั่งเศส | (84 ปี)
ศาสนา | โรมันคาทอลิก |
วิชาชีพ | มุขนายก, นักการทูต |
ลายมือชื่อ | |
*สาราณุกรมชีวประวัติโลก และ สารานุกรมคาทอลิก ให้ข้อมูลว่าเกิดเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ | |
ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์ (ฝรั่งเศส: Charles Maurice de Talleyrand-Périgord) หรือได้รับยศในปี 1806 เป็น เจ้าชายแห่งเบแนว็อง (Prince de Bénévent) เป็นนักการเมือง, นักการทูตและพระชาวฝรั่งเศส หลังจากจบการศึกษาด้านเทววิทยา ในปี 1780 เขาก็ได้ดำรงตำแหน่งพระราชาคณะ และเป็นผู้แทนของราชสำนักในการปกครองสังฆมณฑลคาทอลิกในฝรั่งเศส เขาประสบความสำเร็จอย่างสูงสุดในราชสำนักฝรั่งเศส และได้เป็นรัฐมนตรีว่าการต่างประเทศหรือตำแหน่งทางการทูตที่สำคัญหลายครั้ง ระยะเวลารับราชการของเขากินเวลายาวนานตั้งแต่ราชสมัยของพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ผ่านช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศสเข้าสู่รัชกาลของจักรพรรดินโปเลียน และไปสิ้นสุดลงในรัชกาลพระเจ้าหลุยส์-ฟีลิปที่ 1
ตาแลร็องเป็นมันสมองด้านการทูตในช่วงที่นโปเลียนเรืองอำนาจและฝรั่งเศสสามารถพิชิตดินแดนมากมายในทวีปยุโรป แต่โดยส่วนใหญ่แล้ว งานของตาแลร็องคืองานด้านสันติภาพ โดยการเจรจาสงบศึกระหว่างฝรั่งเศสกับประเทศต่างๆ อาทิ เขาสามารถเจรจาสงบศึกกับออสเตรียในปี 1801 ผ่านสนธิสัญญาลูว์เนวีล และกับอังกฤษในปี 1802 ผ่านสนธิสัญญาอาเมียง แม้ตาแลร็องจะไม่สามารถยับยั้งสงครามให้ปะทุขึ้นมาใหม่ในปี 1803 แต่ก่อนปี 1805 เขาสามารถโน้มน้าวนโปเลียนไม่ให้ทำสงครามกับออสเตรีย, ปรัสเซีย และ รัสเซีย แม้เขาจะลาออกจากตำแหน่งรัฐมนตรีการต่างประเทศในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1807 แม้ตาแลร็องยังคงได้รับความเชื่อใจจากนโปเลียน แต่เขาร่วมวางแผนอย่างลับๆเพื่อสกัดนโปเลียนโดยการเจรจาลับกับซาร์อเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งรัสเซียและรัฐมนตรีเมทเทอร์นิชของออสเตรีย จนกระทั่งเมื่อนโปเลียนสิ้นอำนาจในปี 1814 ตาแลร็องเข้ามารับผิดชอบด้านการฟื้นฟูราชวงศ์บูร์บงตามหลักกฎหมาย นอกจากนี้ ตาแลร็องยังมีบทบาทสำคัญในการประชุมใหญ่แห่งเวียนนาระหว่างปี 1814-15 ด้วย
อ้างอิง
- Bernard, J.F. (1973). Talleyrand: A Biography. New York: Putnam. ISBN 0-399-11022-4.; major scholarly biography
- Brinton, Crane. Lives of Talleyrand (1936), 300pp scholarly study
- Cooper, Duff (1932). Talleyrand. New York: Harper. ISBN 0802137679.
- Ferraro, Guglielmo. The Reconstruction of Europe: Talleyrand and the Congress of Vienna, 1814–1815 (1941)
- Lawday, David (2006). Napoleon's Master: A Life of Prince Talleyrand. London: Jonathan Cape. ISBN 978-0-224-07366-0.
- Orieux, Jean. Talleyrand: The Art of Survival (1974) 677pp; scholarly biography