ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จักรพรรดิฉงเจิน"
ไม่มีความย่อการแก้ไข ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
ไม่มีความย่อการแก้ไข ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
||
| บรรทัด 18: | บรรทัด 18: | ||
}} |
}} |
||
| ⚫ | '''จักรพรรดิฉงเจิน''' ([[6 กุมภาพันธ์]] [[ค.ศ. 1610]]-[[25 เมษายน]] [[ค.ศ. 1644]]) จักรพรรดิองค์ที่ 17 และองค์สุดท้ายแห่ง[[ราชวงศ์หมิง]] เป็นพระราชโอรสใน[[จักรพรรดิไท่ชาง]] และเป็นพระราชอนุชาใน[[จักรพรรดิเทียนฉี]] เมื่อพระเชษฐาสวรรคตในปี ค.ศ. 1627 พระองค์จึงขึ้นครองราชย์สืบต่อมา จักรพรรดิฉงเจินมุ่งมั่นที่จะกอบกู้สถานการณ์ระส่ำระสายยุ่งเหยิงที่เกิดขึ้นในราชสำนักจากความขัดแย้งระหว่างขันทีกับขุนนางราชสำนัก ทรงขับไล่[[ขันที]][[เว่ย์ จงเสียน]]ที่กำลังเรืองอำนาจยิ่งออกจากตำแหน่ง และเริ่มลดทอนอิทธิพลของขันที แต่งตั้งแม่ทัพนายกองที่มีความสามารถกลับสู่ตำแหน่งเดิม โดยเฉพาะกรณีแม่ทัพ[[หยวน ชงหวน]] ที่มีชัยชนะต่อกองทัพแมนจูมาก่อนหน้า อย่างไรก็ตามจีนต้องประสบภาวะภัยธรรมชาติครั้งใหญ่ในช่วงเวลาดังกล่าว ผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมาก ความไม่พอใจของประชาชนแผ่ขยายอย่างกว้างขวางรวดเร็ว ราชสำนักไม่อาจแก้ไขปัญหาได้ทันท่วงทีและมีประสิทธิภาพ ขุนนางในหัวเมืองฉ้อฉล ขูดรีดทรัพย์สิน กลั่นแกล้งประชาชนอย่างต่อเนื่อง กระทั่งในปี ค.ศ. 1644 [[หลี่จื้อเฉิง]] อดีตนายทหารผู้น้อย เริ่มรวบรวมสมัครพรรคพวกก่อการต่อต้านราชสำนักขึ้นจนสามารถยึดเมือง[[ซีอาน]]ได้ตั้งตนเป็นจักรพรรดิแห่ง[[ราชวงศ์ซุ่น]] กองกำลังหลี่จื้อเฉิงเคลื่อนทัพไปปิดล้อมปักกิ่งได้อย่างรวดเร็วโดยที่กองทหารของราชสำนักไม่อาจต้านทานได้เลย หลี่จื้อเฉิงยื่นคำขาดให้จักรพรรดิฉงเจินยอมจำนนบรรดาขุนนางและแม่ทัพนายกองส่วนมากยอมแพ้หรือไม่ก็หลบหนีออกจากเมืองหลวงไปก่อนหน้านั้น ในที่สุดขันทีผู้หนึ่งได้ลอบเปิดประตูเมืองให้กองทัพของหลี่จื้อเฉิงเข้าสู่เมืองหลวงได้ จักรพรรดิฉงเจินเสด็จหนีขึ้นไปยังเขาเจียงซาน ด้านเหนือของพระราชวังหลวง และผูกพระศอพระองค์เองกับต้นไม้ เสด็จสวรรคตขณะมีพระชนมพรรษาเพียง 34 พรรษา |
||
'''จักรพรรดิฉงเจิน''' ([[6 กุมภาพันธ์]] [[ค.ศ. 1610]]-[[25 เมษายน]] [[ค.ศ. 1644]]) จักรพรรดิองค์ที่ 17 และองค์สุดท้ายแห่ง[[ราชวงศ์หมิง]] เป็นพระราชโอรสใน[[จักรพรรดิไท่ชาง]] และเป็นพระราชอนุชาใน[[จักรพรรดิเทียนฉี]] เมื่อพระเชษฐาสวรรคตในปี ค.ศ. 1627 พระองค์จึงขึ้นครองราชย์สืบต่อมา |
|||
จักรพรรดิฉงเจินทรงมุ่งมั่นที่จะกอบกู้สถานการณ์ระส่ำระสายยุ่งเหยิงที่เกิดขึ้นในราชสำนักจากความขัดแย้งระหว่างขันทีกับขุนนางราชสำนัก ทรงขับไล่[[ขันที]][[เว่ยจงเสียน]]ที่กำลังเรืองอำนาจยิ่งออกจากตำแหน่ง และทรงเริ่มลดทอนอิทธิพลของขันที ทรงแต่งตั้งแม่ทัพนายกองที่มีความสามารถกลับสู่ตำแหน่งเดิม โดยเฉพาะกรณีแม่ทัพ[[หยวนชงหวน]] ที่มีชัยชนะต่อกองทัพแมนจูมาก่อนหน้า |
|||
| ⚫ | อย่างไรก็ตาม |
||
== อ้างอิง == |
== อ้างอิง == |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 08:41, 21 มิถุนายน 2564
 | บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
| จักรพรรดิฉงเจิน | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| จักรพรรดิจีน | |||||||||||||
| ไฟล์:Ming Chongzhen.jpg | |||||||||||||
| จักรพรรดิพระองค์ที่ 17 แห่ง ราชวงศ์หมิง | |||||||||||||
| ครองราชย์ | 2 ตุลาคม 2170 - 25 เมษายน 2186 (15 ปี 205 วัน) | ||||||||||||
| รัชสมัย | 15 ปี | ||||||||||||
| ก่อนหน้า | จักรพรรดิเทียนฉี | ||||||||||||
| ถัดไป | จักรพรรดิซุ่นจื้อ (ราชวงศ์ชิง) | ||||||||||||
| ประสูติ | 6 กุมภาพันธ์ 2153 | ||||||||||||
| สวรรคต | 25 เมษายน 2186 (33 ชันษา) | ||||||||||||
| |||||||||||||
| ราชวงศ์ | หมิง | ||||||||||||
| พระราชบิดา | จักรพรรดิไท่ชาง | ||||||||||||
| พระราชมารดา | เสี่ยวชุ่นไทเฮา | ||||||||||||
จักรพรรดิฉงเจิน (6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1610-25 เมษายน ค.ศ. 1644) จักรพรรดิองค์ที่ 17 และองค์สุดท้ายแห่งราชวงศ์หมิง เป็นพระราชโอรสในจักรพรรดิไท่ชาง และเป็นพระราชอนุชาในจักรพรรดิเทียนฉี เมื่อพระเชษฐาสวรรคตในปี ค.ศ. 1627 พระองค์จึงขึ้นครองราชย์สืบต่อมา จักรพรรดิฉงเจินมุ่งมั่นที่จะกอบกู้สถานการณ์ระส่ำระสายยุ่งเหยิงที่เกิดขึ้นในราชสำนักจากความขัดแย้งระหว่างขันทีกับขุนนางราชสำนัก ทรงขับไล่ขันทีเว่ย์ จงเสียนที่กำลังเรืองอำนาจยิ่งออกจากตำแหน่ง และเริ่มลดทอนอิทธิพลของขันที แต่งตั้งแม่ทัพนายกองที่มีความสามารถกลับสู่ตำแหน่งเดิม โดยเฉพาะกรณีแม่ทัพหยวน ชงหวน ที่มีชัยชนะต่อกองทัพแมนจูมาก่อนหน้า อย่างไรก็ตามจีนต้องประสบภาวะภัยธรรมชาติครั้งใหญ่ในช่วงเวลาดังกล่าว ผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมาก ความไม่พอใจของประชาชนแผ่ขยายอย่างกว้างขวางรวดเร็ว ราชสำนักไม่อาจแก้ไขปัญหาได้ทันท่วงทีและมีประสิทธิภาพ ขุนนางในหัวเมืองฉ้อฉล ขูดรีดทรัพย์สิน กลั่นแกล้งประชาชนอย่างต่อเนื่อง กระทั่งในปี ค.ศ. 1644 หลี่จื้อเฉิง อดีตนายทหารผู้น้อย เริ่มรวบรวมสมัครพรรคพวกก่อการต่อต้านราชสำนักขึ้นจนสามารถยึดเมืองซีอานได้ตั้งตนเป็นจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ซุ่น กองกำลังหลี่จื้อเฉิงเคลื่อนทัพไปปิดล้อมปักกิ่งได้อย่างรวดเร็วโดยที่กองทหารของราชสำนักไม่อาจต้านทานได้เลย หลี่จื้อเฉิงยื่นคำขาดให้จักรพรรดิฉงเจินยอมจำนนบรรดาขุนนางและแม่ทัพนายกองส่วนมากยอมแพ้หรือไม่ก็หลบหนีออกจากเมืองหลวงไปก่อนหน้านั้น ในที่สุดขันทีผู้หนึ่งได้ลอบเปิดประตูเมืองให้กองทัพของหลี่จื้อเฉิงเข้าสู่เมืองหลวงได้ จักรพรรดิฉงเจินเสด็จหนีขึ้นไปยังเขาเจียงซาน ด้านเหนือของพระราชวังหลวง และผูกพระศอพระองค์เองกับต้นไม้ เสด็จสวรรคตขณะมีพระชนมพรรษาเพียง 34 พรรษา
อ้างอิง
Wu Luxing. 100 จักรพรรดิจีนที่โลกไม่ลืม แปลโดย ปรียานุช ปาริ. กรุงเทพฯ:ดอกหญ้า,2541.
| ก่อนหน้า | จักรพรรดิฉงเจิน | ถัดไป | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| จักรพรรดิเทียนฉี | 
|
จักรพรรดิจีน (พ.ศ. 2163 - พ.ศ. 2170) |
|
จักรพรรดิซุ่นจื้อ (ราชวงศ์ชิง)|}
|
