ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้าอเบลแห่งเดนมาร์ก"
Novaskosia (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
Novaskosia (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 30: | บรรทัด 30: | ||
'''พระเจ้าอเบลแห่งเดนมาร์ก''' หรือ '''อเบล วัลเดมาร์เซน''' (ค.ศ. 1218 - 29 มิถุนายน ค.ศ. 1252) ทรงเป็น[[ดยุกแห่งชเลสวิก]]ตั้งแต่ค.ศ. 1232 ถึงค.ศ. 1252 และเป็นพระมหากษัตริย์แห่ง[[เดนมาร์ก]]ตั้งแต่ค.ศ. 1250 จนกระทั่งสวรรคต พระองค์เป็นพระราชโอรสใน[[พระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 2 แห่งเดนมาร์ก]]ที่ประสูติแต่พระมเหสีพระองค์ที่สองคือ [[บึเร็งการียาแห่งโปรตุเกส]] และเป็นพระอนุชาใน[[พระเจ้าอีริคที่ 4 แห่งเดนมาร์ก]] และพระเชษฐาใน[[พระเจ้าคริสตอฟเฟอร์ที่ 1 แห่งเดนมาร์ก]]<ref>Hartley, Mick [http://mickhartley.typepad.com/blog/2007/09/the-duke-of-sch.html The Duke of Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg] Dated September 29, 2007. Retrieved 14 Feb. 2008 </ref> |
'''พระเจ้าอเบลแห่งเดนมาร์ก''' หรือ '''อเบล วัลเดมาร์เซน''' (ค.ศ. 1218 - 29 มิถุนายน ค.ศ. 1252) ทรงเป็น[[ดยุกแห่งชเลสวิก]]ตั้งแต่ค.ศ. 1232 ถึงค.ศ. 1252 และเป็นพระมหากษัตริย์แห่ง[[เดนมาร์ก]]ตั้งแต่ค.ศ. 1250 จนกระทั่งสวรรคต พระองค์เป็นพระราชโอรสใน[[พระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 2 แห่งเดนมาร์ก]]ที่ประสูติแต่พระมเหสีพระองค์ที่สองคือ [[บึเร็งการียาแห่งโปรตุเกส]] และเป็นพระอนุชาใน[[พระเจ้าอีริคที่ 4 แห่งเดนมาร์ก]] และพระเชษฐาใน[[พระเจ้าคริสตอฟเฟอร์ที่ 1 แห่งเดนมาร์ก]]<ref>Hartley, Mick [http://mickhartley.typepad.com/blog/2007/09/the-duke-of-sch.html The Duke of Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg] Dated September 29, 2007. Retrieved 14 Feb. 2008 </ref> |
||
ขณะทรงเป็นดยุกแห่งชเลสวิก พระองค์ทรงขัดแย้งกับกษัตริยอีริคที่ 4 ผู้เป็นพระเชษฐา ซึ่งกษัตริย์ถูกลอบปลงพระชนม์ในปีค.ศ. 1250 และเป็นที่โจษจันว่ามีการวางแผนฆาตกรรม ดยุกอเบลทรงกล่าวคำสาบานต่อพระเจ้าเพื่อลบล้างมลทินนั้น และพระองค์ได้รับการเลือกตั้งให้เป็นพระมหากษัตริย์ พระองค์ทรงครองราชย์ในช่วงเวลาสั้นๆ เนื่องจากทรงถูกปลงพระชนม์ขณะปฏิบัติการทางทหารใน[[ฟรีเชีย]] |
|||
รัชกาลของกษัตริย์อเบลเป็นรัชกาลที่มีระยะเวลาสั้นที่สุดในบรรดาพระมหากษัตริย์เดนมาร์กในศตวรรษที่ 9 พระองค์ทรงสร้างการสืบทอดตำแหน่งดยุกแห่งชเลสวิกผ่านการสืบทายาทใน "ตระกูลอเบล" ซึ่งปกครองดัชชีชเลสวิกจนถึงปีค.ศ. 1375<ref>{{cite web|url = http://runeberg.org/dbl/1/0051.html|title= Abel, 1219-52, Konge|publisher =Dansk biografisk Lexikon |
|||
|accessdate=August 1, 2018}}</ref> |
|||
==ช่วงต้นพระชนม์ชีพ== |
|||
ในปีค.ศ. 1232 มีการเลือกตั้งให้[[พระเจ้าอีริคที่ 4 แห่งเดนมาร์ก|เจ้าชายอีริค]] พระเชษฐาของพระองค์ให้ขึ้นเป็นพระประมุขร่วมของ[[พระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 2 แห่งเดนมาร์ก]] พระราชบิดาและเป็นรัชทายาท ส่วนเจ้าชายอเบลได้รับการเลือกให้สืบตำแหน่งของพระเชษฐาในตำแหน่ง [[ดยุกแห่งชเลสวิก]] |
|||
ในปีค.ศ. 1237 ดยุกอเบลได้อภิเษกสมรสกับ[[เมิร์ชทิลด์แห่งฮ็อลชไตน์]] ธิดาในเคานท์[[อดอล์ฟที่ 4 แห่งฮ็อลชไตน์]] (ค.ศ. 1205-1261) เนื่องจากเคานท์อดอล์ฟที่ 4 ทรงสละทางโลก และสละตำแหน่งเพื่อไปเป็นนักบวชในคณะฟรานซิสกันในปีเดียวกัน ดยุกอเบลจึงต้องกลายเป็นผู้สำเร็จราชการให้แก่พระอนุชาของพระมเหสีที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะได้แก่ [[โยฮันน์ที่ 1 เคานท์แห่งฮ็อลชไตน์-คีล]] (ค.ศ. 1226-1263) และ[[เกอร์ฮาร์ดที่ 1 เคานท์แห่งฮ็อลชไตน์-อิตเซโฮเอ]] (ค.ศ. 1232-1290)<ref>{{cite web|url = http://runeberg.org/dbl/11/0207.html|title= Mechtilde (Mathilde), Dronning, –1288|publisher = Dansk biografisk Lexikon |
|||
|accessdate=August 1, 2018}}</ref> |
|||
==ดยุกแห่งชเลสวิก== |
|||
หลังจากการสวรรคตของกษัตริย์วัลเดมาร์ที่ 2 ในปีค.ศ. 1241 ยุวกษัตริย์อีริค พระเชษฐาของดยุกอเบลได้ครองราชย์เป็นพระมหากษัตริย์เดนมาร์ก ในปีต่อมา ดยุกอเบลได้ต่อต้านพระเชษฐา เนื่องจากพระองค์อยากจะให้ดัชชีชเลสวิกเป็นเอกราช พระองค์ได้เผาทำลายและปล้นสะดมตั้งแต่เมือง[[ราเนอส์]]ไปจนถึง[[โอเดนเซ]] บนเกาะ[[ฟึน]] กษัตริย์อีริคได้ทำให้กองทัพของดยุกอเบลต้องประหลาดใจด้วยการโจมตีค่ายของอเบลที่ชเลสวิก ทำให้โซฟีแห่งชเลสวิก พระธิดาที่ยังเยาว์ของดยุกอเบลต้องหลบหนี "ด้วยพระบาทที่เปลือยเปล่าไร้รองพระบาท"<ref>{{cite web|url = http://www.danmarkskonger.dk/king23.htm|title= King Abel |publisher = danmarkskonger |accessdate=August 1, 2018}}</ref> |
|||
การสู้รบยังคงดำเนินต่อไปจนกระทั่ง เจ้าหญิงโซฟีแห่งเดนมาร์ก (ราว ค.ศ. 1217-1247) พระเชษฐภคินีของดยุกอเบล และเป็นชายาใน[[โยฮันที่ 1 มาร์เกรฟแห่งบรันเดนบูร์ก]] (ราวค.ศ. 1213-1266) เข้ามาเป็นคนกลางในการเจรจาไกล่เกลี่ยข้อตกลงระหว่างดยุกอเบลและกษัตริย์อีริคที่ 4 ซึ่งดำเนินไปจนถึงค.ศ. 1250 เมื่อกษัตริย์อีริคที่ 4 ถูกลอบปลงพระชนม์ขณะเสด็จไปเยี่ยมเยือนตำหนักของดยุกอเบลในชเลสวิก |
|||
==พระมหากษัตริย์== |
|||
กษัตริย์อีริคที่ 4 ทรงถูกปลงพระชนม์โดยเลฟ กัดมุนด์เซน (ราวค.ศ. 1195-1252) มหาดเล็กของดยุกอเบลและมือสังหารคนอื่นๆ พระวรกายไร้เศียรของกษัตริย์ถูกโยนทิ้งลงอ่าว[[ชเล]] แต่ดยุกอเบลและขุนนางยี่สิบสี่คนจะประกอบพิธีสาบานอย่างเป็นทางการ ("พิธีสัตย์สาบานโหลทวีคูณ"; ใน[[ภาษาเดนมาร์ก|เดนมาร์ก]] "''dobbelt tolvter-ed''") ว่า องค์ดยุกไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการฆาตกรรม แต่เป็นที่รู้ไปทั่วในหมู่พสกนิกรว่า กษัตริย์อีริคถูกปลงพระชนม์ด้วยคำสั่งของพระอนุชา มีคำที่คนทั่วไปพูดกันตามคติศาสนายูดายว่าทรงเป็น "[[อาเบล]]ตามชื่อ แต่เป็น[[คาอิน]]ตามการกระทำ" ([[ภาษาเดนมาร์ก|เดนมาร์ก]], "''Abel af navn, Kain af gavn''") (ตำนานของศาสนายูดายระบุว่าคาอินผู้เป็นน้องชายฆ่าอาเบลผู้เป็นพี่ชาย)<ref>{{cite web|url = http://runeberg.org/dbl/6/0280.html|title= Gudmundsen, Lage, –o.1252, Ridder |publisher = Dansk biografisk Lexikon |
|||
|accessdate=August 1, 2018}}</ref> |
|||
==สวรรคต== |
|||
==อ้างอิง== |
==อ้างอิง== |
||
{{รายการอ้างอิง}} |
{{รายการอ้างอิง}} |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 11:15, 7 ธันวาคม 2563
| พระเจ้าอเบลแห่งเดนมาร์ก | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| พระมหากษัตริย์แห่งเดนมาร์ก | |||||
 พระบรมสาทิสลักษณ์ฝาผนังของกษัตริยอเบลบนปราสาทครอนบอร์ก | |||||
| พระมหากษัตริย์แห่งเดนมาร์ก | |||||
| ครองราชย์ | 1 พฤศจิกายน 1250 – 29 มิถุนายน 1252 | ||||
| ก่อนหน้า | อีริคที่ 4 | ||||
| ถัดไป | คริสตอฟเฟอร์ที่ 1 | ||||
| ประสูติ | ค.ศ. 1218 | ||||
| สวรรคต | 29 มิถุนายน ค.ศ. 1252 (34 ปี) ไอเดอสเต็ดท์ | ||||
| ฝังพระศพ | ครั้งแรกที่มหาวิหารชเลสวิก ครั้งต่อมาที่ปราสาทก็อททร็อป | ||||
| คู่อภิเษก | เมิร์ชทิลด์แห่งฮ็อลชไตน์ | ||||
| พระราชบุตร |
| ||||
| |||||
| ราชวงศ์ | แอสตริดเซน | ||||
| พระราชบิดา | พระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 2 แห่งเดนมาร์ก | ||||
| พระราชมารดา | เจ้าหญิงบึเร็งการียาแห่งโปรตุเกส | ||||
| ศาสนา | โรมันคาทอลิก | ||||
พระเจ้าอเบลแห่งเดนมาร์ก หรือ อเบล วัลเดมาร์เซน (ค.ศ. 1218 - 29 มิถุนายน ค.ศ. 1252) ทรงเป็นดยุกแห่งชเลสวิกตั้งแต่ค.ศ. 1232 ถึงค.ศ. 1252 และเป็นพระมหากษัตริย์แห่งเดนมาร์กตั้งแต่ค.ศ. 1250 จนกระทั่งสวรรคต พระองค์เป็นพระราชโอรสในพระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 2 แห่งเดนมาร์กที่ประสูติแต่พระมเหสีพระองค์ที่สองคือ บึเร็งการียาแห่งโปรตุเกส และเป็นพระอนุชาในพระเจ้าอีริคที่ 4 แห่งเดนมาร์ก และพระเชษฐาในพระเจ้าคริสตอฟเฟอร์ที่ 1 แห่งเดนมาร์ก[1]
ขณะทรงเป็นดยุกแห่งชเลสวิก พระองค์ทรงขัดแย้งกับกษัตริยอีริคที่ 4 ผู้เป็นพระเชษฐา ซึ่งกษัตริย์ถูกลอบปลงพระชนม์ในปีค.ศ. 1250 และเป็นที่โจษจันว่ามีการวางแผนฆาตกรรม ดยุกอเบลทรงกล่าวคำสาบานต่อพระเจ้าเพื่อลบล้างมลทินนั้น และพระองค์ได้รับการเลือกตั้งให้เป็นพระมหากษัตริย์ พระองค์ทรงครองราชย์ในช่วงเวลาสั้นๆ เนื่องจากทรงถูกปลงพระชนม์ขณะปฏิบัติการทางทหารในฟรีเชีย
รัชกาลของกษัตริย์อเบลเป็นรัชกาลที่มีระยะเวลาสั้นที่สุดในบรรดาพระมหากษัตริย์เดนมาร์กในศตวรรษที่ 9 พระองค์ทรงสร้างการสืบทอดตำแหน่งดยุกแห่งชเลสวิกผ่านการสืบทายาทใน "ตระกูลอเบล" ซึ่งปกครองดัชชีชเลสวิกจนถึงปีค.ศ. 1375[2]
ช่วงต้นพระชนม์ชีพ
ในปีค.ศ. 1232 มีการเลือกตั้งให้เจ้าชายอีริค พระเชษฐาของพระองค์ให้ขึ้นเป็นพระประมุขร่วมของพระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 2 แห่งเดนมาร์ก พระราชบิดาและเป็นรัชทายาท ส่วนเจ้าชายอเบลได้รับการเลือกให้สืบตำแหน่งของพระเชษฐาในตำแหน่ง ดยุกแห่งชเลสวิก
ในปีค.ศ. 1237 ดยุกอเบลได้อภิเษกสมรสกับเมิร์ชทิลด์แห่งฮ็อลชไตน์ ธิดาในเคานท์อดอล์ฟที่ 4 แห่งฮ็อลชไตน์ (ค.ศ. 1205-1261) เนื่องจากเคานท์อดอล์ฟที่ 4 ทรงสละทางโลก และสละตำแหน่งเพื่อไปเป็นนักบวชในคณะฟรานซิสกันในปีเดียวกัน ดยุกอเบลจึงต้องกลายเป็นผู้สำเร็จราชการให้แก่พระอนุชาของพระมเหสีที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะได้แก่ โยฮันน์ที่ 1 เคานท์แห่งฮ็อลชไตน์-คีล (ค.ศ. 1226-1263) และเกอร์ฮาร์ดที่ 1 เคานท์แห่งฮ็อลชไตน์-อิตเซโฮเอ (ค.ศ. 1232-1290)[3]
ดยุกแห่งชเลสวิก
หลังจากการสวรรคตของกษัตริย์วัลเดมาร์ที่ 2 ในปีค.ศ. 1241 ยุวกษัตริย์อีริค พระเชษฐาของดยุกอเบลได้ครองราชย์เป็นพระมหากษัตริย์เดนมาร์ก ในปีต่อมา ดยุกอเบลได้ต่อต้านพระเชษฐา เนื่องจากพระองค์อยากจะให้ดัชชีชเลสวิกเป็นเอกราช พระองค์ได้เผาทำลายและปล้นสะดมตั้งแต่เมืองราเนอส์ไปจนถึงโอเดนเซ บนเกาะฟึน กษัตริย์อีริคได้ทำให้กองทัพของดยุกอเบลต้องประหลาดใจด้วยการโจมตีค่ายของอเบลที่ชเลสวิก ทำให้โซฟีแห่งชเลสวิก พระธิดาที่ยังเยาว์ของดยุกอเบลต้องหลบหนี "ด้วยพระบาทที่เปลือยเปล่าไร้รองพระบาท"[4]
การสู้รบยังคงดำเนินต่อไปจนกระทั่ง เจ้าหญิงโซฟีแห่งเดนมาร์ก (ราว ค.ศ. 1217-1247) พระเชษฐภคินีของดยุกอเบล และเป็นชายาในโยฮันที่ 1 มาร์เกรฟแห่งบรันเดนบูร์ก (ราวค.ศ. 1213-1266) เข้ามาเป็นคนกลางในการเจรจาไกล่เกลี่ยข้อตกลงระหว่างดยุกอเบลและกษัตริย์อีริคที่ 4 ซึ่งดำเนินไปจนถึงค.ศ. 1250 เมื่อกษัตริย์อีริคที่ 4 ถูกลอบปลงพระชนม์ขณะเสด็จไปเยี่ยมเยือนตำหนักของดยุกอเบลในชเลสวิก
พระมหากษัตริย์
กษัตริย์อีริคที่ 4 ทรงถูกปลงพระชนม์โดยเลฟ กัดมุนด์เซน (ราวค.ศ. 1195-1252) มหาดเล็กของดยุกอเบลและมือสังหารคนอื่นๆ พระวรกายไร้เศียรของกษัตริย์ถูกโยนทิ้งลงอ่าวชเล แต่ดยุกอเบลและขุนนางยี่สิบสี่คนจะประกอบพิธีสาบานอย่างเป็นทางการ ("พิธีสัตย์สาบานโหลทวีคูณ"; ในเดนมาร์ก "dobbelt tolvter-ed") ว่า องค์ดยุกไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการฆาตกรรม แต่เป็นที่รู้ไปทั่วในหมู่พสกนิกรว่า กษัตริย์อีริคถูกปลงพระชนม์ด้วยคำสั่งของพระอนุชา มีคำที่คนทั่วไปพูดกันตามคติศาสนายูดายว่าทรงเป็น "อาเบลตามชื่อ แต่เป็นคาอินตามการกระทำ" (เดนมาร์ก, "Abel af navn, Kain af gavn") (ตำนานของศาสนายูดายระบุว่าคาอินผู้เป็นน้องชายฆ่าอาเบลผู้เป็นพี่ชาย)[5]
สวรรคต
อ้างอิง
- ↑ Hartley, Mick The Duke of Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg Dated September 29, 2007. Retrieved 14 Feb. 2008
- ↑ "Abel, 1219-52, Konge". Dansk biografisk Lexikon. สืบค้นเมื่อ August 1, 2018.
- ↑ "Mechtilde (Mathilde), Dronning, –1288". Dansk biografisk Lexikon. สืบค้นเมื่อ August 1, 2018.
- ↑ "King Abel". danmarkskonger. สืบค้นเมื่อ August 1, 2018.
- ↑ "Gudmundsen, Lage, –o.1252, Ridder". Dansk biografisk Lexikon. สืบค้นเมื่อ August 1, 2018.
| ก่อนหน้า | พระเจ้าอเบลแห่งเดนมาร์ก | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| พระเจ้าอีริคที่ 4 | 
|
 พระมหากษัตริย์แห่งเดนมาร์ก ดยุกแห่งเอสโตเนีย (ค.ศ. 1250 - ค.ศ. 1252) |
|
พระเจ้าคริสตอฟเฟอร์ที่ 1 |
| พระเจ้าอีริคที่ 4 |
|
 ดยุกแห่งชเลสวิก (ค.ศ. 1232 - ค.ศ. 1252) |
|
พระเจ้าคริสตอฟเฟอร์ที่ 1 |
| นีทลิงกา |
|  | |||
|---|---|---|---|---|---|
| แฟร์แฮร์ |
| ||||
| แอสตริดเซน | |||||
| ยาลโบ |
| ||||
| แอสตริดเซน |
| ||||
| พอเมอเรเนีย |
| ||||
| พาลาทิเนต-น็อยมาร์ก |
| ||||
| อ็อลเดินบวร์ค |
| ||||