ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Narutzy (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
Setawut (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 28: บรรทัด 28:
}}
}}


'''ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์''' ({{lang-fr|Charles Maurice de Talleyrand-Périgord}}) หรือ '''เจ้าชายแห่งเบแนว็อง''' (Prince de Bénévent) เป็นนักการเมือง, นักการทูตและพระชาวฝรั่งเศส หลังจากจบการศึกษาด้านเทววิทยา ในปี 1780 เขาก็ได้ดำรงตำแหน่งพระราชาคณะ และเป็นผู้แทนของราชสำนักในการปกครองสังฆมณฑลคาทอลิกในฝรั่งเศส เขาประสบความสำเร็จอย่างสูงสุดในราชสำนักฝรั่งเศส และได้เป็นรัฐมนตรีว่าการต่างประเทศหรือตำแหน่งทางการทูตที่สำคัญหลายครั้ง ระยะเวลารับราชการของเขากินเวลายาวนานตั้งแต่ราชสมัยของ[[พระเจ้าหลุยส์ที่ 16]] ผ่านช่วง[[การปฏิวัติฝรั่งเศส]]เข้าสู่รัชกาลของ[[จักรพรรดินโปเลียนที่ 1|จักรพรรดินโปเลียน]] และไปสิ้นสุดลงในรัชกาล[[พระเจ้าหลุยส์-ฟีลิปที่ 1 แห่งฝรั่งเศส|พระเจ้าหลุยส์-ฟีลิปที่ 1]]
'''ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์''' ({{lang-fr|Charles Maurice de Talleyrand-Périgord}}) หรือได้รับยศในปี 1806 เป็น '''เจ้าชายแห่งเบแนว็อง''' (Prince de Bénévent) เป็นนักการเมือง, นักการทูตและพระชาวฝรั่งเศส หลังจากจบการศึกษาด้านเทววิทยา ในปี 1780 เขาก็ได้ดำรงตำแหน่งพระราชาคณะ และเป็นผู้แทนของราชสำนักในการปกครองสังฆมณฑลคาทอลิกในฝรั่งเศส เขาประสบความสำเร็จอย่างสูงสุดในราชสำนักฝรั่งเศส และได้เป็นรัฐมนตรีว่าการต่างประเทศหรือตำแหน่งทางการทูตที่สำคัญหลายครั้ง ระยะเวลารับราชการของเขากินเวลายาวนานตั้งแต่ราชสมัยของ[[พระเจ้าหลุยส์ที่ 16]] ผ่านช่วง[[การปฏิวัติฝรั่งเศส]]เข้าสู่รัชกาลของ[[จักรพรรดินโปเลียนที่ 1|จักรพรรดินโปเลียน]] และไปสิ้นสุดลงในรัชกาล[[พระเจ้าหลุยส์-ฟีลิปที่ 1 แห่งฝรั่งเศส|พระเจ้าหลุยส์-ฟีลิปที่ 1]]


ตาแลร็องเป็นมันสมองด้านการทูตในช่วงที่นโปเลียนเรืองอำนาจและฝรั่งเศสสามารถพิชิตดินแดนมากมายในทวีปยุโรป แต่โดยส่วนใหญ่แล้ว งานของตาแลร็องคืองานด้านสันติภาพ โดยการเจรจาสงบศึกระหว่างฝรั่งเศสกับประเทศต่างๆ อาทิ เขาสามารถเจรจาสงบศึกกับออสเตรียในปี 1801 ผ่าน[[สนธิสัญญาลูว์เนวีล]] และกับอังกฤษในปี 1802 ผ่าน[[สนธิสัญญาอาเมียง]] แม้ตาแลร็องจะไม่สามารถยับยั้งสงครามให้ปะทุขึ้นมาใหม่ในปี 1803 แต่ก่อนปี 1805 เขาสามารถโน้มน้าวนโปเลียนไม่ให้ทำสงครามกับออสเตรีย, ปรัสเซีย และ รัสเซีย แม้เขาจะลาออกจากตำแหน่งรัฐมนตรีการต่างประเทศในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1807 แม้ตาแลร็องยังคงได้รับความเชื่อใจจากนโปเลียน แต่เขาร่วมวางแผนอย่างลับๆเพื่อสกัดนโปเลียนโดยการเจรจาลับกับซาร์[[อเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งรัสเซีย]]และรัฐมนตรีเมทเทอร์นิชของออสเตรีย จนกระทั่งเมื่อนโปเลียนสิ้นอำนาจในปี 1814 ตาแลร็องเข้ามารับผิดชอบด้านการฟื้นฟูราชวงศ์บูร์บงตามหลักกฎหมาย นอกจากนี้ ตาแลร็องยังมีบทบาทสำคัญใน[[การประชุมใหญ่แห่งเวียนนา]]ระหว่างปี 1814-15 ด้วย
ตาแลร็องเป็นมันสมองด้านการทูตในช่วงที่นโปเลียนเรืองอำนาจและฝรั่งเศสสามารถพิชิตดินแดนมากมายในทวีปยุโรป แต่โดยส่วนใหญ่แล้ว งานของตาแลร็องคืองานด้านสันติภาพ โดยการเจรจาสงบศึกระหว่างฝรั่งเศสกับประเทศต่างๆ อาทิ เขาสามารถเจรจาสงบศึกกับออสเตรียในปี 1801 ผ่าน[[สนธิสัญญาลูว์เนวีล]] และกับอังกฤษในปี 1802 ผ่าน[[สนธิสัญญาอาเมียง]] แม้ตาแลร็องจะไม่สามารถยับยั้งสงครามให้ปะทุขึ้นมาใหม่ในปี 1803 แต่ก่อนปี 1805 เขาสามารถโน้มน้าวนโปเลียนไม่ให้ทำสงครามกับออสเตรีย, ปรัสเซีย และ รัสเซีย แม้เขาจะลาออกจากตำแหน่งรัฐมนตรีการต่างประเทศในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1807 แม้ตาแลร็องยังคงได้รับความเชื่อใจจากนโปเลียน แต่เขาร่วมวางแผนอย่างลับๆเพื่อสกัดนโปเลียนโดยการเจรจาลับกับซาร์[[อเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งรัสเซีย]]และรัฐมนตรีเมทเทอร์นิชของออสเตรีย จนกระทั่งเมื่อนโปเลียนสิ้นอำนาจในปี 1814 ตาแลร็องเข้ามารับผิดชอบด้านการฟื้นฟูราชวงศ์บูร์บงตามหลักกฎหมาย นอกจากนี้ ตาแลร็องยังมีบทบาทสำคัญใน[[การประชุมใหญ่แห่งเวียนนา]]ระหว่างปี 1814-15 ด้วย

รุ่นแก้ไขเมื่อ 02:40, 22 สิงหาคม 2563

ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์
นายกรัฐมนตรีฝรั่งเศส
ดำรงตำแหน่ง
9 กรกฎาคม 1815 – 26 กันยายน 1815
กษัตริย์พระเจ้าหลุยส์ที่ 18
ก่อนหน้าสถาปนาตำแหน่ง
(ฟูเช ในตำแหน่งประธานฝ่ายบริหาร)
ถัดไปอาร์ม็อง-แอมานุแอล เดอ รีเชอลีเยอ
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1754(1754-02-02)*
ปารีส ราชอาณาจักรฝรั่งเศส
เสียชีวิต17 พฤษภาคม ค.ศ. 1838(1838-05-17) (84 ปี)
ปารีส ฝรั่งเศส
ศาสนาโรมันคาทอลิก
วิชาชีพมุขนายก, นักการทูต
ลายมือชื่อ
*สาราณุกรมชีวประวัติโลก และ สารานุกรมคาทอลิก ให้ข้อมูลว่าเกิดเมื่อ 13 กุมภาพันธ์

ชาร์ล มอริส เดอ ตาแลร็อง-เปรีกอร์ (ฝรั่งเศส: Charles Maurice de Talleyrand-Périgord) หรือได้รับยศในปี 1806 เป็น เจ้าชายแห่งเบแนว็อง (Prince de Bénévent) เป็นนักการเมือง, นักการทูตและพระชาวฝรั่งเศส หลังจากจบการศึกษาด้านเทววิทยา ในปี 1780 เขาก็ได้ดำรงตำแหน่งพระราชาคณะ และเป็นผู้แทนของราชสำนักในการปกครองสังฆมณฑลคาทอลิกในฝรั่งเศส เขาประสบความสำเร็จอย่างสูงสุดในราชสำนักฝรั่งเศส และได้เป็นรัฐมนตรีว่าการต่างประเทศหรือตำแหน่งทางการทูตที่สำคัญหลายครั้ง ระยะเวลารับราชการของเขากินเวลายาวนานตั้งแต่ราชสมัยของพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ผ่านช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศสเข้าสู่รัชกาลของจักรพรรดินโปเลียน และไปสิ้นสุดลงในรัชกาลพระเจ้าหลุยส์-ฟีลิปที่ 1

ตาแลร็องเป็นมันสมองด้านการทูตในช่วงที่นโปเลียนเรืองอำนาจและฝรั่งเศสสามารถพิชิตดินแดนมากมายในทวีปยุโรป แต่โดยส่วนใหญ่แล้ว งานของตาแลร็องคืองานด้านสันติภาพ โดยการเจรจาสงบศึกระหว่างฝรั่งเศสกับประเทศต่างๆ อาทิ เขาสามารถเจรจาสงบศึกกับออสเตรียในปี 1801 ผ่านสนธิสัญญาลูว์เนวีล และกับอังกฤษในปี 1802 ผ่านสนธิสัญญาอาเมียง แม้ตาแลร็องจะไม่สามารถยับยั้งสงครามให้ปะทุขึ้นมาใหม่ในปี 1803 แต่ก่อนปี 1805 เขาสามารถโน้มน้าวนโปเลียนไม่ให้ทำสงครามกับออสเตรีย, ปรัสเซีย และ รัสเซีย แม้เขาจะลาออกจากตำแหน่งรัฐมนตรีการต่างประเทศในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1807 แม้ตาแลร็องยังคงได้รับความเชื่อใจจากนโปเลียน แต่เขาร่วมวางแผนอย่างลับๆเพื่อสกัดนโปเลียนโดยการเจรจาลับกับซาร์อเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งรัสเซียและรัฐมนตรีเมทเทอร์นิชของออสเตรีย จนกระทั่งเมื่อนโปเลียนสิ้นอำนาจในปี 1814 ตาแลร็องเข้ามารับผิดชอบด้านการฟื้นฟูราชวงศ์บูร์บงตามหลักกฎหมาย นอกจากนี้ ตาแลร็องยังมีบทบาทสำคัญในการประชุมใหญ่แห่งเวียนนาระหว่างปี 1814-15 ด้วย

อ้างอิง

  • Bernard, J.F. (1973). Talleyrand: A Biography. New York: Putnam. ISBN 0-399-11022-4.; major scholarly biography
  • Brinton, Crane. Lives of Talleyrand (1936), 300pp scholarly study
  • Cooper, Duff (1932). Talleyrand. New York: Harper. ISBN 0802137679.
  • Ferraro, Guglielmo. The Reconstruction of Europe: Talleyrand and the Congress of Vienna, 1814–1815 (1941)
  • Lawday, David (2006). Napoleon's Master: A Life of Prince Talleyrand. London: Jonathan Cape. ISBN 978-0-224-07366-0.
  • Orieux, Jean. Talleyrand: The Art of Survival (1974) 677pp; scholarly biography