ผลต่างระหว่างรุ่นของ "แคทารีน เฮปเบิร์น"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ
← การแก้ไขก่อนหน้าการแก้ไขถัดไป →
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
เห็นภาพข้อความวิกิ
Novaskosia (คุย | ส่วนร่วม)
ผู้ตรวจตรา
การแก้ไข 11,034 ครั้ง
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 17: บรรทัด 17:
'''แคทารีน ฮอตัน เฮปเบิร์น''' ({{lang-en|Katharine Houghton Hepburn}}) ([[12 พฤษภาคม]] [[ค.ศ. 1906]] - [[29 มิถุนายน]] [[ค.ศ. 2003]]) เป็นนักแสดงหญิงชาวอเมริกัน เธอเป็นที่รู้จักอย่างมากจากนิสัยที่รักอิสระอย่างรุนแรงและมีชีวิตชีวา เฮปเบิร์นเป็นสตรีชั้นนำใน[[ฮอลลีวูด]]มาเป็นเวลากว่า 60 ปี เธอปรากฏตัวในวงการบันเทิงหลากหลายประเภท มีทั้ง[[ภาพยนตร์ตลกพ่อแง่แม่งอน]] (Screwball comedy film) จนถึงภาพยนตร์แนววรรณกรรม และเธอได้รับ[[รางวัลออสการ์]]ใน[[รางวัลออสการ์ สาขานักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม|สาขานักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม]]ถึง 4 ครั้ง ซึ่งมีการบันทึกว่าเป็นจำนวนมากกว่านักแสดงใดๆ ในปี ค.ศ. 1999 เฮปเบิร์นได้รับการประกาศชื่อจาก[[สถาบันภาพยนตร์อเมริกัน]]ในฐานะ[[AFI's 100 Years...100 Stars|นักแสดงหญิงที่ยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาล]] ของภาพยนตร์ฮอลลีวูดยุคคลาสสิก
'''แคทารีน ฮอตัน เฮปเบิร์น''' ({{lang-en|Katharine Houghton Hepburn}}) ([[12 พฤษภาคม]] [[ค.ศ. 1906]] - [[29 มิถุนายน]] [[ค.ศ. 2003]]) เป็นนักแสดงหญิงชาวอเมริกัน เธอเป็นที่รู้จักอย่างมากจากนิสัยที่รักอิสระอย่างรุนแรงและมีชีวิตชีวา เฮปเบิร์นเป็นสตรีชั้นนำใน[[ฮอลลีวูด]]มาเป็นเวลากว่า 60 ปี เธอปรากฏตัวในวงการบันเทิงหลากหลายประเภท มีทั้ง[[ภาพยนตร์ตลกพ่อแง่แม่งอน]] (Screwball comedy film) จนถึงภาพยนตร์แนววรรณกรรม และเธอได้รับ[[รางวัลออสการ์]]ใน[[รางวัลออสการ์ สาขานักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม|สาขานักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม]]ถึง 4 ครั้ง ซึ่งมีการบันทึกว่าเป็นจำนวนมากกว่านักแสดงใดๆ ในปี ค.ศ. 1999 เฮปเบิร์นได้รับการประกาศชื่อจาก[[สถาบันภาพยนตร์อเมริกัน]]ในฐานะ[[AFI's 100 Years...100 Stars|นักแสดงหญิงที่ยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาล]] ของภาพยนตร์ฮอลลีวูดยุคคลาสสิก


เฮปเบิร์นเติบโตขึ้นใน[[รัฐคอนเนตทิคัต]]และถูกเลี้ยงดูโดยบิดามารดาที่มั่งคั่งและอยู่ในยุค[[สมัยแห่งความก้าวหน้า]] เฮปเบิร์นเริ่มแสดงขณะศึกษาอยู่ที่[[วิทยาลัยบรินมอร์]] หลังจากใช้เวลาสี่ปีแสดงในโรงละคร ได้มีบทวิจารณ์ที่ดีในช่วงที่ทำการแสดง[[ละครบรอดเวย์]]ได้ทำให้เธอเป็นที่สนใจของฮอลลีวูด ช่วงปีแรกๆของเธอในวงการภาพยนตร์เริ่มต้นด้วยความสำเร็จ โดยเธอได้รางวัลออสการ์จากการแสดงในภาพยนตร์เรื่องที่สามของเธอ คือ เรื่อง ''[[Morning Glory (1933 film)|Morning Glory]]'' (ค.ศ. 1933) แต่ก็ตามมาด้วยความล้มเหลวในเชิงพาณิชย์ซึ่งทำให้เธอถูกตีตราว่าเป็น "[[Box Office Poison]]" ในปี ค.ศ. 1938 เฮปเบิร์นมีความคิดที่เฉียบแหลมในการทำให้ตัวเธอเองกลับมามีชื่อเสียงอีกครั้ง โดยการไปซื้อสัญญากับ [[RKO Pictures]] และทำให้ได้สิทธิในบทประพันธ์ ''[[The Philadelphia Story (play)|The Philadelphia Story]]'' ซึ่งเธอได้ประกาศขายโดยมีเงื่อนไขว่าเธอจะต้องได้เป็นนักแสดงนำในเรื่อง ในช่วงคริสต์ทศวรรษที่ 1940 เธอได้รับการติดต่อจาก [[Metro-Goldwyn-Mayer]] ซึ่งทำให้งานการแสดงของเธอเน้นไปที่การเป็นพันธมิตรกับ[[สเปนเซอร์ เทรซี]] ความเป็นหุ้นส่วนกันนี้เป็นเวลา 25 ปี และผลิตภาพยนตร์ออกมา 9 เรื่อง
เฮปเบิร์นเติบโตขึ้นใน[[รัฐคอนเนตทิคัต]]และถูกเลี้ยงดูโดยบิดามารดาที่มั่งคั่งและอยู่ในยุค[[สมัยแห่งความก้าวหน้า]] เฮปเบิร์นเริ่มแสดงขณะศึกษาอยู่ที่[[วิทยาลัยบรินมอร์]] หลังจากใช้เวลาสี่ปีแสดงในโรงละคร ได้มีบทวิจารณ์ที่ดีในช่วงที่ทำการแสดง[[ละครบรอดเวย์]]ได้ทำให้เธอเป็นที่สนใจของฮอลลีวูด ช่วงปีแรกๆของเธอในวงการภาพยนตร์เริ่มต้นด้วยความสำเร็จ โดยเธอได้รางวัลออสการ์จากการแสดงในภาพยนตร์เรื่องที่สามของเธอ คือ เรื่อง ''[[มอร์นิ่งกลอรี (ภาพยนตร์ปี 1933)|มอร์นิ่งกลอรี]]'' (ค.ศ. 1933) แต่ก็ตามมาด้วยความล้มเหลวในเชิงพาณิชย์ซึ่งทำให้เธอถูกตีตราว่าเป็น "[[บ็อกออกฟิศพอยชั่น]]" ในปี ค.ศ. 1938 เฮปเบิร์นมีความคิดที่เฉียบแหลมในการทำให้ตัวเธอเองกลับมามีชื่อเสียงอีกครั้ง โดยการไปซื้อสัญญากับ [[อาร์เคโอพิกเจอร์]] และทำให้ได้สิทธิในบทประพันธ์ ''[[เดอะฟิลาเดลเฟียสตอรี (บทละคร)|ดอะฟิลาเดลเฟียสตอรี]]'' ซึ่งเธอได้ประกาศขายโดยมีเงื่อนไขว่าเธอจะต้องได้เป็นนักแสดงนำในเรื่อง ในช่วงคริสต์ทศวรรษที่ 1940 เธอได้รับการติดต่อจาก [[เมโทร-โกลด์วิน-เมเยอร์]] ซึ่งทำให้งานการแสดงของเธอเน้นไปที่การเป็นพันธมิตรกับ[[สเปนเซอร์ เทรซี]] ความเป็นหุ้นส่วนกันนี้เป็นเวลา 25 ปี และผลิตภาพยนตร์ออกมา 9 เรื่อง


เฮปเบิร์นได้สร้างความท้าทายให้ตนเองในช่วงครึ่งหลังของชีวิต โดยเธอมักจะปรากฏตัวเป็นประจำในละครเวทีแนว[[วิลเลียม เชกสเปียร์|เชกสเปียร์]]และสร้างความท้าทายในบทบาทที่หลากหลายในด้านวรรณกรรม เธอพบช่องทางในการแสดงบทบาทเป็นสตรีทึนทึกวัยกลางคน เช่นในภาพยนตร์เรื่อง ''[[The African Queen (film)|The African Queen]]'' (ค.ศ. 1951) ได้ทำให้เธอกลายเป็นบุคคลที่สาธารณะอ้าแขนรับ เธอได้รับรางวัลออสการ์อีกสามครั้งในภาพยนตร์ ''[[Guess Who's Coming to Dinner]]'' (ค.ศ. 1967), ''[[ราชันใจเพชร]]'' (ค.ศ. 1968) และ [[On Golden Pond (1981 film)|On Golden Pond]] (ค.ศ. 1968) ในช่วงทศวรรษ 1970 เธอเริ่มปรากฏตัวในภาพยนตร์โทรทัศน์ ซึ่งจะเป็นจุดสนใจของอาชีพการทำงานในบั้นปลายชีวิตของเธอ เธอยังคงทำงานต่อเนื่องในวัยชรา ซึ่งทำให้เธอปรากฏตัวในจอครั้งสุดท้ายในปี ค.ศ. 1993 ขณะมีอายุ 87 ปี หลังจากนั้นเธอก็ไม่สามารถทำงานได้อีกและมีปัญหาสุขภาพ เฮปเบิร์นเสียชีวิตในปี ค.ศ. 2003 ด้วยวัย 97 ปี
เฮปเบิร์นได้สร้างความท้าทายให้ตนเองในช่วงครึ่งหลังของชีวิต โดยเธอมักจะปรากฏตัวเป็นประจำในละครเวทีแนว[[วิลเลียม เชกสเปียร์|เชกสเปียร์]]และสร้างความท้าทายในบทบาทที่หลากหลายในด้านวรรณกรรม เธอพบช่องทางในการแสดงบทบาทเป็นสตรีทึนทึกวัยกลางคน เช่นในภาพยนตร์เรื่อง ''[[เดอะแอฟริกันควีน (ภาพยนตร์)|เดอะแอฟริกันควีน]]'' (ค.ศ. 1951) ได้ทำให้เธอกลายเป็นบุคคลที่สาธารณะอ้าแขนรับ เธอได้รับรางวัลออสการ์อีกสามครั้งในภาพยนตร์ ''[[เกรสฮูส์คัมมิ่งทูดินเนอร์]]'' (ค.ศ. 1967), ''[[ราชันใจเพชร]]'' (ค.ศ. 1968) และ [[ออนโกลเดนพอนด์ (ภาพยนตร์ปี 1981)|ออนโกลเดนพอนด์]] (ค.ศ. 1968) ในช่วงทศวรรษ 1970 เธอเริ่มปรากฏตัวในภาพยนตร์โทรทัศน์ ซึ่งจะเป็นจุดสนใจของอาชีพการทำงานในบั้นปลายชีวิตของเธอ เธอยังคงทำงานต่อเนื่องในวัยชรา ซึ่งทำให้เธอปรากฏตัวในจอครั้งสุดท้ายในปี ค.ศ. 1993 ขณะมีอายุ 87 ปี หลังจากนั้นเธอก็ไม่สามารถทำงานได้อีกและมีปัญหาสุขภาพ เฮปเบิร์นเสียชีวิตในปี ค.ศ. 2003 ด้วยวัย 97 ปี


เฮปเบิร์นเป็นที่รู้จักจากการที่เธอพยายามหลบหลีกจากสังคมสาธารณชนในฮอลลีวูด และปฏิเสธที่จะทำตามภาพความคาดหวังของสังคมที่มีต่อผู้หญิงในยุคนั้น เธอมีบุคลิกที่ตรงไปตรงมา แน่วแน่ ว่องไวและมักจะสวมใส่กางเกงขายาวเสมอก่อนที่มันจะกลายมาเป็นแฟชั่นสำหรับผู้หญิง เธอเคยแต่งงานหนึ่งครั้งขณะเป็นวัยรุ่น แต่หลังจากนั้นเธอก็อยู่อย่างอิสระ เธอมีเรื่องอื้อฉาวจากการมีความสัมพันธ์กับดาราดังอย่าง [[สเปนเซอร์ เทรซี]] ซึ่งถูกปิดซ่อนจากสังคมมาเป็นเวลากว่า 26 ปี ด้วยการที่เธอมีวิถีการดำเนินชีวิตที่แปลกใหม่และมีบุคลิกที่เป็นอิสระซึ่งได้นำเธอให้ก้าวเข้ามาสู่จอภาพยนตร์ เฮปเบิร์นจึงถูกเขียนคำจารึกไว้ว่าเป็น "ผู้หญิงยุคใหม่" ในสหรัฐอเมริกาช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 20 และถูกจดจำในฐานะตัวแสดงทางวัฒนธรรมที่มีความสำคัญ
เฮปเบิร์นเป็นที่รู้จักจากการที่เธอพยายามหลบหลีกจากสังคมสาธารณชนในฮอลลีวูด และปฏิเสธที่จะทำตามภาพความคาดหวังของสังคมที่มีต่อผู้หญิงในยุคนั้น เธอมีบุคลิกที่ตรงไปตรงมา แน่วแน่ ว่องไวและมักจะสวมใส่กางเกงขายาวเสมอก่อนที่มันจะกลายมาเป็นแฟชั่นสำหรับผู้หญิง เธอเคยแต่งงานหนึ่งครั้งขณะเป็นวัยรุ่น แต่หลังจากนั้นเธอก็อยู่อย่างอิสระ เธอมีเรื่องอื้อฉาวจากการมีความสัมพันธ์กับดาราดังอย่าง [[สเปนเซอร์ เทรซี]] ซึ่งถูกปิดซ่อนจากสังคมมาเป็นเวลากว่า 26 ปี ด้วยการที่เธอมีวิถีการดำเนินชีวิตที่แปลกใหม่และมีบุคลิกที่เป็นอิสระซึ่งได้นำเธอให้ก้าวเข้ามาสู่จอภาพยนตร์ เฮปเบิร์นจึงถูกเขียนคำจารึกไว้ว่าเป็น "ผู้หญิงยุคใหม่" ในสหรัฐอเมริกาช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 20 และถูกจดจำในฐานะตัวแสดงทางวัฒนธรรมที่มีความสำคัญ
บรรทัด 30: บรรทัด 30:
ในวันที่ 3 เมษายน ค.ศ. 1921 ขณะที่เธอไปเยี่ยมเพื่อนที่[[กรีนิชวิลเลจ]] เฮปเบิร์นได้พบศพของ ทอม<ref>Hepburn (1991) p. 44.</ref> พี่ชายที่เธอรักมาก ซึ่งเสียชีวิตจากการฆ่าตัวตายอย่างเห็นได้ชัด เขาได้ผูกเชือกรอบขื่อและแขวนคอตาย<ref>Hepburn (1991) p. 46.</ref> ครอบครัวเฮปเบิร์นพยายามปฏิเสธเรื่องการฆ่าตัวตาย และพยายามเก็บเรื่องการตายของทอมให้เป็นเรื่องการทดลองที่ผิดพลาด<ref>Chandler (2011) p. 6.</ref> เหตุการณ์นี้ได้ทำให้เฮปเบิร์นในวัยรุ่นมีความวิตกกังวล เจ้าอารมณ์และเป็นที่น่าสงสัยต่อคนทั่วไป<ref>Higham (2004) p. 5.</ref> เธอหลีกหนีจากเด็กคนอื่นๆ เธอออกจาก[[โรงเรียนคิงส์วูด-ออกซฟอร์ด]]และเริ่มเรียนที่บ้าน<ref>Hepburn (1991) p. 49.</ref> เป็นเวลาหลายปีที่เธอใช้วันเกิดของทอม (8 พฤศจิกายน) เป็นวันเกิดของเธอเอง และความเป็นจริงก็ระบุในอัตชีวประวัติของเธอในปี ค.ศ. 1991 คือหนังสือ ''Me: Stories of My Life'' ซึ่งเฮปเบิร์นได้เปิดเผยวันเกิดที่แท้จริงของเธอ<ref>Chandler (2011) p. 7.</ref>
ในวันที่ 3 เมษายน ค.ศ. 1921 ขณะที่เธอไปเยี่ยมเพื่อนที่[[กรีนิชวิลเลจ]] เฮปเบิร์นได้พบศพของ ทอม<ref>Hepburn (1991) p. 44.</ref> พี่ชายที่เธอรักมาก ซึ่งเสียชีวิตจากการฆ่าตัวตายอย่างเห็นได้ชัด เขาได้ผูกเชือกรอบขื่อและแขวนคอตาย<ref>Hepburn (1991) p. 46.</ref> ครอบครัวเฮปเบิร์นพยายามปฏิเสธเรื่องการฆ่าตัวตาย และพยายามเก็บเรื่องการตายของทอมให้เป็นเรื่องการทดลองที่ผิดพลาด<ref>Chandler (2011) p. 6.</ref> เหตุการณ์นี้ได้ทำให้เฮปเบิร์นในวัยรุ่นมีความวิตกกังวล เจ้าอารมณ์และเป็นที่น่าสงสัยต่อคนทั่วไป<ref>Higham (2004) p. 5.</ref> เธอหลีกหนีจากเด็กคนอื่นๆ เธอออกจาก[[โรงเรียนคิงส์วูด-ออกซฟอร์ด]]และเริ่มเรียนที่บ้าน<ref>Hepburn (1991) p. 49.</ref> เป็นเวลาหลายปีที่เธอใช้วันเกิดของทอม (8 พฤศจิกายน) เป็นวันเกิดของเธอเอง และความเป็นจริงก็ระบุในอัตชีวประวัติของเธอในปี ค.ศ. 1991 คือหนังสือ ''Me: Stories of My Life'' ซึ่งเฮปเบิร์นได้เปิดเผยวันเกิดที่แท้จริงของเธอ<ref>Chandler (2011) p. 7.</ref>


ในปี ค.ศ. 1924 เฮปเบิร์นได้เข้าเรียนที่[[วิทยาลัยบรินมอร์]] เธอได้เข้าเรียนในสถาบันการศึกษาเพื่อให้มารดาพอใจ เนื่องจากมารดาของเธอเคยศึกษาที่นี่ และนั่นเป็นประสบการณ์ที่เธอไม่ชอบใจเลย<ref>Kanin (1971) p. 285.</ref> เป็นครั้งแรกที่เธอได้เข้าเรียนเป็นเวลาหลายปี เธอรู้สึกประหม่าและอึดอัดกับเพื่อนร่วมชั้นของเธอ<ref>Hepburn (1991) p. 69.</ref> เธอต้องต่อสู้กับความต้องการทางวิชาการในวิทยาลัยและครั้งหนึ่งเธอถูกสั่งพักการเรียนจากการที่เธอแอบสูบบุหรี่ในห้องของเธอเอง<ref name="dickens 4">Dickens (1990) p. 4.</ref> เฮปเบิร์นถูกดึงไปแสดงละคร แต่บทบาทในการเล่นละครของวิทยาลัยจะขึ้นอยู่กับเกรดที่ดี ครั้งหนึ่งเธอทำคะแนนได้ดีขึ้น จึงทำให้เริ่มแสดงละครได้บ่อยขึ้น<ref name="dickens 4"/> เธอได้แสดงบทนำในละครเวทีเรื่อง ''[[The Woman in the Moon]]'' ในช่วงการศึกษาตอนปลาย และเธอได้รับกระแสตอบรับในทางที่ดี ได้เป็นตัวเชื่อมแรงจูงใจของเธอในอาชีพการแสดงละครเวที<ref name="higham p 7">Higham (2004) p. 7.</ref> เธอจบการศึกษาในระดับปริญญาด้านประวัติศาสตร์และปรัชญาในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1928<ref>Horton and Simmons (2007) p. 119.</ref>
ในปี ค.ศ. 1924 เฮปเบิร์นได้เข้าเรียนที่[[วิทยาลัยบรินมอร์]] เธอได้เข้าเรียนในสถาบันการศึกษาเพื่อให้มารดาพอใจ เนื่องจากมารดาของเธอเคยศึกษาที่นี่ และนั่นเป็นประสบการณ์ที่เธอไม่ชอบใจเลย<ref>Kanin (1971) p. 285.</ref> เป็นครั้งแรกที่เธอได้เข้าเรียนเป็นเวลาหลายปี เธอรู้สึกประหม่าและอึดอัดกับเพื่อนร่วมชั้นของเธอ<ref>Hepburn (1991) p. 69.</ref> เธอต้องต่อสู้กับความต้องการทางวิชาการในวิทยาลัยและครั้งหนึ่งเธอถูกสั่งพักการเรียนจากการที่เธอแอบสูบบุหรี่ในห้องของเธอเอง<ref name="dickens 4">Dickens (1990) p. 4.</ref> เฮปเบิร์นถูกดึงไปแสดงละคร แต่บทบาทในการเล่นละครของวิทยาลัยจะขึ้นอยู่กับเกรดที่ดี ครั้งหนึ่งเธอทำคะแนนได้ดีขึ้น จึงทำให้เริ่มแสดงละครได้บ่อยขึ้น<ref name="dickens 4"/> เธอได้แสดงบทนำในละครเวทีเรื่อง ''[[เดอะวูเม่นอินเดอะมูน]]'' ในช่วงการศึกษาตอนปลาย และเธอได้รับกระแสตอบรับในทางที่ดี ได้เป็นตัวเชื่อมแรงจูงใจของเธอในอาชีพการแสดงละครเวที<ref name="higham p 7">Higham (2004) p. 7.</ref> เธอจบการศึกษาในระดับปริญญาด้านประวัติศาสตร์และปรัชญาในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1928<ref>Horton and Simmons (2007) p. 119.</ref>


==การทำงาน==
==การทำงาน==
บรรทัด 36: บรรทัด 36:
เฮปเบิร์นออกจากมหาวิทยาลัยโดยมุ่งมั่นที่จะเป็นนักแสดง<ref name="Time">{{cite news|url=http://content.time.com/time/magazine/article/0,9171,816908,00.html|title=Cinema: The Hepburn Story |date = September 1, 1952|newspaper= Time|accessdate=August 21, 2011}}{{subscription required}}</ref> หลังจากจบการศึกษา เธอเดินทางไปที่[[บอลทิมอร์]]เพื่อพบกับ[[เอ็ดวิน เอช. คน็อปฟ์]] ผู้ประสบความสำเร็จใน[[วงการผลิตละครเวที|วงการบริษัทละครเวที]]<ref name="all about me">{{Cite AV media|title=Katharine Hepburn: All About Me|publisher=[[Turner Network Television]]|airdate=January 18, 1993|credits=Directed by David Healy}} Stated by Hepburn in this documentary.</ref> เขาประทับใจในความทะเยอทะยานของเธอ คน็อปฟ์ให้เธอแสดงในละครที่เขาจัดอยู่ในขณะนั้นคือ เรื่อง '''''The Czarina'''''<ref>Higham (2004) p. 8.</ref> เธอได้รับคำวิจารณ์ที่ดีในบทเล็กๆของเธอ และการแสดงในเรื่อง '''''Printed Word''''' ได้ถูกบรรยายว่าเป็นที่ "น่าตราตรึง"<ref name="Hep p 81">Hepburn (1991) p. 81.</ref> เธอได้แสดงในอีกสัปดาห์ต่อมา แต่การแสดงครั้งที่สองของเธอได้รับการตอบรับน้อยกว่าเดิม เธอถูกวิจารณ์ในเรื่องเสียงที่แหลมสูงของเธอ และเพราะเหตุนั้นเธอจึงเดินทางออกจากบอลทิมอร์เพื่อเรียนกับผู้ฝึกสอนด้านเสียงในนิวยอร์ก<ref name="higham p 9">Higham (2004) p. 9.</ref>
เฮปเบิร์นออกจากมหาวิทยาลัยโดยมุ่งมั่นที่จะเป็นนักแสดง<ref name="Time">{{cite news|url=http://content.time.com/time/magazine/article/0,9171,816908,00.html|title=Cinema: The Hepburn Story |date = September 1, 1952|newspaper= Time|accessdate=August 21, 2011}}{{subscription required}}</ref> หลังจากจบการศึกษา เธอเดินทางไปที่[[บอลทิมอร์]]เพื่อพบกับ[[เอ็ดวิน เอช. คน็อปฟ์]] ผู้ประสบความสำเร็จใน[[วงการผลิตละครเวที|วงการบริษัทละครเวที]]<ref name="all about me">{{Cite AV media|title=Katharine Hepburn: All About Me|publisher=[[Turner Network Television]]|airdate=January 18, 1993|credits=Directed by David Healy}} Stated by Hepburn in this documentary.</ref> เขาประทับใจในความทะเยอทะยานของเธอ คน็อปฟ์ให้เธอแสดงในละครที่เขาจัดอยู่ในขณะนั้นคือ เรื่อง '''''The Czarina'''''<ref>Higham (2004) p. 8.</ref> เธอได้รับคำวิจารณ์ที่ดีในบทเล็กๆของเธอ และการแสดงในเรื่อง '''''Printed Word''''' ได้ถูกบรรยายว่าเป็นที่ "น่าตราตรึง"<ref name="Hep p 81">Hepburn (1991) p. 81.</ref> เธอได้แสดงในอีกสัปดาห์ต่อมา แต่การแสดงครั้งที่สองของเธอได้รับการตอบรับน้อยกว่าเดิม เธอถูกวิจารณ์ในเรื่องเสียงที่แหลมสูงของเธอ และเพราะเหตุนั้นเธอจึงเดินทางออกจากบอลทิมอร์เพื่อเรียนกับผู้ฝึกสอนด้านเสียงในนิวยอร์ก<ref name="higham p 9">Higham (2004) p. 9.</ref>
[[ไฟล์:Katharine Hepburn in The Warriors Husband.jpg|thumb|left|upright|alt=Hepburn, a young woman, dressed in a short tunic and armour, acting in a play.|เฮปเบิร์นในบทบาทที่ดึงดูดความสนใจจากฮอลลีวูด ในละครเวที ''The Warrior's Husband'' ค.ศ. 1932]]
[[ไฟล์:Katharine Hepburn in The Warriors Husband.jpg|thumb|left|upright|alt=Hepburn, a young woman, dressed in a short tunic and armour, acting in a play.|เฮปเบิร์นในบทบาทที่ดึงดูดความสนใจจากฮอลลีวูด ในละครเวที ''The Warrior's Husband'' ค.ศ. 1932]]
คน็อปฟ์ตัดสินใจที่จสร้างละครเวทีเรื่อง ''[[The Big Pond]]'' ในนิวยอร์ก และได้ตั้งเฮปเบิร์นให้ฝึกซ้อมเพื่อเป็นตัวสำรองบทนักแสดงนำ เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ก่อนทำการแสดง นักแสดงนำถูกไล่ออกและเฮปเบิร์นเข้ามาแทนที่ ซึ่งทำให้เธอได้มีบทบาทในการแสดงเพียงสี่สัปดาห์ในสายงานละครเวที<ref>Berg (2004) p. 59; Higham (2004) p. 9.</ref> ในคืนเปิดทำการแสดง เธอปรากฏตัวช้าเกินไป พูดบทมั่ว เดินสะดุดเท้าตัวเอง และพูดเร็วเกินกว่าจะจับใจความได้<ref name="higham p 9"/> เธอถูกไล่ออกทันที และผู้หญิงที่เล่นบทนำคนเดิมได้ถูกจ้างใหม่อีกครั้ง ด้วยไม่มีใครสามารถขวางได้ เธอจึงไปเข้าสังกัดของผู้อำนวยการสร้าง คือ [[อาเธอร์ ฮ็อปกินส์]] และรับบทเป็นนักเรียนหญิงในเรื่อง ''These Days'' การเปิดตัวในละครบรอดเวย์ครั้งแรกของเธอเริ่มในวันที่ 12 พฤศจิกายน ค.ศ. 1928 ที่[[โรงละครคอร์ท]] แต่คำวิจารณ์ที่ออกมานั้นย่ำแย่และละครต้องยุติลงหลังจากแสดงไปแปดคืน<ref name="higham p 9"/> ฮ็อปกินส์รับจ้างเฮปเบิร์นโดยทันทีในฐานะตัวสำรองบทนักแสดงนำในบทละครของ[[ฟิลิป แบร์รี]] เรื่อง ''[[Holiday (play)|Holiday]]'' ในช่วงต้นเดือนธันวาคม หลังจากนั้นเพียงสองสัปดาห์ เธอได้ลาออกเพื่อไปแต่งงานกับลัดโลว์ อ็อกเดน สมิธ เพื่อนสนิทเมื่อครั้งศึกษาที่วิทยาลัย เธอวางแผนที่จะทิ้งงานละครเวทีไว้เบื้องหลัง แต่เธอก็เริ่มคิดถึงการทำงานและรีบกลับมาดำเนินการแสดงบทตัวสำรองนักแสดงนำในเรื่อง ''Holiday'' ซึ่งเป็นระยะเวลาหกเดือน<ref name="berg p 73">Berg (2004) p. 73.</ref>
คน็อปฟ์ตัดสินใจที่จสร้างละครเวทีเรื่อง ''[[The Big Pond]]'' ในนิวยอร์ก และได้ตั้งเฮปเบิร์นให้ฝึกซ้อมเพื่อเป็นตัวสำรองบทนักแสดงนำ เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ก่อนทำการแสดง นักแสดงนำถูกไล่ออกและเฮปเบิร์นเข้ามาแทนที่ ซึ่งทำให้เธอได้มีบทบาทในการแสดงเพียงสี่สัปดาห์ในสายงานละครเวที<ref>Berg (2004) p. 59; Higham (2004) p. 9.</ref> ในคืนเปิดทำการแสดง เธอปรากฏตัวช้าเกินไป พูดบทมั่ว เดินสะดุดเท้าตัวเอง และพูดเร็วเกินกว่าจะจับใจความได้<ref name="higham p 9"/> เธอถูกไล่ออกทันที และผู้หญิงที่เล่นบทนำคนเดิมได้ถูกจ้างใหม่อีกครั้ง ด้วยไม่มีใครสามารถขวางได้ เธอจึงไปเข้าสังกัดของผู้อำนวยการสร้าง คือ [[อาเธอร์ ฮ็อปกินส์]] และรับบทเป็นนักเรียนหญิงในเรื่อง ''These Days'' การเปิดตัวในละครบรอดเวย์ครั้งแรกของเธอเริ่มในวันที่ 12 พฤศจิกายน ค.ศ. 1928 ที่[[โรงละครคอร์ท]] แต่คำวิจารณ์ที่ออกมานั้นย่ำแย่และละครต้องยุติลงหลังจากแสดงไปแปดคืน<ref name="higham p 9"/> ฮ็อปกินส์รับจ้างเฮปเบิร์นโดยทันทีในฐานะตัวสำรองบทนักแสดงนำในบทละครของ[[ฟิลิป แบร์รี]] เรื่อง ''[[ฮอลิเดย์ (บทละคร)|ฮอลิเดย์]]'' ในช่วงต้นเดือนธันวาคม หลังจากนั้นเพียงสองสัปดาห์ เธอได้ลาออกเพื่อไปแต่งงานกับลัดโลว์ อ็อกเดน สมิธ เพื่อนสนิทเมื่อครั้งศึกษาที่วิทยาลัย เธอวางแผนที่จะทิ้งงานละครเวทีไว้เบื้องหลัง แต่เธอก็เริ่มคิดถึงการทำงานและรีบกลับมาดำเนินการแสดงบทตัวสำรองนักแสดงนำในเรื่อง ''ฮอลิเดย์'' ซึ่งเป็นระยะเวลาหกเดือน<ref name="berg p 73">Berg (2004) p. 73.</ref>


ในปี ค.ศ. 1929 เฮปเบิร์นปฏิเสธบทบาทร่วมกับ[[เธียเตอร์กิลด์]] โดยไปแสดงบทนำในละคร ''[[Death Takes a Holiday]]'' เธอรู้สึกว่าบทบาทนี้เธอทำได้สมบูรณ์แบบ แต่แล้วเธอก็ถูกไล่ออกอีกครั้ง<ref>Hepburn (1991) p. 109; Higham (2004) p. 11.</ref> เธอได้กลับมายังกิลด์อีกครั้ง และรับบทเป็นตัวสำรองเพื่อให้ได้รับเงินค่าจ้างขั้นต่ำในละคร ''[[A Month in the Country (play)|A Month in the Country]]'' ในฤดูใบไม้ผลิ ค.ศ. 1930 เฮปเบิร์นร่วมงานกับบริษัทโรงละครใน[[สต็อกบริดจ์, แมสซาชูเซตส์]] เธอใช้เวลาช่วงครึ่งของวันหยุดภาคฤดูร้อนและเริ่มเรียนการแสดงกับครูสอนพิเศษด้านการละคร<ref>Higham (2004) p. 16; Hepburn (1991) p. 112.</ref> ช่วงต้น ค.ศ. 1931 เธอได้ไปรับการคัดเลือกนักแสดงในละครบรอดเวย์ ''Art and Mrs. Bottle'' เธอถูกปลดจากบทบาทที่ได้รับหลังจากที่คนเขียนบทไม่ชอบเธออย่างมาก โดยกล่าวว่า "เธอดูตื่นตระหนกตกใจ มารยาทของเธอเป็นที่น่ารังเกียจ และเธอไม่มีความสามารถใดๆเลย" แต่ในภายหลังก็ต้องจ้างเธออีกครั้งเนื่องจากไม่มีนักแสดงหญิงคนอื่นคนใดอีก<ref name="higham p 16">Higham (2004) p. 16.</ref> ซึ่งละครบรอดเวย์นี้ประสบความสำเร็จเพียงเล็กน้อย<ref>Kanin (1971) p. 22.</ref>
ในปี ค.ศ. 1929 เฮปเบิร์นปฏิเสธบทบาทร่วมกับ[[เธียเตอร์กิลด์]] โดยไปแสดงบทนำในละคร ''[[เดตเทกส์อะฮอลิเดย์]]'' เธอรู้สึกว่าบทบาทนี้เธอทำได้สมบูรณ์แบบ แต่แล้วเธอก็ถูกไล่ออกอีกครั้ง<ref>Hepburn (1991) p. 109; Higham (2004) p. 11.</ref> เธอได้กลับมายังกิลด์อีกครั้ง และรับบทเป็นตัวสำรองเพื่อให้ได้รับเงินค่าจ้างขั้นต่ำในละคร ''[[อะมันท์อินเดอะคันทรี (บทประพันธ์)|อะมันท์อินเดอะคันทรี]]'' ในฤดูใบไม้ผลิ ค.ศ. 1930 เฮปเบิร์นร่วมงานกับบริษัทโรงละครใน[[สต็อกบริดจ์, แมสซาชูเซตส์]] เธอใช้เวลาช่วงครึ่งของวันหยุดภาคฤดูร้อนและเริ่มเรียนการแสดงกับครูสอนพิเศษด้านการละคร<ref>Higham (2004) p. 16; Hepburn (1991) p. 112.</ref> ช่วงต้น ค.ศ. 1931 เธอได้ไปรับการคัดเลือกนักแสดงในละครบรอดเวย์ ''Art and Mrs. Bottle'' เธอถูกปลดจากบทบาทที่ได้รับหลังจากที่คนเขียนบทไม่ชอบเธออย่างมาก โดยกล่าวว่า "เธอดูตื่นตระหนกตกใจ มารยาทของเธอเป็นที่น่ารังเกียจ และเธอไม่มีความสามารถใดๆเลย" แต่ในภายหลังก็ต้องจ้างเธออีกครั้งเนื่องจากไม่มีนักแสดงหญิงคนอื่นคนใดอีก<ref name="higham p 16">Higham (2004) p. 16.</ref> ซึ่งละครบรอดเวย์นี้ประสบความสำเร็จเพียงเล็กน้อย<ref>Kanin (1971) p. 22.</ref>


เฮปเบิร์นปรากฏตัวในละครหลายเรื่องของบริษัท[[ซัมเมอร์สต็อกเธียเตอร์]]ที่[[ไอวอรีตัน, คอนเนตทิคัต]] และเริ่มพิสูจน์ให้เห็นว่าเธอเริ่มโด่งดัง<ref name="higham p 16"/> ระหว่างฤดูร้อน ค.ศ. 1931 ฟิลิป แบร์รีเสนอให้เธอแสดงในละครเรื่องใหม่ของเขา คือ เรื่อง ''The Animal Kingdom'' คู่กับ[[เลสลี่ ฮาวเวิร์ด]] พวกเขาเริ่มฝึกซ้อมในเดือนพฤศจิกายน เฮปเบิร์นรู้สึกแน่ใจว่าบทบาทนี้จะทำให้เธอกลายเป็นดาราดัง แต่ฮาวเวิร์ดกลับไม่ชอบนักแสดงหญิงคนนี้ ซึ่งทำให้เธอถูกไล่ออกอีกครั้ง<ref name="Hep p 118"/> เมื่อเธอเข้าไปถามแบร์รีว่าทำไมเธอถึงถูกปลดออก เขาตอบว่า "ก็ดี จะได้พูดตรงๆไม่อ้อมค้อม คุณทำได้ไม่ดีอย่างมาก"<ref name="Hep p 118">Hepburn (1991) p. 118.</ref> ความวุ่นวายครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะความมั่นใจในตัวเองเกินไปของเฮปเบิร์น แต่เธอก็ยังคงหางานต่อไป<ref>Berg (2004) p. 74.</ref> เธอได้รับบทเล็กๆในละคร แต่ในขณะที่การฝึกซ้อมเริ่มขึ้น เธอได้ถูกขอให้ไปอ่านบทมากกว่านี้เพื่อรับบทแสดงนำในนิทานกรีก เรื่อง ''The Warrior's Husband''<ref>Hepburn (1991) p. 120.</ref>
เฮปเบิร์นปรากฏตัวในละครหลายเรื่องของบริษัท[[ซัมเมอร์สต็อกเธียเตอร์]]ที่[[ไอวอรีตัน, คอนเนตทิคัต]] และเริ่มพิสูจน์ให้เห็นว่าเธอเริ่มโด่งดัง<ref name="higham p 16"/> ระหว่างฤดูร้อน ค.ศ. 1931 ฟิลิป แบร์รีเสนอให้เธอแสดงในละครเรื่องใหม่ของเขา คือ เรื่อง ''เดอะแอนิมอลคิงดอม'' คู่กับ[[เลสลี่ ฮาวเวิร์ด]] พวกเขาเริ่มฝึกซ้อมในเดือนพฤศจิกายน เฮปเบิร์นรู้สึกแน่ใจว่าบทบาทนี้จะทำให้เธอกลายเป็นดาราดัง แต่ฮาวเวิร์ดกลับไม่ชอบนักแสดงหญิงคนนี้ ซึ่งทำให้เธอถูกไล่ออกอีกครั้ง<ref name="Hep p 118"/> เมื่อเธอเข้าไปถามแบร์รีว่าทำไมเธอถึงถูกปลดออก เขาตอบว่า "ก็ดี จะได้พูดตรงๆไม่อ้อมค้อม คุณทำได้ไม่ดีอย่างมาก"<ref name="Hep p 118">Hepburn (1991) p. 118.</ref> ความวุ่นวายครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะความมั่นใจในตัวเองเกินไปของเฮปเบิร์น แต่เธอก็ยังคงหางานต่อไป<ref>Berg (2004) p. 74.</ref> เธอได้รับบทเล็กๆในละคร แต่ในขณะที่การฝึกซ้อมเริ่มขึ้น เธอได้ถูกขอให้ไปอ่านบทมากกว่านี้เพื่อรับบทแสดงนำในนิทานกรีก เรื่อง ''The Warrior's Husband''<ref>Hepburn (1991) p. 120.</ref>


เรื่อง The Warrior's Husband ได้พิสูจน์เห็นเห็นถึงความพลุ่งพล่านในการแสดงละครของเฮปเบิร์น [[ชาร์ล ฮิกแฮม]] ผู้เขียนชีวประวัติ ได้กล่าวว่า บทบาทนี้เป็นอุดมคติสำหรับนักแสดงหญิงที่มีลักษณะพลังที่ก้าวร้าวและกระฉับกระเฉง และเธอมีความกระตือรือร้นอย่างมากในละครเรื่องนี้<ref name="higham p 17">Higham (2004) p. 17.</ref> ละครเวทีเปิดรอบแสดงในวันที่ 11 มีนาคม ค.ศ. 1932 ที่[[โรงละครโมรอสโก]]ในบรอดเวย์ การปรากฏตัวครั้งแรกของเฮปเบิร์น เรียกได้ว่า เธอกระโจนลงมาจากบันไดแคบๆ โดยสวมเสื้อคลุมเหนือไหล่และใส่ทูนิคสั้นสีเงิน ละครเวทีแสดงเป็นเวลาสามเดือน และเฮปเบิร์นได้รับบทวิจารณ์ในแง่บวก<ref>Berg (2004) p. 75.</ref> ริชาร์ด การ์แลนด์จากหนังสือพิมพ์ [[นิวยอร์กเวิลด์-เทเลกราฟ]] ได้เขียนว่า "เป็นเวลาหลายคืนนับตั้งแต่นั้นที่มีความเปล่งแสงโชติช่วงด้วยการแสดงที่ได้ฉายแสงในฉากของบรอดเวย์"<ref>Dickens (1990) p. 229.</ref>
เรื่อง เดอะวอรริเออร์ฮัสแบนด์ ได้พิสูจน์เห็นเห็นถึงความพลุ่งพล่านในการแสดงละครของเฮปเบิร์น [[ชาร์ล ฮิกแฮม]] ผู้เขียนชีวประวัติ ได้กล่าวว่า บทบาทนี้เป็นอุดมคติสำหรับนักแสดงหญิงที่มีลักษณะพลังที่ก้าวร้าวและกระฉับกระเฉง และเธอมีความกระตือรือร้นอย่างมากในละครเรื่องนี้<ref name="higham p 17">Higham (2004) p. 17.</ref> ละครเวทีเปิดรอบแสดงในวันที่ 11 มีนาคม ค.ศ. 1932 ที่[[โรงละครโมรอสโก]]ในบรอดเวย์ การปรากฏตัวครั้งแรกของเฮปเบิร์น เรียกได้ว่า เธอกระโจนลงมาจากบันไดแคบๆ โดยสวมเสื้อคลุมเหนือไหล่และใส่ทูนิคสั้นสีเงิน ละครเวทีแสดงเป็นเวลาสามเดือน และเฮปเบิร์นได้รับบทวิจารณ์ในแง่บวก<ref>Berg (2004) p. 75.</ref> ริชาร์ด การ์แลนด์จากหนังสือพิมพ์ [[นิวยอร์กเวิลด์-เทเลกราฟ]] ได้เขียนว่า "เป็นเวลาหลายคืนนับตั้งแต่นั้นที่มีความเปล่งแสงโชติช่วงด้วยการแสดงที่ได้ฉายแสงในฉากของบรอดเวย์"<ref>Dickens (1990) p. 229.</ref>


===ความสำเร็จในฮอลลีวูด (ค.ศ. 1932 - 34)===
===ความสำเร็จในฮอลลีวูด (ค.ศ. 1932 - 34)===

รุ่นแก้ไขเมื่อ 16:40, 27 มิถุนายน 2563

แคทารีน เฮปเบิร์น
ภาพถ่ายในสตูดิโอที่เผยแพร่สู่สาธารณะ ราว ค.ศ. 1941
ภาพถ่ายในสตูดิโอที่เผยแพร่สู่สาธารณะ ราว ค.ศ. 1941
สารนิเทศภูมิหลัง
เกิด12 พฤษภาคม ค.ศ. 1906(1906-05-12)
แคทารีน ฮอตัน เฮปเบิร์น
ฮาร์ตฟอร์ด, คอนเนตทิคัต, สหรัฐอเมริกา
เสียชีวิตมิถุนายน 29, 2003(2003-06-29) (97 ปี)
เฟนวิก, โอลด์เซย์บรูก รัฐคอนเนกติคัต สหรัฐอเมริกา
คู่สมรสลัดโลว์ อ็อกเดน สมิธ
(1928–1934)
คู่ครองสเปนเซอร์ เทรซี
(1941–1967)
อาชีพนักแสดง
ปีที่แสดง1928–1994

แคทารีน ฮอตัน เฮปเบิร์น (อังกฤษ: Katharine Houghton Hepburn) (12 พฤษภาคม ค.ศ. 1906 - 29 มิถุนายน ค.ศ. 2003) เป็นนักแสดงหญิงชาวอเมริกัน เธอเป็นที่รู้จักอย่างมากจากนิสัยที่รักอิสระอย่างรุนแรงและมีชีวิตชีวา เฮปเบิร์นเป็นสตรีชั้นนำในฮอลลีวูดมาเป็นเวลากว่า 60 ปี เธอปรากฏตัวในวงการบันเทิงหลากหลายประเภท มีทั้งภาพยนตร์ตลกพ่อแง่แม่งอน (Screwball comedy film) จนถึงภาพยนตร์แนววรรณกรรม และเธอได้รับรางวัลออสการ์ในสาขานักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมถึง 4 ครั้ง ซึ่งมีการบันทึกว่าเป็นจำนวนมากกว่านักแสดงใดๆ ในปี ค.ศ. 1999 เฮปเบิร์นได้รับการประกาศชื่อจากสถาบันภาพยนตร์อเมริกันในฐานะนักแสดงหญิงที่ยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาล ของภาพยนตร์ฮอลลีวูดยุคคลาสสิก

เฮปเบิร์นเติบโตขึ้นในรัฐคอนเนตทิคัตและถูกเลี้ยงดูโดยบิดามารดาที่มั่งคั่งและอยู่ในยุคสมัยแห่งความก้าวหน้า เฮปเบิร์นเริ่มแสดงขณะศึกษาอยู่ที่วิทยาลัยบรินมอร์ หลังจากใช้เวลาสี่ปีแสดงในโรงละคร ได้มีบทวิจารณ์ที่ดีในช่วงที่ทำการแสดงละครบรอดเวย์ได้ทำให้เธอเป็นที่สนใจของฮอลลีวูด ช่วงปีแรกๆของเธอในวงการภาพยนตร์เริ่มต้นด้วยความสำเร็จ โดยเธอได้รางวัลออสการ์จากการแสดงในภาพยนตร์เรื่องที่สามของเธอ คือ เรื่อง มอร์นิ่งกลอรี (ค.ศ. 1933) แต่ก็ตามมาด้วยความล้มเหลวในเชิงพาณิชย์ซึ่งทำให้เธอถูกตีตราว่าเป็น "บ็อกออกฟิศพอยชั่น" ในปี ค.ศ. 1938 เฮปเบิร์นมีความคิดที่เฉียบแหลมในการทำให้ตัวเธอเองกลับมามีชื่อเสียงอีกครั้ง โดยการไปซื้อสัญญากับ อาร์เคโอพิกเจอร์ และทำให้ได้สิทธิในบทประพันธ์ ดอะฟิลาเดลเฟียสตอรี ซึ่งเธอได้ประกาศขายโดยมีเงื่อนไขว่าเธอจะต้องได้เป็นนักแสดงนำในเรื่อง ในช่วงคริสต์ทศวรรษที่ 1940 เธอได้รับการติดต่อจาก เมโทร-โกลด์วิน-เมเยอร์ ซึ่งทำให้งานการแสดงของเธอเน้นไปที่การเป็นพันธมิตรกับสเปนเซอร์ เทรซี ความเป็นหุ้นส่วนกันนี้เป็นเวลา 25 ปี และผลิตภาพยนตร์ออกมา 9 เรื่อง

เฮปเบิร์นได้สร้างความท้าทายให้ตนเองในช่วงครึ่งหลังของชีวิต โดยเธอมักจะปรากฏตัวเป็นประจำในละครเวทีแนวเชกสเปียร์และสร้างความท้าทายในบทบาทที่หลากหลายในด้านวรรณกรรม เธอพบช่องทางในการแสดงบทบาทเป็นสตรีทึนทึกวัยกลางคน เช่นในภาพยนตร์เรื่อง เดอะแอฟริกันควีน (ค.ศ. 1951) ได้ทำให้เธอกลายเป็นบุคคลที่สาธารณะอ้าแขนรับ เธอได้รับรางวัลออสการ์อีกสามครั้งในภาพยนตร์ เกรสฮูส์คัมมิ่งทูดินเนอร์ (ค.ศ. 1967), ราชันใจเพชร (ค.ศ. 1968) และ ออนโกลเดนพอนด์ (ค.ศ. 1968) ในช่วงทศวรรษ 1970 เธอเริ่มปรากฏตัวในภาพยนตร์โทรทัศน์ ซึ่งจะเป็นจุดสนใจของอาชีพการทำงานในบั้นปลายชีวิตของเธอ เธอยังคงทำงานต่อเนื่องในวัยชรา ซึ่งทำให้เธอปรากฏตัวในจอครั้งสุดท้ายในปี ค.ศ. 1993 ขณะมีอายุ 87 ปี หลังจากนั้นเธอก็ไม่สามารถทำงานได้อีกและมีปัญหาสุขภาพ เฮปเบิร์นเสียชีวิตในปี ค.ศ. 2003 ด้วยวัย 97 ปี

เฮปเบิร์นเป็นที่รู้จักจากการที่เธอพยายามหลบหลีกจากสังคมสาธารณชนในฮอลลีวูด และปฏิเสธที่จะทำตามภาพความคาดหวังของสังคมที่มีต่อผู้หญิงในยุคนั้น เธอมีบุคลิกที่ตรงไปตรงมา แน่วแน่ ว่องไวและมักจะสวมใส่กางเกงขายาวเสมอก่อนที่มันจะกลายมาเป็นแฟชั่นสำหรับผู้หญิง เธอเคยแต่งงานหนึ่งครั้งขณะเป็นวัยรุ่น แต่หลังจากนั้นเธอก็อยู่อย่างอิสระ เธอมีเรื่องอื้อฉาวจากการมีความสัมพันธ์กับดาราดังอย่าง สเปนเซอร์ เทรซี ซึ่งถูกปิดซ่อนจากสังคมมาเป็นเวลากว่า 26 ปี ด้วยการที่เธอมีวิถีการดำเนินชีวิตที่แปลกใหม่และมีบุคลิกที่เป็นอิสระซึ่งได้นำเธอให้ก้าวเข้ามาสู่จอภาพยนตร์ เฮปเบิร์นจึงถูกเขียนคำจารึกไว้ว่าเป็น "ผู้หญิงยุคใหม่" ในสหรัฐอเมริกาช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 20 และถูกจดจำในฐานะตัวแสดงทางวัฒนธรรมที่มีความสำคัญ

ช่วงต้นของชีวิตและการศึกษา

เฮปเบิร์นเกิดที่ฮาร์ตฟอร์ด, คอนเนตทิคัต ในวันที่ 12 พฤษภาคม ค.ศ. 1907 เป็นบุตรคนที่สองจากจำนวนบุตรทั้งหมดหกคน บิดาของเธอ คือ โธมัส นอร์วัล เฮปเบิร์น (1879 - 1962) ศัลยแพทย์ทางเดินปัสสาวะประจำโรงพยาบาลฮาร์ตฟอร์ด ส่วนมารดาของเธอ คือ แคทารีน มาร์ธา ฮอตัน (1878 - 1951) เป็นนักรณรงค์เรียกร้องสิทธิสตรี ทั้งบิดามารดาต้องต่อสู้กับความเปลี่ยนแปลงทางสังคมในสหรัฐอมริกา โธมัส เฮปเบิร์นได้ร่วมช่วยก่อตั้งสมาคมสุขอนามัยสังคมนิวอิงแลนด์ ซึ่งให้ความรู้แก่ประชาชนเกี่ยวกับโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์[1] ในขณะที่แคทารีน ผู้เป็นมารดาดำรงเป็นประธานสมาคมรณรงค์เพื่อสิทธิเลือกตั้งของสตรีรัฐคอนเนตทิคัต หลังจากนั้นเธอก็ร่วมรณรงค์การเคลื่อนไหวเพื่อการคุมกำเนิดในสหรัฐอเมริการ่วมกับมาร์กาเร็ต ซานเจอร์[2] เมื่อยังเยาว์วัย เฮปเบิร์นได้ร่วมเดินขบวน "Votes For Women" พร้อมกับมารดาหลายครั้ง[3] เด็กๆในครอบครัวเฮปเบิร์นได้ถูกอบรมเลี้ยงดูให้เห็นความสำคัญของเสรีภาพในการพูดและถูกกระตุ้นให้ใช้ความคิดและโต้แย้งในเรื่องที่ปรารถนา[4] บิดามารดาของเธอมักจะถูกวิพากษ์วิจารณ์จากชุมชนเพราะมีมุมมองหัวก้าวหน้า ซึ่งเป็นการกระตุ้นให้เฮปเบิร์นพยายามต่อสู้กับปัญหาและอุปสรรคที่ต้องพบเจอ[5][6] เฮปเบิร์นกล่าวว่าเธอได้รับรู้ว่าในช่วงวัยเด็กเธอเป็นผลผลิตของ "พ่อแม่ที่พิเศษมากทั้งสอง"[7] และได้ให้เครดิตเธอว่าได้รับการเลี้ยงดูอย่าง "โชคดีเป็นอันมาก" โดยเป็นการปูพื้นฐานไปสู่ความสำเร็จในชีวิตของเธอ[8][9] เธอยังคงใกล้ชิดกับครอบครัวเสมอตลอดชีวิต[10]

Portrait of Hepburn, age 21
ภาพถ่ายเฮปเบิร์นในทำเนียบหนังสือรุ่นของวิทยาลัย ค.ศ. 1928 ในขณะศึกษาที่วิทยาลัยบรินมอร์ ซึ่งเธอตัดสินใจเลือกงานด้านการแสดง

เฮปเบิร์นในวัยเยาว์มีลักษณะเป็นทอมบอยซึ่งมักจะเรียกตัวเธอเองว่า จิมมี่ และมักจะตัดผมสั้นเหมืองเด็กผู้ชาย[11] โธมัส เฮปเบิร์นต้องการให้ลูกๆของเขาใช้ความคิดและกำลังกายอย่างเต็มที่ และเขามักจะสอนลูกๆให้ว่ายน้ำ วิ่ง ดำน้ำ การขี่ม้า กีฬามวยปล้ำ และเล่นกอล์ฟกับเทนนิส[12] กีฬากอล์ฟกลายเป็นกีฬาที่แคทารีนชอบมาก เธอเรียนรู้ทุกๆวันและกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญมากคนหนึ่ง โดยสามารถแข่งขันเข้าไปได้ถึงรอบชิงชนะเลิศของการแข่งขันกอล์ฟเยาวชนหญิงคอนเนตทิคัต[13] เธอชอบไปว่ายน้ำที่ชะวากทะเลลองไอส์แลนด์ซาวนด์ และอาบน้ำเย็นทุกเช้าโดยมีความเชื่อที่ว่าเป็น "ยาขมที่ดีสำหรับตัวคุณ"[14] เฮปเบิร์นเป็นแฟนภาพยนตร์มาตั้งแต่ยังเยาว์ และมักจะไปดูภาพยนตร์ทุกคืนวันเสาร์[15] เธอมักจะเล่นการแสดงร่วมกับพี่น้องและเพื่อนและแสดงให้เพื่อนบ้านชม เพื่อจะได้นำเงิน 50 เซนต์ที่เป็นค่าตั๋วไปบริจาคให้แก่ชนเผ่านาวาโฮ[16]

ในวันที่ 3 เมษายน ค.ศ. 1921 ขณะที่เธอไปเยี่ยมเพื่อนที่กรีนิชวิลเลจ เฮปเบิร์นได้พบศพของ ทอม[17] พี่ชายที่เธอรักมาก ซึ่งเสียชีวิตจากการฆ่าตัวตายอย่างเห็นได้ชัด เขาได้ผูกเชือกรอบขื่อและแขวนคอตาย[18] ครอบครัวเฮปเบิร์นพยายามปฏิเสธเรื่องการฆ่าตัวตาย และพยายามเก็บเรื่องการตายของทอมให้เป็นเรื่องการทดลองที่ผิดพลาด[19] เหตุการณ์นี้ได้ทำให้เฮปเบิร์นในวัยรุ่นมีความวิตกกังวล เจ้าอารมณ์และเป็นที่น่าสงสัยต่อคนทั่วไป[20] เธอหลีกหนีจากเด็กคนอื่นๆ เธอออกจากโรงเรียนคิงส์วูด-ออกซฟอร์ดและเริ่มเรียนที่บ้าน[21] เป็นเวลาหลายปีที่เธอใช้วันเกิดของทอม (8 พฤศจิกายน) เป็นวันเกิดของเธอเอง และความเป็นจริงก็ระบุในอัตชีวประวัติของเธอในปี ค.ศ. 1991 คือหนังสือ Me: Stories of My Life ซึ่งเฮปเบิร์นได้เปิดเผยวันเกิดที่แท้จริงของเธอ[22]

ในปี ค.ศ. 1924 เฮปเบิร์นได้เข้าเรียนที่วิทยาลัยบรินมอร์ เธอได้เข้าเรียนในสถาบันการศึกษาเพื่อให้มารดาพอใจ เนื่องจากมารดาของเธอเคยศึกษาที่นี่ และนั่นเป็นประสบการณ์ที่เธอไม่ชอบใจเลย[23] เป็นครั้งแรกที่เธอได้เข้าเรียนเป็นเวลาหลายปี เธอรู้สึกประหม่าและอึดอัดกับเพื่อนร่วมชั้นของเธอ[24] เธอต้องต่อสู้กับความต้องการทางวิชาการในวิทยาลัยและครั้งหนึ่งเธอถูกสั่งพักการเรียนจากการที่เธอแอบสูบบุหรี่ในห้องของเธอเอง[25] เฮปเบิร์นถูกดึงไปแสดงละคร แต่บทบาทในการเล่นละครของวิทยาลัยจะขึ้นอยู่กับเกรดที่ดี ครั้งหนึ่งเธอทำคะแนนได้ดีขึ้น จึงทำให้เริ่มแสดงละครได้บ่อยขึ้น[25] เธอได้แสดงบทนำในละครเวทีเรื่อง เดอะวูเม่นอินเดอะมูน ในช่วงการศึกษาตอนปลาย และเธอได้รับกระแสตอบรับในทางที่ดี ได้เป็นตัวเชื่อมแรงจูงใจของเธอในอาชีพการแสดงละครเวที[13] เธอจบการศึกษาในระดับปริญญาด้านประวัติศาสตร์และปรัชญาในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1928[26]

การทำงาน

โด่งดังในละครเวที (ค.ศ. 1928 - 32)

เฮปเบิร์นออกจากมหาวิทยาลัยโดยมุ่งมั่นที่จะเป็นนักแสดง[27] หลังจากจบการศึกษา เธอเดินทางไปที่บอลทิมอร์เพื่อพบกับเอ็ดวิน เอช. คน็อปฟ์ ผู้ประสบความสำเร็จในวงการบริษัทละครเวที[28] เขาประทับใจในความทะเยอทะยานของเธอ คน็อปฟ์ให้เธอแสดงในละครที่เขาจัดอยู่ในขณะนั้นคือ เรื่อง The Czarina[29] เธอได้รับคำวิจารณ์ที่ดีในบทเล็กๆของเธอ และการแสดงในเรื่อง Printed Word ได้ถูกบรรยายว่าเป็นที่ "น่าตราตรึง"[30] เธอได้แสดงในอีกสัปดาห์ต่อมา แต่การแสดงครั้งที่สองของเธอได้รับการตอบรับน้อยกว่าเดิม เธอถูกวิจารณ์ในเรื่องเสียงที่แหลมสูงของเธอ และเพราะเหตุนั้นเธอจึงเดินทางออกจากบอลทิมอร์เพื่อเรียนกับผู้ฝึกสอนด้านเสียงในนิวยอร์ก[31]

Hepburn, a young woman, dressed in a short tunic and armour, acting in a play.
เฮปเบิร์นในบทบาทที่ดึงดูดความสนใจจากฮอลลีวูด ในละครเวที The Warrior's Husband ค.ศ. 1932

คน็อปฟ์ตัดสินใจที่จสร้างละครเวทีเรื่อง The Big Pond ในนิวยอร์ก และได้ตั้งเฮปเบิร์นให้ฝึกซ้อมเพื่อเป็นตัวสำรองบทนักแสดงนำ เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ก่อนทำการแสดง นักแสดงนำถูกไล่ออกและเฮปเบิร์นเข้ามาแทนที่ ซึ่งทำให้เธอได้มีบทบาทในการแสดงเพียงสี่สัปดาห์ในสายงานละครเวที[32] ในคืนเปิดทำการแสดง เธอปรากฏตัวช้าเกินไป พูดบทมั่ว เดินสะดุดเท้าตัวเอง และพูดเร็วเกินกว่าจะจับใจความได้[31] เธอถูกไล่ออกทันที และผู้หญิงที่เล่นบทนำคนเดิมได้ถูกจ้างใหม่อีกครั้ง ด้วยไม่มีใครสามารถขวางได้ เธอจึงไปเข้าสังกัดของผู้อำนวยการสร้าง คือ อาเธอร์ ฮ็อปกินส์ และรับบทเป็นนักเรียนหญิงในเรื่อง These Days การเปิดตัวในละครบรอดเวย์ครั้งแรกของเธอเริ่มในวันที่ 12 พฤศจิกายน ค.ศ. 1928 ที่โรงละครคอร์ท แต่คำวิจารณ์ที่ออกมานั้นย่ำแย่และละครต้องยุติลงหลังจากแสดงไปแปดคืน[31] ฮ็อปกินส์รับจ้างเฮปเบิร์นโดยทันทีในฐานะตัวสำรองบทนักแสดงนำในบทละครของฟิลิป แบร์รี เรื่อง ฮอลิเดย์ ในช่วงต้นเดือนธันวาคม หลังจากนั้นเพียงสองสัปดาห์ เธอได้ลาออกเพื่อไปแต่งงานกับลัดโลว์ อ็อกเดน สมิธ เพื่อนสนิทเมื่อครั้งศึกษาที่วิทยาลัย เธอวางแผนที่จะทิ้งงานละครเวทีไว้เบื้องหลัง แต่เธอก็เริ่มคิดถึงการทำงานและรีบกลับมาดำเนินการแสดงบทตัวสำรองนักแสดงนำในเรื่อง ฮอลิเดย์ ซึ่งเป็นระยะเวลาหกเดือน[33]

ในปี ค.ศ. 1929 เฮปเบิร์นปฏิเสธบทบาทร่วมกับเธียเตอร์กิลด์ โดยไปแสดงบทนำในละคร เดตเทกส์อะฮอลิเดย์ เธอรู้สึกว่าบทบาทนี้เธอทำได้สมบูรณ์แบบ แต่แล้วเธอก็ถูกไล่ออกอีกครั้ง[34] เธอได้กลับมายังกิลด์อีกครั้ง และรับบทเป็นตัวสำรองเพื่อให้ได้รับเงินค่าจ้างขั้นต่ำในละคร อะมันท์อินเดอะคันทรี ในฤดูใบไม้ผลิ ค.ศ. 1930 เฮปเบิร์นร่วมงานกับบริษัทโรงละครในสต็อกบริดจ์, แมสซาชูเซตส์ เธอใช้เวลาช่วงครึ่งของวันหยุดภาคฤดูร้อนและเริ่มเรียนการแสดงกับครูสอนพิเศษด้านการละคร[35] ช่วงต้น ค.ศ. 1931 เธอได้ไปรับการคัดเลือกนักแสดงในละครบรอดเวย์ Art and Mrs. Bottle เธอถูกปลดจากบทบาทที่ได้รับหลังจากที่คนเขียนบทไม่ชอบเธออย่างมาก โดยกล่าวว่า "เธอดูตื่นตระหนกตกใจ มารยาทของเธอเป็นที่น่ารังเกียจ และเธอไม่มีความสามารถใดๆเลย" แต่ในภายหลังก็ต้องจ้างเธออีกครั้งเนื่องจากไม่มีนักแสดงหญิงคนอื่นคนใดอีก[36] ซึ่งละครบรอดเวย์นี้ประสบความสำเร็จเพียงเล็กน้อย[37]

เฮปเบิร์นปรากฏตัวในละครหลายเรื่องของบริษัทซัมเมอร์สต็อกเธียเตอร์ที่ไอวอรีตัน, คอนเนตทิคัต และเริ่มพิสูจน์ให้เห็นว่าเธอเริ่มโด่งดัง[36] ระหว่างฤดูร้อน ค.ศ. 1931 ฟิลิป แบร์รีเสนอให้เธอแสดงในละครเรื่องใหม่ของเขา คือ เรื่อง เดอะแอนิมอลคิงดอม คู่กับเลสลี่ ฮาวเวิร์ด พวกเขาเริ่มฝึกซ้อมในเดือนพฤศจิกายน เฮปเบิร์นรู้สึกแน่ใจว่าบทบาทนี้จะทำให้เธอกลายเป็นดาราดัง แต่ฮาวเวิร์ดกลับไม่ชอบนักแสดงหญิงคนนี้ ซึ่งทำให้เธอถูกไล่ออกอีกครั้ง[38] เมื่อเธอเข้าไปถามแบร์รีว่าทำไมเธอถึงถูกปลดออก เขาตอบว่า "ก็ดี จะได้พูดตรงๆไม่อ้อมค้อม คุณทำได้ไม่ดีอย่างมาก"[38] ความวุ่นวายครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะความมั่นใจในตัวเองเกินไปของเฮปเบิร์น แต่เธอก็ยังคงหางานต่อไป[39] เธอได้รับบทเล็กๆในละคร แต่ในขณะที่การฝึกซ้อมเริ่มขึ้น เธอได้ถูกขอให้ไปอ่านบทมากกว่านี้เพื่อรับบทแสดงนำในนิทานกรีก เรื่อง The Warrior's Husband[40]

เรื่อง เดอะวอรริเออร์ฮัสแบนด์ ได้พิสูจน์เห็นเห็นถึงความพลุ่งพล่านในการแสดงละครของเฮปเบิร์น ชาร์ล ฮิกแฮม ผู้เขียนชีวประวัติ ได้กล่าวว่า บทบาทนี้เป็นอุดมคติสำหรับนักแสดงหญิงที่มีลักษณะพลังที่ก้าวร้าวและกระฉับกระเฉง และเธอมีความกระตือรือร้นอย่างมากในละครเรื่องนี้[41] ละครเวทีเปิดรอบแสดงในวันที่ 11 มีนาคม ค.ศ. 1932 ที่โรงละครโมรอสโกในบรอดเวย์ การปรากฏตัวครั้งแรกของเฮปเบิร์น เรียกได้ว่า เธอกระโจนลงมาจากบันไดแคบๆ โดยสวมเสื้อคลุมเหนือไหล่และใส่ทูนิคสั้นสีเงิน ละครเวทีแสดงเป็นเวลาสามเดือน และเฮปเบิร์นได้รับบทวิจารณ์ในแง่บวก[42] ริชาร์ด การ์แลนด์จากหนังสือพิมพ์ นิวยอร์กเวิลด์-เทเลกราฟ ได้เขียนว่า "เป็นเวลาหลายคืนนับตั้งแต่นั้นที่มีความเปล่งแสงโชติช่วงด้วยการแสดงที่ได้ฉายแสงในฉากของบรอดเวย์"[43]

ความสำเร็จในฮอลลีวูด (ค.ศ. 1932 - 34)

Hepburn and David Manners acting in A Bill of Divorcement. They are holding hands and looking at each other emotionally.
เฮปเบิร์นปรากฏตัวครั้งแรกในภาพยนตร์แนวประโลมโลก เรื่อง A Bill of Divorcement (ค.ศ. 1932) ในบท ซิดนีย์ แฟร์ฟิลด์ โดยคู่กับเดวิด แมนเนอร์ นักวิจารณ์ชื่นชอบการแสดงของเธอและทำให้เธอโด่งดังในทันที

แมวมองของลีแลนด์ เฮย์วาร์ด นายหน้าในฮอลลีวูดได้มาสังเกตเห็นรูปโฉมของเฮปเบิร์น ในละครเวที The Warrior's Husband และได้ขอให้เธอลองมาทดสอบในบท ซิดนีย์ แฟร์ฟิลด์ ในภาพยนตร์ของอาร์เคโอพิกเตอร์ เรื่อง A Bill of Divorcement[44] จอร์จ คูกอร์ ผู้กำกับรู้สึกประทับใจในสิ่งที่เขาเห็น เขากล่าวว่า "นี่คือสิ่งแปลกที่พระเจ้าได้สร้างสรรค์ขึ้นมา" เขาจำได้ว่า "เธอไม่เหมือนใครที่ผมเคยได้ยินพบเจอมาก่อน" โดยเฉพาะเขาชื่นชอบอากัปกิริยาที่เธอหยิบแก้วขึ้นมา โดยกล่าวว่า "ผมคิดว่าเธอมีความสามารถมากในการแสดงอากัปกิริยาเช่นนั้น"[45] เฮปเบิร์นเรียกร้องค่าจ้าง 1,500 ดอลลาร์ฯต่อสัปดาห์ สำหรับการรับบทนี้ ซึ่งเป็นค่าจ้างที่สูงมากสำหรับนักแสดงหน้าใหม่[46] คูกอร์ได้สนับสนุนให้ทางสตูดิโอยินยอมตามข้อเรียกร้องของเธอและพวกเขาก็ได้เซ็นสัญญากับเฮปเบิร์นเป็นการชั่วคราวรับประกันสามสัปดาห์[27][47] เดวิด โอ.เซลสนิคก์ ประธาน RKO ได้คิดทบทวนใหม่ถึงการที่เขาจะได้ "โอกาสครั้งยิ่งใหญ่" จากการคัดเลือกนักแสดงหญิงผู้แหวกแนวคนนี้[48]

เฮปเบิร์นเดินทางมาถึงแคลิฟอร์เนียในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1932 ขณะมีอายุ 25 ปี เธอแสดงภาพยนตร์ A Bill of Divorcement โดยบทที่ได้รับต้องเป็นคู่ขัดแย้งกับจอห์น แบร์รีมอร์ แต่ก็ไม่มีสัญญาณของความหวดกลัวใดๆเลย[48][49] แต่เธอก็พยายามปรับตัวให้เข้ากับลักษณะของการแสดงภาพยนตร์ ซึ่งเฮปเบิร์นได้หลงใหลในอุตสาหกรรมภาพยนตร์นี้ตั้งแต่เริ่มต้น[50] ภาพยนตร์ประสบความสำเร็จและเฮปเบิร์นได้รับคำวิจารณ์ในเชิงบวก[51] มอร์ดันท์ ฮอลล์จากเดอะนิวยอร์กไทมส์ได้เรียกการแสดงของเธอว่า "ยอดเยี่ยมเป็นพิเศษ...ลักษณะท่าทางของคุณเฮปเบิร์นเป็นหนึ่งในสิ่งที่ดีที่สุดที่พบเจอบนหน้าจอภาพยนตร์"[52] บทวิจารณ์ของนิตยสาร Variety ได้ประกาศว่า "ความยอดเยี่ยมที่เกิดขึ้นที่นี่คือความประทับใจที่พุ่งเข้าชนโดยฝีมือของแคทารีย เฮปเบิร์นในภาพยนตร์เรื่องแรกของเธอ เธอมีบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญซึ่งทำให้เธอมีลักษณะที่แตกต่างไปจากกลุ่มกาแล็กซีภาพยนตร์"[53] ด้วยกระแสของ A Bill of Divorcement ที่กำลังมาแรง ทำให้ RKO ตัดสินใจเซ็นสัญญาระยะยาวกับเธอ[54] จอร์จ คูกอร์ได้กลายเป็นเพื่อนและผู้ร่วมงานที่ยาวนานตลอดชีวิตของเธอ เขาและเฮปเบิร์นได้ร่วมงานกันในภาพยนตร์ทั้งหมด 10 เรื่อง[55]

อ้างอิง

  1. ↑ Britton (2003) p. 41.
  2. ↑ Berg (2004), p. 40.
  3. ↑ Chandler (2011) p. 37.
  4. ↑ Higham (2004) p. 2.
  5. ↑ "Katharine Hepburn: Part 2". The Dick Cavett Show. October 3, 1973. American Broadcasting Company. {{cite episode}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |serieslink= ถูกละเว้น แนะนำ (|series-link=) (help) จากคำสัมภาษณ์นี้ของเฮปเบิร์น
  6. ↑ Higham (2004) p. 4; Chandler (2011) p. 39; Prideaux (1996) p. 74.
  7. ↑ Hepburn (1991) p. 21.
  8. ↑ "Katharine Hepburn: Part 1". The Dick Cavett Show. October 2, 1973. American Broadcasting Company. {{cite episode}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |serieslink= ถูกละเว้น แนะนำ (|series-link=) (help)
  9. ↑ Berg (2004) p. 47.
  10. ↑ Hepburn (1991) p. 30; Kanin (1971) p. 82.
  11. ↑ Chandler (2011) p. 30.
  12. ↑ Hepburn (1991) p. 43; Higham (2004) p. 2.
  13. ↑ 13.0 13.1 Higham (2004) p. 7.
  14. ↑ Higham (2004) p. 3.
  15. ↑ Chandler (2011) p. 34.
  16. ↑ Higham (2004) p. 4.
  17. ↑ Hepburn (1991) p. 44.
  18. ↑ Hepburn (1991) p. 46.
  19. ↑ Chandler (2011) p. 6.
  20. ↑ Higham (2004) p. 5.
  21. ↑ Hepburn (1991) p. 49.
  22. ↑ Chandler (2011) p. 7.
  23. ↑ Kanin (1971) p. 285.
  24. ↑ Hepburn (1991) p. 69.
  25. ↑ 25.0 25.1 Dickens (1990) p. 4.
  26. ↑ Horton and Simmons (2007) p. 119.
  27. ↑ 27.0 27.1 "Cinema: The Hepburn Story". Time. September 1, 1952. สืบค้นเมื่อ August 21, 2011.(ต้องรับบริการ)
  28. ↑ Katharine Hepburn: All About Me. Turner Network Television. {{cite AV media}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |airdate= ถูกละเว้น (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |credits= ถูกละเว้น (help) Stated by Hepburn in this documentary.
  29. ↑ Higham (2004) p. 8.
  30. ↑ Hepburn (1991) p. 81.
  31. ↑ 31.0 31.1 31.2 Higham (2004) p. 9.
  32. ↑ Berg (2004) p. 59; Higham (2004) p. 9.
  33. ↑ Berg (2004) p. 73.
  34. ↑ Hepburn (1991) p. 109; Higham (2004) p. 11.
  35. ↑ Higham (2004) p. 16; Hepburn (1991) p. 112.
  36. ↑ 36.0 36.1 Higham (2004) p. 16.
  37. ↑ Kanin (1971) p. 22.
  38. ↑ 38.0 38.1 Hepburn (1991) p. 118.
  39. ↑ Berg (2004) p. 74.
  40. ↑ Hepburn (1991) p. 120.
  41. ↑ Higham (2004) p. 17.
  42. ↑ Berg (2004) p. 75.
  43. ↑ Dickens (1990) p. 229.
  44. ↑ Hepburn (1991) p. 128.
  45. ↑ Higham (2004) p. 23.
  46. ↑ Higham (2004) p. 21.
  47. ↑ Haver (1980) p. 94.
  48. ↑ 48.0 48.1 Haver (1980) p. 96.
  49. ↑ Prideaux (1996) p. 15.
  50. ↑ Higham (2004) pp. 30–31.
  51. ↑ Berg (2004) p. 82.
  52. ↑ Hall, Mordaunt (October 3, 1932). "A Bill of Divorcement (1932)". The New York Times. สืบค้นเมื่อ August 25, 2011.
  53. ↑ "A Bill of Divorcement". Variety. October 1932. สืบค้นเมื่อ August 25, 2011.
  54. ↑ Higham (2004) p. 39.
  55. ↑ Hepburn (1991) pp. 178, 181.

แหล่งที่มา

เว็บไซต์อ้างอิง

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ แคทารีน เฮปเบิร์น
Stub icon

บทความดารา นักแสดงนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=แคทารีน_เฮปเบิร์น&oldid=8935129"