โพลาไรเซชัน

โพลาไรเซชัน (Polarization) ปรากฏการณ์การแทรกสอดและการเลี้ยวเบนของแสง แสดงสมบัติความเป็นคลื่นของแสง แต่ไม่สามารถสรุปได้ว่าแสงเป็นคลื่นตามยาว หรือ คลื่นตามขวาง สำหรับปรากฏการณ์ที่แสดงให้เห็นว่า แสงเป็นคลื่นตามขวาง คือ ปรากฏการณ์ โพลาไรเซชัน ทั้งนี้เนื่องจากคลื่นตามยาวจะไม่แสดงปรากฏการณ์นี้

แสงเป็นคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า และเป็นคลื่นตามขวาง ประกอบด้วยสนามไฟฟ้าและสนามแม่เหล็กที่สั่นตั้งฉากกันในระนาบที่ตั้งฉากกับทิศการแผ่ของคลื่น ทิศการสั่นของสนามไฟฟ้า Ḕ กำหนดให้เป็นทิศของโพลาไรเซชัน แสงธรรมดาที่ไม่โพลาไรส์ (unpolarized light) ประกอบด้วยเวกเตอร์ของสนามไฟฟ้าที่สั่นในทุกทิศทาง และอยู่บนระนาบที่ตั้งฉากกับทิศทางการแผ่ของคลื่น แสงโพลาไรส์ (polarized light) จะประกอบด้วยสนามไฟฟ้า ซึ่งสั่นในแนวใดแนวหนึ่งเท่านั่น เช่น ในแนวดิ่ง แนวราบ เป็นต้น

แสงหรือรังสีแม่เหล็กไฟฟ้าอื่น ๆ จากหลายแหล่งเช่นดวงอาทิตย์เปลวไฟและหลอดไส้ประกอบด้วยรถไฟคลื่นสั้นที่มีส่วนผสมของโพลาไรเซชันเท่ากัน สิ่งนี้เรียกว่าแสงโพลาไรซ์ แสงโพลาไรซ์สามารถผลิตได้โดยการส่งผ่านแสงโพลาไรซ์ผ่านโพลาไรเซอร์ซึ่งช่วยให้คลื่นของโพลาไรซ์เพียงเส้นเดียวผ่านได้ วัสดุทางแสงที่พบมากที่สุด (เช่นแก้ว) เป็นไอโซโทรปิกและไม่มีผลต่อการโพลาไรเซชันของแสงที่ผ่านพวกมัน อย่างไรก็ตามวัสดุบางอย่าง - ผู้ที่แสดง birefringence, dichroism หรือกิจกรรมแสง - สามารถเปลี่ยนโพลาไรซ์ของแสง บางส่วนของสิ่งเหล่านี้ถูกใช้เพื่อสร้างตัวกรองโพลาไรซ์ แสงก็มีขั้วบางส่วนเมื่อมันสะท้อนจากพื้นผิว

ตามกลศาสตร์ควอนตัมคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าสามารถถูกมองว่าเป็นลำอนุภาคที่เรียกว่าโฟตอน เมื่อมองด้วยวิธีนี้โพลาไรเซชันของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าจะถูกกำหนดโดยสมบัติเชิงกลของโฟตอนของโฟตอนที่เรียกว่าการหมุน โฟตอนมีหนึ่งในสองสปินที่เป็นไปได้: มันสามารถหมุนในความรู้สึกมือขวาหรือมือซ้ายเกี่ยวกับทิศทางของการเดินทาง คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าโพลาไรซ์แบบวงกลมประกอบด้วยโฟตอนที่มีการหมุนเพียงหนึ่งประเภทไม่ว่าจะทางขวาหรือซ้าย คลื่นโพลาไรซ์เชิงเส้นประกอบด้วยโฟตอนที่อยู่ในสถานะซ้อนด้านขวาและซ้ายของโพลาไรซ์แบบวงกลมโดยมีแอมพลิจูดและเฟสเท่ากันเพื่อให้การแกว่งในระนาบนั้น

โพลาไรเซชันเป็นพารามิเตอร์ที่สำคัญในด้านวิทยาศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับคลื่นตามขวางเช่นเลนส์, แผ่นดินไหว, วิทยุและไมโครเวฟ ได้รับผลกระทบโดยเฉพาะเทคโนโลยีเช่นเลเซอร์โทรคมนาคมไร้สายและใยแก้วนำแสงและเรดาร์

โพลาไรเซชันโดยการสะท้อน

เมื่อแสงไม่โพลาไรส์ตกกระทบผิวตัวกลาง แสงที่สะท้อนอาจจะเป็นแสงไม่โพลาไรส์ หรือ แสงโพลาไรส์ก็ได้ ขึ้นกับมุมตกกระทบ สำหรับมุมตกกระทบ 0 องศา หรือ 90 องศา แสงสะท้อนจะเป็นแสงไม่โพลาไรส์ แต่จากการทดลองพบว่าที่มุมตกกระทบค่าหนึ่ง แสงสะท้อนจะเป็นแสงโพลาไรส์สมบูรณ์ โดย อาจารย์ทิวากร ลิ้มตระกูล ผู้ศึกษาเรื่องโพลาไรซ์

โพลาไรเซชันโดยการหักเห

วัสดุบางชนิด เช่น แคลไซท์หรือควอทซ์ มีคุณสมบัติที่เรียกว่า Birefringent คือมีค่าดัชนีหักเห 2 ค่า เนื่องจากแสงเคลื่อนที่ด้วยความเร็วไม่เท่ากันในแต่ละทิศทางของผลึก เมื่อฉายแสงที่ไม่โพลาไรส์เข้าสู่ผลึกของวัสดุเหล่านี้ แสงที่หักเหออกมาจึงเป็นลำแสงโพลาไรส์ ซึ่งต่างก็เป็นแสงโพลาไรส์ทั้งคู่ โดยมีทิศของโพลาไรเซชัน

เมื่อแสงผ่านเข้าไปในแก้ว แสงจะเคลื่อนที่ด้วยอัตราเร็วเท่ากันทุกทิศทาง เพราะแก้วมีดรรชนีหักเหเพียงค่าเดียว แต่เมื่อแสงผ่านเข้าไปในผลึกแคลไซต์หรือควอตซ์ แสงจะมีอัตราเร็วไม่เท่ากันทุกทิศทาง ด้วยเหตุนี้แสงที่ผ่านแคลไซต์จึงหักเหออกเป็น 2 แนว (double diffraction หรือ birefringence) ดังรูป 18.22 รังสีหักเหทั้งสองแนวเป็นแสงโพลาไรส์ โดยมีสนามไฟฟ้าของรังสีหักเหแต่ละรังสีตั้งฉากกัน ซึ่งแสดงด้วยลูกศรและจุด รังสีที่แทนด้วยจุด เรียกว่า รังสีธรรมดา (ordinary ray) มีอัตราเร็วเท่ากันทุกทิศทาง รังสีที่แทนด้วยลูกศร เรียกว่า รังสีพิเศษ (extraordinary ray) มีอัตราเร็วในผลึกต่างกันในทิศที่ต่างกัน

โพลาไรเซชันโดยการกระเจิงของแสง

เมื่อแม่เหล็กไฟฟ้าตกกระทบอนุภาค เช่น ก๊าซ หรืออิเล็กตรอนในโมเลกุลของตัวกลาง อนุภาคจะดูดกลืนพลังงานจากคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า แล้วแผ่คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าออกมาทุกทิศทาง ปรากฏการณ์นี้ เรียกว่า การกระเจิง (scattering)

เมื่อแสงอาทิตย์ผ่านเข้ามาในบรรยากาศของโลกแสงจะกระทบโมเลกุลของอากาศหรืออนุภาคในบรรยากาศอิเล็กตรอนในโมเลกุลจะดูดกลืนแสงที่ตกกระทบนั้นและจะปลดปล่อยแสงนั้นออกมาอีกครั้งหนึ่งในทุกทิศทาง ปรากฏการณ์นี้เรียกว่าการกระเจิงของแสง ซึ่งได้ศึกษามาแล้วในบทเรียนเรื่องแสงโดยศึกษาผลของการกระเจิงที่ทำให้เห็นท้องฟ้าเป็นสีต่างๆ

การแพร่กระจายคลื่นและโพลาไรซ์

แหล่งกำเนิดแสงส่วนใหญ่จัดอยู่ในประเภทไม่ต่อเนื่องและไม่มีขั้ว (หรือ "โพลาไรซ์เพียงบางส่วน") เนื่องจากประกอบด้วยคลื่นที่มีลักษณะสุ่มแตกต่างกันความถี่ (ความยาวคลื่น) เฟสและสถานะโพลาไรเซชัน อย่างไรก็ตามเพื่อความเข้าใจคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าและโพลาไรเซชันโดยเฉพาะมันง่ายกว่าที่จะพิจารณาคลื่นระนาบที่สอดคล้องกัน นี่คือคลื่นไซน์ของทิศทางใดทิศทางหนึ่ง (หรือ wavevector) ความถี่ช่วงเวลาและสถานะโพลาไรเซชัน การหาลักษณะของระบบออพติคัลที่สัมพันธ์กับระนาบระนาบกับพารามิเตอร์ที่กำหนดนั้นสามารถใช้ในการทำนายการตอบสนองของมันต่อกรณีทั่วไปมากขึ้นเนื่องจากคลื่นที่มีโครงสร้างเชิงพื้นที่ที่ระบุใด ๆ สามารถย่อยสลายเป็นส่วนผสมของระนาบระนาบ สเปกตรัมเชิงมุม) รัฐที่เชื่อมโยงกันสามารถสร้างแบบจำลองแบบสุ่มโดยมีการถ่วงน้ำหนักของคลื่นที่ไม่ได้รับความสัมพันธ์กับการแจกแจงความถี่ (สเปกตรัม), เฟสและโพลาไรเซชัน

คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า

คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า (เช่นแสง) การเดินทางในพื้นที่ว่างหรือสื่อไอโซโทรปิกแบบไม่ทำให้เป็นเนื้อเดียวกันมีการอธิบายอย่างเหมาะสมว่าเป็นคลื่นตามขวางซึ่งหมายความว่าเวกเตอร์สนามไฟฟ้า E ของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าและสนามแม่เหล็ก H อยู่ในทิศทางตั้งฉากกับ "ถึง) ทิศทางของการแพร่กระจายคลื่น; E และ H ตั้งฉากกันเช่นกัน ตามแบบแผนทิศทาง "โพลาไรเซชัน" ของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าจะถูกกำหนดโดยเวกเตอร์สนามไฟฟ้า พิจารณาคลื่นระนาบ monochromatic ของความถี่แสง f (แสงของความยาวคลื่นสูญญากาศλมีความถี่ของ f = c / λโดยที่ c คือความเร็วของแสง) ให้เราใช้ทิศทางของการแพร่กระจายเป็นแกน z การเป็นคลื่นตามขวางคลื่นสนาม E และ H จะต้องมีส่วนประกอบในทิศทาง x และ y เท่านั้นในขณะที่ Ez = Hz = 0 โดยใช้สัญลักษณ์ที่ซับซ้อน (หรือเฟสเซอร์), สนามไฟฟ้าและสนามแม่เหล็กทางกายภาพทันทีจะได้รับจากส่วนที่แท้จริงของ ปริมาณที่ซับซ้อนที่เกิดขึ้นในสมการต่อไปนี้ ในฐานะที่เป็นฟังก์ชันของเวลา t และตำแหน่งเชิงพื้นที่ z (เนื่องจากคลื่นระนาบในทิศทาง + z ฟิลด์จะไม่มีการพึ่งพา x หรือ y)

คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า (Electromagnetic Radiation (EM radiation หรือ EMR)) เป็นคลื่นชนิดหนึ่งที่ไม่ต้องใช้ตัวกลางในการเคลื่อนที่ เช่นคลื่นวิทยุ (Radio waves) คลื่นไมโครเวฟ (Microwaves)

ปัจจุบันมีการใช้คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าในหลาย ๆ ด้าน เช่น การติดต่อสื่อสาร (มือถือ โทรทัศน์ วิทยุ เรดาร์ ใยแก้วนำแสง) ทางการแพทย์ (รังสีเอกซ์) การทำอาหาร (คลื่นไมโครเวฟ) การควบคุมรีโมท (รังสีอินฟราเรด)

คุณสมบัติของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าคือเป็นคลื่นที่เกิดจากคลื่นไฟฟ้าและคลื่นแม่เหล็กตั้งฉากกันและเคลื่อนที่ไปยังทิศทางเดียวกัน คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าสามารถเดินทางได้ด้วยความเร็ว 299,792,458 เมตร/วินาที หรือเทียบเท่ากับความเร็วแสง

คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า เกิดจากการรบกวนทางแม่เหล็กไฟฟ้า (Electromagnetic disturbance) โดยการทำให้สนามไฟฟ้าหรือสนามแม่เหล็กมีการเปลี่ยนแปลง เมื่อสนามไฟฟ้ามีการเปลี่ยนแปลงจะเหนี่ยวนำให้เกิดสนามแม่เหล็ก หรือถ้าสนามแม่เหล็กมีการเปลี่ยนแปลงก็จะเหนี่ยวนำให้เกิดสนามไฟฟ้า

คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าเป็นคลื่นตามขวาง ประกอบด้วยสนามไฟฟ้าและสนามแม่เหล็กที่มีการสั่นในแนวตั้งฉากกัน และอยู่บนระนาบตั้งฉากกับทิศการเคลื่อนที่ของคลื่น คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าเป็นคลื่นที่เคลื่อนที่โดยไม่อาศัยตัวกลาง จึงสามารถเคลื่อนที่ในสุญญากาศได้

สมบัติของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า

1. ไม่ต้องใช้ตัวกลางในการเคลื่อนที่ (บางชนิด)
2. อัตราเร็วของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าทุกชนิดในสุญญากาศเท่ากับ 299,792,458 เมตร/วินาที ซึ่งเท่ากับ อัตราเร็วของแสง
3. เป็นคลื่นตามขวาง
4. ถ่ายเทพลังงานจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่ง
5. ถูกปล่อยออกมาและถูกดูดกลืนได้โดยสสาร
6. ไม่มีประจุไฟฟ้า
7. คลื่นสามารถแทรกสอด สะท้อน หักเห และเลี้ยวเบนได้

ผลกระทบสำหรับการสะท้อนและการขยายพันธุ์

การสะท้อนกลับแบบพิเศษ

นอกเหนือจากการเกิด birefringence และ dichroism ในสื่อเพิ่มเติมแล้วผลกระทบโพลาไรซ์ที่อธิบายโดยใช้เมทริกซ์โจนส์ยังสามารถเกิดขึ้นได้ที่อินเตอร์เฟซ (สะท้อนแสง) ระหว่างวัสดุสองชนิดของดัชนีการหักเหของแสงที่แตกต่างกัน ผลกระทบเหล่านี้ได้รับการปฏิบัติโดยสมการเฟรสเน ส่วนหนึ่งของคลื่นถูกส่งผ่านและมีการสะท้อนบางส่วน; สำหรับวัสดุที่กำหนดสัดส่วนเหล่านั้น (และเฟสของการสะท้อนกลับ) ขึ้นอยู่กับมุมของการตกกระทบและแตกต่างกันสำหรับโพลาไรซ์ s และ p ดังนั้นสถานะโพลาไรซ์ของแสงสะท้อน (แม้ว่าจะไม่ได้โพลาไรซ์ในตอนแรก) จะเปลี่ยนไป

สแต็กของแผ่นที่มุมเบียร์ไปยังลำแสงสะท้อนออกจากเศษเสี้ยวของแสงโพลาไรซ์ s ในแต่ละพื้นผิวทิ้งไว้ (หลังจากแผ่นเปลือกโลกหลายแผ่น) เป็นลำแสงโพลาไรซ์ส่วนใหญ่ แสงใด ๆ ที่กระทบพื้นผิวในมุมพิเศษของอุบัติการณ์ที่รู้จักกันในมุมของเบียร์ซึ่งค่าสัมประสิทธิ์การสะท้อนของโพลาไรเซชัน p เป็นศูนย์จะถูกสะท้อนด้วย s-polarization ที่เหลือเท่านั้น หลักการนี้ใช้ใน "โพลาไรเซอร์เพลทโพลาไรเซอร์" (ดูรูป) ซึ่งส่วนหนึ่งของโพลาไรเซชันจะถูกลบออกโดยการสะท้อนกลับที่พื้นผิวมุมเบียร์แต่ละแห่งทำให้เหลือเพียงขั้วโพลาไรซ์ ค่าสัมประสิทธิ์การสะท้อนที่น้อยกว่าโดยทั่วไปของโพลาไรเซชัน p ก็เป็นพื้นฐานของแว่นกันแดดโพลาไรซ์ โดยการปิดกั้นโพลาไรเซชัน s (แนวนอน) แสงจ้าส่วนใหญ่เนื่องจากการสะท้อนจากถนนเปียกเช่นถูกลบออก ในกรณีพิเศษที่สำคัญของการสะท้อนที่อุบัติการณ์ปกติ (ไม่เกี่ยวข้องกับวัสดุแอนไอโซโทรปิก) ไม่มีโพลาไรซ์เฉพาะหรือ p ทั้งองค์ประกอบโพลาไรเซชัน x และ y นั้นสะท้อนเหมือนกันดังนั้นโพลาไรเซชันของคลื่นที่สะท้อนนั้นก็เหมือนกับของคลื่นที่ตกกระทบ อย่างไรก็ตามในกรณีของโพลาไรเซชันแบบวงกลม (หรือรูปไข่) ความถนัดของสถานะโพลาไรเซชันจึงกลับด้านเนื่องจากการประชุมนี้ถูกระบุสัมพันธ์กับทิศทางของการแพร่กระจาย การหมุนเป็นวงกลมของสนามไฟฟ้ารอบแกน x-y ที่เรียกว่า "ถนัดขวา" สำหรับคลื่นในทิศทาง + z คือ "ถนัดมือซ้าย" สำหรับคลื่นในทิศทาง -z แต่ในกรณีทั่วไปของการสะท้อนที่มุมที่ไม่ใช่ศูนย์ของการเกิดอุบัติเหตุจะไม่สามารถทำการสรุปทั่วไปได้ ตัวอย่างเช่นแสงโพลาไรซ์แบบวงกลมขวาสะท้อนจากพื้นผิวอิเล็กทริกที่มุมแทะเล็มจะยังคงเป็นโพลาไรซ์ทางขวา (แต่เป็นรูปไข่) แสงโพลาไรซ์เชิงเส้นที่สะท้อนจากโลหะที่มีการเกิดที่ไม่ปกติจะกลายเป็นโพลาไรซ์วงรี กรณีเหล่านี้ได้รับการจัดการโดยใช้เวกเตอร์โจนส์ที่ดำเนินการโดยสัมประสิทธิ์เฟรสเนลที่แตกต่างกันสำหรับองค์ประกอบโพลาไรเซชัน s และ p

ตัวอย่าง

โพลาไรซ์ท้องฟ้าและการถ่ายภาพ

โพลาไรเซชันถูกสังเกตในแสงของท้องฟ้าเนื่องจากนี่เป็นเพราะแสงอาทิตย์ที่กระจายอยู่ตามละอองลอยเมื่อมันผ่านชั้นบรรยากาศของโลก แสงที่กระจัดกระจายจะสร้างความสว่างและสีในท้องฟ้าแจ่มใส โพลาไรซ์บางส่วนของแสงที่กระจัดกระจายนี้สามารถใช้ในการทำให้ท้องฟ้ามืดลงในภาพถ่ายเพิ่มความคมชัด เอฟเฟกต์นี้สังเกตได้อย่างชัดเจนที่สุด ณ จุดบนท้องฟ้าซึ่งทำมุม 90 °กับดวงอาทิตย์ ฟิลเตอร์โพลาไรซ์ใช้เอฟเฟ็กต์เหล่านี้เพื่อปรับผลลัพธ์ของการถ่ายภาพให้เหมาะสมที่สุดโดยการสะท้อนหรือการกระเจิงของท้องฟ้ามีส่วนเกี่ยวข้อง [19]: 346–347 [32]: 495–499

โพลาไรซ์ท้องฟ้าถูกใช้สำหรับการวางแนวในการนำทาง เข็มทิศท้องฟ้า Pfund ถูกนำมาใช้ในปี 1950 เมื่อมีการนำทางใกล้กับเสาของสนามแม่เหล็กของโลกเมื่อไม่สามารถมองเห็นดวงอาทิตย์และดวงดาว (เช่นภายใต้เมฆในเวลากลางวันหรือสนธยา) มันได้รับการเสนอชื่อแย้งว่าพวกไวกิ้งใช้อุปกรณ์ที่คล้ายกัน ("sunstone") ในการเดินทางข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือในศตวรรษที่ 9 ถึง 11 ก่อนการมาถึงของเข็มทิศแม่เหล็กจากเอเชียถึงยุโรปในศตวรรษที่ 12 . ที่เกี่ยวข้องกับเข็มทิศท้องฟ้าคือ "นาฬิกาขั้วโลก" ซึ่งประดิษฐ์โดย Charles Wheatstone ในปลายศตวรรษที่ 19

เทคโนโลยีการแสดงผล

หลักการของเทคโนโลยีการแสดงผลคริสตัลเหลว (LCD) อาศัยการหมุนของแกนโพลาไรซ์เชิงเส้นโดยอาเรย์คริสตัลเหลว แสงจากแสงไฟ (หรือชั้นสะท้อนแสงด้านหลังในอุปกรณ์ที่ไม่รวมหรือต้องการแสงไฟ) ก่อนผ่านแผ่นโพลาไรซ์เชิงเส้น แสงโพลาไรซ์นั้นผ่านชั้นผลึกเหลวจริงซึ่งอาจจัดเป็นพิกเซล (สำหรับทีวีหรือจอคอมพิวเตอร์) หรือในรูปแบบอื่นเช่นจอแสดงผลเจ็ดส่วนหรืออีกอันหนึ่งที่มีสัญลักษณ์ที่กำหนดเองสำหรับผลิตภัณฑ์เฉพาะ เลเยอร์ผลึกเหลวนั้นถูกผลิตขึ้นด้วยการส่งมอบ chirality ที่ถูกต้อง (หรือซ้าย) ซึ่งประกอบด้วย helices ขนาดเล็กเป็นหลัก สิ่งนี้ทำให้เกิด birefringence แบบวงกลมและได้รับการออกแบบทางวิศวกรรมให้มีการหมุน 90 องศาของสถานะโพลาไรซ์เชิงเส้น อย่างไรก็ตามเมื่อแรงดันไฟฟ้าถูกนำไปใช้กับเซลล์โมเลกุลจะยืดตัวลดหรือสูญเสียความโค้งของวงกลมอย่างสิ้นเชิง ที่ด้านการดูของจอแสดงผลเป็นแผ่นโพลาไรซ์เชิงเส้นอีกเส้นหนึ่งซึ่งมักจะวางที่ 90 องศาจากด้านหลังของชั้นที่ใช้งาน ดังนั้นเมื่อลบ birefringence แบบวงกลมโดยใช้แรงดันไฟฟ้าที่เพียงพอโพลาไรเซชันของแสงที่ส่งผ่านจะยังคงอยู่ที่มุมฉากของโพลาไรเซอร์ด้านหน้าและพิกเซลจะมืด อย่างไรก็ตามเมื่อไม่มีแรงดันการหมุน 90 องศาของโพลาไรเซชันจะทำให้มันตรงกับแกนของโพลาไรเซอร์ด้านหน้าทำให้แสงผ่านได้ แรงดันไฟฟ้าระดับกลางสร้างการหมุนระดับกลางของแกนโพลาไรซ์และพิกเซลมีความเข้มปานกลาง การแสดงบนพื้นฐานของหลักการนี้แพร่หลายและตอนนี้ถูกใช้ในโทรทัศน์จอภาพคอมพิวเตอร์และเครื่องฉายวิดีโอส่วนใหญ่ทำให้เทคโนโลยี CRT รุ่นก่อนหน้าล้าสมัยไปแล้ว การใช้โพลาไรซ์ในการทำงานของจอ LCD นั้นเห็นได้ชัดสำหรับใครบางคนที่สวมแว่นกันแดดโพลาไรซ์ซึ่งมักทำให้จอภาพไม่สามารถอ่านได้

ในแง่ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงการเข้ารหัสโพลาไรเซชันได้กลายเป็นวิธีการชั้นนำ (แต่ไม่ใช่ แต่เพียงผู้เดียว) ในการส่งภาพแยกจากกันไปทางซ้ายและตาขวา สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับภาพที่แยกต่างหากสำหรับดวงตาแต่ละข้างไม่ว่าจะฉายจากเครื่องฉายสองเครื่องที่แตกต่างกันโดยมีฟิลเตอร์โพลาไรซ์เชิงออร์โธโพกอนเซอร์หรือโดยทั่วไปจากเครื่องฉายเดี่ยวที่มีโพลาไรซ์ แว่นตา 3D โพลาไรซ์พร้อมตัวกรองโพลาไรซ์ที่เหมาะสมช่วยให้มั่นใจว่าแต่ละตาได้รับเฉพาะภาพที่ต้องการ ในอดีตระบบดังกล่าวใช้การเข้ารหัสโพลาไรเซชันเชิงเส้นเนื่องจากมีราคาไม่แพงและให้การแยกที่ดี อย่างไรก็ตามการโพลาไรซ์แบบวงกลมทำให้การแยกภาพสองภาพไม่ตอบสนองต่อการเอียงศีรษะและใช้กันอย่างแพร่หลายในการจัดนิทรรศการภาพยนตร์ 3 มิติในปัจจุบันเช่นระบบจาก RealD ฉายภาพดังกล่าวต้องใช้หน้าจอที่รักษาโพลาไรซ์ของแสงที่ฉายเมื่อดูในการสะท้อน (เช่นหน้าจอสีเงิน); หน้าจอการฉายภาพกระจายแสงสีขาวปกติทำให้เกิดการสลับขั้วของภาพที่ฉายทำให้ไม่เหมาะกับแอปพลิเคชันนี้

แม้ว่าตอนนี้ล้าสมัยคอมพิวเตอร์ CRT แสดงความเดือดร้อนจากการสะท้อนจากซองจดหมายแก้วทำให้แสงจ้าจากไฟห้องและความคมชัดไม่ดีดังนั้น มีการใช้วิธีแก้ปัญหาการสะท้อนแสงหลายวิธีเพื่อแก้ไขปัญหานี้ วิธีการหนึ่งที่ใช้หลักการของการสะท้อนของแสงโพลาไรซ์แบบวงกลม ฟิลเตอร์โพลาไรซ์แบบวงกลมที่ด้านหน้าของหน้าจอช่วยให้สามารถส่งสัญญาณแสงของห้องโพลาไรซ์แบบวงกลมที่ถูกต้องเท่านั้น ตอนนี้แสงโพลาไรซ์แบบวงกลมขวา (ขึ้นอยู่กับแบบแผนที่ใช้) มีทิศทางของสนามไฟฟ้า (และแม่เหล็ก) หมุนตามเข็มนาฬิกาขณะที่แพร่กระจายในทิศทาง + z เมื่อสะท้อนสนามยังคงมีทิศทางการหมุนเหมือนกัน แต่ตอนนี้การแพร่กระจายอยู่ในทิศทาง −z ทำให้คลื่นที่สะท้อนกลับถูกทิ้งไว้เป็นวงกลม ด้วยฟิลเตอร์โพลาไรเซชันแบบวงกลมที่ถูกต้องวางอยู่ด้านหน้าของกระจกสะท้อนแสงที่ไม่ต้องการซึ่งสะท้อนออกมาจากกระจกจะอยู่ในสถานะโพลาไรเซชันมากซึ่งถูกบล็อกโดยฟิลเตอร์ดังกล่าวเพื่อขจัดปัญหาการสะท้อนกลับ การย้อนกลับของโพลาไรซ์แบบวงกลมในการสะท้อนและการกำจัดของการสะท้อนแสงในลักษณะนี้สามารถสังเกตได้ง่ายโดยมองในกระจกขณะที่สวมแว่นตาภาพยนตร์ 3 มิติซึ่งใช้ขั้ววงกลมแบบซ้าย - ขวา ปิดตาข้างหนึ่งดวงตาอีกข้างจะเห็นภาพสะท้อนที่มองไม่เห็น เลนส์นั้นจะเป็นสีดำ อย่างไรก็ตามเลนส์อื่น ๆ (ของตาปิด) จะมีโพลาไรซ์แบบวงกลมที่ถูกต้องทำให้ตาที่เปิดปิดมองเห็นได้ง่าย

อ้างอิง

https://sites.google.com/site/fisiksthudey/-pho-la-ri-se-chan-doy-kar-hakhe

https://sites.google.com/site/pmtech20001401/bth-thi-9-khlun-mae-helk

https://sites.google.com/site/sutharatnumber21/bth-thi4/4-5pho-la-ri-se-san-khxng-khlunmaehelkfifa