ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ทิวเขาพนมดงรัก"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 22: | บรรทัด 22: | ||
}} |
}} |
||
'''ทิวเขาพนมดงรัก''' ([[ภาษาเขมร|เขมร]]: ជួរភ្នំដងរែក, ''Chuor Phnom Dângrêk''; {{lang-th|ทิวเขาพนมดงรัก}}, {{RTGS|''Thio Khao Phanom Dongrak''}}, [[ภาษาลาว|ลาว]]: ''Sayphou Damlek'') มาจากภาษาเขมรว่า "พนมดองแร็ก" มีความหมายว่า "ภูเขาไม้คาน" เป็นภูเขาที่ทอดตัวในแนวตะวันออก-ตะวันออก เป็นพรมแดนกั้นระหว่าง [[ประเทศไทย]] และ[[ประเทศกัมพูชา]] |
'''ทิวเขาพนมดงรัก''' ([[ภาษาเขมร|เขมร]]: ជួរភ្នំដងរែក, ''Chuor Phnom Dângrêk''; {{lang-th|ทิวเขาพนมดงรัก}}, {{RTGS|''Thio Khao Phanom Dongrak''}}, [[ภาษาลาว|ลาว]]: ''Sayphou Damlek'') มาจากภาษาเขมรว่า "พนมดองแร็ก" มีความหมายว่า "ภูเขาไม้คาน" เป็นภูเขาที่ทอดตัวในแนวตะวันออก-ตะวันออก เป็นพรมแดนกั้นระหว่าง [[ประเทศไทย]] และ[[ประเทศกัมพูชา]] |
||
<br /> |
|||
== เขาพนมดงรักในอดีต == |
|||
เขาพนมดงรักในอดีต เมือหลายพันปีก่อนเป็นที่อยู่ของ ชาวกูย ที่อพยบมาจาก[[แคว้นอัสสัม]]ถูกรุกรานโดย[[ชาวอารยัน|ชนเผ่าอนารยะ]](อารยัน)จนบางส่วนต้องละทิ้งถิ่นฐานอพยพข้ามลงมาตามลำน้ำโขงถึงตอนใต้ บางส่วนไปอาศัยตาม[[ทิวเขาพนมดงรัก|เขาพนมดงรัก]] |
|||
มีหลักฐาน [[ศิลาจารึกศิวศักติ]] หรือ [[ศิลาจารึก K. ๓๘๒]] สลักขึ้นด้วยภาษาสันสกฤต [[อักษรเทวนาครี]] เป็นศิลาจารึกที่บอกเล่าเรื่องราวให้ทราบว่าถิ่นที่อยู่อาศัยของ “'''ชาวกวย'''” หรือ “'''ชาวกุย'''” ซึ่งเป็นชนพื้นเมืองที่ตั้งหลักแหล่งอาศัยอยู่บนเทือกเขาพนมดงรัก ในดินแดนอิสานประเทศมาตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์จนกระทั่งเข้าสู่ยุคเริ่มต้นประวัติศาสตร์สมัย “[[อาณาจักรฟูนัน]]” หรือ “อาณาจักรสุวรรณภูมิ” |
|||
<br /> |
|||
== ศิลาจารึกที่ปราสาทเขาพระวิหาร == |
|||
ศิลาจารึกที่[[ปราสาทเขาพระวิหาร]] เรียกว่า “'''ศิลาจารึกศิวศักติ'''” หรือ “'''ศิลาจารึก K. ๓๘๒'''” สลักขึ้นด้วยภาษาสันสกฤต [[อักษรเทวนาครี]] เป็นศิลาจารึกที่บอกเล่าเรื่องราวให้ทราบว่าถิ่นที่อยู่อาศัยของ “'''ชาวกวย'''” หรือ “'''ชาวกุย'''” ซึ่งเป็นชนพื้นเมืองที่ตั้งหลักแหล่งอาศัยอยู่บนเทือกเขาพนมดงรัก ในดินแดนอิสานประเทศมาตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์จนกระทั่งเข้าสู่ยุคเริ่มต้นประวัติศาสตร์สมัย “[[อาณาจักรฟูนัน]]” หรือ “อาณาจักรสุวรรณภูมิ” เรืองอำนาจขึ้นในคาบสมุทรอินโดจีน กษัตริย์ฟูนันได้สร้างปราสาทเทพบิดรไว้บนภูเขาพนมดงรัก มอบหมายให้ชาวพื้นเมืองรักษาภายหลังจาก “[[อาณาจักรฟูนัน]]” ถูกกองทัพ[[เจนละ]]โจมตีล่มสลายไป “อาณาเจนละ” เรืองอำนาจขึ้นมาแทนที่ต่อมา “[[เจนละ]]” ถูกกองทัพเรือ[[ศรีวิชัย]]โจมตีล่มสลายถูกแบ่งแยกออกเป็น “อาณาจักรเจนละบก” และ “อาณาจักรเจนละน้ำ” ในสมัย “สมเด็จพระปรเมศวร” หรือ “[[พระเจ้าชัยวรมันที่ 2]]” เสด็จกลับจาก[[ชวา]] พระองค์ทรงสร้าง “เมืองมเหนทรบรรพต” ขึ้นเหนือภูเขาพนมกุเลน ทรงสถาปนาศิวลึงค์อันศักดิ์สิทธิ์ขึ้นในวิหารเหนือยอดภูเขาประกาศความเป็น “กมรเตง ชคตะ ราชยะ” เสร็จสิ้นสมบูรณ์แล้ว พระองค์ทรงแผ่พระราชอำนาจขึ้นสู่แผ่นดินสูงบนเทือกเขาพนมดงรัก รบพุ่งได้รับชัยชนะชาวพื้นเมืองแล้วทรงเกลี้ยกล่อมให้ยอมสวามิภักดิ์เพื่อรวม “เจนละบก”และ “เจนละน้ำ” เป็นอาณาจักรเดียวกัน |
|||
“[[พระเจ้าชัยวรมันที่ 2]]” ทรงอภิเษกสมรสกับสตรี[[ชาวกูย]]เมืองศรีสะเกษผู้เลอโฉมธิดาของ “นางพิณสวรรค์ครามวตี” มีชื่อว่า “ฮยางปราวิตรี” หรือ “'''ปราณ'''” ทรงสถาปนาขึ้นเป็นอัครมเหสีเฉลิมพระนามว่า “พระนางกัมพูชาลักษมี” และทรงแต่งตั้ง “วิษณุวาล” พี่ชายของ “ปราณ” ให้ดำรงตำแหน่ง “ลักษมินทรา” ทำหน้าที่ดูแลพระคลังส่วนพระองค์และรับใช้ใกล้ชิด แต่งตั้งชาวพื้นเมืองผู้สูงศักดิ์และมีชื่อเสียงเลื่องลือให้ดำรงตำแหน่งต่าง ๆ ลดหลั่นกันถ้วนหน้า นับตั้งแต่นั้นมาชาวพื้นเมืองทุกเผ่าพันธุ์บนที่ราบสูงในอิสานประเทศบเกิดความศรัทธาเลื่อมใสยกย่องว่าทรงเป็น “จักรวาทิน” ทรงรวบรวม “เจนละบก” เจนละน้ำ “เขมรต่ำ” “เขมรสูง” “ข่า” “ชอง” “สำแร” และชาวพื้นเมืองทั้งหลายเข้ารวมอยู่ใน “'''อาณาจักรขอมโบราณ'''” นักโบราณคดีเรียกว่ายุคเริ่มต้น “[[สมัยพระนคร]]” (Angkor) หรือ “ราชวงศ์โคกธลอก” (Srog Kmer) |
|||
<br /> |
|||
==ดูเพิ่ม== |
==ดูเพิ่ม== |
||
* [[อุทยานแห่งชาติตาพระยา]] |
* [[อุทยานแห่งชาติตาพระยา]] |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 14:09, 19 กันยายน 2562
| ทิวเขาพนมดงรัก | |
|---|---|
 ทิวเขาพนมดงรัก เมื่อมองจากทางทิศตะวันออกของผามออีแดง | |
| จุดสูงสุด | |
| ยอด | ภูขี้สุข |
| ความสูง เหนือระดับน้ำทะเล | 753 เมตร (2,470 ฟุต) |
| พิกัด | 14°20.25′N 103°55′E / 14.33750°N 103.917°E |
| ข้อมูลเชิงขนาด | |
| ยาว | 300 ก.ม. E/W |
| กว้าง | 40 ก.ม. N/S |
| ข้อมูลทางภูมิศาสตร์ | |
| ประเทศ | ไทย, กัมพูชา และ ลาว |
| ติดต่อกับ | ชายแดนไทย-กัมพูชา |
| ข้อมูลทางธรณีวิทยา | |
| อายุหิน | ยุคจูแรสซิก |
| ประเภทหิน | หินทราย, หินทรายแป้ง |
ทิวเขาพนมดงรัก (เขมร: ជួរភ្នំដងរែក, Chuor Phnom Dângrêk; ไทย: ทิวเขาพนมดงรัก, อักษรโรมัน: Thio Khao Phanom Dongrak, ลาว: Sayphou Damlek) มาจากภาษาเขมรว่า "พนมดองแร็ก" มีความหมายว่า "ภูเขาไม้คาน" เป็นภูเขาที่ทอดตัวในแนวตะวันออก-ตะวันออก เป็นพรมแดนกั้นระหว่าง ประเทศไทย และประเทศกัมพูชา
เขาพนมดงรักในอดีต
เขาพนมดงรักในอดีต เมือหลายพันปีก่อนเป็นที่อยู่ของ ชาวกูย ที่อพยบมาจากแคว้นอัสสัมถูกรุกรานโดยชนเผ่าอนารยะ(อารยัน)จนบางส่วนต้องละทิ้งถิ่นฐานอพยพข้ามลงมาตามลำน้ำโขงถึงตอนใต้ บางส่วนไปอาศัยตามเขาพนมดงรัก
มีหลักฐาน ศิลาจารึกศิวศักติ หรือ ศิลาจารึก K. ๓๘๒ สลักขึ้นด้วยภาษาสันสกฤต อักษรเทวนาครี เป็นศิลาจารึกที่บอกเล่าเรื่องราวให้ทราบว่าถิ่นที่อยู่อาศัยของ “ชาวกวย” หรือ “ชาวกุย” ซึ่งเป็นชนพื้นเมืองที่ตั้งหลักแหล่งอาศัยอยู่บนเทือกเขาพนมดงรัก ในดินแดนอิสานประเทศมาตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์จนกระทั่งเข้าสู่ยุคเริ่มต้นประวัติศาสตร์สมัย “อาณาจักรฟูนัน” หรือ “อาณาจักรสุวรรณภูมิ”
ศิลาจารึกที่ปราสาทเขาพระวิหาร
ศิลาจารึกที่ปราสาทเขาพระวิหาร เรียกว่า “ศิลาจารึกศิวศักติ” หรือ “ศิลาจารึก K. ๓๘๒” สลักขึ้นด้วยภาษาสันสกฤต อักษรเทวนาครี เป็นศิลาจารึกที่บอกเล่าเรื่องราวให้ทราบว่าถิ่นที่อยู่อาศัยของ “ชาวกวย” หรือ “ชาวกุย” ซึ่งเป็นชนพื้นเมืองที่ตั้งหลักแหล่งอาศัยอยู่บนเทือกเขาพนมดงรัก ในดินแดนอิสานประเทศมาตั้งแต่สมัยดึกดำบรรพ์จนกระทั่งเข้าสู่ยุคเริ่มต้นประวัติศาสตร์สมัย “อาณาจักรฟูนัน” หรือ “อาณาจักรสุวรรณภูมิ” เรืองอำนาจขึ้นในคาบสมุทรอินโดจีน กษัตริย์ฟูนันได้สร้างปราสาทเทพบิดรไว้บนภูเขาพนมดงรัก มอบหมายให้ชาวพื้นเมืองรักษาภายหลังจาก “อาณาจักรฟูนัน” ถูกกองทัพเจนละโจมตีล่มสลายไป “อาณาเจนละ” เรืองอำนาจขึ้นมาแทนที่ต่อมา “เจนละ” ถูกกองทัพเรือศรีวิชัยโจมตีล่มสลายถูกแบ่งแยกออกเป็น “อาณาจักรเจนละบก” และ “อาณาจักรเจนละน้ำ” ในสมัย “สมเด็จพระปรเมศวร” หรือ “พระเจ้าชัยวรมันที่ 2” เสด็จกลับจากชวา พระองค์ทรงสร้าง “เมืองมเหนทรบรรพต” ขึ้นเหนือภูเขาพนมกุเลน ทรงสถาปนาศิวลึงค์อันศักดิ์สิทธิ์ขึ้นในวิหารเหนือยอดภูเขาประกาศความเป็น “กมรเตง ชคตะ ราชยะ” เสร็จสิ้นสมบูรณ์แล้ว พระองค์ทรงแผ่พระราชอำนาจขึ้นสู่แผ่นดินสูงบนเทือกเขาพนมดงรัก รบพุ่งได้รับชัยชนะชาวพื้นเมืองแล้วทรงเกลี้ยกล่อมให้ยอมสวามิภักดิ์เพื่อรวม “เจนละบก”และ “เจนละน้ำ” เป็นอาณาจักรเดียวกัน
“พระเจ้าชัยวรมันที่ 2” ทรงอภิเษกสมรสกับสตรีชาวกูยเมืองศรีสะเกษผู้เลอโฉมธิดาของ “นางพิณสวรรค์ครามวตี” มีชื่อว่า “ฮยางปราวิตรี” หรือ “ปราณ” ทรงสถาปนาขึ้นเป็นอัครมเหสีเฉลิมพระนามว่า “พระนางกัมพูชาลักษมี” และทรงแต่งตั้ง “วิษณุวาล” พี่ชายของ “ปราณ” ให้ดำรงตำแหน่ง “ลักษมินทรา” ทำหน้าที่ดูแลพระคลังส่วนพระองค์และรับใช้ใกล้ชิด แต่งตั้งชาวพื้นเมืองผู้สูงศักดิ์และมีชื่อเสียงเลื่องลือให้ดำรงตำแหน่งต่าง ๆ ลดหลั่นกันถ้วนหน้า นับตั้งแต่นั้นมาชาวพื้นเมืองทุกเผ่าพันธุ์บนที่ราบสูงในอิสานประเทศบเกิดความศรัทธาเลื่อมใสยกย่องว่าทรงเป็น “จักรวาทิน” ทรงรวบรวม “เจนละบก” เจนละน้ำ “เขมรต่ำ” “เขมรสูง” “ข่า” “ชอง” “สำแร” และชาวพื้นเมืองทั้งหลายเข้ารวมอยู่ใน “อาณาจักรขอมโบราณ” นักโบราณคดีเรียกว่ายุคเริ่มต้น “สมัยพระนคร” (Angkor) หรือ “ราชวงศ์โคกธลอก” (Srog Kmer)
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
- แผนที่และภาพถ่ายทางอากาศของ ทิวเขาพนมดงรัก
- ภาพถ่ายดาวเทียมจากวิกิแมเปีย หรือกูเกิลแมปส์
- แผนที่จากลองดูแมป หรือเฮียวีโก
- ภาพถ่ายทางอากาศจากเทอร์ราเซิร์ฟเวอร์