ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้าซอยู่น"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ
← การแก้ไขก่อนหน้าการแก้ไขถัดไป →
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
เห็นภาพข้อความวิกิ
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่
ลบส่วนแปลผิด แก้ไม่ให้โดนแจ้งลบ ถ้าเพิ่มแล้วโดนแจ้งลบก็ช่วยไม่ได้นะคะ
ป้ายระบุ: ทำกลับ
บรรทัด 33: บรรทัด 33:


หลังจากการสวรรคตของพระเจ้าสีหตู ซะไกง์ และ ปี้นยะ แยกกันอย่างเป็นทางการ พระเจ้าซอยุน สวรรคตในปี ค.ศ. 1327 มีพระราชบุตร 4 พระองค์ เป็นพระราชโอรส 3 พระองค์ และ พระราชธิดาหนึ่งพระองค์ พระราชโอรสทั้งหมดของพระองค์ได้เป็นกษัตริย์แห่งซะไกง์ พระราชธิดาพระองค์เดียวของพระองค์เป็นพระราชมารดาของ [[พระเจ้าตะโดมินพญา|ตะโดมินพญา]] ผู้ก่อตั้ง [[อาณาจักรอังวะ]]
หลังจากการสวรรคตของพระเจ้าสีหตู ซะไกง์ และ ปี้นยะ แยกกันอย่างเป็นทางการ พระเจ้าซอยุน สวรรคตในปี ค.ศ. 1327 มีพระราชบุตร 4 พระองค์ เป็นพระราชโอรส 3 พระองค์ และ พระราชธิดาหนึ่งพระองค์ พระราชโอรสทั้งหมดของพระองค์ได้เป็นกษัตริย์แห่งซะไกง์ พระราชธิดาพระองค์เดียวของพระองค์เป็นพระราชมารดาของ [[พระเจ้าตะโดมินพญา|ตะโดมินพญา]] ผู้ก่อตั้ง [[อาณาจักรอังวะ]]

ตอนนี้พระเจ้าสีหตูพิจารณาอย่างเป็นทางการว่าพระองค์เป็นทายาทของกษัตริย์แห่งพุกาม พระอัครมเหสีของพระองค์คือพระนาง [[มิสออู]] พระราชธิดาของ [[พระเจ้านรสีหบดี|นรสีหบดี]] ที่สำคัญกว่านั้นพระองค์ได้สถาปนา [[พระเจ้าอูซะนาที่ 1 แห่งปี้นยะ|อูซะนา]] พระราชโอรสบุญธรรมของพระองค์ ซึ่งเป็นพระราชโอรสแท้ ๆ ของ [[พระเจ้ากะยอชวาแห่งพุกาม|กะยอชวา]] และ มิสออู เป็น [[ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง]] ของพระองค์ พระองค์ยังได้แต่งตั้ง [[พระเจ้าจะซวาที่ 1 แห่งปี้นยะ|จะซวา]] พระราชโอรสองค์แรกของพระองค์กับพระนางมิสออูเป็นเจ้าเมืองปีนแล<ref name=hy-1-371>Hmannan Vol. 1 2003: 371</ref>

The appointments did not go down well with Saw Yun, his eldest biological son by a commoner queen ([[Yadanabon of Pinya|Yadanabon]]). Saw Yun felt the throne was his. He agitated his father for a viceroyship in the north.<ref name=hy-1-374>Hmannan Vol. 1 2003: 374</ref> While Thihathu wavered, on 15 May 1315, Saw Yun took matters in his own hand, and left for [[Sagaing]] with a group of followers, a few miles west of Pinya, across the Irrawaddy.<ref name=hy-1-375>(Hmannan Vol. 1 2003: 375): 12th waxing of Nayon 677 [[Burmese calendar|ME]]</ref> Saw Yun found support in a sect of forest dwelling monks and their followers.<ref name=mha-77>Htin Aung 1967: 77</ref>

At first, Thihathu dismissed the 15-year-old's thinly veiled insurrection, and did not take any action. But Saw Yun continued to consolidate his support in the north, and fortified Sagaing with a brick wall, completed on 26 March 1316.<ref name=yt-1-161>Yazawin Thit Vol. 1 2012: 161, fn-3</ref> Even then, Thihathu's response was halfhearted. He sent two small expeditions, each led by Uzana and Kyawswa respectively, to retake the city. Both attempts failed. Thihathu, who never liked rivals even with his own brothers, now decided to leave his eldest biological son alone.<ref name=hy-1-375-376>Hmannan Vol. 1 2003: 375–376</ref> Saw Yun's position may also have been helped by an open rebellion in [[Taungoo|Toungoo]] (Taungoo) in 1317–18, and subsequent instabilities in [[Taungdwingyi|Taungdwin]].<ref name=yt-1-160>Yazawin Thit Vol. 1 2012: 160, fn#1</ref><ref name=hy-1-372>Hmannan Vol. 1 2003: 372</ref> Thihathu got both Toungoo and Taungdwin under control but essentially ceded control of northern Upper Burma to Saw Yun. For his part, Saw Yun never formally renounced his allegiance to his father. Thihathu had to be satisfied with the arrangement although he must have known that Pinya and Sagaing would become bitter rivals after his death.<ref name=mha-77/>


== อ้างอิง ==
== อ้างอิง ==

รุ่นแก้ไขเมื่อ 06:53, 13 สิงหาคม 2562

บทความนี้เกี่ยวกับผู้ก่อตั้งอาณาจักรซะไกง์ สำหรับเจ้าชายแห่งพุกาม ดูที่ ซอยุนแห่งพุกาม
ซอยุน
အသင်္ခယာ စောယွမ်း
กษัตริย์แห่งซะไกง์
ครองราชย์15 พฤษภาคม ค.ศ. 1315 – 5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1327
ก่อนหน้าสีหตู
ถัดไปตราพระยาที่ 1
ประสูติป. ค.ศ. 1299
ปีนแล, อาณาจักรมยีนไซง์
สวรรคต5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1327 (27 พรรษา)
ซะไกง์, อาณาจักรซะไกง์
มเหสีซอนอง
พระราชบุตรSoe Min
จะซวา
Nawrahta Minye
ตราพระยาที่ 2
ราชวงศ์มยีนไซง์
พระราชบิดาสีหตู
พระราชมารดายะดะนาโบน
ศาสนาพุทธเถรวาท
บทความนี้มีอักษรพม่า หากอุปกรณ์ของคุณไม่สามารถเรนเดอร์อักษรนี้ได้ คุณอาจเห็นเครื่องหมายคำถาม, อักษรพิเศษ, กล่อง หรือสัญลักษณ์อื่น ๆ แทนที่อักษรพม่า

อตินคายา ซอยุน (พม่า: အသင်္ခယာ စောယွမ်း,[ʔəθɪ̀ɴ kʰəjà sɔ́ jʊ́ɴ]; บางทีสะกด Sawyun; ป. 1299 – 5 กุมภาพันธ์ 1327) เป็นผู้ก่อตั้ง อาณาจักรซะไกง์ ของ พม่า เป็นพระราชโอรสองค์ใหญ่ของ สีหตู พระองค์ได้ตั้งอาณาจักรคู่ขัดแแย้งขึ้นใน ค.ศ. 1315 หลังพระเจ้าสีหตูสถาปนา อูซะนาที่ 1 เป็น ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง[1] พระเจ้าซอยุนประสบความสำเร็จในการต้านทัพเล็ก ๆ สองครั้ง จาก ปี้นยะ ในปี ค.ศ. 1317 ขณะที่พระเจ้าซอยุนยังคงภักดีต่อพระราชบิดา พระองค์เป็นกษัตริย์โดยพฤตินัยของพื้นที่ซึ่งคือ เขตซะไกง์ และ ตอนเหนือของ เขตมัณฑะเลย์ ในปัจจุบัน[2]

หลังจากการสวรรคตของพระเจ้าสีหตู ซะไกง์ และ ปี้นยะ แยกกันอย่างเป็นทางการ พระเจ้าซอยุน สวรรคตในปี ค.ศ. 1327 มีพระราชบุตร 4 พระองค์ เป็นพระราชโอรส 3 พระองค์ และ พระราชธิดาหนึ่งพระองค์ พระราชโอรสทั้งหมดของพระองค์ได้เป็นกษัตริย์แห่งซะไกง์ พระราชธิดาพระองค์เดียวของพระองค์เป็นพระราชมารดาของ ตะโดมินพญา ผู้ก่อตั้ง อาณาจักรอังวะ

อ้างอิง

  1. ↑ Phayre 1967:58–59
  2. ↑ Htin Aung 1967: 71–79
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=พระเจ้าซอยู่น&oldid=8447427"