ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้าซอยู่น"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
หน้าใหม่: {{Infobox royalty | type = monarch | name = ซอยุน <br/> {{lang-my-Mymr|အသင်္ခယာ စောယွမ်း}} | im...
ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่
 
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่
บรรทัด 33: บรรทัด 33:


หลังจากการสวรรคตของพระเจ้าสีหตู, ซะไกง์ และ ปี้นยะ แยกทางกันอย่างเป็นทางการ. พระเจ้าซอยุน สวรรคตในปี ค.ศ. 1327.<ref name=tt-1959-126/> พระเจ้าซอยุนมีพระราชบุตร 4 พระองค์, พระราชโอรส 3 พระองค์ และ พระราชธิดา. พระราชโอรสทั้งหมดของพระองค์กลายเป็นกษัตริย์แห่งซะไกง์. พระราชธิดาพระองค์เดียวของพระองค์เป็นพระราชมารดาของ [[ตะโดมินพญา]], ผู้ก่อตั้ง [[อาณาจักรอังวะ]].
หลังจากการสวรรคตของพระเจ้าสีหตู, ซะไกง์ และ ปี้นยะ แยกทางกันอย่างเป็นทางการ. พระเจ้าซอยุน สวรรคตในปี ค.ศ. 1327.<ref name=tt-1959-126/> พระเจ้าซอยุนมีพระราชบุตร 4 พระองค์, พระราชโอรส 3 พระองค์ และ พระราชธิดา. พระราชโอรสทั้งหมดของพระองค์กลายเป็นกษัตริย์แห่งซะไกง์. พระราชธิดาพระองค์เดียวของพระองค์เป็นพระราชมารดาของ [[ตะโดมินพญา]], ผู้ก่อตั้ง [[อาณาจักรอังวะ]].

== อ้างอิง ==
{{รายการอ้างอิง}}


{{พระมหากษัตริย์พม่า}}
{{พระมหากษัตริย์พม่า}}

รุ่นแก้ไขเมื่อ 15:34, 12 สิงหาคม 2562

ซอยุน
အသင်္ခယာ စောယွမ်း
กษัตริย์แห่งซะไกง์
ครองราชย์15 พฤษภาคม 1315 – 5 กุมภาพันธ์ 1327
ก่อนหน้าสีหตู
ถัดไปตราพระยาที่ 1
ประสูติป. 1299
Monday, 661 ME
ปีนแล, อาณาจักรมยีนไซง์
สวรรคต5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1327 (aged 27)
Thursday, Full moon of Tabaung 688 ME
ซะไกง์, อาณาจักรซะไกง์
มเหสีซอนอง
พระราชบุตรSoe Min
จะซวา
Nawrahta Minye
ตราพระยาที่ 2
ราชวงศ์มยีนไซง์
พระราชบิดาสีหตู
พระราชมารดาYadanabon
ศาสนาพุทธเถรวาท

อตินคายา ซอยุน (พม่า: အသင်္ခယာ စောယွမ်း [ʔəθɪ̀ɴ kʰəjà sɔ́ jʊ́ɴ]; บางทีสะกด Sawyun; ป. 1299 – 5 กุมภาพันธ์ 1327) เป็นผู้ก่อตั้ง อาณาจักรซะไกง์ ของ เมียนมา (พม่า). พระราชโอรสองค์ใหญ่ของ สีหตู ตั้งอาณาจักรคู่แข่งขึ้นใน ค.ศ. 1315 หลังจากพระเจ้าสีหตูสถาปนา อูซะนาที่ 1 เป็น ทายาทผู้มีสิทธิโดยตรง.[1] พระเจ้าซอยุนประสบความสำเร็จในการต่อต้านการเดินทัพเล็ก ๆ สองครั้ง โดย ปี้นยะ ในปี ค.ศ. 1317. ในขณะที่พระเจ้าซอยุนยังคงภักดีต่อพระราชบิดาของพระองค์, พระองค์เป็นกษัตริย์โดยพฤตินัยของพื้นที่ซึ่งสอดคล้องกับ เขตซะไกง์ และ ตอนเหนือของ เขตมัณฑะเลย์ ในปัจจุบัน.[2]

หลังจากการสวรรคตของพระเจ้าสีหตู, ซะไกง์ และ ปี้นยะ แยกทางกันอย่างเป็นทางการ. พระเจ้าซอยุน สวรรคตในปี ค.ศ. 1327.[3] พระเจ้าซอยุนมีพระราชบุตร 4 พระองค์, พระราชโอรส 3 พระองค์ และ พระราชธิดา. พระราชโอรสทั้งหมดของพระองค์กลายเป็นกษัตริย์แห่งซะไกง์. พระราชธิดาพระองค์เดียวของพระองค์เป็นพระราชมารดาของ ตะโดมินพญา, ผู้ก่อตั้ง อาณาจักรอังวะ.

อ้างอิง

  1. Phayre 1967:58–59
  2. Htin Aung 1967: 71–79
  3. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ tt-1959-126