ผลต่างระหว่างรุ่นของ "การปฏิวัติเยอรมัน ค.ศ. 1918–1919"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 37: บรรทัด 37:
* {{flagicon image|Flag of the German Empire.svg|size=22px}} [[จักรพรรดิวิลเฮล์มที่ 2 แห่งเยอรมัน|จักรพรรดิวิลเฮล์มที่ 2]]
* {{flagicon image|Flag of the German Empire.svg|size=22px}} [[จักรพรรดิวิลเฮล์มที่ 2 แห่งเยอรมัน|จักรพรรดิวิลเฮล์มที่ 2]]
* {{flagicon image|Flag of the German Empire.svg|size=22px}} [[พระเจ้าลุดวิกที่ 3 แห่งบาวาเรีย|ลุดวิกที่ 3 แห่งบาวาเรีย]]
* {{flagicon image|Flag of the German Empire.svg|size=22px}} [[พระเจ้าลุดวิกที่ 3 แห่งบาวาเรีย|ลุดวิกที่ 3 แห่งบาวาเรีย]]
* {{flagicon image|Flag of the German Empire.svg|size=22px}} [[เพาล์ ฟอน ฮินเดนบูร์ก]]
* {{flagicon image|Flag of the German Empire.svg|size=22px}} [[เพาล์ ฟ็อน ฮินเดินบวร์ค]]
* {{flagicon image|Flag of the German Empire.svg|size=22px}} [[เอริช ลูเดนดอร์ฟ]]
* {{flagicon image|Flag of the German Empire.svg|size=22px}} [[เอริช ลูเดนดอร์ฟ]]
* {{flagicon image|Flag of the German Empire.svg|size=22px}} [[Franz von Hipper|ฟรันซ์ ฟอน ฮิพเพอร์]]
* {{flagicon image|Flag of the German Empire.svg|size=22px}} [[Franz von Hipper|ฟรันซ์ ฟอน ฮิพเพอร์]]

รุ่นแก้ไขเมื่อ 20:19, 2 เมษายน 2562

การปฏิวัติเดือนพฤศจิกายน
ส่วนหนึ่งของ การปฏิวัติ ค.ศ. 1917–1923

ทหารยืนหลังสิ่งกีดขวางนเหตุการณ์การก่อการกำเริบสปาตาคิสท์
วันที่
  • ระยะแรก:
    29 ตุลาคม – 9 พฤศจิกายน ค.ศ. 1918
    (1 สัปดาห์ 4 วัน)
  • ระยะที่สอง:
    3 พฤศจิกายน 1918 – 11 สิงหาคม ค.ศ. 1919
    (9 เดือน 1 สัปดาห์)
สถานที่
ผล

สาธารณรัฐไวมาร์ ได้รับชัยชนะ:

คู่สงคราม

จักรวรรดิเยอรมัน (1918)


สาธารณรัฐไวมาร์ (1918–19)

สาธารณรัฐสังคมนิยมเสรีเยอรมัน

Supported by:

ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ

การปฏิวัติเดือนพฤศจิกายน (เยอรมัน: Novemberrevolution) หรือ การปฏิวัติเยอรมัน ค.ศ. 1918-1919 เป็นสงครามกลางเมืองในจักรวรรดิเยอรมันในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่งสิ้นสุดลงด้วยความพ่ายแพ้ของฝ่ายมหาอำนาจกลาง ซึ่งได้ส่งผลทำให้มีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจากระบอบกษัตริย์ภายใต้รัฐธรรมนูญมาเป็นระบอบสาธารณรัฐ (ประชาธิปไตยในระบบสภาเดี่ยว) ซึ่งเวลาต่อมาได้กลายเป็นที่รู้จักกันคือ สาธารณรัฐไวมาร์ การปฏิวัติได้เริ่มขึ้นตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1918 จนถึง เดือนสิงหาคม ค.ศ. 1919 หลังรัฐธรรมนูญแห่งไวมาร์ถูกประกาศใช้

สาเหตุของการปฏิวัติมาจากการรับภาระหนักของประชาชนในช่วงสี่ปีของสงคราม, ผลกระทบที่รุนแรงจากความพ่ายแพ้ของจักรวรรดิเยอรมันและเกิดสภาวะความตรึงเครียดทางสังคมระหว่างประชาชนธรรมดากับขุนนางชนชั้นสูงและชนชั้นกลางของนายทุน, ที่ครองอำนาจและเพิ่งแพ้สงคราม

รากเหง้าของการปฏิวัติได้ถูกวางเอาไว้ในความปราชัยของจักรวรรดิเยอรมันสงครามโลกครั้งที่หนึ่งและความตึงเครียดทางสังคมที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นไม่นาน ขั้นแรกของการปฏิวัติได้ถูกจุดชนวนโดยนโยบายของกองบัญชาการระดับสูงแห่งกองทัพบกเยอรมันและขาดการประสานงานกับกองบัญชาการกองทัพเรือ เมื่อเผชิญความพ่ายแพ้ กองบัญชาการกองทัพเรือได้ยืนยันที่จะพยายามเร่งรัดการสู้รบที่สำคัญกัลกองทัพราชนาวีแห่งอังกฤษโดยคำสั่งกองทัพเรือ เมื่อวันที่ 24 ตุลาคม ค.ศ. 1918 ยุทธนาวีไม่เคยเกิดขึ้น แทนที่จะปฏิบัติตามคำสั่งของพวกเขาเพื่อเริ่มเตรียมเข้าสู้รบกับอังกฤษ ทหารเรือเยอรมันได้ก่อจลาจลที่ท่าเรือของกองทัพเรือที่ wilhelmshaven เมื่อวันที่ 29 ตุลาคม ค.ศ. 1918 ตามมาด้วยการก่อกบฏที่คีลในวันแรกของเดือนพฤศจิกายน ความโกลาหลครั้งนี้ได้แพร่กระจายไปถึงจิตวิญญาณของพลเมืองได้เกิดความระส่ำระสายไปทั่วเยอรมนีและท้ายที่สุดได้นำสู่การประกาศสาธารณรัฐ เมื่อวันที่ 9 พฤศจิกายน ค.ศ. 1918 หลังจากนั้นไม่นาน จักรพรรดิวิลเฮล์มที่ 2 ทรงสละราชบัลลังก์ และลี้ภัยออกนอกประเทศ

การปฏิวัติ, ได้รับแรงบันดาลใจจากอุดมการณ์สังคมนิยม ไม่ได้รับมอบอำนาจให้กับสภาโซเวียตแบบที่พวกบอลเชวิกทำกันในรัสเซีย เพราะผู้นำของพรรคประชาธิปไตยสังคมแห่งเยอรมนี(SPD)ได้ขัดขวางการก่อตั้ง พรรค SPD ได้เลือกใช้แทนสภาแห่งชาติที่น่าจะเป็นพื้นฐานของระบบรัฐสภาเดี่ยวของรัฐบาล[1] ด้วยความหวาดกลัวว่าจะเกิดสงครามกลางเมืองอย่างเต็มรูปแบบในเยอรมนีระหว่างผู้ต่อสู้รบที่มาจากคนงานและนักอนุรักษนิยมขวาจัด พรรค SPD ไม่ได้วางแผนที่จะดึงชนชั้นสูงของเยอรมันอย่างสมบูรณ์ถึงอำนาจและสิทธิพิเศษของพวกเขา มันได้พยายามรวมตัวเข้ากับระบบประชาธิปไตยสังคมใหม่ ในความพยายามนี้ พรรค SPD ฝ่ายซ้ายมีความต้องการที่จะเป็นพันธมิตรกับกองบัญชาการทหารสูงสุดเยอรมัน ครั้งนี้ได้อนุญาตให้กองทัพและไฟรคอร์ (ทหารอาสาสมัครฝ่ายชาตินิยม) เพื่อเข้าปราบปรามการก่อการกำเริบสปาตาคิสท์ของฝ่ายคอมมิวนิสต์ เมื่อวันที่ 4-15 มกราคม ค.ศ. 1919 โดยใช้กำลัง พันธมิตรเดียวกันของกองกำลังทางการเมืองได้ประสบความสำเร็จในการปราบปรามการก่อการของพวกฝ่ายซ้ายในส่วนอื่นๆของเยอรมนี ด้วยผลทำให้ประเทศนั้นได้สงบลงอย่างสมบูรณ์ เมื่อปลายปี ค.ศ. 1919

การเลือกตั้งสำหรับสภาแห่งชาติไวมาร์ใหม่ถูกก่อตั้งขึ้น เมื่อวันที่ 19 มกราคม ค.ศ. 1919 การปฏิวัติได้สิ้นสุดลง เมื่อวันที่ 11 สิงหาคม ค.ศ. 1919 เมื่อรัฐธรรมนูญไวมาร์ถูกประกาศใช้

อ้างอิง

  1. Ralf Hoffrogge, Working-Class Politics in the German Revolution. Richard Müller, the Revolutionary Shop Stewards and the Origins of the Council Movement, Brill Publications 2014, ISBN 978-90-04-21921-2, pp. 93–100.