ผลต่างระหว่างรุ่นของ "นายกรัฐมนตรีเยอรมนี"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 28: | บรรทัด 28: | ||
ในสมัย [[อดอล์ฟ ฮิตเลอร์]] ได้รวมตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเข้ากับตำแหน่งประธานาธิบดีแล้วเรียกว่า "[[ฟือเรอร์]]" (Führer) หลังสงครามโลกครั้งที่สอง เยอรมนีกลับไปใช้ระบบสหพันธรัฐและมีประธานาธิบดีเป็นประมุขเช่นเดิม หัวหน้าฝ่ายบริหารก็ยังคงเรียกแบบเดิมคือนายกรัฐมนตรี |
ในสมัย [[อดอล์ฟ ฮิตเลอร์]] ได้รวมตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเข้ากับตำแหน่งประธานาธิบดีแล้วเรียกว่า "[[ฟือเรอร์]]" (Führer) หลังสงครามโลกครั้งที่สอง เยอรมนีกลับไปใช้ระบบสหพันธรัฐและมีประธานาธิบดีเป็นประมุขเช่นเดิม หัวหน้าฝ่ายบริหารก็ยังคงเรียกแบบเดิมคือนายกรัฐมนตรี |
||
นายกรัฐมนตรีคนล่าสุดคือ [[อังเกลา แมร์เคิล]] ซึ่งเป็นนายกรัฐมนตรีหญิงคนแรกของเยอรมนี สังกัด[[พรรคสหภาพประชาธิปไตยคริสเตียน (เยอรมนี)|สหภาพประชาธิปไตยคริสเตียน]] เธอขึ้นดำรงตำแหน่งต่อจาก[[แกร์ฮาร์ท |
นายกรัฐมนตรีคนล่าสุดคือ [[อังเกลา แมร์เคิล]] ซึ่งเป็นนายกรัฐมนตรีหญิงคนแรกของเยอรมนี สังกัด[[พรรคสหภาพประชาธิปไตยคริสเตียน (เยอรมนี)|สหภาพประชาธิปไตยคริสเตียน]] เธอขึ้นดำรงตำแหน่งต่อจาก[[แกร์ฮาร์ท ชเรอเดอร์]] จาก[[พรรคประชาธิปไตยสังคมแห่งเยอรมนี]]ใน ค.ศ. 2005 และได้รับเลือกต่อเป็นสมัยที่สองใน ค.ศ. 2009 |
||
== รายนามนายกรัฐมนตรี == |
== รายนามนายกรัฐมนตรี == |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 06:13, 22 สิงหาคม 2561
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
นายกรัฐมนตรี แห่งสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี | |
---|---|
ตรา | |
ผู้ประเดิมตำแหน่ง | อ็อทโท ฟ็อน บิสมาร์ค |
สถาปนา | 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2410 21 มีนาคม พ.ศ. 2414 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2492 |
คนแรก | ค็อนราท อาเดอเนาเออร์ |
เว็บไซต์ | www.bundeskanzlerin.de |
นายกรัฐมนตรี[1] (เยอรมัน: Bundeskanzler; อังกฤษ: Chancellor) เป็นตำแหน่งประมุขฝ่ายบริหารประเทศเยอรมนี เป็นชื่อเรียกตำแหน่งเก่าแก่ เกิดขึ้นในสมัยที่เยอรมนีเพิ่งรวมประเทศภายใต้รัฐธรรมนูญจักรวรรดิเยอรมัน (Constitution of the German Empire 1871 AD) ในสมัยอ็อทโท ฟ็อน บิสมาร์คใน ค.ศ. 1871 โดยรัฐต่าง ๆ ของเยอรมนีที่เป็นประเทศอิสระจากกันหลายประเทศ หลายแว่นแคว้น (ภายหลังการยกเลิกจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ใน ค.ศ. 1815 โดยจักรพรรดินโปเลียนแห่งฝรั่งเศส) ได้เข้ามารวมกันภายใต้การนำของราชอาณาจักรปรัสเซีย
การร่างรัฐธรรมนูญครั้งนั้น กำหนดให้พระมหากษัตริย์ราชอาณาจักรปรัสเซียเป็นประธานาธิบดีของสหพันธรัฐ แล้วเรียกชื่อว่า จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิเยอรมัน จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิเยอรมันจะทรงแต่งตั้งหัวหน้าฝ่ายบริหาร คือ นายกรัฐมนตรีเยอรมัน (German Chancellor) ที่เรียกชื่อตำแหน่งเช่นนี้ เนื่องจากเยอรมนีมีสภาพเป็นสหพันธรัฐ แต่ละรัฐหรือราชอาณาจักรในสหพันธรัฐ (เช่น ราชอาณาจักรปรัสเซีย, ราชอาณาจักรบาวาเรีย เป็นต้น) ต่างก็มีตำแหน่งนายกรัฐมนตรีของตนเอง
เมื่อมีการร่างรัฐธรรมนูญใหม่หลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ที่เยอรมนีเปลี่ยนไปเป็นระบบประธานาธิบดี หรือแม้แต่หลังสงครามโลกครั้งที่สอง ระบบสหพันธรัฐก็ยังคงอยู่ (แม้ว่ายุคบิสมาร์คจะเรียกจักรวรรดิ แต่ในรัฐธรรมนูญนั้นยังเรียกว่าระบบสหพันธรัฐ) ตำแหน่งนายกรัฐมนตรีจึงยังคงเป็นตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายบริหารไม่เปลี่ยนแปลง
ในสมัย อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ ได้รวมตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเข้ากับตำแหน่งประธานาธิบดีแล้วเรียกว่า "ฟือเรอร์" (Führer) หลังสงครามโลกครั้งที่สอง เยอรมนีกลับไปใช้ระบบสหพันธรัฐและมีประธานาธิบดีเป็นประมุขเช่นเดิม หัวหน้าฝ่ายบริหารก็ยังคงเรียกแบบเดิมคือนายกรัฐมนตรี
นายกรัฐมนตรีคนล่าสุดคือ อังเกลา แมร์เคิล ซึ่งเป็นนายกรัฐมนตรีหญิงคนแรกของเยอรมนี สังกัดสหภาพประชาธิปไตยคริสเตียน เธอขึ้นดำรงตำแหน่งต่อจากแกร์ฮาร์ท ชเรอเดอร์ จากพรรคประชาธิปไตยสังคมแห่งเยอรมนีใน ค.ศ. 2005 และได้รับเลือกต่อเป็นสมัยที่สองใน ค.ศ. 2009
รายนามนายกรัฐมนตรี
ที่ | นาม | ภาพ | เริ่มต้น | สิ้นสุด | หมายเหตุ |
---|---|---|---|---|---|
1 | ค็อนราท อาเดอเนาเออร์ | 15 กันยายน พ.ศ. 2492 |
11 ตุลาคม พ.ศ. 2506 |
||
2 | ลูทวิช แอร์ฮาร์ท | 17 ตุลาคม พ.ศ. 2506 |
30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2509 |
||
3 | ควร์ท เกออร์ค คีซิงเงอร์ | 1 ธันวาคม พ.ศ. 2509 |
7 ตุลาคม พ.ศ. 2512 |
||
4 | วิลลี บรันท์ | 22 ตุลาคม พ.ศ. 2512 |
7 พฤษภาคม พ.ศ. 2517 |
||
- | วัลเทอร์ เชล | 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2517 |
16 พฤษภาคม พ.ศ. 2517 |
||
5 | เฮ็ลมูท ชมิท | 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2517 |
1 ตุลาคม พ.ศ. 2525 |
||
6 | เฮ็ลมูท โคล | 1 ตุลาคม พ.ศ. 2525 |
27 ตุลาคม พ.ศ. 2541 |
||
7 | แกร์ฮาร์ท ชเรอเดอร์ | 27 ตุลาคม พ.ศ. 2541 |
22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2548 |
||
8 | อังเกลา แมร์เคิล | 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2548 |
ปัจจุบัน |
อ้างอิง
- ↑ สมใจ ไพโรจน์ธีระรัชต์ (2547). ณัฐวุฒิ สุทธิสงคราม และคณะ (บ.ก.). สารานุกรมประวัติศาสตร์สากลสมัยใหม่: ยุโรป ฉบับราชบัณฑิตยสถาน (pdf). Vol. 1 (อักษร A-B) (3 ed.). กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน. p. 137. ISBN 974-9588-25-8. สืบค้นเมื่อ 2 กรกฎาคม 2555.