ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ประเทศออสเตรเลีย"

แก้ไขลิงก์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ
← การแก้ไขก่อนหน้าการแก้ไขถัดไป →
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
เห็นภาพข้อความวิกิ
Thucydides49 (คุย | ส่วนร่วม)
การแก้ไข 1,631 ครั้ง
บรรทัด 87: บรรทัด 87:
[[ไฟล์:Everlastings on MtHotham Vic.jpg|left|thumb|Everlastings บนภูเขา Hotham ตั้งอยู่ในรัฐวิกตอเรีย]]
[[ไฟล์:Everlastings on MtHotham Vic.jpg|left|thumb|Everlastings บนภูเขา Hotham ตั้งอยู่ในรัฐวิกตอเรีย]]


ขนาดของออสเตรเลียทำให้มันมีความหลากหลายของภูมิประเทศ, ที่มีป่าฝนเขตร้อนทางตะวันออกเฉียงเหนือ, ภูเขาทางทิศตะวันออกเฉียงใต้, ตะวันตกเฉียงใต้ และทิศตะวันออก และทะเลทรายแห้งในภาคกลาง.<ref>{{cite web|url=http://www.environment.gov.au/parks/national-landscapes/index.html |title=Parks and Reserves—Australia's National Landscapes |publisher=Environment.gov.au |date=23 November 2011 |accessdate=4 January 2012}}</ref> มันเป็นทวีปที่ราบเรียบ<ref>{{Cite news|url=http://www.smh.com.au/news/National/Map-from-above-shows-Australia-is-a-very-flat-place/2005/01/21/1106110947946.html|title=Map from above shows Australia is a very flat place|date=21 January 2005|last=Macey|first=Richard|publisher=[[The Sydney Morning Herald]]|accessdate=5 April 2010}}</ref> ที่มีผืนดินที่เก่าแก่ที่สุดและดินอุดมสมบูรณ์นัอยที่สุด<ref>{{cite web|url=http://www.abc.net.au/quantum/info/q95-19-5.htm|title=A Chat with Tim Flannery on Population Control|last=Kelly|first=Karina|publisher=[[Australian Broadcasting Corporation]]|date=13 September 1995|accessdate=23 April 2010}} "Well, Australia has by far the world's least fertile soils".</ref><ref>{{cite web|title=Damaged Dirt|publisher=''[[The Advertiser (Adelaide)|The Advertiser]]''|last=Grant|first= Cameron|url=http://www.1degree.com.au/files/AdvertiserPartworks_Part3_Page8.pdf?download=1&filename=AdvertiserPartworks_Part3_Page8.pdf|archiveurl=https://web.archive.org/web/20110706100423/http://www.1degree.com.au/files/AdvertiserPartworks_Part3_Page8.pdf?download=1&filename=AdvertiserPartworks_Part3_Page8.pdf|archivedate=2011-07-06|date=August 2007|accessdate=23 April 2010|quote=Australia has the oldest, most highly weathered soils on the planet.}}</ref> ทะเลทรายหรือที่ดินกึ่งแห้งแล้งที่รู้จักกันทั่วไปว่าเป็นชนบททำให้เป็นส่วนที่ใหญ่ที่สุดของที่ดิน<ref name="portrait">{{Cite book|title=Australia: Portrait of a continent |last=Loffler |first=Ernst|coauthors=Anneliese Loffler, A. J. Rose, Denis Warner |year=1983 |publisher=Hutchinson Group (Australia) |location=Richmond, Victoria |isbn=0-09-130460-1 |pages=37–39}}</ref> ทวีปที่มีอาศัยอยู่ที่แห้งที่สุด เฉพาะทางตะวันออกเฉียงใต้และมุมทางตะวันตกเฉียงใต้เท่านั้นที่มีอากาศเย็น.<ref>{{cite web|url=http://www.bom.gov.au/lam/climate/levelthree/ausclim/zones.htm|title=Australia&nbsp;– Climate of a Continent|publisher=Bureau of Meterorology|accessdate=30 March 2010| archiveurl= https://web.archive.org/web/20100326150946/http://www.bom.gov.au/lam/climate/levelthree/ausclim/zones.htm| archivedate= 26 March 2010 | deadurl= no}}</ref> ความหนาแน่นของประชากร, ที่ 2.8 ประชากรต่อตารางกิโลเมตร, อยู่ในกลุ่มที่ต่ำที่สุดในโลก<ref name="worldatlas1">{{cite web|url=http://www.worldatlas.com/aatlas/populations/ctydensityl.htm|title=Countries of the World (by lowest population density)|publisher=WorldAtlas|accessdate=30 March 2010| archiveurl= https://web.archive.org/web/20100324180451/http://www.worldatlas.com/aatlas/populations/ctydensityl.htm| archivedate= 24 March 2010 | deadurl= no}}</ref> ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่ของประชากรจะอาศัยอยู่ตามชายฝั่งทะเลตะวันออกเฉียงใต้ที่มีอุณหภูมิดีพอสมควร<ref>{{cite web|url=http://www.abs.gov.au/ausstats/abs@.nsf/bb8db737e2af84b8ca2571780015701e/5A717784C2562A99CA2573D20010FF17?opendocument|title=1301.0&nbsp;– Year Book Australia, 2008|publisher=Australian Bureau of Statistics|date=7 February 2008|accessdate=23 April 2010}}</ref>
เนื่องด้วยขนาดที่กว้างขวางของประเทศออสเตรเลียส่งผลให้เกิดความหลากหลายทางภูมิประเทศ, ที่มีป่าฝนเขตร้อนทางตะวันออกเฉียงเหนือ, ภูเขาทางทิศตะวันออกเฉียงใต้, ตะวันตกเฉียงใต้ และทิศตะวันออก และทะเลทรายแห้งในภาคกลาง.<ref>{{cite web|url=http://www.environment.gov.au/parks/national-landscapes/index.html |title=Parks and Reserves—Australia's National Landscapes |publisher=Environment.gov.au |date=23 November 2011 |accessdate=4 January 2012}}</ref> มันเป็นทวีปที่ราบเรียบ<ref>{{Cite news|url=http://www.smh.com.au/news/National/Map-from-above-shows-Australia-is-a-very-flat-place/2005/01/21/1106110947946.html|title=Map from above shows Australia is a very flat place|date=21 January 2005|last=Macey|first=Richard|publisher=[[The Sydney Morning Herald]]|accessdate=5 April 2010}}</ref> ที่มีผืนดินที่เก่าแก่ที่สุดและดินอุดมสมบูรณ์นัอยที่สุด<ref>{{cite web|url=http://www.abc.net.au/quantum/info/q95-19-5.htm|title=A Chat with Tim Flannery on Population Control|last=Kelly|first=Karina|publisher=[[Australian Broadcasting Corporation]]|date=13 September 1995|accessdate=23 April 2010}} "Well, Australia has by far the world's least fertile soils".</ref><ref>{{cite web|title=Damaged Dirt|publisher=''[[The Advertiser (Adelaide)|The Advertiser]]''|last=Grant|first= Cameron|url=http://www.1degree.com.au/files/AdvertiserPartworks_Part3_Page8.pdf?download=1&filename=AdvertiserPartworks_Part3_Page8.pdf|archiveurl=https://web.archive.org/web/20110706100423/http://www.1degree.com.au/files/AdvertiserPartworks_Part3_Page8.pdf?download=1&filename=AdvertiserPartworks_Part3_Page8.pdf|archivedate=2011-07-06|date=August 2007|accessdate=23 April 2010|quote=Australia has the oldest, most highly weathered soils on the planet.}}</ref> ทะเลทรายหรือที่ดินกึ่งแห้งแล้งที่รู้จักกันทั่วไปว่าเป็นชนบททำให้เป็นส่วนที่ใหญ่ที่สุดของที่ดิน<ref name="portrait">{{Cite book|title=Australia: Portrait of a continent |last=Loffler |first=Ernst|coauthors=Anneliese Loffler, A. J. Rose, Denis Warner |year=1983 |publisher=Hutchinson Group (Australia) |location=Richmond, Victoria |isbn=0-09-130460-1 |pages=37–39}}</ref> ทวีปที่มีอาศัยอยู่ที่แห้งที่สุด เฉพาะทางตะวันออกเฉียงใต้และมุมทางตะวันตกเฉียงใต้เท่านั้นที่มีอากาศเย็น.<ref>{{cite web|url=http://www.bom.gov.au/lam/climate/levelthree/ausclim/zones.htm|title=Australia&nbsp;– Climate of a Continent|publisher=Bureau of Meterorology|accessdate=30 March 2010| archiveurl= https://web.archive.org/web/20100326150946/http://www.bom.gov.au/lam/climate/levelthree/ausclim/zones.htm| archivedate= 26 March 2010 | deadurl= no}}</ref> ความหนาแน่นของประชากร, ที่ 2.8 ประชากรต่อตารางกิโลเมตร, อยู่ในกลุ่มที่ต่ำที่สุดในโลก<ref name="worldatlas1">{{cite web|url=http://www.worldatlas.com/aatlas/populations/ctydensityl.htm|title=Countries of the World (by lowest population density)|publisher=WorldAtlas|accessdate=30 March 2010| archiveurl= https://web.archive.org/web/20100324180451/http://www.worldatlas.com/aatlas/populations/ctydensityl.htm| archivedate= 24 March 2010 | deadurl= no}}</ref> ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่ของประชากรจะอาศัยอยู่ตามชายฝั่งทะเลตะวันออกเฉียงใต้ที่มีอุณหภูมิดีพอสมควร<ref>{{cite web|url=http://www.abs.gov.au/ausstats/abs@.nsf/bb8db737e2af84b8ca2571780015701e/5A717784C2562A99CA2573D20010FF17?opendocument|title=1301.0&nbsp;– Year Book Australia, 2008|publisher=Australian Bureau of Statistics|date=7 February 2008|accessdate=23 April 2010}}</ref>


ภาคตะวันออกของออสเตรเลียถูกทำเครื่องหมายโดย Great Dividing Range ที่วิ่งขนานไปกับ ชายฝั่งของรัฐควีนส์แลนด์, นิวเซาธ์เวลส์และบริเวณกว้างใหญ่ของวิกตอเรีย ชื่อ Great Dividing Range นี้ไม่ถูกต้องเท่าไร เพราะหลายส่วนของแนวเขา ประกอบด้วยเนินเขาเตี้ยๆ และที่ราบสูงมักจะสูงไม่เกิน 1,600 เมตร (5,249 ฟุต).<ref name="Johnson2009p202">{{Cite book| last = Johnson | first = David | year = 2009 | title = The Geology of Australia | edition = 2 | publisher = [[Cambridge University Press]] | isbn = 978-0-521-76741-5 | page = 202}}</ref> บริเวณที่สูงชายฝั่งและเข็มขัดของทุ่งหญ้า Brigalow อยู่ระหว่างชายฝั่งและภูเขา ในขณะที่แผ่นดินด้านในของ dividing range เป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ของทุ่งหญ้า.<ref name="Johnson2009p202" /><ref>{{Cite journal| last1 = Seabrooka | first1 = Leonie | last2 = McAlpinea | first2 = Clive | last3 = Fenshamb | first3 = Rod | year = 2006 | title = Cattle, crops and clearing: Regional drivers of landscape change in the Brigalow Belt, Queensland, Australia, 1840–2004 | journal = Landscape and Urban Planning | volume = 78 | issue = 4 | pages = 375–376 | doi = 10.1016/j.landurbplan.2005.11.00}}</ref> เหล่านี้รวมถึงที่ราบทางตะวันตกของนิวเซาธ์เวลส์ และ Einasleigh Uplands, Barkly Tableland และ Mulga Lands ของรัฐควีนส์แลนด์ จุด เหนือสุดของชายฝั่งตะวันออกเป็นคาบสมุทร Cape York ที่เป็นเขตป่าฝนเขตร้อน.<ref>{{WWF ecoregion| name = Einasleigh upland savanna| id=aa0705 | accessdate =16 June 2010}}</ref><ref>{{WWF ecoregion|name=Mitchell grass downs | id=aa0707 | accessdate =16 June 2010}}</ref><ref>{{WWF ecoregion | name = Eastern Australia mulga shrublands| id=aa0802 | accessdate =16 June 2010}}</ref><ref>{{WWF ecoregion| name = Southeast Australia temperate savanna | id=aa0803 | accessdate =16 June 2010}}</ref>
ภาคตะวันออกของออสเตรเลียถูกทำเครื่องหมายโดย Great Dividing Range ที่วิ่งขนานไปกับ ชายฝั่งของรัฐควีนส์แลนด์, นิวเซาธ์เวลส์และบริเวณกว้างใหญ่ของวิกตอเรีย ชื่อ Great Dividing Range นี้ไม่ถูกต้องเท่าไร เพราะหลายส่วนของแนวเขา ประกอบด้วยเนินเขาเตี้ยๆ และที่ราบสูงมักจะสูงไม่เกิน 1,600 เมตร (5,249 ฟุต).<ref name="Johnson2009p202">{{Cite book| last = Johnson | first = David | year = 2009 | title = The Geology of Australia | edition = 2 | publisher = [[Cambridge University Press]] | isbn = 978-0-521-76741-5 | page = 202}}</ref> บริเวณที่สูงชายฝั่งและเข็มขัดของทุ่งหญ้า Brigalow อยู่ระหว่างชายฝั่งและภูเขา ในขณะที่แผ่นดินด้านในของ dividing range เป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ของทุ่งหญ้า.<ref name="Johnson2009p202" /><ref>{{Cite journal| last1 = Seabrooka | first1 = Leonie | last2 = McAlpinea | first2 = Clive | last3 = Fenshamb | first3 = Rod | year = 2006 | title = Cattle, crops and clearing: Regional drivers of landscape change in the Brigalow Belt, Queensland, Australia, 1840–2004 | journal = Landscape and Urban Planning | volume = 78 | issue = 4 | pages = 375–376 | doi = 10.1016/j.landurbplan.2005.11.00}}</ref> เหล่านี้รวมถึงที่ราบทางตะวันตกของนิวเซาธ์เวลส์ และ Einasleigh Uplands, Barkly Tableland และ Mulga Lands ของรัฐควีนส์แลนด์ จุด เหนือสุดของชายฝั่งตะวันออกเป็นคาบสมุทร Cape York ที่เป็นเขตป่าฝนเขตร้อน.<ref>{{WWF ecoregion| name = Einasleigh upland savanna| id=aa0705 | accessdate =16 June 2010}}</ref><ref>{{WWF ecoregion|name=Mitchell grass downs | id=aa0707 | accessdate =16 June 2010}}</ref><ref>{{WWF ecoregion | name = Eastern Australia mulga shrublands| id=aa0802 | accessdate =16 June 2010}}</ref><ref>{{WWF ecoregion| name = Southeast Australia temperate savanna | id=aa0803 | accessdate =16 June 2010}}</ref>

รุ่นแก้ไขเมื่อ 19:56, 25 ธันวาคม 2560

"ออสเตรเลีย" เปลี่ยนทางมาที่นี่ สำหรับความหมายอื่น ดูที่ ออสเตรเลีย (แก้ความกำกวม)
เครือรัฐออสเตรเลีย

Commonwealth of Australia (อังกฤษ)
คำขวัญ: ไม่มี (เดิม Advance Australia)
ที่ตั้งของออสเตรเลีย
เมืองหลวงแคนเบอร์รา
เมืองใหญ่สุดซิดนีย์
ภาษาราชการไม่ได้กำหนด
ภาษาอังกฤษ (โดยพฤตินัย)
การปกครองสหพันธรัฐราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ
• ประมุข
สมเด็จพระนางเจ้าเอลิซาเบธที่ 2
เซอร์ ปีเตอร์ คอสโกรฟ
แมลคัม เทิร์นบุลล์
เอกราช 
1 มกราคม พ.ศ. 2444
11 ธันวาคม พ.ศ. 2474 (ประกาศใช้ 3 กันยายน พ.ศ. 2482)
3 มีนาคม พ.ศ. 2529
พื้นที่
• รวม
7,692,024 ตารางกิโลเมตร (2,969,907 ตารางไมล์) (6)
1
ประชากร
• 3 พ.ย. 2560 ประมาณ
24,704,000[3] (51)
• สำมะโนประชากร 2554
21,507,717
2.8 ต่อตารางกิโลเมตร (7.3 ต่อตารางไมล์) (233)
จีดีพี (อำนาจซื้อ) 2560 (ประมาณ)
• รวม
1.251 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ
50,817 ดอลลาร์สหรัฐ
จีดีพี (ราคาตลาด) 2560 (ประมาณ)
• รวม
1.359 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ
55,215 ดอลลาร์สหรัฐ
จีนี (2553)34.9
ปานกลาง
เอชดีไอ (2558)เพิ่มขึ้น 0.939
ข้อผิดพลาด: ค่า HDI ไม่ถูกต้อง · 2nd
สกุลเงินดอลลาร์ออสเตรเลีย (AUD)
เขตเวลาUTC+8–+10 (มีหลายเขต)
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง)
UTC+8–+11 (มีหลายเขต)
ขับรถด้านซ้ายมือ
รหัสโทรศัพท์61
รหัส ISO 3166AU
โดเมนบนสุด.au

ออสเตรเลีย (อังกฤษ: Australia) หรือชื่อทางการคือ เครือรัฐออสเตรเลีย (Commonwealth of Australia)[4] เป็นประเทศซึ่งประกอบด้วยแผ่นดินหลักของทวีปออสเตรเลีย, เกาะแทสเมเนีย และเกาะอื่น ๆ ในมหาสมุทรอินเดีย แปซิฟิก และมหาสมุทรใต้ มันเป็นประเทศที่ใหญ่เป็นอันดับหกของโลกเมื่อนับพื้นที่ทั้งหมด ประเทศเพื่อนบ้านของออสเตรเลียประกอบด้วย อินโดนีเซีย ปาปัวนิวกินีและติมอร์-เลสเตทางเหนือ หมู่เกาะโซโลมอน วานูอาตู และนิวแคลิโดเนียทางตะวันออกเฉียงเหนือ และนิวซีแลนด์ทางตะวันออกเฉียงใต้

เป็นเวลาอย่างน้อย 40,000 ปี[5] ก่อนที่จะตั้งถิ่นฐานครั้งแรกของอังกฤษในศตวรรษที่ 18,[6][7] ประเทศออสเตรเลียเป็นที่อยู่อาศัยของชาวออสเตรเลียพื้นเมือง[8] ที่พูดภาษาที่แบ่งออกได้เป็นกลุ่มประมาณ 250 ภาษา.[9][10] หลังจากการค้นพบของทวีปโดยนักสำรวจชาวดัตช์ในปี 1606, ครึ่งหนึ่งของฝั่งตะวันออกของออสเตรเลียถูกอ้างว่าเป็นของสหราชอาณาจักรในปี 1770 และตั้งรกรากในขั้นต้นโดยการขนส่งนักโทษมายังอาณานิคมของนิวเซาธ์เวลส์จากวันที่ 26 มกราคม 1788 จำนวนประชากรเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในทศวรรษที่ผ่านมา ทวีปถูกสำรวจ และอีกห้าอาณานิคมปกครองตนเองของพระมหากษัตริย์ถูกจัดตั้งขึ้น

เมื่อวันที่ 1 มกราคม 1901 หกอาณานิคมถูกตั้งขึ้นเป็นสหพันธ์, รวมตัวกันเป็นเครือรัฐออสเตรเลีย. ตั้งแต่นั้นมา ออสเตรเลียยังคงรักษาระบบการเมืองเสรีนิยมประชาธิปไตยที่มั่นคง ที่ ทำหน้าที่เป็นรัฐสภาประชาธิปไตยของรัฐบาลกลางและพระมหากษัตริย์ตามรัฐธรรมนูญ สหพันธ์ประกอบด้วยหกรัฐ และอีกหลายพื้นที่ ประชากร 23.1 ล้านคน[11] อยู่ในเมืองเป็นส่วนใหญ่และมีความหนาแน่นอย่างมากในรัฐทางตะวันออก[12]

ออสเตรเลียเป็นประเทศที่พัฒนาแล้ว และเป็นหนึ่งในประเทศที่ร่ำรวยที่สุดในโลกที่มีเศรษฐกิจ ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับที่ 12 ของโลก ในปี 2012 ออสเตรเลียมีรายได้ต่อหัวที่สูงที่สุดอันดับห้าของโลก[13] ค่าใช้จ่ายทางทหารของออสเตรเลียมากที่สุดเป็นอันดับที่ 13 ของโลก ด้วยดัชนีการพัฒนามนุษย์ที่สูงที่สุดอันดับที่สองทั่วโลก, ออสเตรเลียถูกจัดอันดับที่สูงในการเปรียบเทียบระหว่างประเทศจำนวนมากของประสิทธิภาพการทำงานในระดับชาติ เช่น คุณภาพชีวิต, สุขภาพ, การศึกษา, เสรีภาพทางเศรษฐกิจ, และการปกป้องเสรีภาพของพลเมืองและสิทธิทางการเมือง.[14] ออสเตรเลียเป็นสมาชิกของสหประชาชาติ, G20, เครือจักรภพแห่งชาติ, ANZUS, องค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา (OECD), องค์การการค้าโลก, ความร่วมมือทางเศรษฐกิจเอเชียแปซิฟิกและหมู่เกาะแปซิฟิกฟอรั่ม

ภูมิศาสตร์และสภาพภูมิอากาศ

บทความหลัก : ภูมิศาสตร์ของออสเตรเลีย, สภาพภูมิอากาศของออสเตรเลียและ ธรณีวิทยาของ ออสเตรเลีย

ออสเตรเลียแบ่งออกเป็นสีที่แตกต่างกันแสดงให้เห็นเขตภูมิอากาศของประเทศ
เขตภูมิอากาศในประเทศออสเตรเลีย ตามการแบ่งประเภทภูมิอากาศ Köppen

ประเทศออสเตรเลียขนาด 7,617,930 ตารางกิโลเมตร (2,941,300 ตารางไมล์)[15] ตั้งอยู่บนแผ่นเปลือกโลก อินโด-ออสเตรเลีย ล้อมรอบด้วยมหาสมุทรอินเดียทางทิศตะวันตก และมหาสมุทรแปซิฟิกทางทิศตะวันออก[N 1] มัน ถูกแยกออกจากเอเชียโดยทะเลอาราฟูรา และทะเลติมอร์ ที่มีแนวปะการังทะเล นอนอยู่นอกชายฝั่งรัฐควีนส์แลนด์, และทะเลแทสมันนอนอยู่ระหว่างประเทศออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ จัดเป็นทวีปเล็กที่สุดในโลก[17] และอันดับหกของประเทศที่ใหญ่ที่สุดโดยพื้นที่ทั้งหมด,[18] ออสเตรเลีย เนื่องจากขนาดและโดดเดี่ยว มักจะถูกขนานนามว่า "ทวีปเกาะ"[19] และบางครั้งถือว่าเป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดในโลก[20] ประเทศออสเตรเลียมีชายฝั่งยาว 34,218 กิโลเมตร (21,262 ไมล์) (ไม่รวมเกาะนอกชายฝั่งทั้งหมด)[21] และอ้างสิทธิเหนือเขตเศรษฐกิจพิเศษขนาด 8,148,250 ตารางกิโลเมตร (3,146,060 ตารางไมล์) เขตเศรษฐกิจพิเศษนี้ ไม่รวมถึงดินแดนขั้วโลกใต้ของออสเตรเลีย[22] และไม่รวม Macquarie Island ออสเตรเลียอยู่ระหว่างละติจูด 9° และ 44°S, และ ลองจิจูด 112° และ 154°E

Great Barrier Reef แนวปะการังที่ใหญ่ที่สุดในโลก[23] อยู่ห่างออกไปจากชายฝั่งทางตะวันออกเฉียงเหนือและขยายไปยาวกว่า 2,000 กิโลเมตร (1,240 ไมล์). ภูเขาออกัสตัส, อ้างว่าเป็นหินใหญ่ก้อนเดียวที่ใหญ่ที่สุดในโลก[24] ตั้งอยู่ในออสเตรเลียตะวันตก. ที่ความสูง 2,228 เมตร (7,310 ฟุต) ภูเขา Kosciuszko บน Great Dividing Range เป็นภูเขาที่สูงที่สุดบนแผ่นดินใหญ่ของออสเตรเลีย แม้ว่าที่สูงกว่าคือ Mawson Peak (ที่ 2,745 เมตรหรือ 9,006 ฟุต), บนดินแดนที่ห่างไกลของออสเตรเลียที่เรียกว่า Heard Island, และในAustralian Antarctic Territory, ภูเขา McClintock และภูเขา Menzies ที่ความสูง 3,492 เมตร (11,457 ฟุต) และ 3,355 เมตร (11,007 ฟุต) ตามลำดับ.[25]

Everlastings บนภูเขา Hotham ตั้งอยู่ในรัฐวิกตอเรีย

เนื่องด้วยขนาดที่กว้างขวางของประเทศออสเตรเลียส่งผลให้เกิดความหลากหลายทางภูมิประเทศ, ที่มีป่าฝนเขตร้อนทางตะวันออกเฉียงเหนือ, ภูเขาทางทิศตะวันออกเฉียงใต้, ตะวันตกเฉียงใต้ และทิศตะวันออก และทะเลทรายแห้งในภาคกลาง.[26] มันเป็นทวีปที่ราบเรียบ[27] ที่มีผืนดินที่เก่าแก่ที่สุดและดินอุดมสมบูรณ์นัอยที่สุด[28][29] ทะเลทรายหรือที่ดินกึ่งแห้งแล้งที่รู้จักกันทั่วไปว่าเป็นชนบททำให้เป็นส่วนที่ใหญ่ที่สุดของที่ดิน[30] ทวีปที่มีอาศัยอยู่ที่แห้งที่สุด เฉพาะทางตะวันออกเฉียงใต้และมุมทางตะวันตกเฉียงใต้เท่านั้นที่มีอากาศเย็น.[31] ความหนาแน่นของประชากร, ที่ 2.8 ประชากรต่อตารางกิโลเมตร, อยู่ในกลุ่มที่ต่ำที่สุดในโลก[32] ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่ของประชากรจะอาศัยอยู่ตามชายฝั่งทะเลตะวันออกเฉียงใต้ที่มีอุณหภูมิดีพอสมควร[33]

ภาคตะวันออกของออสเตรเลียถูกทำเครื่องหมายโดย Great Dividing Range ที่วิ่งขนานไปกับ ชายฝั่งของรัฐควีนส์แลนด์, นิวเซาธ์เวลส์และบริเวณกว้างใหญ่ของวิกตอเรีย ชื่อ Great Dividing Range นี้ไม่ถูกต้องเท่าไร เพราะหลายส่วนของแนวเขา ประกอบด้วยเนินเขาเตี้ยๆ และที่ราบสูงมักจะสูงไม่เกิน 1,600 เมตร (5,249 ฟุต).[34] บริเวณที่สูงชายฝั่งและเข็มขัดของทุ่งหญ้า Brigalow อยู่ระหว่างชายฝั่งและภูเขา ในขณะที่แผ่นดินด้านในของ dividing range เป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ของทุ่งหญ้า.[34][35] เหล่านี้รวมถึงที่ราบทางตะวันตกของนิวเซาธ์เวลส์ และ Einasleigh Uplands, Barkly Tableland และ Mulga Lands ของรัฐควีนส์แลนด์ จุด เหนือสุดของชายฝั่งตะวันออกเป็นคาบสมุทร Cape York ที่เป็นเขตป่าฝนเขตร้อน.[36][37][38][39]

แผนที่แสดงภูมิประเทศของออสเตรเลีย แสดงให้เห็นระดับความสูงบางระดับในภาคตะวันตกและระดับความสูงมากในกลุ่มภูเขาทางตะวันออกเฉียงใต้

ภูมิทัศน์ทางตอนเหนือของประเทศที่เรียกว่า the Top End และ the Gulf Country ด้านหลัง the Gulf of Carpentaria ที่มีภูมิอากาศเขตร้อน ประกอบด้วย ป่าไม้, ทุ่งหญ้า และทะเลทราย.[40][41][42] ที่มุมทิศตะวันตกเฉียงเหนือของทวีปมีหน้าผาหินทราย และ ซอกเขา ของ คิมเบอร์ลีและ ด้านล่างเป็น Pilbara ไปทางใต้ของบริเวณเหล่านี้และเข้าไปในแผ่นดิน จะมีพื้นที่ที่เป็นทุ่งหญ้ามากขึ้น ที่มีชื่อว่า the Ord Victoria Plain และ the Western Australian Mulga shrublands.[43][44][45] ที่ใจกลางของประเทศ มี พื้นที่สูงของภาคกลางออสเตรเลีย; ซึ่งเป็นคุณสมบัติที่โดดเด่นของภาคกลาง และภาคใต้ของประเทศรวมถึงในแผ่นดินซิมป์สัน, Tirari และ Sturt Stony, กิบสัน, Great Sandy, Tanami และทะเลทราย Great Victoria ที่มีที่ราบ Nullarbor ที่มีชื่อเสียงบนชายฝั่งตอนใต้.[46][47][48][49]

สภาพภูมิอากาศของออสเตรเลียได้รับอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญจากกระแสน้ำในมหาสมุทร รวมทั้ง Dipole และ El Niño–Southern Oscillation จากมหาสมุทรอินเดีย ซึ่งมีความสัมพันธ์กับ ความแห้งแล้งตามฤดู และ ระบบความดันต่ำในเขตร้อนตามฤดูกาลที่ผลิตพายุไซโคลนในภาคเหนือของออสเตรเลีย.[50][51] ปัจจัยเหล่านี้ทำให้เกิดปริมาณน้ำฝนที่จะแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัดจากปีต่อปี พื้นที่จำนวนมากทางตอนเหนือของประเทศมีสภาพภูมิอากาศเขตร้อน, ส่วนใหญ่เป็นฝนฤดูร้อน (มรสุม).[52] มุมตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศมีภูมิอากาศเมดิเตอร์เรเนียน.[53] พื้นที่จำนวนมากของตะวันออกเฉียงใต้(รวมทั้ง แทสเมเนีย) เป็นเมืองหนาว.[52]

ประวัติศาสตร์

บทความหลัก: ประวัติศาสตร์ออสเตรเลีย
แผนที่ประเทศออสเตรเลียที่มีลูกศรเป็นสีต่างๆแสดงเส้นทางของนักสำรวจตอนต้นรอบๆชายฝั่งของออสเตรเลียและเกาะรอบๆ การสำรวจของบริเวณที่แต่ก่อนเรียกว่า New Holland โดยชาวยุโรปจนถึงปี 1812
  1606 Willem Janszoon
  1606 Luis Váez de Torres
  1616 Dirk Hartog
  1619 Frederick de Houtman
≥≥≈≈≈
  1644 Abel Tasman
  1696 Willem de Vlamingh
  1699 William Dampier
  1770 James Cook
  1797–1799 George Bass
  1801–1803 Matthew Flinders
ภาพเขียนของกัปตัน James Cook, ชาวยุโรปคนแรกที่ทำแผนที่ชายฝั่งตะวันออกของออสเตรเลียในปี 1770

ชนพื้นเมืองในออสเตรเลียก่อนการตั้งถิ่นฐานของชาวยุโรป คือชาวอะบอริจิน และชาวเกาะทอร์เรสสเทรต ซึ่งชนเหล่านี้มีภาษาแตกต่างกันนับร้อยภาษา[54] ประมาณการว่า มีชาวอะบอริจินมากกว่า 780,000 คนอยู่ในออสเตรเลียในปีพ.ศ. 2331[55]

การตั้งถิ่นฐาน

ซิดนีย์ 1894

การค้นพบออสเตรเลียของชาวยุโรปครั้งแรกที่มีการบันทึกไว้ เกิดขึ้นในปีค.ศ. 1606 เป็นเรือของชาวดัตช์ โดยกัปตัน Willem Janszoon ทำแผนที่ชายฝั่งส่วนหนึ่งของออสเตรเลีย ระหว่างปีค.ศ. 1606 และ ค.ศ. 1770 มีเรือของชาวยุโรปประมาณ 54 ลำจากหลายชาติเดินทางมาที่ออสเตรเลีย ซึ่งรู้จักในขณะนั้นว่านิวฮอลแลนด์[56] ในปีค.ศ. 1770 เจมส์ คุก เดินทางมาสำรวจออสเตรเลียและทำแผนที่ชายฝั่งตะวันออกของออสเตรเลีย และได้ประกาศให้เป็นส่วนหนึ่งของสหราชอาณาจักร ให้ชื่อว่านิวเซาท์เวลส์ ต่อมาสหราชอาณาจักรใช้ออสเตรเลียเป็นทัณฑนิคม[56] กองเรือชุดแรกเดินทางมาถึงออสเตรเลียที่อ่าวซิดนีย์ในปีค.ศ. 1787 ในวันที่ 26 มกราคม (ค.ศ. 1788) ซึ่งต่อมาเป็นวันออสเตรเลีย ผู้ตั้งถิ่นฐานยุคแรกส่วนใหญ่เป็นนักโทษและครอบครัวของทหาร โดยมีผู้อพยพเสรีเริ่มเข้ามาในปีค.ศ. 1793 มีการตั้งถิ่นฐานบนเกาะแทสเมเนีย หรือชื่อในขณะนั้นคือฟานไดเมนส์แลนด์ ในปีค.ศ. 1803 และตั้งเป็นอาณานิคมแยกอีกแห่งหนึ่งในปีค.ศ. 1825 สหราชอาณาจักรประกาศสิทธิในฝั่งตะวันตกในปีค.ศ. 1829 และเริ่มมีการตั้งอาณานิคมแยกขึ้นมาอีกหลายแห่ง ได้แก่เซาท์ออสเตรเลีย วิกตอเรีย และควีนส์แลนด์ โดยแยกออกมาจากนิวเซาท์เวลส์ เซาท์ออสเตรเลียไม่เคยเป็นอาณานิคมนักโทษ[56] ในขณะที่วิกตอเรียและเวสเทิร์นออสเตรเลียยอมรับการขนส่งนักโทษภายหลัง[57][58] เรือนักโทษลำสุดท้ายมาถึงนิวเซาท์เวลส์ในปี 1848 หลังจากการรณรงค์ยกเลิกโดยกลุ่มผู้ตั้งถิ่นฐาน[59] การขนส่งนักโทษยุติอย่างเป็นทางการในปีพ.ศ. 2396 ในนิวเซาท์เวลส์และแทสเมเนีย และปีค.ศ. 1868 ในเวสเทิร์นออสเตรเลีย[57]

ปีค.ศ. 1851 เอดเวิร์ด ฮาร์กรีฟส์ ค้นพบสายแร่ทอง ในที่ ๆ เขาตั้งชื่อว่าโอฟีร์ (Ophir) ในนิวเซาท์เวลส์ ทำให้เกิดยุคตื่นทอง นำคนจำนวนมากเดินทางมาออสเตรเลีย[60] ในปีค.ศ. 1901 หกอาณานิคมในออสเตรเลียรวมตัวกันเป็นสหพันธรัฐ ในชื่อเครือรัฐออสเตรเลีย (Commonwealth of Australia) ประกอบด้วยรัฐนิวเซาท์เวลส์ รัฐวิกตอเรีย รัฐควีนส์แลนด์ รัฐเซาท์ออสเตรเลีย รัฐเวสเทิร์นออสเตรเลีย และรัฐแทสเมเนีย รวมหกรัฐเข้าอยู่ภายใต้รัฐธรรมนูญหนึ่งเดียว เฟเดอรัลแคพิทัลเทร์ริทอรีก่อตั้งขึ้นในปีค.ศ. 1911 เป็นเมืองหลวงของสหพันธรัฐ จากส่วนหนึ่งของรัฐนิวเซาท์เวลส์ บริเวณแยส-แคนเบอร์รา และเริ่มดำเนินงานรัฐสภาในแคนเบอร์ราในปีค.ศ. 1927[61] ในปี 1911 นอร์เทิร์นเทร์ริทอรี แยกตัวออกมาจากเซาท์ออสเตรเลีย และเข้าเป็นดินแดนในกำกับของสหพันธ์ ออสเตรเลียสมัครใจเข้าร่วมสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง โดยมีอาสาสมัครเข้าร่วมถึง 60,000 คนจากประชากรชายน้อยกว่าสามล้านคน[54]

การปกครองตนเอง

พิธีเปิดรัฐสภาแห่งออสเตรเลีย

ออสเตรเลียประกาศใช้บทกฎหมายเวสต์มินสเตอร์ ค.ศ. 1931 ในปีค.ศ. 1942 โดยมีผลบังคับใช้ย้อนไปตั้งแต่ 3 กันยายน ค.ศ. 1939[62] ซึ่งเป็นการยุติบทบาทนิติบัญญัติของสหราชอาณาจักรในออสเตรเลียเกือบทั้งหมด ในสงครามโลกครั้งที่สอง ออสเตรเลียประกาศสงครามกับเยอรมนีพร้อมกับสหราชอาณาจักรและฝรั่งเศส หลังจากเยอรมนีบุกโปแลนด์[63] ออสเตรเลียส่งทหารเข้าร่วมสมรภูมิในยุโรป เมดิเตอร์เรเนียน และแอฟริกาเหนือ แผ่นดินออสเตรเลียโดนโจมตีโดยตรงครั้งแรกจากการเข้าตีโฉบฉวยทางอากาศของญี่ปุ่นที่ดาร์วิน[64] ออสเตรเลียยุตินโยบายออสเตรเลียขาว โดยดำเนินการขั้นสุดท้ายในปีค.ศ. 1973[65] พระราชบัญญัติออสเตรเลีย ค.ศ. 1986 (พ.ศ. 2529) ยกเลิกบทบาทของสหราชอาณาจักรในอำนาจนิติบัญญัติและตุลาการของออสเตรเลียโดยสิ้นเชิง ในปีค.ศ. 1999 ออสเตรเลียจัดการลงประชามติ ว่าจะให้ประเทศเป็นสาธารณรัฐ มีประธานาธิบดีแต่งตั้งจากรัฐสภาหรือไม่ ซึ่งคะแนนเสียงเกือบ 55% ลงคะแนนปฏิเสธ[66]

การเมืองการปกครอง

ออสเตรเลียมีการปกครองในระบอบประชาธิปไตยแบบรัฐสภา มีรูปแบบรัฐบาลเป็นสหพันธรัฐ และระบอบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ ประมุขแห่งรัฐของออสเตรเลียคือพระมหากษัตริย์สหราชอาณาจักร ซึ่งพระองค์ปัจจุบันคือสมเด็จพระราชินีนาถอลิซาเบธที่ 2 พระอิสริยยศในออสเตรเลียคือ Elizabeth the Second, by the Grace of God Queen of Australia and Her other Realms and Territories, Head of the Commonwealth[67]

ตำแหน่งข้าหลวงต่างพระองค์ เป็นผู้แทนพระองค์ในออสเตรเลียของพระประมุขซึ่งประทับอยู่ในสหราชอาณาจักร รัฐธรรมนูญของออสเตรเลียระบุว่า "อำนาจบริหารเป็นของสมเด็จพระราชินีนาถ และทรงใช้อำนาจนั้นผ่านข้าหลวงต่างพระองค์ในฐานะผู้แทนพระองค์ของสมเด็จพระราชินีนาถ"[68] อำนาจของข้าหลวงต่างพระองค์นั้นรวมถึงการแต่งตั้งรัฐมนตรีและผู้พิพากษา การยุบสภา และการลงนามบังคับใช้กฎหมาย นอกจากนี้ ข้าหลวงต่างพระองค์ยังดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการทหารสูงสุดด้วย[68] ในทางธรรมเนียมปฏิบัตินั้น ข้าหลวงต่างพระองค์จะใช้อำนาจตามคำแนะนำของรัฐมนตรี[69] สภาบริหารสหพันธรัฐ (Federal Executive Council) เป็นองค์กรที่ทำหน้าที่ให้คำแนะนำแก่ข้าหลวงต่างพระองค์ โดยมีข้าหลวงต่างพระองค์เป็นประธานการประชุม และรัฐมนตรีทุกคนมีสมาชิกภาพตลอดชีพ แต่ในทางปฏิบัติจะเรียกประชุมเฉพาะรัฐมนตรีคณะปัจจุบัน[70] รัฐบาลจะมาจากพรรคที่ได้เสียงข้างมากในสภาผู้แทนราษฎร

บริหาร

กระทรวง

ลำดับที่ ชื่อกระทรวงภาษาไทย ชื่อกระทรวงภาษาอังกฤษ
1 กระทรวงเกษตรและทรัพยากรน้ำ Department of Agriculture and Water Resources
2 สำนักอัยการสูงสุด Attorney-General's Department
3 กระทรวงการสื่อสารและศิลปกรรม Department of Communications and the Arts
4 กระทรวงกลาโหม Department of Defence
5 กระทรวงศึกษาธิการและการฝึกอบรม Department of Education and Training
6 กระทรวงการจัดหางาน Department of Employment
7 กระทรวงสิ่งแวดล้อม Department of the Environment
8 กระทรวงการคลัง Department of Finance
9 กระทรวงการต่างประเทศและการค้า Department of Foreign Affairs and Trade
10 กระทรวงสาธารณสุข Department of Health
11 กระทรวงบริการมนุษย์ Department of Human Services
12 กระทรวงตรวจคนเข้าเมืองและป้องกันชายแดน Department of Immigration and Border Protection
13 กระทรวงโครงสร้างพื้นฐานและพัฒนาภูมิภาค Department of Infrastructure and Regional Development
14 กระทรวงอุตสาหกรรม นวัตกรรม และวิทยาศาสตร์ Department of Industry, Innovation and Science
15 สำนักนายกรัฐมนตรีและคณะรัฐมนตรี Department of the Prime Minister and Cabinet
16 กระทรวงประชาสงเคราะห์ Department of Social Services
17 กระทรวงธนารักษ์ Department of the Treasury
18 กระทรวงกิจการทหารผ่านศึก Department of Veterans' Affairs

นิติบัญญัติ

อาคารรัฐสภาในแคนเบอร์รา เปิดใช้แทนอาคารหลังเดิมในปี พ.ศ. 2531
บทความหลัก: รัฐสภาออสเตรเลีย
หน้าหลัก: หมวดหมู่:การเลือกตั้งในออสเตรเลีย

ออสเตรเลียมีรัฐสภาเก้าแห่ง หนึ่งสภาของสหพันธ์ หกสภาของแต่ละรัฐ และสองสภาของแต่ละดินแดน รัฐสภาของสหพันธ์ ใช้ระบบสองสภา ประกอบด้วยสภาผู้แทนราษฎร (House of Representative) และวุฒิสภา (Senate) สภาผู้แทนราษฎรประกอบด้วยสมาชิก 150 คน มาจากการเลือกตั้ง โดยแบ่งเป็นเขตเลือกตั้ง มีผู้แทนเขตละหนึ่งคน วุฒิสภามีสมาชิก 76 คน มาจากแต่ละรัฐ รัฐละ 12 คน และจากดินแดน (เขตเมืองหลวงและนอร์เทิร์นเทร์ริทอรี) ละสองคน[71] ทั้งสองสภาจัดการเลือกตั้งทุกสามปี สมาชิกวุฒิสภามีวาระ 6 ปี โดยการเลือกตั้งแต่ละครั้งจะเป็นเพียงครึ่งหนึ่งของสมาชิกทั้งหมด

ออสเตรเลียมีพรรคการเมืองหลักสามพรรค ได้แก่พรรคแรงงานออสเตรเลีย พรรคเสรีนิยม และพรรคชาติ ตั้งแต่ปีพ.ศ. 2465 รัฐบาลของสหพันธ์มาจากพรรคแรงงานหรือเป็นรัฐบาลผสมของพรรคเสรีนิยมและพรรคชาติ[72] ปัจจุบันนายกรัฐมนตรีแมลคัม เทิร์นบุลล์ มาจากพรรคเสรีนิยม พรรคอื่น ๆ ที่มีบทบาทได้แก่ออสเตรเลียนเดโมแครต และออสเตรเลียนกรีนส์ โดยมักได้ที่นั่งในวุฒิสภา

ตุลาการ

บทความหลัก: ระบบกฎหมายออสเตรเลีย

การบังคับใช้กฎหมาย

สถานการณ์การเมือง

รัฐและดินแดน

บทความหลัก: รัฐและดินแดนของออสเตรเลีย
แผนที่รัฐและดินแดนของออสเตรเลีย

ออสเตรเลียแบ่งออกเป็น 6 รัฐ ได้แก่

นอกจากนี้ยังมีดินแดนหลักๆบนแผ่นดินใหญ่ 2 แห่ง ได้แก่ นอร์เทิร์นเทร์ริทอรี และออสเตรเลียนแคพิทอลเทร์ริทอรี (เขตเมืองหลวง) และดินแดนเล็กน้อยอื่นๆ โดยส่วนใหญ่แล้ว ดินแดนนั้นมีลักษณะเดียวกับรัฐ แต่รัฐสภากลางสามารถค้านกฎหมายใดก็ได้จากสภาของดินแดน [73]ในขณะที่ในระดับรัฐ กฎหมายสหพันธ์จะค้านกับกฎหมายรัฐได้เพียงในบางด้านตามมาตรา 51 ของรัฐธรรมนูญ อำนาจนิติบัญญัติอื่นๆนั้นเป็นของรัฐสภาของแต่ละรัฐ

แต่ละรัฐและดินแดนมีสภานิติบัญญัติของตัวเอง โดยในควีนสแลนด์และดินแดนทั้งสองแห่งเป็นลักษณะสภาเดี่ยว ในขณะที่ในรัฐที่เหลือเป็นแบบสภาคู่ สมเด็จพระราชินีมีผู้แทนพระองค์ในแต่ละรัฐ เรียกว่า governor และในนอร์เทิร์นเทอร์ริทอรี administrator ส่วนในเขตเมืองหลวง ใช้ผู้แทนพระองค์ของเครือรัฐ (governor-general)

ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศและการทหาร

บทความหลัก: ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของออสเตรเลีย และ กองทัพออสเตรเลีย

กว่าทศวรรษที่ผ่านมา, ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของออสเตรเลียได้รับการผลักดันจากการใกล้ชิดกับสหรัฐอเมริกาผ่านข้อตกลง ANZUS, และความปรารถนาที่จะพัฒนาความสัมพันธ์กับ เอเชียและแปซิฟิก โดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่าน ASEAN และ หมู่เกาะแปซิฟิกฟอรั่ม. ในปี 2005 ออสเตรเลียมีนั่งในการเปิดประชุมสุดยอดเอเชียตะวันออก ต่อจากการเข้าร่วมกับ สนธิสัญญาไมตรีและความร่วมมือในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้, และในปี 2011 เข้าร่วมการประชุมสุดยอดเอเชียตะวันออกครั้งที่หกในอินโดนีเซีย. ออสเตรเลียเป็นสมาชิกของเครือจักรภพแห่งชาติในที่ซึ่งการประชุมของห้วหน้ารัฐบาลของกลุ่มเครือจักรภพได้กำหนดฟอรั่มหลักสำหรับการทำงานร่วมกัน.[74]

กลุ่มของทหารออสเตรเลียพร้อมปืนไรเฟิลส์เคลื่อนที่ไปตามเส้นทางในพื้นที่ป่า, ทหารกองทัพออสเตรเลียดำเนินการลาดตระเวนเดินเท้าระหว่างการฝึกซ้อมร่วมกับกองกำลังสหรัฐใน Shoalwater เบย์ (2007)

ออสเตรเลียได้ติดตามสาเหตุของการเปิดเสรีการค้าระหว่างประเทศ.[75][76][77] มันได้นำการก่อตัวของกลุ่มแครนส์ และ ความร่วมมือทางเศรษฐกิจเอเชียแปซิฟิก.[78][79] ออสเตรเลียเป็นสมาชิกขององค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา และองค์การการค้าโลก[80][81] และมีการดำเนินการที่สำคัญหลายอย่างตาม ข้อตกลงการค้าเสรีทวิภาคี, ได้แก่ออสเตรเลีย กับ ข้อตกลงการค้าเสรีของสหรัฐ[82] และ ความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจใกล้ชิดกับนิวซีแลนด์[83] ข้อตกลงการค้าเสรีอื่นๆที่กำลังเจรจาต่อรองกับจีน ได้แก่ข้อตกลงเขตการค้าเสรีออสเตรเลีย-จีน และ กับญี่ปุ่น[84] กับเกาหลีใต้ในปี 2011[85][86] ข้อตกลงเขตการค้าเสรีออสเตรเลีย-ชิลี, เขตการค้าเสรีอาเซียน-ออสเตรเลีย-นิวซีแลนด์, และหุ้นส่วนยุทธศาสตร์ทางเศรษฐกิจทรานส์-แปซิฟิก

พร้อมกับนิวซีแลนด์, สหราชอาณาจักร, มาเลเซียและสิงคโปร์, ออสเตรเลียเป็นภาคี การเตรียมการห้ากำลังป้องกัน ซึ่งเป็นข้อตกลงในระดับภูมิภาค ประเทศสมาชิกที่จัดตั้งของสหประชาชาติ, ออสเตรเลียมีความมุ่งมั่นอย่างยิ่งที่จะเป็นพหุภาคี[87] และรักษาโปรแกรมความช่วยเหลือระหว่างประเทศ ภายใต้โปรแกรมซึ่งมี 60 ประเทศได้รับความช่วยเหลือ งบประมาณปี 2005-06 จัดให้ 2.5 พันล้านดอลลาร์สหรัฐเพื่อความช่วยเหลือการพัฒนา[88]. ออสเตรเลียอยู่ในอันดับเจ็ดโดยรวมด้านดัชนีความมุ่งมั่นในการพัฒนาปี 2008ของศูนย์การพัฒนาทั่วโลก.[89]

กองกำลังติดอาวุธของออสเตรเลียชื่อ the Australian Defence Force (ADF) ประกอบด้วยราชนาวีออสเตรเลีย (RAN), กองทัพออสเตรเลียและกองทัพอากาศออสเตรเลีย (RAAF), รวม จำนวน 80,561 นาย (รวม 55,068 ประจำการ และ 25,493 กองหนุน).[90] บทบาทในตำแหน่งผู้บัญชาการทหารสูงสุดตกเป็นของข้าหลวงใหญ่, ผู้แต่งตั้งหัวหน้ากองกำลังป้องกัน จากหนึ่งในบริการที่ติดอาวุธ ตามคำแนะนำของรัฐบาล.[91] การดำเนินการของกองกำลังวันต่อวันอยู่ภายใต้คำสั่งของผู้บัญชากสรทหารสูงสุด ในขณะที่ การบริหารงานในวงกว้าง และการกำหนดนโยบายการป้องกันมีการดำเนินการโดยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงและกรมกลาโหม

ในงบประมาณปี 2010-11, การใช้จ่ายด้านการป้องกันมีจำนวน A$ 25.7 พันล้าน[92] เป็นอันดับที่ 13 ของงบประมาณกลาโหมที่ใหญ่ที่สุด[93] ออสเตรเลียได้มีส่วนร่วมในการรักษาสันติภาพ, การบรรเทาภัยพิบัติและความขัดแย้งที่ใช้อาวุธของสหประชาชาติและของภูมิภาค ปัจจุบันได้มีการวางกำลังประมาณ 3,330 บุคลากรกองกำลังการป้องกันที่แตกต่างกันในด้านความจุไปที่ 12 การดำเนินงานระหว่างประเทศในพื้นที่รวมทั้งติมอร์-เลสเต, หมู่เกาะโซโลมอน และอัฟกานิสถาน[94]

สิ่งแวดล้อม

บทความหลัก: สิ่งแวดล้อมของออสเตรเลีย

ดูเพิ่มเติม: สัตว์ของออสเตรเลีย, ฟลอราของออสเตรเลียและ เชื้อราของออสเตรเลีย

แม้ว่าส่วนใหญ่ของออสเตรเลียเป็นกึ่งแห้งแล้ง หรือทะเลทราย, มันจะมีความหลากหลายของ แหล่งที่อยู่อาศัยตั้งแต่ต้นไม้เตี้ยเป็นพุ่มที่ขึ้นตามทุ่งแบบอัลไพน์จนถึงป่าฝนเขตร้อน และได้รับการยอมรับในฐานะที่เป็นประเทศ megadiverse. เชื้อราเป็นสัญลักษณ์ความหลากหลายนั้น จำนวนทั้งหมดที่เกิดขึ้นในประเทศออสเตรเลีย รวมถึงพวกที่ยังไม่ได้ถูกค้นพบ มีการคาดการณ์ ที่ประมาณ 250,000 ชนิด, ในจำนวนนั้นมีประมาณ 5% ที่สามารถอธิบายได้.[95] เพราะความเก่าแก่ของทวีป รูปแบบสภาพอากาศแปรเปลี่ยนอย่างสุดขั้วและการอยู่โดดเดียวทางภูมิศาสตร์ในระยะยาว, สิ่งมีชีวิตในออสเตรเลียจำนวนมากจึงเป็นเอกลักษณ์และมีความหลากหลาย. ประมาณ 85% ของพืชดอก, 84% ของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม, กว่า 45% ของนกและ 89% ของสัตว์บก, ปลาโซนเย็น เป็นของประจำถิ่น.[96] ออสเตรเลียมีสัตว์เลื้อยคลานจำนวนมากที่สุดของประเทศใดๆ, มีถึง 755 สายพันธุ์.[97]

หมีโคอาลาที่เกาะอยู่บนต้นยูคาลิปตัส ที่หัวของมันหันไปข้างหลังทำให้เราสามารถมองเห็นดวงตาทั้งสองข้างได้, หมีโคอาลาและยูคาลิปตัสอยู่ในรูปแบบสัญลักษณ์คู่ของออสเตรเลีย

ป่าออสเตรเลียส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นจากสายพันธุ์ที่เขียวชอุ่มตลอดปี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ต้นยูคาลิปตัสในดินแดนแห้งแล้งน้อย ไม้สานต่างๆจะแทนที่พวกเขาในพื้นที่แห้งและทะเลทรายในฐานะที่เป็นสายพันธุ์ที่โดดเด่นมากที่สุด.[98] ท่ามกลางสัตว์ในออสเตรเลียที่รู้จักกันดี คือสัตว์ประเภท monotremes (ตัวตุ่นและตุ่นปากเป็ด); สัตว์มีกระเป๋าหน้าท้องเลี้ยงลูก รวมถึง จิงโจ้, โคอาล่า และ wombat และนก เช่น นกอีมูและ Kookaburra.[98] ออสเตรเลียเป็นบ้านของสัตว์ที่เป็นอันตรายจำนวนมากรวมทั้งบางส่วนของงูที่มีพิษรุนแรงที่สุดในโลก.[99] ดิงโกได้รับการแนะน โดยคน Austronesian ที่ค้าขายกับชาวออสเตรเลียพื้นเมืองประมาณ 3000 ปีก่อนคริสต์ศักราช[100] พืชและสัตว์หลายสายพันธุ์ได้สูญพันธุ์ไปในไม่ช้าหลังจาก การตั้งถิ่นฐานของมนุษย์คนแรก[101] รวมทั้งพันธ์สัตว์ท้องถิ่นออสเตรเลีย, พวกอื่นๆ ได้หายไปตั้งแต่การตั้งถิ่นฐานชาวยุโรป, ในหมู่พวกมันคือ Thylacine.[102][103]

หลายภูมิภาคนิเวศน์ของออสเตรเลียและสายพันธุ์ทั้งหลายภายในภูมิภาคเหล่านั้น กำลังถูกคุกคามจากกิจกรรมของมนุษย์และสัตว์ที่มนุษย์นำมาด้วย, chromistan, เชื้อราและพันธุ์พืช.[104] พระราชบัญญัติการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมและการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพของรัฐบาลกลางปี 1999 เป็นกรอบกฎหมายสำหรับการป้องกันภัยคุกคามของพืชพันธ์.[105] พื้นที่ทั่ได้รับการป้องกันจำนวนมากถูกจัดทำขึ้นภายใต้ยุทธศาสตร์แห่งชาติเพื่อการอนุรักษ์ของความหลากหลายทางชีวภาพของออสเตรเลียเพื่อป้องกันและอนุรักษ์ระบบนิเวศที่เป็นหนึ่งเดียว[106][107] 65 พื้นที่ชุ่มน้ำอยู่ภายใต้อนุสัญญาแรมซาร์,[108] และ 16 แหล่งมรดกโลกธรรมชาติได้รับการจัดตั้งขึ้น.[109] ออสเตรเลียเป็นอันดับที่ 51 จาก 163 ประเทศทั่วโลกในดัชนีการดำเนินงานด้านสิ่งแวดล้อมปี 2010.[110]

การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศได้กลายเป็นความกังวลที่เพิ่มขึ้นในประเทศออสเตรเลียในปีที่ผ่านมา และการป้องกันสิ่งแวดล้อมเป็นประเด็นปัญหาทางการเมืองที่สำคัญ.[111][112] ในปี 2007 รัฐบาลนายรัดด์ครั้งแรกได้ลงนามในตราสาร ของการให้สัตยาบันในพิธีสารเกียวโต อย่างไรก็ตาม การปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ของออสเตรเลียต่อหัวอยู่ในกลุ่มที่สูงที่สุดในโลกที่ ต่ำกว่าเพียงไม่กี่ประเทศอุตสาหกรรมอื่นๆ.[113] ปริมาณฝนที่ตกในประเทศออสเตรเลียได้เพิ่มขึ้นเล็กน้อยในช่วงศตวรรษที่ผ่านมา, ทั้งทั่วประเทศและสำหรับสองในสี่ส่วนของประเทศ[114] อ้างอิงถึงข้อความสภาพภูมิอากาศออสเตรเลียปี 2011 ของสำนักอุตุนิยมวิทยา, ออสเตรเลีย มีอุณหภูมิในปี 2011 ต่ำกว่าค่าเฉลี่ย เป็นผลมาจากรูปแบบของสภาพอากาศ La Niña อย่างไรก็ตาม " ค่าเฉลี่ย 10 ปีของประเทศยังคงแสดงให้เห็นถึง แนวโน้มที่เพิ่มขึ้นของอุณหภูมิ, ที่ในปี 2002-2011 มีแนวโน้มที่จะมีอันดับในยอดสูงสุดของสองรอบ 10 ปีที่อบอุ่นที่สุดในบันทึกของ ออสเตรเลีย, ที่ 0.52°C สูงกว่าค่าเฉลี่ยระยะยาว ".[115] การจำกัดเรื่องน้ำมักจะมีในหลายภูมิภาคและหลายเมืองของออสเตรเลียในการตอบสนองต่อการขาดแคลนเรื้อรัง เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของประชากรในเมืองและภัยแล้งในท้องถิ่น.[116][117] ทั่วพื้นที่ส่วนใหญ่ของทวีป น้ำท่วมใหญ่ เกิดขึ้นอย่างสม่ำเสมอ ตามระยะเวลาที่ขยายออกไปของฤดูแล้ง, ไหลบ่าลงสู่ระบบแม่น้ำในแผ่นดิน, ล้นเขื่อนและรวบรวมจนท่วมบนที่ราบขนาดใหญ่, อย่างที่เกิดขึ้นทั่วภาคตะวันออกของออสเตรเลียในปี 2010, 2011 และ 2012 หลังจากยุคภัยแล้ง 2000s ของออสเตรเลีย

เศรษฐกิจ

บทความหลัก: เศรษฐกิจของออสเตรเลีย

ดูเพิ่มเติม: ประวัติศาสตร์ทางเศรษฐกิจของออสเตรเลีย รายได้ของครัวเรือนเฉลี่ยในประเทศออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ และ การขนส่งในประเทศออสเตรเลีย

เหมืองแบบเปิดหน้าดิน มองลงไปจะเห็นบางถนนอยู่ด้านล่าง สิ่งสกปรกมองเห็นเป็นสี สนิม
หลุมเหมืองทองขนาดใหญ่ใน Kalgoorlie เป็นเหมืองแบบเปิดหน้าดินที่ใหญ่ที่สุดของออสเตรเลีย.[118]

ออสเตรเลียเป็นประเทศที่ร่ำรวยประเทศหนึ่ง[119][120][121] ที่มีเศรษฐกิจแบบตลาด, จีดีพีต่อหัวของประชากรที่ค่อนข้างสูง และอัตราของความยากจนที่ค่อนข้างต่ำ ในแง่ของความมั่งคั่งเฉลี่ย, ออสเตรเลียเป็นอันดับสองในโลกตามหลังสวิตเซอร์แลนด์ในปี 2013, ถึงแม้ว่า อัตราความยากจนของประเทศได้เพิ่มขึ้นจาก 10.2 เปอร์เซนต์ในปี 2000 เป็น 11.8 เปอร์เซนต์ในปี 2013.[122][123] มันได้รับการระบุโดย สถาบันวิจัยเครดิตสวิส ว่าเป็นประเทศที่มีความมั่งคั่งเฉลี่ยสูงที่สุดในโลก และความมั่งคั่งเฉลี่ยสูงสุดต่อผู้ใหญ่เป็นอันดับสองในปี 2013.[122]

เงินดอลลาร์ออสเตรเลียเป็นสกุลเงินของประเทศ, รวมทั้งของเกาะคริสมาสต์, หมู่เกาะโคโคส (คีลิง) และ เกาะนอร์โฟล์ค เช่นเดียวกับรัฐอิสระเกาะแปซิฟิกของประเทศคิริบาติ, นาอูรู และ ตูวาลู. ด้วยการควบรวมกิจการของ ตลาดหลักทรัพย์ออสเตรเลียและตลาดอนาคตซิดนีย์ในปี 2006, ตลาดหลักทรัพย์ออสเตรเลียได้กลายเป็นอันดับเก้าที่ใหญ่ที่สุดในโลก.[124]

อันดับสามในดัชนีเสรีภาพทางเศรษฐกิจ (2010),[125] ออสเตรเลียเป็น เศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดอันดับที่สิบสองของโลกและ มี GDP ต่อหัว(ประมาณ)ที่สูงที่สุดเป็นอันดับห้า ที่ $ 66,984. ประเทศเป็นอันดับที่สองใน ดัชนีการพัฒนามนุษย์ของสหประชาชาติปี 2011 และเป็นที่หนึ่ง ใน ดัชนีเจริญรุ่งเรืองของ Legatum ปี 2008[126] เมืองใหญ่ทั้งหมดของออสเตรเลียมีอันดับที่ดีใน การสำรวจความน่าอยู่เปรียบเทียบระดับโลก.[127] เมลเบิร์นเป็นเมืองอันดับหนึ่งในหนังสือ The Economist ในปี 2011,[128] 2012[129] และ 2013 ของรายชื่อเมืองที่น่าอยู่ที่สุดของโลก ตามด้วย แอดิเลด, ซิดนีย์ และ เพิร์ธ ในอันดับที่ห้า, เจ็ด และเก้าตามลำดับ[130] หนี้ภาครัฐรวมในประเทศออสเตรเลียอยู่ที่ประมาณ $190 พันล้าน[131] - 20 % ของ GDP ในปี 2010.[132] ออสเตรเลียอยู่ในกลุ่มประเทศที่มีราคาบ้านสูงที่สุด และบางส่วนของระดับหนี้ในครัวเรือนสูงสุดในโลก.[133]

แผนที่โลกแสดงการกระจาย สินค้าของออสเตรเลีย
ปลายทางและมูลค่าการส่งออกของออสเตรเลียในปี 2006[134]

การให้ความสำคัญกับการส่งออกสินค้า มากกว่าสินค้าที่ผลิตได้ ได้รับการสนับสนุนเพิ่มขึ้นอย่างมาก ในแง่ของการค้าของออสเตรเลีย ตั้งแต่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 21 เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของราคาสินค้าโภคภัณฑ์ ออสเตรเลียมีความสมดุลของการชำระเงิน ที่มีมากขึ้นกว่า 7% ของ GDP ลบและ มีการขาดดุลบัญชีเดินสะพัดที่มีขนาดใหญ่เสมอนานกว่า 50 ปี.[135] ออสเตรเลียมีการเติบโตในอัตราเฉลี่ย 3.6% ต่อปีนานกว่า 15 ปีที่ผ่านมา, ในการเปรียบเทียบกับ ค่าเฉลี่ยประจำปีของ OECD ที่ 2.5%.[135] ออสเตรเลียเป็นประเทศเศรษฐกิจขั้นสูงประเทศเดียวที่ไม่ได้มีประสพการณ์กับภาวะถดถอยเนื่องจากการชะลอตัวทางการเงินระดับโลกในปี 2008-2009.[136] อย่างไรก็ตาม เศรษฐกิจของหกประเทศคู่ค้าที่สำคัญ ของออสเตรเลียอยู่ในภาวะถดถอย ซึ่งมีผลกระทบต่อประเทศออสเตรเลียอย่างมีนัยสำคัญที่ขัดขวางการเติบโตทางเศรษฐกิจในปีที่ผ่านมา.[137][138] จาก ปี 2012 ถึงต้นปี 2013 เศรษฐกิจของประเทศออสเตรเลียเติบโต แต่บางรัฐที่ไม่ได้ทำเหมืองแร่และ เศรษฐกิจที่ไม่ใช่การทำเหมืองแร่ของออสเตรเลียประสบกับภาวะถดถอย.[139][140][141]

รัฐบาลของนายกฯ Hawke ได้ลอยค่าเงินดอลลาร์ออสเตรเลียในปี 1983 และ deregulated ระบบการเงินบางส่วน.[142] รัฐบาลของนายกฯฮาวเวิร์ด ทำตามด้วยการ deregulated บางส่วนของตลาดแรงงานและตามด้วยการแปรรูปธุรกิจที่รัฐเป็นเจ้าของอย่างยอดเยี่ยมที่สุดในอุตสาหกรรมโทรคมนาคม.[143] ระบบภาษีทางอ้อมที่ได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญในเดือนกรกฎาคมปี 2000 ที่มีการเปิดตัวของภาษีสินค้าและบริการ (GST) ที่ 10 %.[144] ในระบบภาษีของออสเตรเลีย ภาษี รายได้ส่วนบุคคลและบริษัทเป็นแหล่งที่มาหลักของรายได้ของรัฐบาล.[145]

ในเดือนพฤษภาคมปี 2012 มีลูกจ้าง 11,537,900 คน (ทั้งแบบเต็มเวลาและไม่เต็มเวลา) และมี อัตราการว่างงานที่ 5.1%.[146] การว่างงานเยาวชน (อายุ 15-24)อยู่ที่ 11.2%.[146] ข้อมูลที่ปล่อยออกมาในช่วงกลางเดือนพฤศจิกายน 2013 แสดงให้เห็นว่า จำนวนผู้รับสวัสดิการได้เติบโตขึ้นถึง 55%. ในปี 2007, 228,621 ผู้รับค่าเผื่อการว่างงานของ Newstart ได้รับการจดทะเบียน ทำให้ยอดรวมเพิ่มขึ้นเป็น 646,414 คน ในเดือนมีนาคม 2013.[147]

กว่าทศวรรษที่ผ่านมา อัตราเงินเฟ้อมักจะอยู่ที่ 2-3% และอัตราดอกเบี้ยฐานที่ 5-6% ภาคบริการของเศรษฐกิจรวมทั้ง การท่องเที่ยว, การศึกษาและการบริการทางการเงิน มีประมาณ 70% ของ จีดีพี.[148] อุดมไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติ, ออสเตรเลียเป็นผู้ส่งออกรายใหญ่ของผลิตภัณฑ์ ทางการเกษตร โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ข้าวสาลีและขนสัตว์, แร่ธาตุ เช่นเหล็กและทอง และพลังงานในรูปแบบของก๊าซธรรมชาติเหลว และถ่านหิน แม้ว่า การเกษตรและทรัพยากรธรรมชาติมีมูลค่า 3% และ 5% ของ GDP ตามลำดับ พวกมันมีส่วนร่วมอย่างมากกับประสิทธิภาพการส่งออก ตลาดส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของออสเตรเลีย ได้แก่ ญี่ปุ่น, จีน, สหรัฐ, เกาหลีใต้และ นิวซีแลนด์.[149] ออสเตรเลียเป็นผู้ส่งออกไวน์และอุตสาหกรรมไวน์ที่ใหญ่เป็นอันดับสี่ของโลก สร้างรายได้ 5.5 พันล้าน $ ต่อปีให้กับเศรษฐกิจของประเทศ.[150]

การท่องเที่ยว

โครงสร้างพื้นฐาน

วิทยาศาสตร์ และ เทคโนโลยี

คมนาคม และ โทรคมนาคม

ประชากร

บทความหลัก: ประชากรของออสเตรเลีย, การอพยพเข้าเมืองไปยังประเทศออสเตรเลีย, และ รายชื่อของเมืองในประเทศออสเตรเลียแบ่งตามจำนวนประชากร
ชายหาดที่ลาดลงจากพื้นหญ้าด้านซ้ายไปยังทะเลที่อยู่ด้านขวา, เมืองที่สามารถมองเห็นได้ในเส้นขอบฟ้า, เกือบสามในสี่ของชาวออสเตรเลียอาศัยอยู่ในเขตเมืองและพื้นที่ชายฝั่งทะเล ชายหาดเป็นส่วนหนึ่งของตัวตนของชาวออสเตรเลีย.[151]

เป็นเวลาเกือบสองศตวรรษ ส่วนใหญ่ของผู้ตั้งถิ่นฐาน, และผู้อพยพเข้ามาภายหลัง, ได้มาจากเกาะอังกฤษ เป็นผลให้ ผู้คนในประเทศออสเตรเลียเป็นชาวอังกฤษและ/หรือชาติกำเนิดไอริชเป็นหลัก การสำรวจสำมะโนประชากรปี 2011 ได้ถามผู้ตอบแบบสอบถามที่จะให้สองบรรพบุรุษของพวกเขาสามารถระบุตัวตนของตัวเองได้ใกล้ที่สุด บรรพบุรุษส่วนใหญ่จะเป็นชาวอังกฤษ (36.1%) ตามด้วยออสเตรเลีย (35.4%),[152] ไอริช (10.4%), สก็อต (8.9%), อิตาลี (4.6%), เยอรมัน (4.5%), จีน (4.3%), อินเดีย (2.0%), กรีก (1.9%) และ เนเธอร์แลนด์ (1.7%).[153] ชาวออสเตรเลียเชื้อสายเอเซียจะเป็น 12% ของประชากรทั้งหมด.[154]

ประชากรของออสเตรเลีย ได้เพิ่มเป็นสี่เท่าตั้งแต่สิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง[155] แต่อย่างไรก็ตาม ความหนาแน่นของประชากร, ที่ 2.8 ประชากรต่อตารางกิโลเมตร, ยังคงอยู่ในกลุ่มที่ต่ำที่สุดในโลก.[32] ประชากรที่เพิ่มขึ้นจำนวนมาก มาจากการอพยพเข้าเมือง หลังสงครามโลกครั้งที่สองจนถึงปี 2000 เกือบ 5.9 ล้านคนเข้ามาตั้งรกรากอยู่ในประเทศโดยเป็น ผู้อพยพใหม่ ซึ่งหมายความว่า เกือบสองในเจ็ดของชาวออสเตรเลียได้เกิดในประเทศอื่น.[156] ผู้อพยพส่วนใหญ่เป็นแรงงานมีฝีมือ[157] แต่โควต้าคนเข้าเมืองรวมถึง หมวดหมู่สำหรับสมาชิกในครอบครัวและผู้ลี้ภัย.[157] ในปี 2050 ประชากรของออสเตรเลีย เป็นที่คาดการณ์ว่าจะมีถึงประมาณ 42 ล้านคน.[158]

ในปี 2011, 24.6% ของชาวออสเตรเลียเกิดจากที่อื่น และ 43.1 % ของประชาชนมีอย่างน้อย หนึ่งผู้ปกครองเกิดในต่างประเทศ,[159] กลุ่มผู้อพยพที่ใหญ่ที่สุดเป็นผู้ที่มาจากสหราชอาณาจักร, นิวซีแลนด์, จีน, อินเดีย, อิตาลี, เวียดนามและฟิลิปปินส์.[160]

กว่า 80 เปอร์เซ็นต์ของประชากรของออสเตรเลียมีเชื้อสายยุโรป และส่วนใหญ่ของส่วนที่เหลือเป็นคนเอเชียเก่าแก่ ที่มีชนกลุ่มน้อยขนาดเล็กของพื้นหลังของชนพื้นเมือง หลังจากการยกเลิกนโยบายออสเตรเลียขาวในปี 1973, โครงการของรัฐบาลจำนวนมากได้รับการจัดตั้งขึ้น เพื่อสนับสนุนและส่งเสริมความสามัคคีเชื้อชาติที่ขึ้นอยู่กับนโยบายของวัฒนธรรมหลากหลาย.[161] ในปี 2005-2006 มากกว่า 131,000 คน อพยพไปอยู่ออสเตรเลีย ส่วนใหญ่มาจากเอเชียและโอเชียเนีย.[162] เป้าหมายสำหรับการย้ายถิ่นปี 2012-13 อยู่ที่ 190,000[163] เมื่อเทียบกับ 67,900 ในปี 1998-99.[164]

มุมมองทางอากาศของท้องทุ่งทำการเกษตรสลับกับถนน, ป่าขนาดเล็กที่อยู่ใกล้ด้านหน้าของภาพ. Barossa Valley เป็นภูมิภาคที่ผลิตในไวน์ในออสเตรเลียใต้

ประชากรในชนบทของออสเตรเลียในปี 2012 มีอยู่ 2,420,731 คน(10.66 % ของประชากรทั้งหมด).[165] ประชากรชาวพื้นเมือง ได้แก่พวกอะบอริจินส์ และชาวเกาะช่องแคบทอร์เร ถูกนับได้ที่ 548,370 คน(2.5% ของประชากรทั้งหมด) ในปี 2011,[166] เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญจาก 115,953 คนในการสำรวจสำมะโนประชากร 1976.[167] การเพิ่มขึ้นส่วนหนึ่งเนื่องจาก หลายคนที่มีมรดกทางวัฒนธรรมพื้นเมืองก่อนหน้านี้ได้ถูกมองข้ามโดยการสำรวจสำมะโนประชากร เนื่องจากมีการนับขาดไปและหลายกรณีที่สถานะทางพื้นเมืองของพวกเขาไม่ได้ถูกบันทึกไว้ในแบบฟอร์ม

ชาวออสเตรเลียพื้นเมืองมีประสบการณ์การถูกจำคุกและการว่างงาน สูงกว่าอัตราเฉลี่ย, การศึกษาอยู่ในระดับต่ำ, และอายุขัยต่ำกว่า 11-17 ปีเทียบกับผู้ที่ไม่ใช่ชนพื้นเมือง.[149][168][169] ชุมชนท้องถิ่นที่ห่างไกลบางแห่งได้รับการอธิบายว่ามีสภาพเหมือน "รัฐล้มเหลว"[170][171][172][173][174]

ในการมีสิ่งเหมือนกันกับหลายประเทศที่พัฒนาแล้วอื่นๆ, ออสเตรเลียกำลังประสบการเปลี่ยนแปลงประชากรไปเป็นสังคมผู้สูงอายุ, ที่มีผู้เกษียณอายุมากขึ้นและคนในวัยทำงานน้อยลง ในปี 2004 อายุเฉลี่ยของประชากรพลเรือนอยู่ที่ 38.8 ปี[175] ชาวออสเตรเลียจำนวนมาก (759,849 คนระหว่างปี 2002-03;[176] 1 ล้านคนหรือ 5% ของประชากรทั้งหมดในปี 2005[177]) อาศัยอยู่นอกประเทศบ้านเกิดของพวกเขา

ศาสนา

ออสเตรเลียไม่มีศาสนาประจำชาติ จากการสำรวจสำมะโนครัวในปี พ.ศ. 2549 ประชากรประมาณ 12.6 ล้านคน (64%) ประกาศตัวเป็นคริสเตียน ในจำนวนนี้ 5.1 ล้านคน (26%) เป็นคาทอลิก และ 3.7 ล้านคน (19%) เป็นแองกลิกัน ประชากร 3.7 ล้านคนถูกจัดอยู่ในกลุ่มไม่นับถือศาสนา ซึ่งรวมถึงแนวความเชื่อแบบมนุษยนิยม อเทวนิยม อไญยนิยม และ เหตุผลนิยม ประชากรเกือบหนึ่งล้านคน (5%) นับถือศาสนาอื่น ๆ ซึ่งรวมศาสนาพุทธ ศาสนาอิสลาม ศาสนาฮินดู และศาสนาเชน[178] อย่างไรก็ตาม มีประชากรเพียง 1.5 ล้านคน (7.5%) ที่เข้าโบสถ์เป็นประจำทุกสัปดาห์[179]

ภาษา

บทความหลัก: ภาษาของออสเตรเลีย

แม้ว่าออสเตรเลียจะไม่มีภาษาราชการ แต่ภาษาอังกฤษได้ยึดที่มั่นเป็นภาษาประจำชาติโดย พฤตินัยเสมอ.[180] ภาษาอังกฤษแบบออสเตรเลียเป็นความหลากหลายหลักของภาษาด้วยสำเนียงและคำศัพท์ที่โดดเด่น,[181] และ แตกต่างเล็กน้อยจากความหลากหลายอื่นๆของภาษาอังกฤษด้านไวยากรณ์และการสะกดคำ.[182] ภาษาออสเตรเลียทั่วไปทำหน้าที่เป็นภาษามาตรฐาน จากผลของการสำรวจสำมะโนประชากรปี 2011, ภาษาอังกฤษเป็นภาษาเดียวที่พูดในบ้านเกือบ 81% ของประชากร ภาษาที่พบพูดที่บ้านมากที่สุดต่อไปเป็น ภาษาจีนกลาง (1.7%), อิตาลี (1.5%), อาหรับ (1.4 %), กวางตุ้ง (1.3%), กรีก (1.3%) และ เวียดนาม (1.2%);[160] สัดส่วนของผู้อพยพรุ่นที่หนึ่งและรุ่นที่สองใช้สองภาษา การศึกษาระหว่างปี 2010-2011 โดย Australia Early Development Index พบว่า ภาษาที่พูดโดยเด็กพบมากที่สุดหลังจากอังกฤษ เป็นภาษาอาหรับ ตามด้วยเวียดนาม, กรีก, จีนและภาษาฮินดี.[183][184]

ระหว่าง 200 ถึง 300 ภาษาออสเตรเลียพื้นเมืองถูกคิดว่าน่าจะมีชีวิตอยู่ในช่วงเวลาของการติดต่อกับยุโรปครั้งแรก, ซึ่งมีเพียงประมาณ 70 ภาษาเท่านั้นที่มีชีวิตรอด หลายภาษาเหล่านี้จะถูกพูดเฉพาะผู้สูงอายุ; มีเพียง 18 ภาษาพื้นเมืองเท่านั้นที่ยังคงถูกพูดโดยทุกกลุ่มอายุ.[185] ในช่วงเวลาของการสำรวจสำมะโนประชากรปี 2006, 52,000 ชาวพื้นเมืองออสเตรเลีย, คิดเป็น 12% ของประชากรพื้นเมือง, ที่ รายงานว่าพวกเขาพูดภาษาพื้นเมืองที่บ้าน.[186] ออสเตรเลียมีภาษามือที่เป็นที่รู้จักกันคือ Auslan, ซึ่งเป็นภาษาหลักของคนหูหนวกประมาณ 5,500 คน.[187]

ศาสนา

บทความหลัก: ศาสนาในประเทศออสเตรเลีย

แม่แบบ:Bar percentโปรเตสแตนท์แม่แบบ:Bar percentโรมันคาทอลิก
ศาสนาในประเทศออสเตรเลีย[160]
ศาสนา เปอร์เซนต์
แองกลิคันและคริสเตียนอื่นๆ
  
 18.7%
พุทธ
  
 2.5%
อิสลาม
  
 2.2%
ฮินดู
  
 1.3%
ยิว
  
 0.5%
อื่นๆ
  
 0.8%
ไม่มีศาสนา
  
 22.3%
ไม่ตอบ
  
 9.4%

ออสเตรเลียไม่มีศาสนาแห่งรัฐ; มาตรา 116 ของรัฐธรรมนูญของออสเตรเลีย ห้ามไม่ให้รัฐบาลกลางออกกฎหมายใดๆที่จะสร้างศาสนาใดๆ, กำหนดพิธีทางศาสนาใดๆ, หรือห้ามกิจกรรมอิสระ ของศาสนาใดๆ.[188] ในการสำรวจสำมะโนประชากรปี 2011, 61.1% ของชาวออสเตรเลียถูกนับเป็นคริสเตียน, รวมทั้ง 25.3% เป็นโรมันคาทอลิก และ 17.1% เป็นแองกลิกัน; 22.3 % ของประชากรมีการรายงานว่า "ไม่มีศาสนา"; 7.2% ระบุศาสนาที่ไม่ใช่คริสเตียน, ที่ใหญ่ที่สุดของกลุ่มเหล่านี้ เป็นพุทธศาสนา (2.5%) ตามด้วย อิสลาม (2.2%), ศาสนาฮินดู (1.3%) และ ยูดาย (0.5%) ส่วนที่เหลืออีก 9.4 % ของประชากรไม่ได้ให้คำตอบที่เพียงพอ.[160]

W R โทมัส ผู้สนับสนุนแห่งออสเตรเลียใต้, ปี 1864, หอศิลป์แห่งรัฐออสเตรเลียใต้ ชาวออสเตรเลียอะบอริจินได้พัฒนาศาสนาของนักวิญญาณนิยมแห่ง'ดรีมไทม์'

ก่อนที่จะมีการตั้งถิ่นฐานของชาวยุโรปในออสเตรเลีย, ความเชื่อของนักวิญญาณนิยมในคนพื้นเมืองของออสเตรเลียได้รับการปฏิบัติมานานนับพันปี ในกรณีของชาวออสเตรเลียอะบอริจินแผ่นดินใหญ่, จิตวิญญาณของพวกเขาเป็นที่รู้จักกันว่าเป็น ดรีมไทม์และมันเน้นหนักในการเป็นเจ้าของแผ่นดิน คอลเลกชันของเรื่องราวต่างๆที่มันเก็บไว้เป็นตัวสร้างรูปแบบของกฎหมายและประเพณีแบบอะบอริจิน ศิลปะ, เรื่องราวและการเต้นรำแบบอะบอริจิน ยังคงวาดลงในประเพณีทางจิตวิญญาณเหล่านี้ ในกรณีของชาวเกาะช่องแคบทอร์เรส ที่อาศัยอยู่ในหมู่เกาะระหว่าง ออสเตรเลียและนิวกินี, จิตวิญญาณและประเพณีได้สะท้อนให้เห็นต้นกำเนิดของ Melanesian และการพึ่งพาทะเลของพวกเขา การสำรวจสำมะโนประชากรในปี 1996 ออสเตรเลีย นับผู้ตอบแบบสอบถามได้มากกว่า 7,000 คนที่เป็นสาวกของศาสนาอะบอริจินแบบดั้งเดิม.[189]

วิหารคาทอลิกเซนต์แมรี่ส์ในซิดนีย์, สร้างขึ้นจากการออกแบบของวิลเลียม Wardell. ประมาณหนึ่งในสี่ของชาวออสเตรเลียนับถือศาสนาโรมันคาทอลิก

ตั้งแต่การมาถึงของกองเรือแรกของกองทัพเรืออังกฤษในปี 1788, ศาสนาคริสต์ได้เติบโตขึ้นเป็นศาสนาหลัก ผลตามมาก็คือ เทศกาลของศาสนาคริสต์เข่น คริสมาสต์ และวันอีสเตอร์จึงเป็น วันหยุดราชการ, ขอบฟ้าของเมืองใหญ่และเมืองเล็กของออสเตรเลียถูกประดับด้วยยอดแหลมของโบสถ์และวิหาร, และโบสถ์คริสต์มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาการศึกษา, สุขภาพและ บริการสวัสดิการในประเทศออสเตรเลีย ระบบการศึกษาคาทอลิกดำเนินการเป็นผู้ให้การศึกษาที่ไม่ใช่รัฐบาลที่ใหญ่ที่สุด, ประมาณ 21% ของการสมัครเรียนขั้นมัธยมเมิ่อปี 2010, กับ คาทอลิก สุขภาพออสเตรเลียก็คล้ายกันที่เป็นผู้ให้บริการที่ใช่รัฐบาลที่ใหญ่ที่สุด. องค์กรสวัสดิการคริสเตียนยังมีบทบาทที่โดดเด่นในชีวิตของชาติ, กับองค์กรเช่นหน่วยบรรเทาทุกข์ทหารบก, สมาคมวินเซนต์ เดอพอล และ Anglicare มีการสนับสนุนอย่างกว้างขวาง การมีส่วนร่วมดังกล่าวได้รับการยอมรับกับธนบัตรของออสเตรเลีย ที่มีการปรากฏตัวของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงคริสเตียน เช่นนักเขียนอะบอริจิน เดวิด Unaipon ($50); ผู้ก่อตั้งบริการหมอกองบิน จอห์น ฟลินน์ ($ 20 ); และ แคทเธอรี เฮเลน Spence ($5) ผู้สมัครหญิงคนแรกของออสเตรเลียสำหรับสำนักงานทางการเมือง บุคคลสำคัญทางศาสนาชาวออสเตรเลียอื่นๆ อย่างมีนัยสำคัญได้รวมถึง แมรี่ MacKillop ผู้ที่ในปี 2010 กลายเป็นชาวออสเตรเลียคนแรกที่ได้รับการยอมรับเป็นนักบุญโดยคริสตจักรโรมันคาทอลิก และบาทหลวงเซอร์ ดักลาส คอลส์แห่งคริสตจักรของพระคริสต์, ผู้ซึ่งเหมือน มาร์ติน ลูเธอร์คิง จูเนียร์ในสหรัฐอเมริกา, นำการเคลื่อนไหวต่อต้านความไม่เท่าเทียมทางเชื้อชาติในประเทศออสเตรเลียและยังเป็นชาวออสเตรเลียพื้นเมืองคนแรกที่ได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้ว่าการรัฐ

สำหรับบทบาทอย่างมากในประวัติศาสตร์ออสเตรเลีย, คริสตจักรแห่งอังกฤษ (ตอนนี้เป็นที่รู้จัก ว่าเป็นคริสตจักรแองกลิกันของออสเตรเลีย) เป็นศาสนาที่ใหญ่ที่สุด แต่ ความหลากหลายทางวัฒนธรรมของคนอพยพเข้าเมืองได้มีส่วนร่วมที่ทำให้ตำแหน่งที่สัมพันธ์ของมันลดลง ทำให้ คริสตจักรโรมันคาทอลิคได้รับประโยชน์จากการเปิดประเทศหลังสงครามให้กับการเข้าเมืองที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรม และกลายเป็นกลุ่มที่ใหญ่ที่สุด ในทำนองเดียวกัน อิสลาม, พุทธ, ศาสนาฮินดู, และศาสนายิว ทุกคนได้รับการขยายตัวในทศวรรษที่ผ่านมาหลังสงคราม.[190] เป็นขอบเขตน้อย, ศาสนาขนาดเล็ก รวมทั้งศรัทธาบาไฮ, ศาสนาซิกข์, Wicca และ Paganism ยังได้เห็นการเพิ่มขึ้นในจำนวนอย่างมาก ในการสำรวจสำมะโนประชากรปี 2001 มี, 17,381 ซิกข์, 11,037 บาไฮ, 10,632 Pagans และ 8,755 Wiccans ในประเทศออสเตรเลีย.[191]

การสำรวจระหว่างประเทศที่ดำเนินการโดยภาคเอกชน และนักวิชาการเยอรมันที่ไม่แสวงหาผลกำไร, มูลนิธิ Bertelsmann, พบว่า " ออสเตรเลียเป็นหนึ่งในประเทศเคร่งศาสนาน้อย ในโลกตะวันตก, เข้ามาอันดับที่ 17 ใน 21 ประเทศที่สำรวจ " และว่า " เกือบสามในสี่ของออสเตรเลีย กล่าวว่าพวกเขามีทั้งที่ไม่ได้เคร่งศาสนาเลยหรือศาสนาไม่ได้มีบทบาทสำคัญในชีวิตของพวกเขา . "[192] ในขณะที่ การเข้าร่วมปฏิบัติศาสนกิจประจำสัปดาห์ในปี 2001 มีประมาณ 1.5 ล้าน[193] (ประมาณ 7.8% ของประชากร),[194] การสำรวจความคิดเห็นของชาวออสเตรเลีย 1,718 คนโดย สมาคมวิจัยคริสเตียน ตอนปลายปี 2009 ชี้ให้เห็นว่า จำนวนของคนที่เข้าร่วมบริการทางศาสนาต่อเดือนในประเทศออสเตรเลีย ได้ลดลงจาก 23% ในปี 1993 เป็น 16% ในปี 2009 และในขณะที่ 60% ของผู้ตอบแบบสอบถามอายุ 15 ถึง 29 ปีในปี 1993 ระบุว่าเป็นคริสเตียน, 33% ได้เข้าร่วมในปี 2009.[195]

การศึกษา

บทความหลัก : การศึกษาในประเทศออสเตรเลีย

การเข้าเรียนที่โรงเรียนหรือการลงทะเบียนการศึกษาที่บ้าน[196][197] เป็นภาคบังคับทั่วประเทศออสเตรเลีย การศึกษาเป็นความรับผิดชอบของแต่ละรัฐและดินแดน[198] ดังนั้น กฎระเบียบจึงแตกต่างกันในแต่ละรัฐ, แต่โดยทั่วไป เด็กจะต้องเข้าโรงเรียนตั้งแต่อายุประมาณ 5 ขึ้นไปจนถึงอายุ 16.[199][200] ในบางรัฐ (เช่น WA}[201] NT,[202] และ NS,[203][204]) เด็กอายุ 16-17 จะต้องไปโรงเรียน หรือมีส่วนร่วมในการฝึกอบรมวิชาชีพ เช่นการฝึกงาน

ออสเตรเลียมีอัตราการรู้หนังสือสำหรับผู้ใหญ่ที่เป็นที่คาดกันว่าจะเป็น 99% ในปี 2003.[205] อย่างไรก็ตามการ รายงานสำหรับสำนักงานสถิติออสเตรเลียของปี 2011-12 รายงานว่า ทัสมาเนีย มีอัตราการรู้หนังสือและการคำนวณเพียง 50%.[206] ในโปรแกรมสำหรับการประเมินผลนักเรียนนานาชาติ, ออสเตรเลียได้คะแนนอย่างสม่ำเสมออยู่ในกลุ่มสูงสุดห้าในสามสิบประเทศที่พัฒนาแล้วที่สำคัญ (ประเทศสมาชิกขององค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา) การศึกษาคาทอลิกนับว่าเป็นภาคที่ไม่ใช่รัฐบาลที่ใหญ่ที่สุด

ออสเตรเลียมี 37 มหาวิทยาลัยได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาล และสองมหาวิทยาลัยเอกชน เช่น เดียวกับสถาบันผู้เชี่ยวชาญอื่นๆจำนวนมาก ที่จัดให้หลักสูตรที่ได้รับการอนุมัติในระดับการศึกษา ที่สูงขึ้น.[207] มหาวิทยาลัยซิดนีย์เป็นมหาวิทยาลัยที่เก่าแก่ที่สุดของออสเตรเลีย ได้รับการก่อตั้งขึ้นในปี 1850 ตามมาด้วยมหาวิทยาลัยเมลเบิร์นในสามปีต่อมา มหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงอื่นๆ รวมถึงบรรดาของกลุ่มแปดสถาบันอุดมศึกษาชั้นนำ รวมทั้งมหาวิทยาลัยแอดิเลด (ซึ่งมีความสัมพันธ์กับห้ารางวัลโนเบล), มหาวิทยาลัยแห่งชาติออสเตรเลีย ตั้งอยู่ในเมืองหลวงของ Canberra, มหาวิทยาลัย Monash และมหาวิทยาลัยแห่งนิวเซาเวลส์

OECD ได้วางตำแหน่งออสเตรเลียอยู่ระหว่างกลุ่มประเทศที่มีราคาแพงที่สุดในการเข้ามหาวิทยาลัย.[208] มีระบบของรัฐที่ใช้ในการฝึกอบรมวิชาชีพ หรือที่เรียกว่า TAFE, และธุรกิจการค้าจำนวนมากได้ ดำเนินการฝึกอบรมและฝึกงานให้กับพ่อค้าใหม่.[209] ประมาณ 58% ของชาวออสเตรเลียวัย 25-64 มีคุณสมบัติทางอาชีวศึกษาหรืออุดมศึกษา[149] และอัตราการสำเร็จการศึกษาในระดับอุดมศึกษาอยู่ที่ 49%, สูงที่สุดในกลุ่มประเทศโออีซีดี อัตราส่วนของนักศึกษาต่างประเทศต่อนักศึกษาท้องถิ่น ในการศึกษาระดับอุดมศึกษาในประเทศออสเตรเลีย สูงที่สุดในกลุ่มประเทศ OECD.[210]

สุขภาพ

ดูเพิ่มเติม: การดูแลสุขภาพในประเทศออสเตรเลีย

ออสเตรเลียมีอายุขัยเป็นที่สี่ที่สูงที่สุดในโลกรองจาก ไอซ์แลนด์, ญี่ปุ่น และฮ่องกง.[211] อายุขัยในประเทศออสเตรเลียในปี 2010 อยู่ที่ 79.5 ปีสำหรับผู้ชาย และ 84.0 ปีสำหรับผู้หญิง.[212] ออสเตรเลียมีอัตราโรคมะเร็งผิวหนังที่สูงที่สุดในโลก[213] ในขณะที่ การสูบบุหรี่เป็นสาเหตุของการตายและโรคที่ป้องกันได้ที่ใหญ่ที่สุด, รับผิดชอบได้ 7.8% ของการเสียชีวิตและโรคโดยรวม. อยู่ในอันดับที่สองในสาเหตุที่ป้องกันได้คือความดันโลหิตสูงที่ 7.6% กับโรคอ้วนที่สามที่ 7.5%.[214][215] ออสเตรเลียอยู่ในอันดับ 35 ในโลก[216] และอยู่ใกล้กับอันดับสูงสุดของประเทศพัฒนาแล้วสำหรับสัดส่วนของผู้ใหญ่อ้วน.[217]

ค่าใช้จ่ายรวมสำหรับสุขภาพ (รวมถึงการใช้จ่ายภาคเอกชน) อยู่ที่ประมาณ 9.8% ของ GDP.[218] ออสเตรเลียแนะนำการดูแลสุขภาพถ้วนหน้าในปี 1975.[219] รู้จักกันในชื่อ เมดิแคร์, ตอนนี้ได้รับทุนสนับสนุนโดยคิดค่าใช้จ่ายภาษีรายได้ หรือที่เรียกว่า การจัดเก็บเมดิแคร์ ปัจจุบันคิดที่ 1.5%.[220] รัฐเป็นฝ่ายจัดการด้านโรงพยาบาลและบริการผู้ป่วยนอก ในขณะที่รัฐบาลกลางจ่ายเงินอุดหนุนแผนสวัสดิการเภสัชกรรม (อุดหนุนค่าใช้จ่ายของยา) และการปฏิบัติทั่วไป.[219]

เมืองใหญ่ที่สุดในออสเตรเลีย


กีฬา

บทความหลัก: ออสเตรเลียในกีฬาเครือจักรภพ, ออสเตรเลียในกีฬาโอลิมปิก, และ ออสเตรเลียในกีฬาพาราลิมปิก

วัฒนธรรม

บทความหลัก: วัฒนธรรมออสเตรเลีย

วัฒนธรรมของออสเตรเลียมีลักษณะเป็นวัฒนธรรมตะวันตก โดยเฉพาะแบบอังกฤษหรือแองโกล-เคลติก แต่ก็ยังมีเอกลักษณ์เฉพาะซึ่งพัฒนามาจากสภาพแวดล้อมและชนพื้นเมือง ในระยะหลัง วัฒนธรรมของออสเตรเลียยังได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมอเมริกัน

วรรณกรรม

อาหาร

ดนตรี

สื่อสารมวลชน

บทความหลัก: สื่อสารมวลชนประเทศออสเตรเลีย

วันหยุด

บทความหลัก: รายชื่อวันสำคัญของออสเตรเลีย

วันชาติออสเตรเลีย วันอังคารที่ 28 มกราคม วัน Good Friday วันศุกร์ที่ 29 มีนาคม วัน Easter Sunday วันอาทิตย์ที่ 31 มีนาคม วัน Easter Monday วันจันทร์ที่ 1 เมษายน วัน ANZAC Day วันพฤหัสบดีที่ 25 เมษายน

อ้างอิง

  1. ↑ It's an Honour – Symbols – Australian National Anthem and DFAT – "The Australian National Anthem"; "National Symbols" (PDF). Parliamentary Handbook of the Commonwealth of Australia (29th ed.). 2002 (updated 2005). สืบค้นเมื่อ 7 June 2007. {{cite book}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |year= (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |chapterurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|chapter-url=) (help)
  2. ↑ Australia's เพลงสรรเสริญพระบารมี is "ก็อดเซฟเดอะควีน", played in the presence of a member of the Royal family when they are in Australia. In all other appropriate contexts, the เพลงชาติ of Australia, "แอดวานซ์ออสเตรเลียแฟร์", is played.[1]
  3. ↑ "3101.0 - Australian Demographic Statistics, Mar 2007". Australian Bureau of Statistics. 2007-09-24. สืบค้นเมื่อ 2007-11-14. (อังกฤษ)
  4. ↑ "Constitution of Australia". ComLaw. 1 June 2003. สืบค้นเมื่อ 5 August 2011. 3. It shall be lawful for the Queen, with the advice of the Privy Council, to declare by proclamation that, on and after a day therein appointed, not being later than one year after the passing of this Act, the people of New South Wales, Victoria, South Australia, Queensland, and Tasmania, and also, if Her Majesty is satisfied that the people of Western Australia have agreed thereto, of Western Australia, shall be united in a Federal Commonwealth under the name of the Commonwealth of Australia.
  5. ↑ Wade, Nicholas (22 September 2011). "Australian Aborigine Hair Tells a Story of Human Migration". The New York Times.
  6. ↑ "European discovery and the colonisation of Australia". Australian Government: Culture Portal. Department of the Environment, Water, Heritage and the Arts, Commonwealth of Australia. 11 January 2008. สืบค้นเมื่อ 7 May 2010. [The British] moved north to Port Jackson on 26 January 1788, landing at Camp Cove, known as 'cadi' to the Cadigal people. Governor Phillip carried instructions to establish the first British Colony in Australia. The First Fleet was under prepared for the task, and the soil around Sydney Cove was poor.
  7. ↑ Davison, Hirst and Macintyre, pp. 157, 254.
  8. ↑ "Both Australian Aborigines and Europeans Rooted in Africa – 50,000 years ago". News.softpedia.com. สืบค้นเมื่อ 27 April 2013.
  9. ↑ "Australian Social Trends". Australian Bureau of Statistics website. Commonwealth of Australia. สืบค้นเมื่อ 6 June 2008.
  10. ↑ Walsh, Michael (1991) "Overview of indigenous languages of Australia" in Suzane Romaine (ed.) Language in Australia, Cambridge: Cambridge University Press, ISBN 0-521-33983-9.
  11. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ popclock
  12. ↑ "Geographic Distribution of the Population". สืบค้นเมื่อ 1 December 2012.
  13. ↑ Data refer mostly to the year 2012. World Economic Outlook Database-October 2013, International Monetary Fund. Accessed on 8 October 2013.
  14. ↑ "Australia: World Audit Democracy Profile". WorldAudit.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 December 2007. สืบค้นเมื่อ 5 January 2008. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  15. ↑ "Australia's Size Compared". Geoscience Australia. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 March 2007. สืบค้นเมื่อ 19 May 2007.
  16. ↑ Rosenberg, Matt (20 August 2009). "The New Fifth Ocean–The World's Newest Ocean – The Southern Ocean". About.com: Geography. สืบค้นเมื่อ 5 April 2010.
  17. ↑ "Continents: What is a Continent?". National Geographic Society. สืบค้นเมื่อ 22 August 2009. "Most people recognize seven continents—Asia, Africa, North America, South America, Antarctica, Europe, and Australia, from largest to smallest—although sometimes Europe and Asia are considered a single continent, Eurasia."
  18. ↑ "Australia". Encyclopædia Britannica. สืบค้นเมื่อ 22 August 2009. "Smallest continent and sixth largest country (in area) on Earth, lying between the Pacific and Indian oceans."
  19. ↑ "Islands". Geoscience Australia. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 April 2010. "Being surrounded by ocean, Australia often is referred to as an island continent. As a continental landmass it is significantly larger than the many thousands of fringing islands ..."
  20. ↑ "Australia in Brief: The island continent". Department of Foreign Affairs and Trade. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 June 2009. สืบค้นเมื่อ 29 May 2009. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help) "Mainland Australia, with an area of 7.69 million square kilometres, is the Earth's largest island but smallest continent."
  21. ↑ "State of the Environment 2006". Department of the Environment and Water Resources. สืบค้นเมื่อ 19 May 2007.
  22. ↑ "Oceans and Seas – Geoscience Australia". Geoscience Australia. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 July 2009.
  23. ↑ UNEP World Conservation Monitoring Centre (1980). "Protected Areas and World Heritage – Great Barrier Reef World Heritage Area". Department of the Environment and Heritage. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 May 2007. สืบค้นเมื่อ 19 May 2007.
  24. ↑ "Mount Augustus". The Sydney Morning Herald. 17 February 2005. สืบค้นเมื่อ 30 March 2010.
  25. ↑ "Highest Mountains". Geoscience Australia. สืบค้นเมื่อ 2 February 2012.
  26. ↑ "Parks and Reserves—Australia's National Landscapes". Environment.gov.au. 23 November 2011. สืบค้นเมื่อ 4 January 2012.
  27. ↑ Macey, Richard (21 January 2005). "Map from above shows Australia is a very flat place". The Sydney Morning Herald. สืบค้นเมื่อ 5 April 2010.
  28. ↑ Kelly, Karina (13 September 1995). "A Chat with Tim Flannery on Population Control". Australian Broadcasting Corporation. สืบค้นเมื่อ 23 April 2010. "Well, Australia has by far the world's least fertile soils".
  29. ↑ Grant, Cameron (August 2007). "Damaged Dirt" (PDF). The Advertiser. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-07-06. สืบค้นเมื่อ 23 April 2010. Australia has the oldest, most highly weathered soils on the planet. {{cite web}}: ไม่อนุญาตให้ใช้มาร์กอัปตัวเอียงหรือตัวหนาใน: |publisher= (help)
  30. ↑ Loffler, Ernst (1983). Australia: Portrait of a continent. Richmond, Victoria: Hutchinson Group (Australia). pp. 37–39. ISBN 0-09-130460-1. {{cite book}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)
  31. ↑ "Australia – Climate of a Continent". Bureau of Meterorology. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 March 2010. สืบค้นเมื่อ 30 March 2010. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  32. ↑ 32.0 32.1 "Countries of the World (by lowest population density)". WorldAtlas. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 March 2010. สืบค้นเมื่อ 30 March 2010. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  33. ↑ "1301.0 – Year Book Australia, 2008". Australian Bureau of Statistics. 7 February 2008. สืบค้นเมื่อ 23 April 2010.
  34. ↑ 34.0 34.1 Johnson, David (2009). The Geology of Australia (2 ed.). Cambridge University Press. p. 202. ISBN 978-0-521-76741-5.
  35. ↑ Seabrooka, Leonie; McAlpinea, Clive; Fenshamb, Rod (2006). "Cattle, crops and clearing: Regional drivers of landscape change in the Brigalow Belt, Queensland, Australia, 1840–2004". Landscape and Urban Planning. 78 (4): 375–376. doi:10.1016/j.landurbplan.2005.11.00.
  36. ↑ "Einasleigh upland savanna". Terrestrial Ecoregions. World Wildlife Fund. สืบค้นเมื่อ 16 June 2010.
  37. ↑ "Mitchell grass downs". Terrestrial Ecoregions. World Wildlife Fund. สืบค้นเมื่อ 16 June 2010.
  38. ↑ "Eastern Australia mulga shrublands". Terrestrial Ecoregions. World Wildlife Fund. สืบค้นเมื่อ 16 June 2010.
  39. ↑ "Southeast Australia temperate savanna". Terrestrial Ecoregions. World Wildlife Fund. สืบค้นเมื่อ 16 June 2010.
  40. ↑ "Arnhem Land tropical savanna". Terrestrial Ecoregions. World Wildlife Fund. สืบค้นเมื่อ 16 June 2010.
  41. ↑ "Rangelands – Overview". Australian Natural Resources Atlas. Australian Government. 27 June 2009. สืบค้นเมื่อ 16 June 2010.
  42. ↑ "Cape York Peninsula tropical savanna". Terrestrial Ecoregions. World Wildlife Fund. สืบค้นเมื่อ 16 June 2010.
  43. ↑ Van Driesum, Rob (2002). Outback Australia. Lonely Planet. p. 306. ISBN 1-86450-187-1.
  44. ↑ "Victoria Plains tropical savanna". Terrestrial Ecoregions. World Wildlife Fund. สืบค้นเมื่อ 16 June 2010.
  45. ↑ "Western Australian Mulga shrublands". Terrestrial Ecoregions. World Wildlife Fund. สืบค้นเมื่อ 16 June 2010.
  46. ↑ "Central Ranges xeric scrub". Terrestrial Ecoregions. World Wildlife Fund. สืบค้นเมื่อ 16 June 2010.
  47. ↑ Banting, Erinn (2003). Australia: The land. Crabtree Publishing Company. p. 10. ISBN 0-7787-9343-5.
  48. ↑ "Tirari-Sturt stony desert". Terrestrial Ecoregions. World Wildlife Fund. สืบค้นเมื่อ 16 June 2010.
  49. ↑ "Great Sandy-Tanami desert". Terrestrial Ecoregions. World Wildlife Fund. สืบค้นเมื่อ 16 June 2010.
  50. ↑ Kleinman, Rachel (6 September 2007). "No more drought: it's a 'permanent dry'". The Age. Melbourne. สืบค้นเมื่อ 30 March 2010.
  51. ↑ Marks, Kathy (20 April 2007). "Australia's epic drought: The situation is grim". The Independent. London. สืบค้นเมื่อ 30 March 2010.
  52. ↑ 52.0 52.1 "Australia – Climate of Our Continent". Bureau of Meteorology. 2010. สืบค้นเมื่อ 17 June 2010.
  53. ↑ "Climate of Western Australia". Bureau of Meteorology. สืบค้นเมื่อ 6 December 2009.
  54. ↑ 54.0 54.1 "Ancient heritage, modern society". Department of Foreign Affairs and Trade. สืบค้นเมื่อ 2007-10-14. (อังกฤษ)
  55. ↑ "A Brief Aboriginal History". Aboriginal Heritage Office. สืบค้นเมื่อ 2007-10-14. (อังกฤษ)
  56. ↑ 56.0 56.1 56.2 "European discovery and the colonisation of Australia". Culture and Recreation Portal. สืบค้นเมื่อ 2007-10-14. (อังกฤษ)
  57. ↑ 57.0 57.1 "Convict Records". Public Record office of Victoria. สืบค้นเมื่อ 2007-10-18. (อังกฤษ)
  58. ↑ "State Records Office of Western Australia". สืบค้นเมื่อ 2007-10-18. (อังกฤษ)
  59. ↑ "Australian Bureau of Statistics 1998 Special Article". The State of New South Wales. สืบค้นเมื่อ 2007-10-18. (อังกฤษ)
  60. ↑ "The Australian Gold Rush". Culture and Recreation Portal. สืบค้นเมื่อ 2007-10-17. (อังกฤษ)
  61. ↑ "Chronology of the ACT". Canberra & District Historical Society. สืบค้นเมื่อ 2007-10-16. (อังกฤษ)
  62. ↑ "Australia - Statute of Westminster Adoption Act 1942". สืบค้นเมื่อ 2007-10-18. (อังกฤษ)
  63. ↑ "1939 - 'Australia is at war ...'". ANZAC Day Commemoration Committee. สืบค้นเมื่อ 2007-10-17. (อังกฤษ)
  64. ↑ "Second World War 1939–45". Australian War Memorial. สืบค้นเมื่อ 2007-10-17. (อังกฤษ)
  65. ↑ "Abolition of the 'White Australia' Policy". Australian Department of Immigration. สืบค้นเมื่อ 2007-10-17. (อังกฤษ)
  66. ↑ "1999 Referendum Report and Statistic". Australian Electoral Commission. สืบค้นเมื่อ 2007-10-17. (อังกฤษ)
  67. ↑ "Queen and Commonwealth". สืบค้นเมื่อ 2007-10-17. (อังกฤษ)
  68. ↑ 68.0 68.1 "Australian Constitution: Chapter 2 - The Executive Government". australianpolitics.com. สืบค้นเมื่อ 2007-10-18. (อังกฤษ)
  69. ↑ "Governor-General's Role". สืบค้นเมื่อ 2007-10-18. (อังกฤษ)
  70. ↑ "Federal Executive Council Handbook" (PDF). Federal Executive Council Secretariat. สืบค้นเมื่อ 2007-10-18. (อังกฤษ)
  71. ↑ "Federal Parliament". australianpolitics.com. สืบค้นเมื่อ 2007-10-18. (อังกฤษ)
  72. ↑ "An Overview of Australian Political Parties". australianpolitics.com. สืบค้นเมื่อ 2007-10-18.
  73. ↑ "555" (PDF). Bill of rights and statehood symnosium. สืบค้นเมื่อ 2007-10-19. (อังกฤษ)
  74. ↑ "Commonwealth Heads of Government Meeting". Commonwealth website. Pall Mall, London: Commonwealth Secretariat. 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 March 2010. สืบค้นเมื่อ 16 April 2010. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  75. ↑ "S Korean President backs anti-protectionism moves". Australian Broadcasting Corporation. 4 March 2009. สืบค้นเมื่อ 23 April 2010.
  76. ↑ "Crean calls for Govt to 'mobilise anger' over US steel tariffs". Australian Broadcasting Corporation. 7 March 2002. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 May 2011. สืบค้นเมื่อ 23 April 2010.
  77. ↑ Crean, Simon. "The Triumph of Trade Liberalisation Over Protectionism". Department of Foreign Affairs and Trade. สืบค้นเมื่อ 23 April 2010.
  78. ↑ Gallagher, P. W. (1988). "Setting the agenda for trade negotiations: Australia and the Cairns group". Australian Journal of International Affairs. 42 (1 April 1988): 3–8. doi:10.1080/10357718808444955.
  79. ↑ "APEC and Australia". APEC 2007. 1 June 2007. สืบค้นเมื่อ 23 April 2010.
  80. ↑ "Australia:About". Organisation for Economic Co-operation and Development. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 April 2010. สืบค้นเมื่อ 23 April 2010. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  81. ↑ "Australia – Member information". World Trade Organization. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 May 2010. สืบค้นเมื่อ 23 April 2010. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  82. ↑ "Australia-United States Free Trade Agreement". Canberra, ACT: Department of Foreign Affairs and Trade. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 March 2010. สืบค้นเมื่อ 30 March 2010. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  83. ↑ "Closer Economic Relations". Canberra, ACT: Department of Foreign Affairs and Trade. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 October 2009. สืบค้นเมื่อ 30 March 2010.
  84. ↑ "Japan-Australia Relations". Ministry of Foreign Affairs of Japan. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 May 2010. สืบค้นเมื่อ 19 June 2010. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  85. ↑ "Gillard confident of S Korean trade deal – ABC News (Australian Broadcasting Corporation)". Abc.net.au. สืบค้นเมื่อ 26 April 2011.
  86. ↑ "S. Korea, Australia set free-trade talks deadline". Nz.news.yahoo.com. สืบค้นเมื่อ 26 April 2011.
  87. ↑ Arvanitakis, James; Tyler, Amy (3 June 2008). "In Defence of Multilateralism". Centre for Policy Development. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-09-17.{{cite web}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
  88. ↑ Australian Government. (2005). Budget 2005–2006
  89. ↑ Center for Global Development. Commitment to Development Index: Australia, www.cgdev.org. Retrieved 5 January 2008.
  90. ↑ "Appendix 7: People: Defence actual staffing". Defence Annual Report 2008–09. Department of Defence. สืบค้นเมื่อ 28 June 2010.
  91. ↑ Khosa, Raspal (2004). Australian Defence Almanac 2004–05. Canberra: Australian Strategic Policy Institute. p. 4.
  92. ↑ "Budget 2010–11: Portfolio budget overview". Australian Department of Defence. 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 May 2011. สืบค้นเมื่อ 28 June 2010.
  93. ↑ Stockholm International Peace Research Institute (2011). The 15 major spender countries in 2011.
  94. ↑ Australian Department of Defence. Global Operations. Retrieved 9 March 2009.
  95. ↑ Pascoe, I.G. (1991). History of systematic mycology in Australia. History of Systematic Botany in Australasia. Ed. by: P. Short. Australian Systematic Botany Society Inc. pp. 259–264.
  96. ↑ "About Biodiversity". Department of the Environment and Heritage. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 February 2007. สืบค้นเมื่อ 18 September 2007.
  97. ↑ Lambertini, Marco (2000). A Naturalist's Guide to the Tropics (excerpt). University of Chicago Press. ISBN 0-226-46828-3. สืบค้นเมื่อ 30 March 2010.
  98. ↑ 98.0 98.1 "About Australia: Flora and fauna". Department of Foreign Affairs and Trade website. Commonwealth of Australia. May 2008. สืบค้นเมื่อ 15 May 2010.
  99. ↑ "Snake Bite", The Australian Venom Compendium.
  100. ↑ PMID 15299143 (PMID 15299143)
    Citation will be completed automatically in a few minutes. Jump the queue or expand by hand
  101. ↑ "Humans to blame for extinction of Australia's megafauna". The University of Melbourne. 8 June 2001. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 April 2010. สืบค้นเมื่อ 30 March 2010. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  102. ↑ "The Thylacine Museum - A Natural History of the Tasmanian Tiger". The Thylacine Museum. สืบค้นเมื่อ 14 October 2013.
  103. ↑ "National Threatened Species Day". Department of the Environment and Heritage, Australian Government. 2006. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 December 2006. สืบค้นเมื่อ 21 November 2006. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  104. ↑ "Invasive species". Department of the Environment, Water, Heritage and the Arts. 17 March 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 June 2010. สืบค้นเมื่อ 14 June 2010. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  105. ↑ "About the EPBC Act". Department of the Environment, Water, Heritage and the Arts. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 May 2010. สืบค้นเมื่อ 14 June 2010. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  106. ↑ "National Strategy for the Conservation of Australia's Biological Diversity". Department of the Environment, Water, Heritage and the Arts. 21 January 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-03-12. สืบค้นเมื่อ 14 June 2010.
  107. ↑ "Conservation of biological diversity across Australia". Department of the Environment, Water, Heritage and the Arts. 19 January 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-03-13. สืบค้นเมื่อ 14 June 2010.
  108. ↑ "The List of Wetlands of International Importance" (PDF). Ramsar Convention. 22 May 2010. pp. 6–7. สืบค้นเมื่อ 14 June 2010.
  109. ↑ "Australia". UNESCO World Heritage Centre. UNESCO. สืบค้นเมื่อ 5 September 2009.
  110. ↑ "2010 Environmental Performance Index". Yale University. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 October 2010. สืบค้นเมื่อ 11 November 2010.
  111. ↑ Atmosphere: Major issue: climate change, Australian State of the Environment Committee, 2006.
  112. ↑ ANU poll finds 'it's the environment, stupid', Australian National University. Retrieved 8 January 2008.
  113. ↑ Smith, Deborah (22 May 2007). "Australia's carbon dioxide emissions twice world rate". The Sydney Morning Herald. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 March 2010. สืบค้นเมื่อ 30 March 2010. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  114. ↑ "Regional Rainfall Trends". Bureau of Meteorology. สืบค้นเมื่อ 8 July 2009.
  115. ↑ "Annual Australian Climate Statement 2011". Bom.gov.au. 4 January 2012. สืบค้นเมื่อ 15 April 2012.
  116. ↑ "Saving Australia's water". BBC News. 23 April 2008. สืบค้นเมื่อ 1 June 2010.
  117. ↑ "National review of water restrictions in Australia". Australian Government National Water Commission. 15 January 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-02-27. สืบค้นเมื่อ 27 September 2012.
  118. ↑ "Government to help Kalgoorlie quake victims". Australian Broadcasting Corporation. 20 April 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 June 2010. สืบค้นเมื่อ 2 June 2010. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  119. ↑ Cassen, Robert (1982). Rich Country Interests and Third World Development. United Kingdom: Taylor & Francis. ISBN 0-7099-1930-1.
  120. ↑ "Australia, wealthiest nation in the world". 20 October 2011. สืบค้นเมื่อ 24 July 2012.
  121. ↑ "Australian's the world's wealthiest". The Sydney Morning Herald. 31 October 2011. สืบค้นเมื่อ 24 July 2012.
  122. ↑ 122.0 122.1 Credit Suisse Research Institute (9 October 2013). "Global Wealth Reaches New All-Time High". The Financialist. Credit Suisse. สืบค้นเมื่อ 10 October 2013.
  123. ↑ AAP (12 October 2013). "Richest nation but poverty increasing". The Australian. สืบค้นเมื่อ 12 October 2013.
  124. ↑ "On the International Realignment of Exchanges and Related Trends in Self-Regulation – Australian Stock Exchange" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 13 December 2010. สืบค้นเมื่อ 3 January 2010.
  125. ↑ "Australia". 2010 Index of Economic Freedom. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 March 2010. สืบค้นเมื่อ 30 March 2010. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  126. ↑ "Human Development Report 2010 – tables" (PDF). United Nations. 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 29 April 2011. สืบค้นเมื่อ 25 April 2011. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  127. ↑ "Melbourne 'world's top city'". The Age. 6 February 2004. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 January 2009. สืบค้นเมื่อ 31 January 2009. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  128. ↑ "Liveability ranking: Melbourne storm". The Economist. 30 August 2011. สืบค้นเมื่อ 10 October 2010.
  129. ↑ "Liveability ranking: Australian gold". The Economist. 14 August 2012. สืบค้นเมื่อ 8 February 2014.
  130. ↑ "Daily chart: The Melbourne supremacy". The Economist. 28 August 2013. สืบค้นเมื่อ 8 February 2014.
  131. ↑ Hughes, Tim. "Australian dollar continues astronomical rise to 30-year highs as US dollar, euro tank". Courier Mail. สืบค้นเมื่อ 26 April 2011.
  132. ↑ "Australia Public debt – Economy". Indexmundi.com. 9 January 2012. สืบค้นเมื่อ 15 April 2012.
  133. ↑ "Nick Bryant's Australia: Australian affordablity". BBC. สืบค้นเมื่อ 26 April 2011.
  134. ↑ "5368.0 – International Trade in Goods and Services, Australia, April 2007". Australian Bureau of Statistics. 31 May 2007. สืบค้นเมื่อ 14 June 2010.
  135. ↑ 135.0 135.1 "Might Australia's economic fortunes turn?". The Economist. 29 March 2007. สืบค้นเมื่อ 28 May 2010.
  136. ↑ "World Economic Outlook (WEO) 2010 Rebalancing Growth". International Monetary Fund. สืบค้นเมื่อ 31 May 2012.
  137. ↑ "Australia slashes immigration as recession looms". London: The Independent. 16 March 2009. สืบค้นเมื่อ 26 April 2011.
  138. ↑ Mclennan, David (12 April 2011). "Australian economy growing as new recession fears fade". The Canberra Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-10-11. สืบค้นเมื่อ 26 April 2011.
  139. ↑ "National economy grows but some non-mining states in recession". The Conversation. สืบค้นเมื่อ 22 March 2013.
  140. ↑ Syvret, Paul (7 April 2012). "Mining punches through recession". Courier Mail. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-04-16.
  141. ↑ "Non-mining states going backwards". ABC. สืบค้นเมื่อ 22 March 2013.
  142. ↑ Macfarlane, I. J. (October 1998). "Australian Monetary Policy in the Last Quarter of the Twentieth Century" (PDF). Reserve Bank of Australia Bulletin. สืบค้นเมื่อ 7 December 2010. {{cite web}}: ไม่อนุญาตให้ใช้มาร์กอัปตัวเอียงหรือตัวหนาใน: |publisher= (help)
  143. ↑ Parham, Dean (1 October 2002). "Microeconomic reforms and the revival in Australia's growth in productivity and living standards" (PDF). Conference of Economists Adelaide. สืบค้นเมื่อ 7 December 2010. {{cite web}}: ไม่อนุญาตให้ใช้มาร์กอัปตัวเอียงหรือตัวหนาใน: |publisher= (help)
  144. ↑ Tran-Nam, Binh. "The Implementation Costs of the GST in Australia: Concepts, Preliminary Estimates and Implications [2000] JlATax 23; (2000) 3(5)". Journal of Australian Taxation 331. Australasian Legal Information Institute. สืบค้นเมื่อ 23 April 2010.
  145. ↑ "Part 1: Australian Government Budget Outcome". Budget 2008–09 – Australian Government. สืบค้นเมื่อ 23 April 2010.
  146. ↑ 146.0 146.1 Australian Bureau of Statistics. 6202.0 – Labour Force, Australia, April 2012 [1]
  147. ↑ Patricia Karvelas (13 November 2013). "Call for end to welfare poverty". The Australian. สืบค้นเมื่อ 15 November 2013.
  148. ↑ "Australia. CIA – The World Factbook". Cia.gov. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 December 2010. สืบค้นเมื่อ 22 January 2011. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  149. ↑ 149.0 149.1 149.2 Australian Bureau of Statistics. Year Book Australia 2005.
  150. ↑ "Wine Australia". wineaustralia. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 October 2010. สืบค้นเมื่อ 22 October 2010. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  151. ↑ "The Beach". Australian Government: Culture Portal. Department of the Environment, Water, Heritage and the Arts, Commonwealth of Australia. 17 March 2008. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-02-26.
  152. ↑ The Australian Bureau of Statistics has stated that most who list "Australian" as their ancestry are part of the Anglo-Celtic group. [2]
  153. ↑ "Reflecting a Nation: Stories from the 2011 Census, 2012–2013". Australian Bureau of Statistics. 21 June 2012. สืบค้นเมื่อ 25 June 2012.
  154. ↑ "Land of many cultures, ancestries and faiths". The Sydney Morning Herald. 22 June 2012.
  155. ↑ "3105.0.65.001—Australian Historical Population Statistics, 2006". Australian Bureau of Statistics. 23 May 2006. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (XLS)เมื่อ 8 September 2007. สืบค้นเมื่อ 18 September 2007. Australian population: (1919) 5,080,912; (2006) 20,209,993 {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  156. ↑ "Background note: Australia". US Department of State. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 May 2007. สืบค้นเมื่อ 19 May 2007. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  157. ↑ 157.0 157.1 "Fact Sheet 20 – Migration Program Planning Levels". Department of Immigration and Citizenship. 11 August 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 May 2010. สืบค้นเมื่อ 17 June 2010. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  158. ↑ "Australia's population to grow to 42 million by 2050, modelling shows". News.com.au. 17 April 2010
  159. ↑ "2011 Census reveals one in four Australians is born overseas". Australian Bureau of Statistics. 21 June 2012. สืบค้นเมื่อ 21 June 2012.
  160. ↑ 160.0 160.1 160.2 160.3 "Cultural Diversity In Australia". Australian Bureau of Statistics. 16 April 2013. สืบค้นเมื่อ 11 January 2013.
  161. ↑ "The Evolution of Australia's Multicultural Policy". Department of Immigration and Multicultural and Indigenous Affairs. 2005. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 February 2006. สืบค้นเมื่อ 18 September 2007.
  162. ↑ "Settler numbers on the rise". Minister for Immigration and Citizenship. 27 December 2006. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 June 2007. สืบค้นเมื่อ 7 December 2010.
  163. ↑ "Targeted migration increase to fill skills gaps". Department of Immigration and Citizenship. 8 May 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 May 2012.
  164. ↑ "Fact Sheet 2 – Key Facts In Immigration – Department of Immigration and Citizenship". Immi.gov.au. สืบค้นเมื่อ 27 April 2013.
  165. ↑ "Rural population". Rural population refers to people living in rural areas as defined by national statistical offices. World Bank. สืบค้นเมื่อ 15 February 2014.
  166. ↑ "Aboriginal and Torres Strait Islander Australia revealed as 2011 Census data is released". Australian Bureau of Statistics. 21 June 2012. สืบค้นเมื่อ 21 June 2012.
  167. ↑ "1301.0 – Year Book Australia, 2004". Australian Bureau of Statistics. 27 February 2004. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 May 2009. สืบค้นเมื่อ 24 April 2009. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  168. ↑ Lunn, Stephen (26 November 2008). "Life gap figures not black and white". The Australian. News Limited. สืบค้นเมื่อ 7 December 2010.
  169. ↑ Gibson, Joel (10 April 2009). "Indigenous health gap closes by five years". The Sydney Morning Herald. Fairfax. สืบค้นเมื่อ 7 December 2010.
  170. ↑ Grattan, Michelle (8 December 2006). "Australia hides a 'failed state'". Melbourne: The Age. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 November 2008. สืบค้นเมื่อ 17 October 2008. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  171. ↑ Manne, Robert. "Extract: Dear Mr Rudd". Safecom. สืบค้นเมื่อ 17 October 2008.
  172. ↑ Skelton, Russell (17 March 2008). "Poor fellow, failed state". Melbourne: The Age. สืบค้นเมื่อ 26 May 2010.
  173. ↑ "Remote Australia a 'failed state'". Australian Broadcasting Corporation. 15 September 2008. สืบค้นเมื่อ 26 May 2010.
  174. ↑ "Remote Australia a failed state: Indigenous policy makers". Australian Broadcasting Corporation. 4 September 2008. สืบค้นเมื่อ 26 May 2010.
  175. ↑ Parliament of Australia, Parliamentary Library (7 March 2005). Australia's aging workforce.
  176. ↑ Parliament of Australia, Senate (2005). Inquiry into Australian Expatriates.
  177. ↑ Duncan, Macgregor; Leigh, Andrew; Madden, David and Tynan, Peter (2004). Imagining Australia. Allen & Unwin. p. 44. ISBN 978-1-74114-382-9.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
  178. ↑ "2006 Census Tables : Australia". Australian Bureau of Statistics. สืบค้นเมื่อ 2007-11-15. (อังกฤษ)
  179. ↑ "NCLS releases latest estimates of church attendance". NCLS. 2004-02-28. สืบค้นเมื่อ 2007-11-15. (อังกฤษ)
  180. ↑ "Pluralist Nations: Pluralist Language Policies?". 1995 Global Cultural Diversity Conference Proceedings, Sydney. Department of Immigration and Citizenship. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 December 2008. สืบค้นเมื่อ 11 January 2009. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help) "English has no de jure status but it is so entrenched as the common language that it is de facto the official language as well as the national language."
  181. ↑ Moore, Bruce. "The Vocabulary Of Australian English" (PDF). National Museum of Australia. สืบค้นเมื่อ 5 April 2010.
  182. ↑ "The Macquarie Dictionary", Fourth Edition. The Macquarie Library Pty Ltd, 2005.
  183. ↑ A Snapshot of Early Childhood Development in Australia (PDF). Australian Government Department of Education, Employment and Workplace Relations. December 2009. p. 8. ISBN 978-0-9807246-0-8. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-04-08.
  184. ↑ Agence France-Presse/Jiji Press, "Arabic Australia's second language", The Japan Times, 16 April 2011, p. 4.
  185. ↑ "National Indigenous Languages Survey Report 2005". Department of Communications, Information Technology and the Arts. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 July 2009. สืบค้นเมื่อ 5 September 2009.
  186. ↑ Australian Bureau of Statistics (4 May 2010). "4713.0 – Population Characteristics, Aboriginal and Torres Strait Islander Australians, 2006" (ภาษาCanberra). Australian Bureau of Statistics. สืบค้นเมื่อ 7 December 2010.{{cite web}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์)
  187. ↑ Australian Bureau of Statistics (27 June 2007). "20680-Language Spoken at Home (full classification list) by Sex – Australia". 2006 Census Tables : Australia. Canberra: Australian Bureau of Statistics. สืบค้นเมื่อ 7 December 2010.
  188. ↑ "About Australia: Religious Freedom". Dfat.gov.au. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-08-06. สืบค้นเมื่อ 31 December 2011.
  189. ↑ "Indigenous Traditions – Australian Aboriginal and Torres Strait Islanders". Abc.net.au. 14 December 1999. สืบค้นเมื่อ 31 December 2011.
  190. ↑ "2011 Census reveals Hinduism as the fastest growing religion in Australia". Australian Bureau of Statistics. 21 June 2012. สืบค้นเมื่อ 21 June 2012.
  191. ↑ "Religious Affiliation – Australia: 2001 and 1996 Census" (PDF). Community Relations Commission for a multicultural NSW. สืบค้นเมื่อ 28 November 2012.
  192. ↑ Pope rests with piano and cat ahead of World Youth Day. AFP. 13 July 2008 – mentioned in the last two sentences of article
  193. ↑ NCLS releases latest estimates of church attendance, National Church Life Survey, Media release, 28 February 2004.
  194. ↑ Australian population in 2001 was 19,358,000, according to Encyclopædia Britannica's Book of the Year 2002, World Data, p548.
  195. ↑ Painter, Stephanie; Ryan, Vivienne and Hiatt, Bethany (15 June 2010). "Australians losing the faith". The West Australian. สืบค้นเมื่อ 10 June 2011.{{cite web}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
  196. ↑ Ian Townsend (30 January 2012). "Thousands of parents illegally home schooling". ABC News. สืบค้นเมื่อ 13 October 2013.
  197. ↑ "Home Education Australia". สืบค้นเมื่อ 13 October 2013. (Includes links to relevant page on each state's education department website.)
  198. ↑ "Schooling Overview". Australian Government, Department of Education, Employment and Workplace Relations. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-03-28.
  199. ↑ "Education". Department of Immigration and Citizenship. สืบค้นเมื่อ 14 January 2012.
  200. ↑ "Our system of education". Australian Government: Department of Foreign Affairs and Trade. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-05-14. สืบค้นเมื่อ 13 January 2012.
  201. ↑ "The Department of Education – Schools and You – Schooling". Det.wa.edu.au. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-03-21. สืบค้นเมื่อ 31 December 2011.
  202. ↑ "Education Act (NT) – Section 20". austlii.edu.au.
  203. ↑ "Education Act 1990 (NSW) – Section 21". austlii.edu.au.
  204. ↑ "Minimum school leaving age jumps to 17". The Age. 28 January 2009. สืบค้นเมื่อ 30 May 2013.
  205. ↑ "Literacy". CIA World Factbook. สืบค้นเมื่อ 10 October 2013.
  206. ↑ "A literacy deficit". abc.net.au. 22 September 2013. สืบค้นเมื่อ 10 October 2013.
  207. ↑ "Australian Education | Australian Education System | Education | Study in Australia". Ausitaleem.com.pk. สืบค้นเมื่อ 31 December 2011.
  208. ↑ Education at a Glance 2006. Organisation for Economic Co-operation and Development
  209. ↑ "About Australian Apprenticeships". Australian Government. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 November 2009. สืบค้นเมื่อ 23 April 2010.
  210. ↑ Education at Glance 2005 by OECD: Percentage of foreign students in tertiary education.
  211. ↑ How Australia compares Australian Institute of Health and Welfare
  212. ↑ "Life expectancy". Australian Bureau of Statistics. สืบค้นเมื่อ 16 August 2012.
  213. ↑ "Skin cancer – key statistics". Department of Health and Ageing. 2008.
  214. ↑ Risks to health in Australia Australian Institute of Health and Welfare
  215. ↑ Smoking – A Leading Cause of Death. The National Tobacco Campaign.
  216. ↑ % Global prevalence of adult obesity (BMI ≥ 30 kg/m²): country rankings 2012 IASO
  217. ↑ "About Overweight and Obesity". Department of Health and Ageing. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 May 2010. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  218. ↑ "Health care in Australia". About Australia. Department of Foreign Affairs and Trade. 2008. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 April 2010.
  219. ↑ 219.0 219.1 Biggs, Amanda (29 October 2004). "Medicare – Background Brief". Parliament of Australia: Parliamentary Library. Canberra, ACT: Commonwealth of Australia. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 April 2010. สืบค้นเมื่อ 16 April 2010. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
  220. ↑ Australian Taxation Office (19 June 2007). "What is the Medicare levy?". Australian Taxation Office website. Australian Government. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 June 2008. สืบค้นเมื่อ 17 April 2010.
  221. ↑ "3218.0 – Regional Population Growth, Australia, 2011–12". Australian Bureau of Statistics. 30 April 2013. สืบค้นเมื่อ 2 May 2013.

แหล่งข้อมูลอื่น


อ้างอิงผิดพลาด: มีป้ายระบุ <ref> สำหรับกลุ่มชื่อ "N" แต่ไม่พบป้ายระบุ <references group="N"/> ที่สอดคล้องกัน

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ประเทศออสเตรเลีย&oldid=7368802"