ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อาณาจักรหงสาวดี"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
พุทธามาตย์ (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 14: | บรรทัด 14: | ||
|year_end = พ.ศ. 2094 |
|year_end = พ.ศ. 2094 |
||
|date_end = 12 มีนาคม |
|date_end = 12 มีนาคม |
||
|event1 = |
|event1 = ประเทศราชของ[[อาณาจักรสุโขทัย]] |
||
|date_event1 = พ.ศ. 1836 - 1873 |
|date_event1 = พ.ศ. 1836 - 1873 |
||
|event2 = [[สงครามสี่สิบปี]] |
|event2 = [[สงครามสี่สิบปี]] |
||
| บรรทัด 46: | บรรทัด 46: | ||
|leader4 = [[พระเจ้าธรรมเจดีย์]] |
|leader4 = [[พระเจ้าธรรมเจดีย์]] |
||
|year_leader4 = พ.ศ. 2114 - 2035 |
|year_leader4 = พ.ศ. 2114 - 2035 |
||
|leader5 = [[พระเจ้า |
|leader5 = [[พระเจ้าสการวุตพี]] |
||
|year_leader5 = พ.ศ. 2069 - 2082 |
|year_leader5 = พ.ศ. 2069 - 2082 |
||
| title_leader = พระมหากษัตริย์ |
| title_leader = พระมหากษัตริย์ |
||
| บรรทัด 52: | บรรทัด 52: | ||
|legislature = |
|legislature = |
||
}} |
}} |
||
| ⚫ | '''อาณาจักรหงสาวดี''' ({{lang-my|ဟံသာဝတီ ပဲခူး နေပြည်တော်}}; {{Lang-mnw|ဟံသာဝတဳ}}, {{IPA|[hɔŋsawətɔe]}}; บางครั้งเรียก '''กรุงหงสาวดี''' หรืออย่างสั้น '''พะโค''') เป็นอาณาจักรที่ปกครองพม่าตอนล่างตั้งแต่ พ.ศ. 1830 จนถึง พ.ศ. 2082 และระหว่าง พ.ศ. 2093 - 2095 เป็นอาณาจักรของผู้ที่พูด[[ภาษามอญ]] ก่อตั้งในฐานะรามัญประเทศ ({{lang-my|ရာမညဒေသ}}, {{lang-mnw|ရးမည}}) โดย[[พระเจ้าฟ้ารั่ว]]หรือมะกะโท หลังจากการล่มสลายของอาณาจักรพุกามใน พ.ศ. 1830<ref name=Coedes>{{cite book|last= Coedès|first= George|authorlink= George Coedès|editor= Walter F. Vella|others= trans.Susan Brown Cowing|title= The Indianized States of Southeast Asia|year= 1968|publisher= University of Hawaii Press|isbn= 978-0-8248-0368-1}}</ref>{{rp|205–206,209}} ในฐานะ[[ประเทศราช]]ของ[[อาณาจักรสุโขทัย]]และ[[ราชวงศ์หยวน]]ของมองโกลที่ปกครองจีน<ref name="hb">Htin Aung 1967: 78–80</ref> อาณาจักรนี้เป็นอิสระจากสุโขทัยใน พ.ศ. 1873 แต่ยังมีความสัมพันธ์แบบหลวมๆกับศูนย์กลางอำนาจหลักในขณะนั้นคือ ที่ราบลุ่มแม่น้ำอิรวดี พะโค และเมาะตะมะ เมาะตะมะเกิดกบฏขึ้นใน พ.ศ. 1906 - 1931 |
||
| ⚫ | '''อาณาจักรหงสาวดี''' ({{lang-my|ဟံသာဝတီ ပဲခူး နေပြည်တော်}}; {{Lang-mnw|ဟံသာဝတဳ}}, {{IPA|[hɔŋsawətɔe]}}; บางครั้งเรียก '''หงสาวดี''' หรืออย่างสั้น '''พะโค''') เป็นอาณาจักรที่ปกครองพม่าตอนล่างตั้งแต่ พ.ศ. 1830 จนถึง พ.ศ. 2082 และระหว่าง พ.ศ. 2093 - 2095 เป็นอาณาจักรของผู้ที่พูด[[ภาษามอญ]] ก่อตั้งในฐานะรามัญประเทศ ({{lang-my|ရာမညဒေသ}}, {{lang-mnw|ရးမည}}) โดย[[พระเจ้าฟ้ารั่ว]]หรือมะกะโท หลังจากการล่มสลายของอาณาจักรพุกามใน พ.ศ. 1830<ref name=Coedes>{{cite book|last= Coedès|first= George|authorlink= George Coedès|editor= Walter F. Vella|others= trans.Susan Brown Cowing|title= The Indianized States of Southeast Asia|year= 1968|publisher= University of Hawaii Press|isbn= 978-0-8248-0368-1}}</ref>{{rp|205–206,209}} ในฐานะ |
||
==ประวัติศาสตร์== |
==ประวัติศาสตร์== |
||
การปกครองของพระเจ้าราชาธิราชใน พ.ศ. 1927 -1964 ได้รวมอาณาจักรของชาวมอญเข้าเป็นหนึ่งเดียวและประสบความสำเร็จในการต้านทานการรุกรานจาก[[อาณาจักรอังวะ]] อาณาจักรของผู้ที่พูด[[ภาษาพม่า]]จากทางเหนือ ใน[[สงครามสี่สิบปี]] (พ.ศ. 1928 - 1967) และสามารถขยายตัวไปทางตะวันตกได้[[อาณาจักรยะไข่]] ไว้ในอำนาจระหว่าง พ.ศ. 1956 - 1964 เมื่อสงครามสิ้นสุดลง ถือเป็นชัยชนะของอาณาจักรหงสาวดีในฐานะที่สามารถขัดขวางการสถาปนาจักรวรรดิพุกามอีกครั้งของอาณาจักรอังวะ หลังสงครามหงสาวดีได้ช่วยเหลือรัฐบรรณาการทางตอนใต้ของอังวะคือ [[อาณาจักรแปร]] และ[[อาณาจักรตองอู]]ในการก่อกบฏต่ออังวะ |
การปกครองของพระเจ้าราชาธิราชใน พ.ศ. 1927 -1964 ได้รวมอาณาจักรของชาวมอญเข้าเป็นหนึ่งเดียวและประสบความสำเร็จในการต้านทานการรุกรานจาก[[อาณาจักรอังวะ]] อาณาจักรของผู้ที่พูด[[ภาษาพม่า]]จากทางเหนือ ใน[[สงครามสี่สิบปี]] (พ.ศ. 1928 - 1967) และสามารถขยายตัวไปทางตะวันตกได้[[อาณาจักรยะไข่]] ไว้ในอำนาจระหว่าง พ.ศ. 1956 - 1964 เมื่อสงครามสิ้นสุดลง ถือเป็นชัยชนะของอาณาจักรหงสาวดีในฐานะที่สามารถขัดขวางการสถาปนาจักรวรรดิพุกามอีกครั้งของอาณาจักรอังวะ หลังสงครามหงสาวดีได้ช่วยเหลือรัฐบรรณาการทางตอนใต้ของอังวะคือ [[อาณาจักรแปร]] และ[[อาณาจักรตองอู]]ในการก่อกบฏต่ออังวะ |
||
หลังสงครามหงสาวดีเข้าสู่ยุคทองในขณะที่อาณาจักรอังวะตกต่ำลง ในราว พ.ศ. 1963 - 2073 หงสาวดีเป็นอาณาจักรที่มีอำนาจมากที่สุดในยุคหลังจักรวรรดิอังวะ ภายใต้การปกครองของกษัตริย์หลายพระองค์ เช่น [[ |
หลังสงครามหงสาวดีเข้าสู่ยุคทองในขณะที่อาณาจักรอังวะตกต่ำลง ในราว พ.ศ. 1963 - 2073 หงสาวดีเป็นอาณาจักรที่มีอำนาจมากที่สุดในยุคหลังจักรวรรดิอังวะ ภายใต้การปกครองของกษัตริย์หลายพระองค์ เช่น [[พญารามที่ 1]] [[พระนางเชงสอบู]] [[พระเจ้าธรรมเจดีย์]] และ[[พญารามที่ 2]] อาณาจักรมีบทบาทสำคัญทางการค้าในบริเวณมหาสมุทรอินเดีย และเป็นศูนย์กลางของศาสนาพุทธนิกายเถรวาท และมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับศรีลังกา<ref name="rlf">Myint-U 2006: 64–65</ref> |
||
อาณาจักรค่อยๆอ่อนแอลงตั้งแต่ พ.ศ. 2077 ในการรุกรานของ |
อาณาจักรค่อยๆอ่อนแอลงตั้งแต่ พ.ศ. 2077 ในการรุกรานของ[[อาณาจักรตองอู]]จาก[[พม่าตอนบน]] [[พระเจ้าสการะวุตพี]]ไม่สามารถต่อต้านอาณาจักรตองอูที่นำโดย[[พระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้]]และ[[พระเจ้าบุเรงนอง]] ตองอูเข้ายึดครองหงสาวดีและที่ราบลุ่มแม่น้ำอิระวดีใน พ.ศ. 2081 - 2082 และเมาะตะมะใน พ.ศ. 2084 <ref name="geh">Harvey 1925: 153–157</ref> อาณาจักรนี้ฟื้นตัวขึ้นมาได้อีกครั้งใน พ.ศ. 2093 หลังจากพระเจ้าตะเบงชะเวตี้สิ้นพระชนม์ แต่มีอำนาจปกครองเพียงแค่เมืองหงสาวดี ก่อนถูกพระเจ้าบุเรงนองปราบได้อย่างรวดเร็วในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2094 |
||
แม้ว่ากษัตริย์ในราชวงศ์ตองอูจะปกครองพม่าตอนล่างจนถึงพุทธศตวรรษที่ 23 แต่ยุคทองของอาณาจักรหงสาวดียังเป็นที่จดจำของชาวมอญในพม่าตอนล่าง ปี พ.ศ. 2283 ได้มีการก่อกบฎต่อต้านราชวงศ์ตองอูที่อ่อนแอและก่อตั้ง |
แม้ว่ากษัตริย์ในราชวงศ์ตองอูจะปกครองพม่าตอนล่างจนถึงพุทธศตวรรษที่ 23 แต่ยุคทองของอาณาจักรหงสาวดียังเป็นที่จดจำของชาวมอญในพม่าตอนล่าง ปี พ.ศ. 2283 ได้มีการก่อกบฎต่อต้านราชวงศ์ตองอูที่อ่อนแอและก่อตั้ง[[อาณาจักรหงสาวดีใหม่]] |
||
==ดูเพิ่ม== |
==ดูเพิ่ม== |
||
*[[อาณาจักรมอญ]] |
* [[อาณาจักรมอญ]] |
||
*[[อาณาจักรสุธรรมวดี]] |
* [[อาณาจักรสุธรรมวดี]] |
||
*[[อาณาจักรหงสาวดีใหม่]] |
* [[อาณาจักรหงสาวดีใหม่]] |
||
==อ้างอิง== |
==อ้างอิง== |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 21:53, 23 ธันวาคม 2560
อาณาจักรหงสาวดี ဟံသာဝတီ ပဲခူး နေပြည်တော် | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| พ.ศ. 1830–พ.ศ. 2094 | |||||||||
 ธงอาณาจักรหงสาวดี | |||||||||
 อาณาจักรหงสาวดี ประมาณ พ.ศ. 1993 | |||||||||
| สถานะ | อาณาจักร | ||||||||
| เมืองหลวง | มะตะบัน (พ.ศ. 1830 - 1906) ดอนวุน (พ.ศ. 1906 - 1912) หงสาวดี (พ.ศ. 1912 - 2082, พ.ศ. 2093 - 2095) | ||||||||
| ภาษาทั่วไป | ภาษามอญ | ||||||||
| ศาสนา | ศาสนาพุทธนิกายเถรวาท | ||||||||
| การปกครอง | สมบูรณาญาสิทธิราชย์ | ||||||||
| พระมหากษัตริย์ | |||||||||
• พ.ศ. 1830 - 1850 | พระเจ้าฟ้ารั่ว | ||||||||
• พ.ศ. 1927 -1964 | พระเจ้าราชาธิราช | ||||||||
• พ.ศ. 2097 - 2114 | พระนางเชงสอบู | ||||||||
• พ.ศ. 2114 - 2035 | พระเจ้าธรรมเจดีย์ | ||||||||
• พ.ศ. 2069 - 2082 | พระเจ้าสการวุตพี | ||||||||
| ประวัติศาสตร์ | |||||||||
• ก่อตั้งอาณาจักร | 4 เมษายน พ.ศ. 1830 | ||||||||
• ประเทศราชของอาณาจักรสุโขทัย | พ.ศ. 1836 - 1873 | ||||||||
| พ.ศ. 1928 - 1967 | |||||||||
• ยุคทอง | พ.ศ. 1969 - 2077 | ||||||||
| พ.ศ. 2077 - 2082 | |||||||||
| 12 มีนาคม พ.ศ. 2094 | |||||||||
| |||||||||
อาณาจักรหงสาวดี (พม่า: ဟံသာဝတီ ပဲခူး နေပြည်တော်; มอญ: ဟံသာဝတဳ, [hɔŋsawətɔe]; บางครั้งเรียก กรุงหงสาวดี หรืออย่างสั้น พะโค) เป็นอาณาจักรที่ปกครองพม่าตอนล่างตั้งแต่ พ.ศ. 1830 จนถึง พ.ศ. 2082 และระหว่าง พ.ศ. 2093 - 2095 เป็นอาณาจักรของผู้ที่พูดภาษามอญ ก่อตั้งในฐานะรามัญประเทศ (พม่า: ရာမညဒေသ, มอญ: ရးမည) โดยพระเจ้าฟ้ารั่วหรือมะกะโท หลังจากการล่มสลายของอาณาจักรพุกามใน พ.ศ. 1830[1]: 205–206, 209 ในฐานะประเทศราชของอาณาจักรสุโขทัยและราชวงศ์หยวนของมองโกลที่ปกครองจีน[2] อาณาจักรนี้เป็นอิสระจากสุโขทัยใน พ.ศ. 1873 แต่ยังมีความสัมพันธ์แบบหลวมๆกับศูนย์กลางอำนาจหลักในขณะนั้นคือ ที่ราบลุ่มแม่น้ำอิรวดี พะโค และเมาะตะมะ เมาะตะมะเกิดกบฏขึ้นใน พ.ศ. 1906 - 1931
ประวัติศาสตร์
การปกครองของพระเจ้าราชาธิราชใน พ.ศ. 1927 -1964 ได้รวมอาณาจักรของชาวมอญเข้าเป็นหนึ่งเดียวและประสบความสำเร็จในการต้านทานการรุกรานจากอาณาจักรอังวะ อาณาจักรของผู้ที่พูดภาษาพม่าจากทางเหนือ ในสงครามสี่สิบปี (พ.ศ. 1928 - 1967) และสามารถขยายตัวไปทางตะวันตกได้อาณาจักรยะไข่ ไว้ในอำนาจระหว่าง พ.ศ. 1956 - 1964 เมื่อสงครามสิ้นสุดลง ถือเป็นชัยชนะของอาณาจักรหงสาวดีในฐานะที่สามารถขัดขวางการสถาปนาจักรวรรดิพุกามอีกครั้งของอาณาจักรอังวะ หลังสงครามหงสาวดีได้ช่วยเหลือรัฐบรรณาการทางตอนใต้ของอังวะคือ อาณาจักรแปร และอาณาจักรตองอูในการก่อกบฏต่ออังวะ
หลังสงครามหงสาวดีเข้าสู่ยุคทองในขณะที่อาณาจักรอังวะตกต่ำลง ในราว พ.ศ. 1963 - 2073 หงสาวดีเป็นอาณาจักรที่มีอำนาจมากที่สุดในยุคหลังจักรวรรดิอังวะ ภายใต้การปกครองของกษัตริย์หลายพระองค์ เช่น พญารามที่ 1 พระนางเชงสอบู พระเจ้าธรรมเจดีย์ และพญารามที่ 2 อาณาจักรมีบทบาทสำคัญทางการค้าในบริเวณมหาสมุทรอินเดีย และเป็นศูนย์กลางของศาสนาพุทธนิกายเถรวาท และมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับศรีลังกา[3]
อาณาจักรค่อยๆอ่อนแอลงตั้งแต่ พ.ศ. 2077 ในการรุกรานของอาณาจักรตองอูจากพม่าตอนบน พระเจ้าสการะวุตพีไม่สามารถต่อต้านอาณาจักรตองอูที่นำโดยพระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้และพระเจ้าบุเรงนอง ตองอูเข้ายึดครองหงสาวดีและที่ราบลุ่มแม่น้ำอิระวดีใน พ.ศ. 2081 - 2082 และเมาะตะมะใน พ.ศ. 2084 [4] อาณาจักรนี้ฟื้นตัวขึ้นมาได้อีกครั้งใน พ.ศ. 2093 หลังจากพระเจ้าตะเบงชะเวตี้สิ้นพระชนม์ แต่มีอำนาจปกครองเพียงแค่เมืองหงสาวดี ก่อนถูกพระเจ้าบุเรงนองปราบได้อย่างรวดเร็วในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2094
แม้ว่ากษัตริย์ในราชวงศ์ตองอูจะปกครองพม่าตอนล่างจนถึงพุทธศตวรรษที่ 23 แต่ยุคทองของอาณาจักรหงสาวดียังเป็นที่จดจำของชาวมอญในพม่าตอนล่าง ปี พ.ศ. 2283 ได้มีการก่อกบฎต่อต้านราชวงศ์ตองอูที่อ่อนแอและก่อตั้งอาณาจักรหงสาวดีใหม่
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
- ↑ Coedès, George (1968). Walter F. Vella (บ.ก.). The Indianized States of Southeast Asia. trans.Susan Brown Cowing. University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-0368-1.
- ↑ Htin Aung 1967: 78–80
- ↑ Myint-U 2006: 64–65
- ↑ Harvey 1925: 153–157
- Harvey, G. E. (1925). History of Burma: From the Earliest Times to 10 March 1824. London: Frank Cass & Co. Ltd.
- Htin Aung, Maung (1967). A History of Burma. New York and London: Cambridge University Press.
- Myint-U, Thant (2006). The River of Lost Footsteps—Histories of Burma. Farrar, Straus and Giroux. ISBN 978-0-374-16342-6.
- Pan Hla, Nai (1968). Razadarit Ayedawbon (ภาษาBurmese) (8th printing, 2004 ed.). Yangon: Armanthit Sarpay.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์)