ผลต่างระหว่างรุ่นของ "วงศัพท์"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
'''คำศัพท์''' ของบุคคล หมายถึงกลุ่มของ[[คำ]]ใน[[ภาษา]]หนึ่ง ๆ อันเป็นที่คุ้นเคยต่อบุคคลนั้น วงศัพท์โดยปกติจะพัฒนาเพิ่มขึ้นตามอายุ และทำหน้าที่เป็นเครื่องมือพื้นฐานและมีประโยชน์ เพื่อ[[การสื่อสาร|การสื่อสารต]]และ[[การเรียนรู้]] การได้วงศัพท์ที่กว้างขวางเป็นความท้าทายยิ่งใหญ่ที่สุดในการเรียนรู้[[ภาษาที่สอง]] |
'''คำศัพท์''' ของบุคคล หมายถึงกลุ่มของ[[คำ]]ใน[[ภาษา]]หนึ่ง ๆ อันเป็นที่คุ้นเคยต่อบุคคลนั้น วงศัพท์โดยปกติจะพัฒนาเพิ่มขึ้นตามอายุ และทำหน้าที่เป็นเครื่องมือพื้นฐานและมีประโยชน์ เพื่อ[[การสื่อสาร|การสื่อสารต]]และ[[การเรียนรู้]] การได้วงศัพท์ที่กว้างขวางเป็นความท้าทายยิ่งใหญ่ที่สุดในการเรียนรู้[[ภาษาที่สอง]] |
||
== การจำกัดความและการใช้งาน == |
== การจำกัดความและการใช้งาน == |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 11:18, 21 กันยายน 2560
คำศัพท์ ของบุคคล หมายถึงกลุ่มของคำในภาษาหนึ่ง ๆ อันเป็นที่คุ้นเคยต่อบุคคลนั้น วงศัพท์โดยปกติจะพัฒนาเพิ่มขึ้นตามอายุ และทำหน้าที่เป็นเครื่องมือพื้นฐานและมีประโยชน์ เพื่อการสื่อสารตและการเรียนรู้ การได้วงศัพท์ที่กว้างขวางเป็นความท้าทายยิ่งใหญ่ที่สุดในการเรียนรู้ภาษาที่สอง
การจำกัดความและการใช้งาน
วงศัพท์ได้จำกัดความโดยสามัญว่าเป็น "คำทุกคำที่ปัจเจกบุคคลได้รู้และได้ใช้" [1] อย่างไรก็ตาม การรู้ ถึงคำหนึ่ง ๆ ไม่ได้เป็นเรื่องง่ายเหมือนความสามารถที่จะรับรู้หรือใช้มัน มีแนวคิดหลายอย่างเกี่ยวกับความรู้ของคำที่ใช้วัดระดับความรู้ของคำ
ก่อกำเนิดและซึมซับไว้
ระดับของความรู้
- ไม่เคยพบคำนั้นมาก่อน
- เคยได้ยินคำนั้น แต่ไม่สามารถนิยามได้
- รับรู้คำนั้นเนื่องจากบริบทหรือสำเนียง
- สามารถใช้คำนั้น และเข้าใจความหมายทั่วไปและ/หรือที่ตั้งใจ แต่ไม่สามารถอธิบายให้แจ่มแจ้งได้
- ใช้คำนั้นได้อย่างแตกฉาน ทั้งวิธีใช้และนิยาม
ความลึกของความรู้
ระดับความรู้ของคำที่แตกต่างกันบอกเป็นนัยถึง ความลึก ของความรู้ที่เพิ่มมากขึ้น แต่กระบวนการของมันซับซ้อนกว่านั้นมาก มีวิถีทางหลายด้านในการเรียนรู้คำหนึ่ง ๆ ซึ่งบางด้านไม่ได้เป็นลำดับชั้น ดังนั้นความรู้ที่ได้มาจึงไม่จำเป็นต้องเป็นไปตามการก้าวหน้าเชิงเส้นดังที่ได้กล่าวไว้ในระดับของความรู้ กรอบงานหลายกรอบงานเกี่ยวกับความรู้ของคำได้เสนอแนะขึ้นเพื่อเปลี่ยนมโนทัศน์ให้เป็นแนวคิดเชิงปฏิบัติการที่ดีกว่า หนึ่งในกรอบงานเช่นนั้นมีวิถีทางเก้าด้านดังต่อไปนี้
- อักขรวิธี - รูปแบบการเขียน
- สัทวิทยา - รูปแบบการพูด
- สิ่งอ้างอิง - ความหมาย
- อรรถศาสตร์ - มโนทัศน์และการอ้างอิง
- ลักษณะน้ำเสียง - ความเหมาะสมในการใช้
- คำปรากฏร่วม - ศัพท์ข้างเคียง
- การเชื่อมโยงคำ
- วากยสัมพันธ์ - หน้าที่ทางไวยากรณ์
- วิทยาหน่วยคำ - ส่วนต่าง ๆ ของคำ