ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้าโจบอนแห่งชิลลา"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 2: บรรทัด 2:
{{ต้องการอ้างอิง}}
{{ต้องการอ้างอิง}}


'''พระเจ้าโจบอนแห่งชิลลา''' ({{lang-ko|Jobun of Silla}}, ? – 247, สวรรคต 247) พระราชาลำดับที่ 11 แห่ง [[อาณาจักรชิลลา]] หนึ่งใน [[สามก๊กแห่งเกาหลี]]. และเป็นสมาชิกราชสกุลซ็อก. พระองค์เป็นพระราชนัดดาของ [[พระเจ้าพ็อลฮยูแห่งชิลลา|พระเจ้าพ็อลฮยู]] พระราชาลำดับที่ 9
'''พระเจ้าโจบอนแห่งชิลลา''' ({{lang-ko|Jobun of Silla}}, ? – 247, สวรรคต 247) พระราชาลำดับที่ 11 แห่ง [[อาณาจักรชิลลา]] หนึ่งใน [[สามก๊กแห่งเกาหลี]]. และเป็นสมาชิกของราชสกุลซ็อก. พระองค์เป็นพระราชนัดดาของ [[พระเจ้าพ็อลฮยูแห่งชิลลา|พระเจ้าพ็อลฮยู]] พระราชาลำดับที่ 9. พระราชบิดาของพระองค์คือองค์ชายโกลจอง. พระองค์อภิเษกกับองค์หญิงอองโมพระธิดาขององค์ชายคิมกูโดจากราชสกุลคิม. ซึ่งพระเชษฐาหรือพระอนุชาของพระนางต่อมาได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็น [[พระเจ้ามีชูแห่งชิลลา|พระเจ้ามีชู]] พระราชาลำดับที่ 13





รุ่นแก้ไขเมื่อ 09:23, 19 กันยายน 2560

กษัตริย์เกาหลี

ชิลลา
(ก่อนรวมแผ่นดิน)

  1. ฮย็อกกอเซ 57 ปีก่อนคริสตกาล – 4
  2. นัมแฮ 4 – 24
  3. ยูรี 24 – 57
  4. ทัลแฮ 57 – 80
  5. พาซา 80 – 112
  6. จีมา 112 – 134
  7. อิลซ็อง 134 – 154
  8. อาดัลลา 154 – 184
  9. พ็อลฮยู 184 – 196
  10. แนแฮ 196 – 230
  11. โจบอน 230 – 247
  12. ช็อมแฮ 247 – 261
  13. มีชู 262 – 284
  14. ยูรเย 284 – 298
  15. คีริม 298 – 310
  16. ฮึลแฮ 310 – 356
  17. แนมุล 356 – 402
  18. ซิลซ็อง 402 – 417
  19. นุลจี 417 – 458
  20. จาบี 458 – 479
  21. โซจี 479 – 500
  22. จีจึง 500 – 514
  23. พ็อบฮึง 514 – 540
  24. จินฮึง 540 – 576
  25. จินจี 576 – 579
  26. จินพย็อง 579 – 632
  27. ช็อนด็อก 632 – 647
  28. ชินด็อก 647 – 654
  29. มูยอล 654 – 661

พระเจ้าโจบอนแห่งชิลลา (เกาหลี: Jobun of Silla, ? – 247, สวรรคต 247) พระราชาลำดับที่ 11 แห่ง อาณาจักรชิลลา หนึ่งใน สามก๊กแห่งเกาหลี. และเป็นสมาชิกของราชสกุลซ็อก. พระองค์เป็นพระราชนัดดาของ พระเจ้าพ็อลฮยู พระราชาลำดับที่ 9. พระราชบิดาของพระองค์คือองค์ชายโกลจอง. พระองค์อภิเษกกับองค์หญิงอองโมพระธิดาขององค์ชายคิมกูโดจากราชสกุลคิม. ซึ่งพระเชษฐาหรือพระอนุชาของพระนางต่อมาได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็น พระเจ้ามีชู พระราชาลำดับที่ 13