พระเจ้าซิลซ็องแห่งชิลลา

กษัตริย์เกาหลี ชิลลา (ก่อนรวมแผ่นดิน)

ฮย็อกกอเซ 57 ปีก่อนคริสตกาล – 4 นัมแฮ 4 – 24 ยูรี 24 – 57 ทัลแฮ 57 – 80 พาซา 80 – 112 จีมา 112 – 134 อิลซ็อง 134 – 154 อาดัลลา 154 – 184 พ็อลฮยู 184 – 196 แนแฮ 196 – 230 โจบอน 230 – 247 ช็อมแฮ 247 – 261 มีชู 262 – 284 ยูรเย 284 – 298 คีริม 298 – 310 ฮึลแฮ 310 – 356 แนมุล 356 – 402 ซิลซ็อง 402 – 417 นุลจี 417 – 458 จาบี 458 – 479 โซจี 479 – 500 จีจึง 500 – 514 พ็อบฮึง 514 – 540 จินฮึง 540 – 576 จินจี 576 – 579 จินพย็อง 579 – 632 ช็อนด็อก 632 – 647 ชินด็อก 647 – 654 มูยอล 654 – 661

พระเจ้าซิลซ็องแห่งชิลลา (เกาหลี: Silseong of Silla, สวรรคต 417 , ครองราชย์ 402 – 417) พระราชาลำดับที่ 18 แห่ง อาณาจักรชิลลา หนึ่งใน สามก๊กแห่งเกาหลี โดยพระองค์เป็นโอรสของขุนศึก คิมแทซอจี พระราชอนุชาของ พระเจ้ามีชู พระราชาลำดับที่ 13

เมื่อทรงพระเยาว์ใน ค.ศ. 392, พระเจ้าซิลซ็องถูกส่งไป อาณาจักรโคกูรยอ ในฐานะองค์ประกันกระทั่งการสวรรคตของ พระเจ้าแนมุล ใน ค.ศ. 401 พระองค์จึงได้กลับมาสืบราชบัลลังก์เนื่องจากพระราชโอรสของพระเจ้าแนมุลยังทรงพระเยาว์ในปีต่อมาพระองค์ได้เป็นพันธมิตรกับพวก วะ หรือญี่ปุ่นในปัจจุบันโดยส่งพระราชโอรสองค์หนึ่งของพระเจ้าแนมุลไปเป็นองค์ประกันและใน ค.ศ. 412 พระองค์ได้ส่งพระราชโอรสอีกองค์หนึ่งของพระเจ้าแนมุลไปเป็นองค์ประกันที่ โคกูรยอ ขณะเดียวกันพระองค์ก็พยายามสังหารพระราชโอรสอีกองค์ของพระเจ้าแนมุลคือองค์ชาย คิมนุลจี แต่ไม่สำเร็จและพระองค์ก็ถูกสังหารเสียเองเมื่อ ค.ศ. 417 องค์ชายนุลจีจึงขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็นพระเจ้านุลจี